Kroniki. Tom 1. Smoki Jesiennego zmierzchu

Całkiem przyjemne czytadło, oparte na grze fabularnej. Moimi ulubionymi bohaterami zostali bracia bliźniacy Raistlin i Caramon. Pierwszy jest wątłego zdrowia magiem, a drugi mocarnym wojownikiem, który dla swego brata zrobiłby wszystko. Oprócz nich polubiłam też Tasa - podoba mi się jego beztroskie podejście do życia. Pozostali członkowie drużyny albo byli mi obojętni, albo mnie irytowali - z Tanisem na czele, który jest postacią tak nijaką i pozbawioną charyzmy, że nie rozumiem, jak ktoś taki może być przywódcą. Muszę jeszcze wspomnieć o krasnoludce Bupu, która była po prostu rozczulająca. Niestety nie należy do drużyny, a szkoda. Mam nadzieję, że jeszcze pojawi się w następnych tomach.

Całkiem przyjemne czytadło, oparte na grze fabularnej. Moimi ulubionymi bohaterami zostali bracia bliźniacy Raistlin i Caramon. Pierwszy jest wątłego zdrowia magiem, a drugi mocarnym wojownikiem, który dla swego brata zrobiłby wszystko. Oprócz nich polubiłam też Tasa - podoba mi się jego beztroskie podejście do życia. Pozostali członkowie drużyny albo byli mi obojętni, albo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Swoja przygodę z serią Smoczej Lancy zacząłem dość przypadkowo od Smoków Krasnoludzkich Podziemi. Szukałem fantasy w starym stylu gdzie znajdę przede wszystkim różnorakie rasy, a nie tylko ludzi, elfów i ewentualnie złych orków tudzież goblinów. I jak sie okazala znalazlem, ta ksizaka tak mnie wciagnela w swoj swiat, że poszperalem i znalazlem cala serie i jej kolejność.
Nasza przygoda zaczyna sie w momencie gdy do Solace po latach poszukiwania przygod na umowionym spotkaniu spotykaja sie starzy przyjaciele. Jak sie okazalo spotkanie stanie sie poczatkiem nowej przygody. W jej trakcie, której do druzyny dołączą nowi kompani. Akcja praktycznie nie ustaje ani na moment, caly czas nasi bohaterowie musza mierzyc sie z przeciwnosciami losu. Na ich drodze stana chociazby wielkie smoki i ich sludzy smokowcy ( o posturze ludzi i wygladzie jaszczurów). Po drodze oczywiscie kazdy z nich miewa swoje rozterki i przemyślenia. Autorzy powoli odkrywaja przed czytelnikiem skrawki przeszlosci kazdego z czlonkow druzyny. Sami bohaterowie są bardzo zroznicowani ipotrafia wywolac skrajne emocje. Albo sie ich poprostu polubi albo nie. Niemniej kazdy z nich wnosi do książki jakis ciekawy pierwiastek. Pomimo, ze na koniec naszym przyjaciolom udaje sie wyjsc z klopotow i zabic jednego ze smoczych władców, to brzemie jakie na nich spadnie stanie sie poczatkiem kolejnej przygody opisanej juz w nastepnym tomie.
Jesli szukacie fantasy w stylu retro z roznorodnymi bohaterami, ciekawie stworzonym uniwersum i wartka akcja z licznymi pojedynkami to jest to pozycja, którą warto mieć na uwadze.

