Porwanie, kłótnia z biskupem, hołd lenny, stolec krakowski, śmierć przez otrucie ( prawdopodobna ). Myślę, że taka rekomendacja wystarczy, aby sięgnąć po monografię Henryka IV Prawego ( Probusa ). Książka napisana w stylu akademickim, liczne przypisy, bibliografia. Sporo domysłów, hipotez jak w całej mediewistyce. Czyta się ją bardzo dobrze.

Porwanie, kłótnia z biskupem, hołd lenny, stolec krakowski, śmierć przez otrucie ( prawdopodobna ). Myślę, że taka rekomendacja wystarczy, aby sięgnąć po monografię Henryka IV Prawego ( Probusa ). Książka napisana w stylu akademickim, liczne przypisy, bibliografia. Sporo domysłów, hipotez jak w całej mediewistyce. Czyta się ją bardzo dobrze.

Z natury mam dystans do okresu rozbicia dzielnicowego bo za nic nie jestem w stanie spamiętać wszystkich szczegółów związanych z panowaniem różnych książąt w mnogości polskich dzielnic. Stąd moja awersja do biografii książąt tej epoki. Czasem jednak staram się ją przełamywać i zwykle z dobrym dla mnie skutkiem. Tym razem trafiłem na naprawdę dobrą książkę poświęconą Henrykowi IV dziedzicowi Śląska. Jest to biografia postaci zarysowana na szerszym tle całej epoki, szereg rozdziałów jest poświęconych sprawom społecznym, gospodarczym, przemianom kulturowym i umysłowym. Autor również dobrze wkomponował w narracje tło międzynarodowe (zwłaszcza wątek czeski i rodzącą się dynastie Habsburgów) oraz wzajemne relacje pomiędzy poszczególnymi władcami dzielnicowymi. Całość jest spójna. Wielkim walorem jest jeżyk książki. Podczas lektury miałem nieodparte wrażenie, że czytam wielkich mediewistów francuskich.
Mam już pełny obraz życia księcia Henryka, życia mojego miasta Wrocławia, życia mieszczan i chłopów w tym pięknym okresie rozkwitu średniowiecza.

Z natury mam dystans do okresu rozbicia dzielnicowego bo za nic nie jestem w stanie spamiętać wszystkich szczegółów związanych z panowaniem różnych książąt w mnogości polskich dzielnic. Stąd moja awersja do biografii książąt tej epoki. Czasem jednak staram się ją przełamywać i zwykle z dobrym dla mnie skutkiem. Tym razem trafiłem na naprawdę dobrą książkę poświęconą...

Mam mieszane uczucia wobec tej pozycji. O Henryku aż tak dużo nie ma w tej książce. Jednak bardzo dużo jest informacji o mentalności w tamtym okresie, a także ciekawe przemyślenia dotyczące idei zjednoczenia Polski pod berłem śląskich Piastów. Na pewno daje to do myślenia. W sumie w tytule jest Henryk IV, jako główny bohater występuje, ale nie w każdym rozdziale. Bardziej bym dorzucił do tego "i jego czasy", bo bez wątpienia sporo się dowiedziałem szczegółów, zwłaszcza jeśli chodzi o podwórko czeskie czy działalność Rudolfa Habsburga. Czy warto przeczytać książkę? Myślę, że tak, zwłaszcza, że dostajemy informacje nie tylko o Henryku, ale i całym, szerszym polu nie tylko śląskim, ale i środkowoeuropejskim.

Mam mieszane uczucia wobec tej pozycji. O Henryku aż tak dużo nie ma w tej książce. Jednak bardzo dużo jest informacji o mentalności w tamtym okresie, a także ciekawe przemyślenia dotyczące idei zjednoczenia Polski pod berłem śląskich Piastów. Na pewno daje to do myślenia. W sumie w tytule jest Henryk IV, jako główny bohater występuje, ale nie w każdym rozdziale. Bardziej...

