Hmmm…. Sama nie wiem co mam o tej książce napisać. Książka jak książka. Według mnie zwykła obyczajowka niczym nie wyróżniająca się spośród innych tego typu.
Historia biednej dziewczyny, która trafia do domu bogatego magnata. Jak to zwykle bywa w takich historiach rodzi się między nimi uczucie ale oczywiście nie będzie to proste aby byli razem.
Książka napisana w bardzo prosty sposób, podobnie jak sama jej fabuła. Bardzo przewidywalna , niczym nie zaskakuje , dialogi krótkie i zwięzłe. Czyta się szybko ale niestety bez żadnych zachwytów czy mega zainteresowania. Ciekawe co przyniesie druga cześć - mam nadzieje, ze okaże się ciekawsza niż pierwsza bo w innym przypadku chyba ciężko będzie sięgnąć po trzecia cześć.

Hmmm…. Sama nie wiem co mam o tej książce napisać. Książka jak książka. Według mnie zwykła obyczajowka niczym nie wyróżniająca się spośród innych tego typu.
Historia biednej dziewczyny, która trafia do domu bogatego magnata. Jak to zwykle bywa w takich historiach rodzi się między nimi uczucie ale oczywiście nie będzie to proste aby byli razem.
Książka napisana w bardzo...

Cóż książka nie porwała mnie pozbawiona większych zwrotów akcji. Ale przeczytałam do końca, sięgnęłam po następne tomy i byłam w stanie je tylko przekartkować mimo wszystko ciekawa byłam zakończeń.

Cóż książka nie porwała mnie pozbawiona większych zwrotów akcji. Ale przeczytałam do końca, sięgnęłam po następne tomy i byłam w stanie je tylko przekartkować mimo wszystko ciekawa byłam zakończeń.

Ciężko było mi się za nią zabrać, ale książka bardzo dobra. Warta przeczytania!

Ciężko było mi się za nią zabrać, ale książka bardzo dobra. Warta przeczytania!

Przyzwoici ludzie nigdy nie powinni obawiać się prawdy.

Czasem łatwiej prosić o wybaczenie niż o pozwolenie.

Człowiek musi zarabiać na życie najlepiej, jak potrafi, a kiedy nie masz wyboru, robisz to, co możesz, najlepiej, jak potrafisz.

Zycie jest jakie jest, ale ja postanowiłem, że będę doceniał każdy okruch radości, gdziekolwiek tylko się da.

Przyzwoici ludzie nigdy nie powinni obawiać się prawdy.

Czasem łatwiej prosić o wybaczenie niż o pozwolenie.

Człowiek musi zarabiać na życie najlepiej, jak potrafi, a kiedy nie masz wyboru, robisz to, co możesz, najlepiej, jak potrafisz.

Zycie jest jakie jest, ale ja postanowiłem, że będę doceniał każdy okruch radości, gdziekolwiek tylko się da.

Rok 1930. Susza pali uprawy, a Bryony Linwood marzy o chłodnym zimowym śniegu i o tym, jak mogłaby żyć, gdyby jej tata nie zginął podczas pierwszej wojny światowej. Od czasu śmierci mamy życie stało się jeszcze cięższe i Bryony musi zrobić wszystko, żeby zapewnić rodzinie przeżycie.

Michael Heath cudem uniknął śmierci na wojnie i mimo że minęło już dwanaście lat, nadal nie może się uporać z tamtym koszmarem. Jest odludkiem, a jego jedyną pasją są rysunki przyrodnicze, w które ucieka od uciążliwych wspomnień i nieustannych nacisków ojca, by zaangażował się w prowadzenie rodzinnej plantacji.

Kiedy Bryony przyjmuje propozycję zatrudnienia w domu państwa Heath, traktuje to jako sposób na uratowanie bliskich przed skrajnym ubóstwem. Jednak za determinacją i wymuszonym optymizmem kobiety kryje się serce tak suche i spragnione jak wypalona ziemia…

Wszystko zmienia się, kiedy poznaje Michaela Heatha i odkrywa jego przepiękne rysunki botaniczne.

Czy znajomość ubogiej pokojówki i zamkniętego w sobie artysty pomoże im obojgu wzbić się ponad cień przeszłości?

Rok 1930. Susza pali uprawy, a Bryony Linwood marzy o chłodnym zimowym śniegu i o tym, jak mogłaby żyć, gdyby jej tata nie zginął podczas pierwszej wojny światowej. Od czasu śmierci mamy życie stało się jeszcze cięższe i Bryony musi zrobić wszystko, żeby zapewnić rodzinie przeżycie.

Michael Heath cudem uniknął śmierci na wojnie i mimo że minęło już dwanaście lat, nadal...

Zazwyczaj nie czytam książek, których akcja dzieje się na początku XXw. Sama nie wiem czemu. Jednak zdarzają się wyjątki od reguły i takim wyjątkiem jest ta książka. Po przeczytaniu opisu fabuły byłam zaintrygowana. Czy słusznie?

Akcja dzieje się w 1930 roku. Jest lato, od bardzo dawna nie spadł deszcz, więc susza niszczy uprawy i co za tym idzie – są bardzo małe zbiory. Bryony Linwood mieszka z dwiema siostrami i dziadkiem na farmie. Ich ojciec zginął kilkanaście lat wcześniej podczas wojny, od śmierci matki też minęło już kilka lat. Rodzina z trudem wiąże koniec z końcem, a do tego ma długi u właściciela tych ziemii. Bry postanawia pójść do pana Heatha i uprosić pomoc. W końcu kończy się tym, że zawiera z nim umowę i zaczyna pracować w jego posiadłości jako pokojówka.

