Nieco wypalona zawodowo Joanna ze „Złodziejki marzeń” w „Już nie uciekam” staje się nieco inna kobietą: ma swoje cele, marzenia i gotowa jest je realizować, a do tego ma sporo energii i jest bardzo uparta. Jej nudne życie nauczycielki samotnie wychowującej nastoletnią córkę uległo zmianie po podjęciu decyzji o rocznym urlopie zdrowotnym i zaaranżowanym przez matkę wyjeździe do chorej cioci, która okazuje się bardziej żywotna i żywiołowa, a do tego samodzielna niż wynikało z opowieści rodzicielki. W nowym miejscu Joanna znajduje nowe zajęcia, poznaje sympatycznych ludzi, znajduje nowy cel w swoim życiu i powoli urywają się jej kontakty z dawnym środowiskiem pracy. W kolejnej części „To się da!” Anna Sakowicz zabiera nas w świat pełen intryg, niedomówień, donosicielstwa, ale też i prawdziwych przyjaciół, wielkich planów, wspaniałych misji. Joanna ze zwykłej nauczycielki stała się wolontariuszką i pisarką, która dzięki książkom jest w stanie pomóc dzieciom chorym na raka. Czy w walce o życie pieniądze mogą wiele? Czasami pojawi się bezsilność, poczucie niesprawiedliwości, a do tego trzeba będzie podjąć decyzję co dalej z własnym życiem, czy wracać do pracy po urlopie, a może przewrócić je do góry nogami, sprzedać mieszkanie, przeprowadzić się do cioci, pozwolić nastoletniej córce na samodzielność, ułożyć swoje sprawy emocjonalne i matrymonialne oraz otworzyć własny wymarzony biznes?
„Już nie uciekam” to piękne, ale i zaskakujące podsumowanie wcześniejszych losów czterdziestoletniej rozwiedzionej Joanny, której życie toczyło się wokół pracy i wychowania córki. Po wielu latach samotności poznaje interesującego mężczyznę. Bohaterka ciągle bardzo ostrożnie wchodzi w związek z Arturem (lekarzem i wdowcem). Odkryje w sobie pożądanie do Jaromira (przyjaciela będącego ilustratorem jej książek) i żeby nie było łatwo w jej życiu pojawią się kolejni mężczyźni. Wszystko zaczyna się od zakończenia transakcji sprzedaży mieszkania w wielkim mieście, przeprowadzki do Kociewia, poszukiwania lokalu na wymarzoną kawiarnię. Jej córka okaże się tu bardzo zaradną, pomocną i niesamowicie przedsiębiorczą młodą kobietą wykorzystującą moc plotek o budynku, z którym wiążą się miejscowe tajemnice, przez co nie ma chętnych na wynajem. Dzięki wsparciu bliskich Joanna może powoli rozwinąć skrzydła. Żeby jednak nie było nudno pojawi się matka swatająca i próbująca przyspieszyć ślub Joanny oraz ciocia z koleżankami uprawiająca egzorcyzmy w nowo wynajętym lokalu.
Bohaterzy książek Anny Sakowicz bardzo przypominają zwykłych ludzi z ich zaletami i wadami, są pełni niepewności, pojawiającymi się pytaniami i ciągłym analizowaniem własnych wyborów. Niepewnie wkraczająca w związek z Arturem Asia dobrze obserwuje każdy element jego życia, porównuje ze swoim, zastanawia się na ile dobrze są do siebie dobrani. Z czasem odkrywa, że pozostanie jej tylko rola „tej drugiej”, która będzie musiała sprostać ideałowi mitu o nieżyjącej, idealnej żonie Bożenie, która była ulubienicą jego rodziców (pewnie dlatego, że zmarła). Niepewna swoich uczuć do Artura Asia szuka argumentów za i przeciw małżeństwu. W tym czasie do akcji wkracza jej niepowtarzalna matka -swatka, która gotowa jest zaciągnąć córkę do urzędu, byle przyspieszyć ślub. Co wyniknie z tej zawiłej sytuacji, w której pojawiają się dwaj inni pociągający i interesujący mężczyźni? Przekonajcie się sami.
Obok Joanny inną, bardzo ważną i żywiołową bohaterką jest samotna ciocio-babcia mająca wielu znajomych, intensywnie studiująca nekrologii, nieco zabobonna, żartobliwa, trafnie uszczypliwa, doskonale podsumowująca wady ludzi, którzy ją otaczają, ale też mająca sporo dystansu do siebie i swoich przekonań. Na pierwszy rzut oka może nam się wydawać zabobonna kobietą z wielkim zapałem walki z siłami nieczystymi, a tych w nowym tomie nie brakuje.
Tak jak i w życiu nie może tu zabraknąć postaci negatywnych. Tym razem do akcji wkracza widmo przyszłych teściów marzących o idealnej synowej, którą żywiołowa Asia nie może być.
Anna Sakowicz po raz kolejny zasypuje nas sporą dawką humoru przeplatanego poważnymi tematami odchodzenia, umierania, walki z chorobą. Pisarka jest mistrzynią tworzenia humorystycznych obrazów, pozytywnych bohaterów, nietypowych, silnych kobiet, poruszania poważnych spraw w taki sposób, że czyta się o nich z chęcią. Ponad to tworzy piękny wachlarz osobowości, wśród których są osoby o wielkich sercach, bardzo religijnie, unikające tematów wiary, knujące intrygi, wykorzystujące innych. Mimo, że głównymi bohaterkami są w nich kobiety czterdziestoparoletnie to mają one w sobie tak wiele energii i dystansu, że cała trylogia stanie się przyjemną lekturą dla dorastającej młodzieży. W przeciwieństwie do wielu współczesnych książek autorka bardzo subtelnie pomija wątek erotyczny, nie czuje wplatania tandetnych scen łóżkowych, nachalnego i nieumiejętnego opisu scen łóżkowych, co nie znaczy, że mamy tu do czynienia z samymi cnotkami i dziewicami. Kobiety w książkach Anny Sakowicz los bardzo doświadcza, a mimo tego są silne, pełne nadziei na przyszłość i waleczne.
Książkę czyta się bardzo przyjemnie. Odradzam czytanie przed snem, bo planowany jeden rozdział może okazać się całą książką, a do tego możemy obudzić domowników wybuchami śmiechu. „Już nie uciekam” polecam każdemu, kto lubi literaturę pełną humoru i jednocześnie poruszającą poważne tematy.