W sposób zrozumiały i przystępny, bez naukowego nadymania, przybliża zawiłości sytuacji na Śląsku w końcu XIIIw. a także stosunków politycznych i społecznych w kontekście odradzenia się Królestwa Polskiego i udziału w nim samego Henryka. Warto też sięgnąć po tę książkę przed przeczytaniem powieści tego autora "Orły na sarkofagu". Zdecydowania poprawia zorientowanie się w postaciach występujących w książce.

W sposób zrozumiały i przystępny, bez naukowego nadymania, przybliża zawiłości sytuacji na Śląsku w końcu XIIIw. a także stosunków politycznych i społecznych w kontekście odradzenia się Królestwa Polskiego i udziału w nim samego Henryka. Warto też sięgnąć po tę książkę przed przeczytaniem powieści tego autora "Orły na sarkofagu". Zdecydowania poprawia zorientowanie się...

Piastowie to moja ulubiona dynastia a ich śląska gałąź to wisienka na torcie historii tego rodu. Oczywiście nie brakuje tam przeciętnych czy nawet słabych władców ale wola życia, energiczność i pomysłowość tych wybitniejszych przedstawicieli daje im w moim rankingu pierwsze miejsce.

Dlatego z wielkim zaciekawieniem przeczytałem ten tytuł i jestem wielce zadowolony. Autor mierzy się tutaj z dużym wyzwaniem odniemczania Henryka IV, który został praktycznie zawłaszczony przez Niemieckich badaczy. Tym bardziej to krzywdzące ponieważ jeśli mówimy o zjednoczeniu Królestwa Polskiego, trzeba zwrócić uwagę, że zapoczątkował ten pomysł własnie Henryk IV. Jako pierwszy zorganizował siły polityczne w królestwie, które działały nawet po jego śmierci a zakończyły się koronacją Władysława Łokietka. Taki paradoks, gdyby nie Probus nie byłoby Łokietka.

Książka może się wydawać nierówna ponieważ nie wszystkie rozdziały mówią konkretnie o działalności tego księcia, właściwie czasami wydawało się, że tytuł powinien brzmieć "Henryk Prawy i jego czasy". Ponieważ rozdziały mówiące o przemianach w XIII wieku, kondycji umysłowej czy opis stanowy i etniczny Śląska może zbić początkowo z tropu czytelnika. Ale jeśli przeczyta się całość, wszystko nabiera konkretnego kształtu.Ponieważ losy księcia są tutaj przedstawione na szerokiej szachownicy politycznej Europy jak i problemach śląskich.

Dopiero pod koniec wyłania nam się pełny obraz Henryka Probusa, który jest zwolennikiem równości stanowej, świadomy roli pieniądza i rozwoju miast. Pragnie integralnego zawiązku Śląska z resztą Korony Polskiej. Wraz z jego śmiercią to wszystko się kończy, Polska obiera nowy kurs nastawiona na przewodnią rolę rycerstwa.

Piastowie to moja ulubiona dynastia a ich śląska gałąź to wisienka na torcie historii tego rodu. Oczywiście nie brakuje tam przeciętnych czy nawet słabych władców ale wola życia, energiczność i pomysłowość tych wybitniejszych przedstawicieli daje im w moim rankingu pierwsze miejsce.

Dlatego z wielkim zaciekawieniem przeczytałem ten tytuł i jestem wielce zadowolony. Autor...

W mojej ocenie książka trochę przegadana i stanowczo zbyt często brnąca w dygresje. Powoduje to, że jest to bardziej opowieść średniowieczu epoki późnego rozbicia dzielnicowego z Henrykiem Probusem w tle, niż biografia ambitnego księcia wrocławskiego. Sytuacji nie poprawia narracja przeładowana faktami i trochę archaiczny styl. Osobiście nie przebrnąłem do końca... Raczej dla pasjonatów średniowiecza.

W mojej ocenie książka trochę przegadana i stanowczo zbyt często brnąca w dygresje. Powoduje to, że jest to bardziej opowieść średniowieczu epoki późnego rozbicia dzielnicowego z Henrykiem Probusem w tle, niż biografia ambitnego księcia wrocławskiego. Sytuacji nie poprawia narracja przeładowana faktami i trochę archaiczny styl. Osobiście nie przebrnąłem do końca... Raczej...