Czy zastanawialiście się, dlaczego sięgacie po książkę? Właśnie po tę, a nie inną. Zafón w „Cień wiatru” prowadzi nas do Cmentarzyska Zapomnianych Książek, z którego można wybrać tylko jedną książkę, która zdeterminuje życie głównego bohatera. Jak to się dzieje, że sięgamy po starsze tytuły? Oczywiście nie te wchodzące w tzw. „kanon lektur obowiązkowych”. Jak trafiłem na „Milczące między nami” Józefa Hena? Jakiś czas temu przeczytałem wywiad z autorem w Gazecie Wyborczej. Józef Hen wspomniał w nim, że matka bliźniaków – tych od księżyca, zaczytywała się jego twórczości. Natomiast prezes Jaro, właśnie „Milczące między nami” odrzucił z obrzydzeniem po kilku stronach. Więc, chcąc sprawdzić, co tak bardzo zniesmaczyło owego pana Jarosława, sięgnąłem po książkę.
Z każdą stroną rozkoszowałem się w artyzmie słowa, szukałem za razem owego obrzydzenia pana Jarka. Czyżby fakt, że osoba Jerzego Wilkota jest bardzo heteroseksualna, czy może fakt donosu Iksowicza na głównego bohatera, który był kombatantem wojny hiszpańskiej, a zarazem Żydem. „Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to, co już masz w sobie” – znowu Zafón. Może jednak zniesmaczyła go sztubacka miłość Jerzego do Ludwiki? Rzeczywiście momentami zachowanie było niemądre a wręcz naiwne. Jednak całość książki czy rzeczywiście jest o dziecinnym zakochaniu się – niemal bez wzajemności pięćdziesięcioparoletniego Jerzego w dwudziestoparolatce Luteńce. Książka pisana w latach (sierpień 1968 – wrzesień 1981),może jest książką o problemach polsko-żydowskich. Obok głównego wątku książki przewija się problem wymuszenia emigracji po marcu 1968 roku. Miłość Polaków pochodzenia żydowskiego do ojczyzny, nierzadko przypominała sztubackie zachowanie wobec obiektów westchnień.
Jestem oczarowany książką, jest to mój pierwszy kontakt z twórczością Hena, na półce znalazły się już następne jego książki. Oczywiście pod wpływem lektury nabyłem „Próby” Montaigne. Bardzo gorąco zachęcam do odkurzenia półek w bibliotekach i sięgnięcie po „Milczące między nami”, nie zawiedziecie się, a ja cieszę się, że mam inny gust literacki niż prezes.

Czy zastanawialiście się, dlaczego sięgacie po książkę? Właśnie po tę, a nie inną. Zafón w „Cień wiatru” prowadzi nas do Cmentarzyska Zapomnianych Książek, z którego można wybrać tylko jedną książkę, która zdeterminuje życie głównego bohatera. Jak to się dzieje, że sięgamy po starsze tytuły? Oczywiście nie te wchodzące w tzw. „kanon lektur obowiązkowych”. Jak trafiłem na...

Literacki majstersztyk !!!!
Zgadzam się z opinią Wojciecha Golebiewskiego. Zawarł wszystko to, co chciałabym o tej książce napisać.
Książka niepozorna, a ileż w niej treści. Niech unikają jej ci, którzy liczą na pikantny romans starszego pana z młodą dziewczyną. Srogo się rozczaruja.
,,Schemat i banał omotaly ludzkie myślenie. Byle uprościć, byle sprowadzić do rozpoznawalnych znaków, do czegoś, co da się ogarnąć tępym pomyslunkiem, przymierzyć do oczywistości."
Polecam

Literacki majstersztyk !!!!
Zgadzam się z opinią Wojciecha Golebiewskiego. Zawarł wszystko to, co chciałabym o tej książce napisać.
Książka niepozorna, a ileż w niej treści. Niech unikają jej ci, którzy liczą na pikantny romans starszego pana z młodą dziewczyną. Srogo się rozczaruja.
,,Schemat i banał omotaly ludzkie myślenie. Byle uprościć, byle sprowadzić do...

Świetna! Zazdrościłam Jerzemu Wilkotowi, że taki inteligentny, wykształcony, interesujący,niezależny...no prawie. Bo jednak całkowicie zależny od pewnej, zbyt młodej dla niego, kobiety! Nie tak interesującej jak on, ale roztaczającej czar. Atmosfera tamtych lat, wydarzeń, Warszawy. Działo się...do samego końca! Literacko mniam, mniam.

Świetna! Zazdrościłam Jerzemu Wilkotowi, że taki inteligentny, wykształcony, interesujący,niezależny...no prawie. Bo jednak całkowicie zależny od pewnej, zbyt młodej dla niego, kobiety! Nie tak interesującej jak on, ale roztaczającej czar. Atmosfera tamtych lat, wydarzeń, Warszawy. Działo się...do samego końca! Literacko mniam, mniam.