Michael Heath jest przykładem tego, co wojna potrafi zrobić z człowiekiem. Mimo że minęło już dwanaście lat – on nadal boryka się z jej koszmarami. Poczucie winy, a do tego z problemy z płucami sprawiły, że stał się odludkiem, samotnikiem. Jego jedynym zajęciem, które naprawdę sprawia mu radość, jest rysowanie. Michael nie dogaduje się z byt dobrze z ojcem, gdyż ten nie potrafi zrozumieć pasji syna i tego, że ten nie chce zarządzać rodzinnym spadkiem.

Podczas tradycyjnego rysowania na świeżym powietrzu, Michael poznaje dziewczynę. Wkrótce znowu na nią wpada (i to dosłownie) przed wejściem do swego domu. Bryony i Michael pozornie więcej dzieli niż łączy. Ale serce nie sługa. Czy między nimi do czegoś dojdzie? Czy w ogóle związek bogatego mężczyzny i prostej, wiejskiej dziewczyny jest możliwy?

„Upragniony deszcz” to książka, która pokazuje nam wiele bardzo ważnych spraw, problemów. Czasami chcąc chronić osoby, które są nam bliskie, zapominamy o własnym szczęściu. Zapominamy o tym, żeby dać szansę na spełnienie marzeń także sobie, a nie tylko ukochanym osobom. Myra Johnson w swojej książce pokazała też jedną istotną rzecz, która obrazuje to, co ja zawsze powtarzam – pieniądze to nie wszystko. Można mieć co tylko się zapragnie, pieniędzy w bród, ale nie mieć miłości. Można też nie mieć praktycznie nic – ale mieć miłość oraz ludzi, który się ona są martwią, kochają nas i czekają na nasz powrót, gdy nas nie ma w domu.

Cóż mogę powiedzieć... Ta książka jest cudowna. Przesłanie, które w sobie niesie, ale i sama treść. Napisana prostym, językiem, dzięki czemu naprawdę szybko się ją czyta. Klimat dwudziestego wieku jest zachowany, ale nie w jakiejś ogromnej ilości, co mnie się bardzo podobało. Naprawdę warto sięgnąć po tę historię w te ciepłe dni i na kilka godzin przenieść się kilkadziesiąt lat wstecz i przeżyć te kilka miesięcy z życia Bryony, Michaela oraz reszty. Zobaczyć, że ludzie mogą i potrafią się zmienić. Że nie ma sytuacji bez wyjścia i zawsze po suszy spadnie deszcz, po ciemnych chmurach - wyjdzie słońce.

Zazwyczaj nie czytam książek, których akcja dzieje się na początku XXw. Sama nie wiem czemu. Jednak zdarzają się wyjątki od reguły i takim wyjątkiem jest ta książka. Po przeczytaniu opisu fabuły byłam zaintrygowana. Czy słusznie?

Akcja dzieje się w 1930 roku. Jest lato, od bardzo dawna nie spadł deszcz, więc susza niszczy uprawy i co za tym idzie – są bardzo małe zbiory....

www.wielopokoleniowo.pl

Arkansas. Rok 1930. Południowe ziemie Stanów Zjednoczonych. Gorące lato męczące nie tylko dla ludzi, ale i mocno dające się we znaki roli i wszelkim uprawom, które są wyjątkowo marne i ubogie. Suszę i brak deszczu odczuwają przede wszystkim ubodzy dzierżawcy, dla których praca na roli jest często jedynym źródłem dochodów dla całej rodziny. Słabe plony oznaczają dla nich głód i nędzę.

Bryony nie chce patrzeć na to, jak jej rodzina głoduje. Jako najstarsza czuje się odpowiedzialna za dwie młodsze siostry, a także za dziadka, który opiekuje się nimi po śmierci rodziców. Dziewczyna nie widzi innego wyjścia, jak prosić o pracę bogatego właściciela plantacji. Zatrudniając się jako służąca pragnie jedynie wywalczyć lepszy byt dla swoich najbliższych, w ogóle nie bierze natomiast pod uwagę tego, że praca ta zmieni całkowicie jej życie i już nic nie będzie takie jak dawniej.

Pracując u bogatych ludzi młoda kobieta ma okazję przekonać się, że życie bogaczy nie jest pozbawione trosk i zmartwień, a ich codzienność nie jest słodka niczym miód. Każdy z nich boryka się z jakimiś problemami, w które Bryony mimochodem zostaje wciągnięta. Szczególnie bliski staje się jej również syn właściciela, ale czy uboga służąca ma prawo w ogóle o nim myśleć?

Książkę mimo dosyć pokaźnych rozmiarów czyta się wyjątkowo szybko. Swoim klimatem przypomina mi ona nieco angielskie powieści dotyczące początku XX wieku - panowie, służący, mezalians społeczny. Amatorzy takich klimatów powinni zatem czuć się wyjątkowo usatysfakcjonowani. Spodoba się ona jednak nie tylko im- ładny język literacki i spokojna, acz wciągająca, akcja sprawiają, że czas spędzony przy powieści wielu uzna za przyjemny i na prawdę udany. Ja powieść tę pochłonęłam w dwa dni, czytała ją również moja mama - stwierdziła, że książka jest fantastyczna i wszystko jej się w niej podobało ;-) Nie pozostaje mi nic innego, jak zaprosić wszystkich do lektury ;-)

www.wielopokoleniowo.pl

Arkansas. Rok 1930. Południowe ziemie Stanów Zjednoczonych. Gorące lato męczące nie tylko dla ludzi, ale i mocno dające się we znaki roli i wszelkim uprawom, które są wyjątkowo marne i ubogie. Suszę i brak deszczu odczuwają przede wszystkim ubodzy dzierżawcy, dla których praca na roli jest często jedynym źródłem dochodów dla całej rodziny. Słabe...