Swoja przygodę z serią Smoczej Lancy zacząłem dość przypadkowo od Smoków Krasnoludzkich Podziemi. Szukałem fantasy w starym stylu gdzie znajdę przede wszystkim różnorakie rasy, a nie tylko ludzi, elfów i ewentualnie złych orków tudzież goblinów. I jak sie okazala znalazlem, ta ksizaka tak mnie wciagnela w swoj swiat, że poszperalem i znalazlem cala serie i jej kolejność....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wreszcie! O coś takiego mi chodziło!
No, może jednak nie do końca.
Od dłuższego już czasu, znudzony nowymi książkami fantasy, w których w większości jedyną rasą jaka w nich występuje są ludzie, postanowiłem poczytać coś z klasyki gatunku. Tolkien i Sapkowski już za mną, więc szukam dalej. Natknąłem się na serię Dragonlance, trochę o niej poczytałem i upewniłem się - to jest to! Elfy, krasnoludy i inne nieludzkie rasy, magia w postaci miotania kulami ognia, ogółem na coś takiego czekałem. Zaczynając lekturę pierwszej części Kronik pierwszym co rzuciło mi się w oczy to sposób pisania i składania zdań. Czułem się jakbym czytał wypracowanie kogoś, kto dopiero uczy się pisać w języku polskim a jego styl jest bardzo archaiczny i taki niezbyt z sensem patrząc z perspektywy kogoś, kto tymże językiem włada. Pomyślałem dobra, przyzwyczaję się. Może później będzie lepiej. Cóż, nie było. Doskwierało mi to przez cały czas czytania tak bardzo, że jest to głównym powodem znacznego obniżenia oceny tej książki. Naprawdę miałem ochotę zatłuc tłumacza i korektę z tego powodu. Do dialogów też można się przyczepić, że drętwe, że zbyt patetyczne i fakt, trzeba się na to przygotować, jak zresztą nie tylko w tej książce ale w ogóle czytając starą fantastykę. Poza tym występuje tu kilka nielogiczności jak na przykład kiedy bohaterowie wchodzą do ogromnej sali, która opisana jest jako nie posiadająca kolumn, a nagle jedna z postaci o taką kolumnę w tej sali się opiera. Jednakowoż można przymknąć na to oko. Postacie nie mają za bardzo rozwiniętych profili psychologicznych i nie dowiadujemy się o nich za dużo, chociaż jest to dopiero pierwsza część i może później się to zmieni. Chyba właśnie najlepiej czytało mi się te nieliczne momenty, w których opisywana była historia poszczególnych postaci. Trzeba też pamiętać, że uniwersum Dragonlance jest ogromne i powstało w nim pełno książek i, z tego co patrzyłem, niektóre stricte opisują poszczególnych bohaterów, z którymi mamy w Kronikach do czynienia, więc może tam będą lepiej rozwinięci.
No dobra, może teraz o tym co mi się podobało. Tutaj mogę powiedzieć o samym świecie, jego historii i ras w nim zamieszkujących. Zaciekawiło mnie to do tego stopnia, że na pewno przeczytam kiedyś pozostałe książki z uniwersum (mając jednocześnie nadzieję, że będą lepiej przetłumaczone). Sama fabuła Kronik nie jest powalająca, ale też na nic takiego nie liczyłem. Mamy tu jasny podział na Dobrych i Złych (chociaż zagadką jeszcze pozostaje dla mnie postać Raistlina). Mamy tu magiczne artefakty, podróże do starożytnych ruin, szukanie sposobu, by tych artefaktów użyć przeciw złym mocom - ileż to już było takich historii prawda? No właśnie, tylko że Kroniki były napisane w czasie, w którym niejako było to nowością i trzeba o tym pamiętać i nie zrażać się tym. Jest dużo przygód, dużo akcji, praktycznie cały czas coś się dzieje. Czasem bez mapki przedstawiającej miejsce akcji trudno mi było sobie je wyobrazić, ale radziłem sobie szukając fan artów w Google.
Ogółem jestem bardzo ciekaw jak ta opowieść się rozwinie. Na pewno przeczytam kolejne książki Kronik, jak i z całego uniwersum, lecz nie od razu. Muszę trochę odpocząć od tego nieudolnego tłumaczenia. Mam też nadzieję, że w kolejnych tomach będzie lepiej. Jeśli ktoś szuka cyklu z opisanymi wieloma rasami, magią w starym stylu i mnóstwem przygód to polecam zapoznać się z serią Dragonlance, bo jest to świat naprawdę godny uwagi

Wreszcie! O coś takiego mi chodziło!
No, może jednak nie do końca.
Od dłuższego już czasu, znudzony nowymi książkami fantasy, w których w większości jedyną rasą jaka w nich występuje są ludzie, postanowiłem poczytać coś z klasyki gatunku. Tolkien i Sapkowski już za mną, więc szukam dalej. Natknąłem się na serię Dragonlance, trochę o niej poczytałem i upewniłem się - to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie wiem jak ocenić. Z początku szło dobrze, później się męczyłem. Może kiedyś powrócę do serii.