Nieco wypalona zawodowo Joanna ze „Złodziejki marzeń” w „Już nie uciekam” staje się nieco inna kobietą: ma swoje cele, marzenia i gotowa jest je realizować, a do tego ma sporo energii i jest bardzo uparta. Jej nudne życie nauczycielki samotnie wychowującej nastoletnią córkę uległo zmianie po podjęciu decyzji o rocznym urlopie zdrowotnym i zaaranżowanym przez matkę wyjeździe...

Trzecia część cyklu i chyba najlepsza. Joanna wreszcie osiąga cel i otwiera kawiarnię. Nadal spotyka się z Arturem i opędza od napastliwej matki, która za wszelką cenę chce ją wydać za niego za mąż. I to jak najszybciej. Niestety okazuje się, że idealny narzeczony wcale nie jest taki idealny. Cóż kiedy według matki Joanny wystarczy być chirurgiem i nie pić alkoholu, żeby zasłużyć na miano ideału. Swoją drogą postać ekspansywnej mamusi jest świetna. Dostarcza niezbędnych w powieści emocji.
Serdecznie polecam, ale radzę zacząć od części pierwszej.

Trzecia część cyklu i chyba najlepsza. Joanna wreszcie osiąga cel i otwiera kawiarnię. Nadal spotyka się z Arturem i opędza od napastliwej matki, która za wszelką cenę chce ją wydać za niego za mąż. I to jak najszybciej. Niestety okazuje się, że idealny narzeczony wcale nie jest taki idealny. Cóż kiedy według matki Joanny wystarczy być chirurgiem i nie pić alkoholu, żeby...

Na wstępie chciałam zaznaczyć że poprzednich części nie czytałam, bo książkę "upolowałam" za kilka zlotych w księgarni.
Podobała mi się. Była fajna opowieścią, z sympatycznymi postaciami, humorem ale i też smutkiem, gdy pojawiały się sceny w hospicjum. Szybko się czyta, fajna odskocznia na jesienne wieczory. Polecam.

Na wstępie chciałam zaznaczyć że poprzednich części nie czytałam, bo książkę "upolowałam" za kilka zlotych w księgarni.
Podobała mi się. Była fajna opowieścią, z sympatycznymi postaciami, humorem ale i też smutkiem, gdy pojawiały się sceny w hospicjum. Szybko się czyta, fajna odskocznia na jesienne wieczory. Polecam.