NIE ZGADZAM SIĘ!! Od tych słów zamierzam ponownie opublikować moje recenzje książek, których Państwo nie czytacie, a co do których wartości jestem głęboko przekonany. Ta idea powstała, gdy, dość przypadkowo, przejrzałem moje recenzje, które dostały najmniej plusów. Ale problem wnet okazał się o wiele poważniejszy, bo dotyczy książek za których recenzje dostałem od Państwa satysfakcjonującą ilość plusów, a mimo to poczytność tych naprawdę wartościowych pozycji jest znikoma. Wybieram tylko pozycje interesujące i zrozumiałe "dla każdego", a cykl zaczynam od utworów ks. Jana Twardowskiego.

Tym razem powyższa uwaga dotyczy całej twórczości Józefa Hena (ur.1923),a szczególnie niedocenionych pozycji jak: „Nowolipie. Najpiękniejsze lata” 6 opinii na LC, „Pingpongista” - 11 opinii”, „Przypadki starościca Wolskiego” - 4 opinie. „Twarz pokerzysty” - ocena 5,95 !! oraz tej omawianej

Józef Hen - „Milczące między nami”
Hen (właśc. Józef Henryk Cukier) nie jest modny; stąd na LC: 6,72 (32 ocen i 7 opinii). Z notki Wydawnictwa:
„Poruszający serca i umysły romans schyłku lat sześćdziesiątych...”

Romans romansem, jest on głównym wątkiem, lecz przede wszystkim formą dla uwag starego, (81 lat w chwili publikacji),doświadczonego autora, jak (s.15):
„...Pieniądz - źródło nierówności - jest także likwidatorem nierówności, która istniała, zanim go jeszcze wynaleziono. Płacę - i jestem obsługiwany...”

Wishful thinking zakompleksionych nowobogackich ! To teraz o sile rządzących, niestety, aktualne (s.62):

„....Naród może mieć wspaniałą warstwę oświeconą, a rządzić sobą pozwala garstce łobuzów i kłamców, którzy nie wiedzą, co to skrupuły. Częstują jakimiś niedorzecznymi hasłami, odwołującymi się do urazów i niechęci, szeregiem wykrzykników, które mają tę przewagę nad myślą, że nie pozwalają na wahanie. Wszystko rozwiązane. Wszystko wiadome. Podporządkuj się, a będziesz szczęśliwy...”.

O konformizmie (s. 65):
„...'Konformizm to jest przyjmowanie pewnych norm bez ich wewnętrznej akceptacji'.. ..To określa pojęcie konformizmu, ale nie wyczerpuje powodów 'przyjmowania pewnych norm bez ich wewnętrznej akceptacji'. Można to czasem robić z innych pobudek, niekonformistycznych...”

Dwie strony dalej (s. 67) pada pytanie, kojarzące się z książką Imre Kertesza pt „Kadysz za nienarodzone dziecko”: „Po co Żydowi dziecko ?”, bo Żyd po Zagładzie boi się je mieć.
Teraz (s. 100)...
„....zda nie z 'Rytmu życia” prof. Kępińskiego: 'Gdy chory (starzec) zbyt boleśnie odczuwa swój bilans życia, świadczy to zwykle o tym, że jeszcze nie dojrzał on do swojego wieku'....”

Niezbyt udane o kołtuństwie (s. 109):
„...Kołtuństwo.. ..to wiara w to, co wygodne...”

Wreszcie coś wesołego; stary kawał (s. 123):
„....Gość mówi do kobity:Pani szanowna to jest jak mercedes. - O, dziękuję za komplement; mercedes z powodu karoseria ? - Nie, z powodu lekkie prowadzenie”

O poczuciu klęski (s. 149):
„...To, co ludzi najbardziej pognębia.. ..to nagła degradacja. W roku 1929 w Ameryce z okien drapaczy chmur skakali nie biedacy ze slumsów, ale posiadacze akcji, które nagle straciły na wartości - zapewne wciąż jeszcze mieli z czego żyć, ale zostali z dnia na dzień zdegradowani. Nieoczekiwany cios - i dojmujące poczucie porażki, z obsesją, że się samemu zawiniło..”

Dojrzałość czy oznaka starości?? (s. 231):
„....Nareszcie mogę się przyznać przed samym sobą, ż ten świat jest dla mnie za trudny. Nie po trafię mu sprostać...”

Nie chcę zdradzić, jak się kończy ta wyimaginowana miłość, lecz nie mogę się oprzeć zacytowania autoprezentacji klimakterycznego, porzuconego przez żonę, egotycznego bohatera (s. 310):
„......Dulcynea z Toboso... ..ordynarna dziewka od krów awansowana gorączką wyobraźni do roli księżniczki i ja jako maniakalny Don Kichot. Tak, ty też oślepłeś, przeinaczyłeś rzeczywistość, żyjesz mitem, majakami obłąkanego mózgu....”

Dużo w książce cytatów sławnych ludzi, aż za dużo. Trochę Hen przesadził z tym, czyli poszedł na łatwiznę przepisując jak najwięcej ze swoich zbiorów. Znam to, bo też mam swój tzw „Pod Ręcznik” z wynotowanymi „złotymi” myślami.