Nie wiem jak ocenić. Z początku szło dobrze, później się męczyłem. Może kiedyś powrócę do serii.

Pokaż mimo to

Porządne, dobre, poczciwe fantasy.
Grupa bohaterów/poszukiwaczy przygód zostaje wciągnięta w wir walki o losy świata - walki przeciwko Królowej Ciemności.
Oczywiście na scenie występują elfy, krasnoludy, smoki, magowie, gobliny itp.
Po długiej przerwie od książek w klimatach fantasy, tę czytało mi się na początku wyjątkowo topornie. Jednak wraz z zagłębianiem się w historię było coraz lepiej. Efekt: sięgnęłam po II tom.

Porządne, dobre, poczciwe fantasy.
Grupa bohaterów/poszukiwaczy przygód zostaje wciągnięta w wir walki o losy świata - walki przeciwko Królowej Ciemności.
Oczywiście na scenie występują elfy, krasnoludy, smoki, magowie, gobliny itp.
Po długiej przerwie od książek w klimatach fantasy, tę czytało mi się na początku wyjątkowo topornie. Jednak wraz z zagłębianiem się w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No cóż tą książkę po raz pierwszy miałem w rękach ponad 20 lat temu. Jako wielki fan gier fabularnych, powieść w świecie Advanced Dungeons & Dragons to było coś. Pamiętam jak z wypiekami na twarzy pochłaniałem kolejne rozdziały i tomy kronik i legend :) Po 20 latach postanowiłem przeczytać ją ponownie. Muszę przyznać, że początek niestety mnie nie zachwycił, czytało się dość "dziwnie". Fabuła trochę bez ładu i składu. Typowa przygoda ze świata gier fabularnych. Jednak nie zrażając się przeszedłem przez pierwsze rozdziały i... wspomnienia wróciły :) Kolejne rozdziały i tomy to czysta przyjemność i zabawa :) Pomimo tego, że mamy plejadę bohaterów, każdy ma swoją historię to i tak najciekawsze kreacje to Caramon i Raistlin i ich specyficzna, psychologiczna więź.
Chociaż nie jest to lektura typu high fantasy to i tak książka daje dużą frajdę z czytania i uczestniczenia z bohaterami w kolejnych przygodach :) Jak poczuje się już prawdziwy klimat świata AD&D rozdziały pochłania się jeden z drugim :)