"Już nie uciekam" to ostatnia część sagi o Kociewiu. W tej części następuje nieoczekiwany zwrot akcji. Joanna rezygnuje z pracy w szkole i na stałe przenosi się do Starogardu, gdzie otwiera małą kawiarnię. Z kolei jej życie prywatne kręci się wokół... trzech facetów. Który z nich zostanie tym jedynym?

"Już nie uciekam" to ostatnia część sagi o Kociewiu. W tej części następuje nieoczekiwany zwrot akcji. Joanna rezygnuje z pracy w szkole i na stałe przenosi się do Starogardu, gdzie otwiera małą kawiarnię. Z kolei jej życie prywatne kręci się wokół... trzech facetów. Który z nich zostanie tym jedynym?

50/2019
„Już nie uciekam”, to ostatnia część trylogii kociewskiej z dobrze nam znaną Joanną, jej żywotną ciocią, wtrącającą się we wszystko matką oraz nowo poznanymi znajomi. W tym tomie Asia wprowadza się na stałe do Kociewa, rozwija swój związek z Arturem i zaczyna remont lokalu przeznaczonego na kawiarnię. Nadal działa jako wolontariuszka w hospicjum, próbuje współpracować z Jaromirem nad nowymi bajkami dla dzieci. Ubawiłam się czytając wyczyny cioci Asi – Zofii, która wraz z grupą najbliższych przyjaciół dokazywała niczym młódka :) Przeżywałam rozterki wraz z główną bohaterką, która musi podjąć decyzje dotyczące nie tylko nowo otwieranej kawiarenki, ale także dalszego związku z narzeczonym. Jak potoczą się ich losy, czy Asi uda się poskromić zapędy matki do układania na siłę jej życia? Czy mimo traumatycznych związanych z wolontariatem w hospicjum, uda się jej tam powrócić? Wreszcie, czy poczuje się nowym miasteczku, jak w domu i czy odnajdzie spełnienie i szczęście? Moim zdaniem to najbardziej wzruszająca i poruszająca część. Morał płynie z niej taki, że czasem trzeba pozwolić komuś odejść- choć jest niezmiernie trudne, a w życiu kierować się nie rozumem, a sercem, wówczas wszystko się da!. Polecam !!!

50/2019
„Już nie uciekam”, to ostatnia część trylogii kociewskiej z dobrze nam znaną Joanną, jej żywotną ciocią, wtrącającą się we wszystko matką oraz nowo poznanymi znajomi. W tym tomie Asia wprowadza się na stałe do Kociewa, rozwija swój związek z Arturem i zaczyna remont lokalu przeznaczonego na kawiarnię. Nadal działa jako wolontariuszka w hospicjum, próbuje...

No i skończyło się. Z małym zaskoczenie, choć cała historia dotyczyła zmian, więc właściwie pomyślałam, że zakończenie właściwie mnie nie zaskoczyło. Po przeczytaniu mam wrażenie, że większość z nas nie docenia własnego życia, a przecież każde to materiał na książkę, tak jak w tym przypadku nawet na trzy książki. Zwykle życie też bywa ciekawe, trudne, wesołe i smutne i może czas zacząć to doceniać. Albo opisać. Czyta się miło.

No i skończyło się. Z małym zaskoczenie, choć cała historia dotyczyła zmian, więc właściwie pomyślałam, że zakończenie właściwie mnie nie zaskoczyło. Po przeczytaniu mam wrażenie, że większość z nas nie docenia własnego życia, a przecież każde to materiał na książkę, tak jak w tym przypadku nawet na trzy książki. Zwykle życie też bywa ciekawe, trudne, wesołe i smutne i może...

I tym razem warto znać 2 cz. (To się da) bo pozostaje taką wieź z chorymi dziewczynkami, że jesteśmy ciekawi jak się potoczy ich walka o życie. Nasza bohaterka Joanna to zalatana kobieta wszędzie jej pełno - tu pomaga, tam próbuje ułożyć sobie życie, a i jeszcze dąży do spełnienia swych marzeń. Muszę powiedzieć nieźle jej idzie, mimo wszelakich przeszkód ;) Życie, ach to życie nie każdy ma szczęście być zdrowym ...wzruszające momenty dają wiele do myślenia

I tym razem warto znać 2 cz. (To się da) bo pozostaje taką wieź z chorymi dziewczynkami, że jesteśmy ciekawi jak się potoczy ich walka o życie. Nasza bohaterka Joanna to zalatana kobieta wszędzie jej pełno - tu pomaga, tam próbuje ułożyć sobie życie, a i jeszcze dąży do spełnienia swych marzeń. Muszę powiedzieć nieźle jej idzie, mimo wszelakich przeszkód ;) Życie, ach to...

