Chłopiec na szczycie góry

Wstrząsająca i bardzo wzruszająca powieść..

Pierrot zostaje sierotą i zmuszony jest opuścić rodzinny dom w Paryżu. Trafia pod skrzydła ciotki, która służy w domu austriackiej rodziny. Nie jest to zwykła rodzina - to rezydencja Adolfa Hitlera.
Wojna zbliża się wielkimi krokami, a mały chłopiec zostaje wrzucony do bardzo niebezpiecznego świata, w dodatku u boku największego dyktatora tamtych czasów.

To moje pierwsze spotkanie z piórem autora, choć przyznaję, że nie raz już zamierzałam się kupić jego książki. "Chłopiec na szczycie góry" to bardzo prawdziwa powieść, która bardzo mną wstrząsnęła i do teraz nie potrafię przestać o niej myśleć. Autor w bardzo szczegółowy i działający na wyobraźnię sposób opisał realia wojny z punktu widzenia dziecka, małego chłopca, który dorastał w czasie wielkich okrucieństw.
Ta historia z pewnością wzruszy każdego cyztenika, nawet tego, który ma serce z kamienia i zawsze pozostaje niewzruszony.

Autor stworzył bardzo piękną, wzruszającą i niezwykle prawdziwą historię, która na długo pozostanie w mym sercu. Polecam sięgnąćpo tę pozycję.

Wstrząsająca i bardzo wzruszająca powieść..

Pierrot zostaje sierotą i zmuszony jest opuścić rodzinny dom w Paryżu. Trafia pod skrzydła ciotki, która służy w domu austriackiej rodziny. Nie jest to zwykła rodzina - to rezydencja Adolfa Hitlera.
Wojna zbliża się wielkimi krokami, a mały chłopiec zostaje wrzucony do bardzo niebezpiecznego świata, w dodatku u boku największego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytałam ze zgrozą, czy ja też uległabym takiej przemianie ... ?

Czytałam ze zgrozą, czy ja też uległabym takiej przemianie ... ?

Pokaż mimo to

Powieść o chłopcu imieniem Pierot, który wraz z mamą i tatą mieszka we Francji dokładnie w Paryżu. Ojciec chłopca jest Niemcem ,matka zaś Francuzką. Po śmierci obojga rodziców Pierrot trafia do sierocińca, nie na długo bo zostaje odszukany przez swoją ciotkę Beatrix i zabrany do jej domu, zapraszam do lektury

Powieść o chłopcu imieniem Pierot, który wraz z mamą i tatą mieszka we Francji dokładnie w Paryżu. Ojciec chłopca jest Niemcem ,matka zaś Francuzką. Po śmierci obojga rodziców Pierrot trafia do sierocińca, nie na długo bo zostaje odszukany przez swoją ciotkę Beatrix i zabrany do jej domu, zapraszam do lektury

Pokaż mimo to

Pierrot Fisher ma szczęśliwe życie...kochającą matkę Emilie i ojca Wlhelma. Mieszkają w Paryżu skąd pochodzi matka chłopca. Ojciec jest Niemcem jednak poglądy i kultura rodziców nie wpływają znacząco na wychowanie syna. Jednak ojciec zawsze stał po stronie swojego kraju. W rodzinie jest miejsce dla jeszcze jednego członka rodziny pies D'Artagnan, przyjaciel chłopca. Pierrot ma jeszcze jednego przyjaciela Anszela - głuchoniemego chłopca, który z pochodzenia jest Żydem.
Chłopiec prowadzi szczęśliwe życie siedmiolatka dopóki pewnego dnia dowiaduje się o śmierci ojca, a jakiś czas później zostaje całkowicie sam kiedy umiera matka. Niestety w domu przyjaciela nie ma dla niego miejsca i matka przyjaciela zmuszona jest oddać go do sierocińca.
Po jakimś czasie o wszystkim dowiaduje się ciotka Beatrix i zabiera go do Austrii gdzie jest służącą u bogatej rodziny, a dokładniej pracuje u samego Hitlera.
Właściwie tu zaczyna się prawdziwa historia chłopca pod zmienionym imieniem Pieter. Tu pod skrzydła bierze go sam Führer i kształtuje w nim charakter i nienawiść do Żydów. Po miłym chłopcu nie ma już śladu, zastępuje go ktoś zupełnie inny...
"Chłopiec na szczycie góry" to historia poruszająca. Pomimo, że dzieje się w latach trudnych i tragicznych (1936 - 1945) to tak jakby jesteśmy obok wojny i całego okrucieństwa. Wydaje się to nieprawdopodobne, prawda? Jak mieszkając z samym Hitlerem można nie odczuć całego okrucieństwa.
Największą ofiarą był właśnie młody Pierrot wyjątkowo podatny na słowa innych, widać jak nasiąka tym co Führer mu próbuje wpoić. Skutki są przerażające ale to oczywiście musicie już sami przeczytać. Powieść czyta się wyjątkowo szybko i historia młodego chłopca potrafi wciągnąć. Jak można podsumować tą historię? Chyba tylko tak, że dobro zawsze zwycięża...
Czy polecam "Chłopca na szczycie góry"? Tak! To nie jest historia wojenna, a opowieść o tym jak można w łatwy sposób ukształtować charakter młodej osoby.