No cóż tą książkę po raz pierwszy miałem w rękach ponad 20 lat temu. Jako wielki fan gier fabularnych, powieść w świecie Advanced Dungeons & Dragons to było coś. Pamiętam jak z wypiekami na twarzy pochłaniałem kolejne rozdziały i tomy kronik i legend :) Po 20 latach postanowiłem przeczytać ją ponownie. Muszę przyznać, że początek niestety mnie nie zachwycił, czytało się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść wydana jako dodatek do gry Advanced Dungeons & Dragons i jako taką trzeba ją oceniać. Traktując ją jak samodzielną sesje - przygodę, bardzo rozległą przygodę, zmienimy do niej stosunek i nie będziemy oceniać ją jako typową książkę fantasy. Otwiera ona bowiem cały cykl książek Dragonlance czasem lepszych i gorszych, a "Smoki jesiennego zmierzchu" rozpoczynają tetralogie przygody drużyny bohaterów zgoła odmiennych, ale którym przyświeca jeden cel. Można doszukać się rożnych zapożyczeń od innych autorów i to bardzo znanych powieści, ale tu mamy naprawdę dobrą przygodę, fajnych bohaterów, wiec każdy znajdzie wśród nich swojego ulubieńca i po prostu dobrze będzie się bawił czytając. To nie jest szczyt pisarski, czy intelektualny, ale powieść ma inne zadanie. Mamy solidną przygodę, wartką akcje i moim skromnym zdaniem postacie jak i sam zarys przygodny, lepszy od tolkienowskiego. Brak obszernych opisów na pewno bardziej spodoba się młodszym czytelnikom, którzy przeżyją tu różne i to skrajne emocje. Ja mogę powiedzieć, że to lekka obszerna przygodna, chyba jedna z lepszych o smokach, z ciekawymi postaciami, przy której dobrze się bawiłem i miło ją będę wspominał, chodź nie ukrywam, że boję się ją jeszcze raz po latach przeżyć:) Śmiało mogę polecić "młodzieży" i oczywiście fanom nie tylko gry D&D, ale i innych systemów fantasy RPG.
Ocena dotyczy oczywiście tylko tej części - później jest o wiele lepiej:) dlatego już tu zachęcam do przeczytania pozostałych. Na zakończenie ciekawostka, bo niestety kiepska to reklama, gdyż powieść została w 2008r. zekranizowana, ale niestety była to chyba nie udana próba:P Świadczy to jednak, że na świecie Cykl Kronik Smoczej Lancy bardziej był znany, lubiany i kochany niż w Polsce, wiec może zrzucę całą winę niskich ocen i małej popularności za złe tłumaczenie?:p

W skrócie:
+ dobra przygoda, wciągająca fabuła, akcja od pierwszych stron
+ ciekawie wykreowany i oddany świat D&D
+ fajnie zarysowi bohaterowie również poboczni
+ solidna pozycja jeśli chodzi o realizm i logikę
- głównie dla fanów gatunku
- do stylu pisarskiego trzeba się przyzwyczaić, może to błędy w tłumaczeniu:P
- niektórych mogą razić zapożyczenia

Pozdrawiam NowiNcjusz

Powieść wydana jako dodatek do gry Advanced Dungeons & Dragons i jako taką trzeba ją oceniać. Traktując ją jak samodzielną sesje - przygodę, bardzo rozległą przygodę, zmienimy do niej stosunek i nie będziemy oceniać ją jako typową książkę fantasy. Otwiera ona bowiem cały cykl książek Dragonlance czasem lepszych i gorszych, a "Smoki jesiennego zmierzchu" rozpoczynają...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Szukałem klasycznego fantasy z elfami, krasnoludami itp. i to właśnie dostałem. Jestem w pełni usatysfakcjonowany lekturą.

Szukałem klasycznego fantasy z elfami, krasnoludami itp. i to właśnie dostałem. Jestem w pełni usatysfakcjonowany lekturą.

Pokaż mimo to

Tak tylko wspomnę że jak kogoś zaciekawił wiklinowy smok - czemu tam stał, kto go zbudował itd to w cyklu "Brygada Kanga" w 2 tomie jest na to odpowiedź.

Tak tylko wspomnę że jak kogoś zaciekawił wiklinowy smok - czemu tam stał, kto go zbudował itd to w cyklu "Brygada Kanga" w 2 tomie jest na to odpowiedź.

Pokaż mimo to

Mimo grubości wciąga od pierwszej strony, choć tylko domyślamy się niektórych wydarzeń opisanych w książce (np czemu przyjaciele spotykają się 5 latach rozłąki) to miło i przyjemnie się czyta. Podział na dobre i złe smoki, bardzo ciekawe podejście do sprawy.

Mimo grubości wciąga od pierwszej strony, choć tylko domyślamy się niektórych wydarzeń opisanych w książce (np czemu przyjaciele spotykają się 5 latach rozłąki) to miło i przyjemnie się czyta. Podział na dobre i złe smoki, bardzo ciekawe podejście do sprawy.

Pokaż mimo to