Należy też wspomnieć o losie „Żyda tułacza” Bielawskiego vel Aronson vel Ben-Aaron, poety, dowódcy Powstania, ekonomisty, lekarza, męża, kochanka itd. itp. zależnie od koniunktury i okoliczności. No i jeszcze dzieci bohatera i ich problem z jestestwem w kontekście 68 r., z powodu matki – Żydówki.

No to czas na podsumowanie: ciekawa książka, lecz dla wielu czytelników odbierających ją jako TYLKO romans, może być nudna. Mimo mojej oceny 7/10, polecam Państwu Hena, szczególnie utwory wymienione na początku.

NIE ZGADZAM SIĘ!! Od tych słów zamierzam ponownie opublikować moje recenzje książek, których Państwo nie czytacie, a co do których wartości jestem głęboko przekonany. Ta idea powstała, gdy, dość przypadkowo, przejrzałem moje recenzje, które dostały najmniej plusów. Ale problem wnet okazał się o wiele poważniejszy, bo ...

Zażenowanie. To główna moja emocja. Bohater – pięćdziesięcioletni doktor ekonomii, zakochuje się w dwudziestopięcioletniej pracownicy archiwum ministerialnego. Zdarza się. No tylko ja nie wiem. Chyba wolę brutalizm Bukowskiego, któremu w zasadzie chodzi o jedno. Tu mam kolesia nie pierwszej młodości, który zakochuje się “romątycznie” i gada jak nastolatek, do niej, do siebie, czyni wyznania, chce być podnóżkiem, sługą, niewolnikiem. Ufff.

[...]
całość:
http://www.speculatio.pl/milczace-miedzy-nami/

Zażenowanie. To główna moja emocja. Bohater – pięćdziesięcioletni doktor ekonomii, zakochuje się w dwudziestopięcioletniej pracownicy archiwum ministerialnego. Zdarza się. No tylko ja nie wiem. Chyba wolę brutalizm Bukowskiego, któremu w zasadzie chodzi o jedno. Tu mam kolesia nie pierwszej młodości, który zakochuje się “romątycznie” i gada jak nastolatek, do niej, do...

Miałam nadzieję, że więcej będzie o Pani Bielawskiej, niesamowicie fajna, mądra babka. I z wicem. Ponieważ tylko o tej Luteńce, która zaczęła mi już działać na nerwy, dłużyło mi się momentami. Jednak uważam, że książka wartościowa i ciekawa, bo wszystko dotyczyło tylko Wilkota i Luteńki, on niby ciągle o tym samym, ciągle te same obłąkańcze myśli o niej, a jednak wywoływał i współczucie i odrazę i ciekawiło mnie, jak to się rozwinie.

Miałam nadzieję, że więcej będzie o Pani Bielawskiej, niesamowicie fajna, mądra babka. I z wicem. Ponieważ tylko o tej Luteńce, która zaczęła mi już działać na nerwy, dłużyło mi się momentami. Jednak uważam, że książka wartościowa i ciekawa, bo wszystko dotyczyło tylko Wilkota i Luteńki, on niby ciągle o tym samym, ciągle te same obłąkańcze myśli o niej, a jednak wywoływał...

Książka przeurocza, zabawna i rozczulająca.Smutna bo o głodzie i szaleństwie miłości. Napisana tak świeżo i inteligentnie. Jest to moja pierwsza powieść tego autora- przypadkowo wybrana z półki w bibliotece. Pochłonęłam ją szybko i z zachwytem. Dodaję ją do listy ulubionych i już kupiłam za 5zł na allegro. No i zakochałam się w pisarstwie pana Józefa Hena. Od dawna nikt mnie tak nie ujął swą twórczością.

Polecam tym osobom, które trochę w życiu przeżyły. Znają jego subtelności i odcienie szarości a zwłaszcza tym, którzy poznali głód miłości i tęsknoty za tym szaleństwem. Jest to konieczny warunek, aby bohater nie wydał się żałosny- a tak dogłębnie ludzki. Polecam

Książka przeurocza, zabawna i rozczulająca.Smutna bo o głodzie i szaleństwie miłości. Napisana tak świeżo i inteligentnie. Jest to moja pierwsza powieść tego autora- przypadkowo wybrana z półki w bibliotece. Pochłonęłam ją szybko i z zachwytem. Dodaję ją do listy ulubionych i już kupiłam za 5zł na allegro. No i zakochałam się w pisarstwie pana Józefa Hena. Od dawna nikt...

Bardzo dobra książka. Mimo upływu lat wcale się nie zestarzała. Napisana dość awangardowym językiem. Oryginalna, poruszająca ważne tematy, wciągająca. Czego chcieć więcej? :)

Bardzo dobra książka. Mimo upływu lat wcale się nie zestarzała. Napisana dość awangardowym językiem. Oryginalna, poruszająca ważne tematy, wciągająca. Czego chcieć więcej? :)

swietna, zakończenie dziwne

swietna, zakończenie dziwne

Subtelna, refleksyjna, wibrująca emocjami. Literatura do delektowania się stylem pisarskim i klimatem lat 60-tych.

Subtelna, refleksyjna, wibrująca emocjami. Literatura do delektowania się stylem pisarskim i klimatem lat 60-tych.