Przy lekturze książki nieźle się uśmiałam, chociaż w zasadzie to nietakt z mojej strony. Autorka opisuje smutne przeżycia wraz ze swoimi ezoterycznymi wynurzeniami i chyba naprawdę wierzy w to co pisze.

Rozumiem metafory, interpretacje, nie oczywistość zwrotów pt ,,Twoje jelito myśli", ,,Lewatywa uszlachetnia jelito", ale nie wiem dlaczego nawiedzona kobieta zafascynowana jednym z końcowych narządów układu pokarmowego (omg, jak to brzmi) jest traktowana poważnie i co więcej z angielskiego przekłada jej wywody dr n.med.

Amerykanie to naród specyficzny, lubią posiadać i pod niebiosa wysławiać swoich para-guru specjalizujących się w różnych dziwnych dziedzinach. Ta kobieta naprawdę ma wiedzę. Gdzieś po drodze zabłądziła i wysuwa psychologiczne wnioski. Twierdzi np., że przez 15 lat George ma problem jelitowy gdyż porzuciła go przed laty żona. Nie jest jednak odkryciem, że stres wyniszczająco wpływa m.in. właśnie na układ pokarmowy. Po co więc ten patos i natchnienie ?

Owej pozycji literackiej, którą poczyniła Alyce.M. Sorokie nie należy traktować jako literaturę medyczną. Można dowiedzieć się z niej paru ciekawych rzeczy, które są jednak powszednie w dietetyce. Do powszechnych oczywistości dochodzą głębokie prawdy Amerykanki. Czegoś takiego nie trawię. I z tej racji nie polecam.

Przy lekturze książki nieźle się uśmiałam, chociaż w zasadzie to nietakt z mojej strony. Autorka opisuje smutne przeżycia wraz ze swoimi ezoterycznymi wynurzeniami i chyba naprawdę wierzy w to co pisze.

Rozumiem metafory, interpretacje, nie oczywistość zwrotów pt ,,Twoje jelito myśli", ,,Lewatywa uszlachetnia jelito", ale nie wiem dlaczego nawiedzona kobieta zafascynowana...