Ot, pouczająca bajka dla dzieci o przygodach małego licha.

Ot, pouczająca bajka dla dzieci o przygodach małego licha.

Rewelacyjna, mój ośmiolatek i pięciolatek są zachwyceni:)

Rewelacyjna, mój ośmiolatek i pięciolatek są zachwyceni:)

Bardzo fajna opowieść z morałem. Córka wysłuchała z zaciekawieniem. Śmieszne są oceny „1” za „toksyczność”, zastanawiam się czy czytaliśmy tę samą książkę…

Bardzo fajna opowieść z morałem. Córka wysłuchała z zaciekawieniem. Śmieszne są oceny „1” za „toksyczność”, zastanawiam się czy czytaliśmy tę samą książkę…

Lektura klasa 1. Dobrze się czytało. Zarówno córka pierwszoklasistka jak i młodszy syn, przedszkolak, słuchali z zainteresowaniem.

Lektura klasa 1. Dobrze się czytało. Zarówno córka pierwszoklasistka jak i młodszy syn, przedszkolak, słuchali z zainteresowaniem.

Warto sięgnąć po nią, przeczytana na głos i słuchana z zaciekawieniem. Książeczka z morałem i refleksją. Zachowania dzieci się nie zmieniły po mimo upływu czasu od publikacji. Jeśli zachowania własnych dzieci nie odnajdziemy to z pewnością dopowiemy.

Warto sięgnąć po nią, przeczytana na głos i słuchana z zaciekawieniem. Książeczka z morałem i refleksją. Zachowania dzieci się nie zmieniły po mimo upływu czasu od publikacji. Jeśli zachowania własnych dzieci nie odnajdziemy to z pewnością dopowiemy.

Córka oceniła, że "nuda". Kolejny staroć wciskany dzieciom jako lektura. Bez sensu

Córka oceniła, że "nuda". Kolejny staroć wciskany dzieciom jako lektura. Bez sensu

Jako dziecko zaśmiewałam się gdy mama czytała mi Cudaczka na dobranoc. Niektóre fragmenty weszły do rodzinnego kanonu. Przy zabawie z kotem nie można nie powiedzieć pzur fsu poduczki lap, wiadomo.

Tamto wydanie pozostawiam ocenione na 10 gwiazdek, bo ostatecznie, chcąc nie chcąc, była to chyba moja ulubiona książka w dzieciństwie. Ale to, przeczytane obecnie, oceniam na naciągane 6, bo, kurczę, dalej jest miejscami zabawnie, ogólny morał wypływający z historii samego Cudaczka jest ok, ale czy powiedziałabym jakiemukolwiek dziecku, że wygląda obrzydliwie, bo płacze? No nie. Czy krzyczałabym na dziecko i wlała mu w tyłek za to, że nie chce ubrać jednego ubrania i woli drugie? Realia i wiedza zmieniła się na tyle, że jednak nie. I jakoś nie umiem przymknąć na te zagrania oka.

Nie mówiąc o tym, że jak się tak zaśmiewałam w dzieciństwie, to zupełnie nie zauważyłam, że jestem takim panem Byle-Jak. Teraz czytało się to jak reportaż, a nie fikcję. Reality check dla mnie. Tylko u mnie okazało się z czasem, że to moje bylejactwo jest książkowym ADHD. Ciekawe jak tam u niego ;)

Jako dziecko zaśmiewałam się gdy mama czytała mi Cudaczka na dobranoc. Niektóre fragmenty weszły do rodzinnego kanonu. Przy zabawie z kotem nie można nie powiedzieć pzur fsu poduczki lap, wiadomo.

Tamto wydanie pozostawiam ocenione na 10 gwiazdek, bo ostatecznie, chcąc nie chcąc, była to chyba moja ulubiona książka w dzieciństwie. Ale to, przeczytane obecnie, oceniam na...

Zabawna książka.

Zabawna książka.

Świetna bajka, bardzo miło wspominam, wielokrotnie czytana.

Świetna bajka, bardzo miło wspominam, wielokrotnie czytana.

"Cudaczkowe" historie z przesłaniem sprawiają, że młody czytelnik poznaje ciekawe opowieści, a przy okazji zastanawia się nad tym, czy sam nie mógłby się czasem stać "ofiarą" głównego bohatera. Rytmiczne brzmienie tekstu nadaje dynamiki wydarzeniom, a kolejne rozdziały sprawiają, że z chęcią przechodzimy do kolejnych...

"Cudaczkowe" historie z przesłaniem sprawiają, że młody czytelnik poznaje ciekawe opowieści, a przy okazji zastanawia się nad tym, czy sam nie mógłby się czasem stać "ofiarą" głównego bohatera. Rytmiczne brzmienie tekstu nadaje dynamiki wydarzeniom, a kolejne rozdziały sprawiają, że z chęcią przechodzimy do kolejnych...