"Już nie uciekam" to ostatni tom sagi kociewskiej, gdzie autorka rozwiązuje wszystkie wątki. Jak w pozostałych tomach dużo się dzieje w życiu Joanny.
Joanna po przeprowadzce na stałe na Kociewie jest w związku z idealnym panem doktorem, ale coś jej w nim nie pasuje... Czyżby jej narzeczony miał jakąś skazę? Okazuje się, że w sumie nikt nie jest idealny, a pan doktor też coś chowa za kołnierzem, a raczej w szufladzie... Obiad zapoznawczy Joanny z przyszłymi teściami bardzo przeżywałam... Takich teściów to ja bym nie chciała mieć :)

Joasia nadal pracuje jako wolontariuszka w hospicjum i pisze bajki. Dobra wiadomość jest taka, że zostaną one wydane, ale pod pewnym warunkiem, na który ona nie ma wpływu. Jeśli chodzi o życie uczuciowe to iskrzy między nią a Jaromirem, oj iskrzy... Byłam bardzo ciekawa jak autorka rozwiąże sercowe dylematy Joanny i w sumie chyba wybrnęła najlepiej.... Zaskakująco....

Kto powiedział, że po 40-stce nie można zacząć od nowa? Nasza główna bohaterka zakłada własny biznes, małą kawiarnię, co też się wiąże z kilkoma śmiesznymi wątkami. Ale te smaczki pozostawiam wam do odkrycia i przeczytania. Nasza bohaterka poznaje smak własnego biznesu, ciężkiej pracy ale też tej satysfakcji z robienia tego co się lubi.

Wiele razy wybuchałam ze śmiechu, niesamowite jest to jak autorka w tak zabawną powieść potrafi wpleść też bardzo trudne i smutne tematy. Od śmiechu po łzy i tak w kółko, ta książka to prawdziwy rollercoster emocji.

Myślę, że nie da się nic więcej napisać. Komu podobała się I i II część to na pewno sięgnie po ostatnią.
Zapraszam na bloga:
http://matkaksiazkoholiczka.blogspot.com/2018/08/juz-nie-uciekam-anna-sakowicz-recenzja.html

"Już nie uciekam" to ostatni tom sagi kociewskiej, gdzie autorka rozwiązuje wszystkie wątki. Jak w pozostałych tomach dużo się dzieje w życiu Joanny.
Joanna po przeprowadzce na stałe na Kociewie jest w związku z idealnym panem doktorem, ale coś jej w nim nie pasuje... Czyżby jej narzeczony miał jakąś skazę? Okazuje się, że w sumie nikt nie jest idealny, a pan doktor też...

Już nie uciekam zamyka trylogię kociewską.
Jak ja polubiłam ten klimat, bohaterów. Jest tak jak być powinno, trochę smutno, trochę śmieszno. I łzę uronisz i się zaśmiejesz. Prawdziwie jak to w życiu.
Zakończenie zaskakujące mimo wszystko. Ale ciepło i serdecznie robi się na sercu.

Już nie uciekam zamyka trylogię kociewską.
Jak ja polubiłam ten klimat, bohaterów. Jest tak jak być powinno, trochę smutno, trochę śmieszno. I łzę uronisz i się zaśmiejesz. Prawdziwie jak to w życiu.
Zakończenie zaskakujące mimo wszystko. Ale ciepło i serdecznie robi się na sercu.

Trzecia część kociewskiej trylogii jest świetna.Joanna wreszcie układa swoje życie otwiera kawiarnię i znajduje prawdziwą miłość.Książka bardzo dobrze napisana bawi do łez ale też wzrusza poruszając temat hospicjum dla dzieci.Polecam

Trzecia część kociewskiej trylogii jest świetna.Joanna wreszcie układa swoje życie otwiera kawiarnię i znajduje prawdziwą miłość.Książka bardzo dobrze napisana bawi do łez ale też wzrusza poruszając temat hospicjum dla dzieci.Polecam