Pierrot Fisher ma szczęśliwe życie...kochającą matkę Emilie i ojca Wlhelma. Mieszkają w Paryżu skąd pochodzi matka chłopca. Ojciec jest Niemcem jednak poglądy i kultura rodziców nie wpływają znacząco na wychowanie syna. Jednak ojciec zawsze stał po stronie swojego kraju. W rodzinie jest miejsce dla jeszcze jednego członka rodziny pies D'Artagnan, przyjaciel chłopca. Pierrot...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przed przeczytaniem książki nigdy nie zaglądam do opinii w LC, ani do żadnych recenzji. Nie chcę się sugerować cudzym zdaniem, a poza tym większość opinii niestety ujawnia treść. Czytam książki na czytniku, więc omijają mnie opisy z tylnych okładek. Rozpoczynałam więc „Chłopca na szczycie góry” zupełnie nie wiedząc co mnie czeka, nawet przez chwilę zastanawiałam się, czy ta góra z tytułu jest realna, czy symboliczna.

Zaczyna się stereotypowo. Mały chłopczyk - Pierrot, zostaje sierotą, błąka się po przytułkach, w końcu trafia do odnalezionej ciotki, która mieszka w willi na szczycie góry. Na razie wszystko przebiega spokojnie… Ciotka zarządza domem Pana, który chwilowo jest nieobecny. W końcu przyjeżdża. Jeszcze spokojnie… I nagle TRACH!!! Zaskoczyłam kim są Pan i Pani oraz co to za dom na szczycie góry. Przestało być spokojnie i zaczęło się ! Świat widziany oczami małego dziecka zaczął się zmieniać i dziecko też się zmieniło. Nie tylko imię i przyjaciół.

Zaskakująca powieść. Świetne, wnikliwe studium psychologiczne małego, a potem dorastającego chłopca i zmian, jakie się w nim dokonują pod wpływem uwielbianego mentora, który doskonale potrafi manipulować. O tym, jak ze skromnego, sympatycznego, zalęknionego chłopczyka przeobraził się w butnego nastolatka-nadczłowieka i który jakby nie było został ofiarą wojny.

Czy to się zdarzyło naprawdę? Rzeczywisty był Pan i Pani, góra z alpejską rezydencją i goście do niej przybywający, w tym bardzo znani np podkomendni Pana, książe Windsoru Edward VIII. Rzeczywisty był czas i różne opisywane zdarzenia. A chłopiec? Może istniał, może nie. Pewnie to fikcja, ale niewykluczone, że może choć częściowo prawda?

Uwielbiam takie książki - mocne historie fabularne, mogą być fikcyjne, ale osadzone w realiach, w rzeczywistej scenerii, wśród faktycznych historycznych postaci.
A jeśli do tego opowieść potrafi zaskoczyć. Dla mnie bomba.

Przed przeczytaniem książki nigdy nie zaglądam do opinii w LC, ani do żadnych recenzji. Nie chcę się sugerować cudzym zdaniem, a poza tym większość opinii niestety ujawnia treść. Czytam książki na czytniku, więc omijają mnie opisy z tylnych okładek. Rozpoczynałam więc „Chłopca na szczycie góry” zupełnie nie wiedząc co mnie czeka, nawet przez chwilę zastanawiałam się, czy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Johne Boyne kontynuuje wojenną opowieść w drugim tomie cyklu, Chłopcu na szczycie góry.


Jaki większy dramat może przeżyć dziecko od śmierci rodziców i opuszczenia na zawsze rodzinnego domu? Może daleko było mu do ideału, kłótnie światopoglądowe rodziców, dramat ojca nie potrafiącego poradzić sobie z przeżytą traumą, ale stanowił znany mu i bezpieczny świat, który z każdym dniem mija bezpowrotnie. Jeśli wydawało się, że już nic gorszego nie może się zdarzyć, to los pokazał, że potrafi zaskakiwać. Zwłaszcza jeśli już nie tylko będzie trzeba obronić skrawek dziecięcego świata ale przede wszystkim w młodym wieku rozpocząć walkę o coś znacznie ważniejszego. Obrony człowieka takiego, jakiego wychowali rodzice i zachowanie człowieczeństwa w rzeczywistości wypełnionej strachem i przemocą.


Paryż w roku 1936 jeszcze zachował swój dawny styl, chociaż coraz bardziej wyczuwa się narastające zagrożenie i zbliżający się kres starego świata. Epoka zgodnej współegzystencji Francuzów i Żydów kończy się, a w tle słychać głosy uprzedzenia i nie możności dalszego wspólnego przebywania ludzi, którzy jeszcze wczoraj byli sąsiadami i najlepszymi przyjaciółmi. Taka atmosfera obcości otacza siedmioletniego Pierrota. Syna niemieckiego żołnierza i kombatanta I wojny światowej i Francuzki oburzajacej się na coraz głośniej wykrzykiwane głosy ksenofobiczne. O ile matka robiła wszystko, aby zapewnić synowi beztroskie dzieciństwo z dala od wzrastajecej fali wzajemnej wrogości, to w chwili śmierci rodziców, chłopiec trafia do zupełnie nowej rzeczywistości. Zmuszony do wyjazdu z rodzinnego miasta, trafia pod opiekę ciotki, Beatrix pracującej w Austrii w domu samego Adolfa Hitlera. Tu wszystko jest nowe. Nie może mówić o swoim paryskim przyjacielu żydowskiego pochodzenia, Anszelu. Zmienia mu się imię na Pieter i co najważniejsze ma zachowywać ciszę podczas obecności państwa. Kiedy chłopiec trafia pod skrzydła Hitlera, zaczyna przechodzić metamorfozę. Zrozpaczona kobieta podejmuje się ryzykownej próby walki o zachowanie dawnego bratanka, zanim wpajane chłopcu wychowanie przez wodza Rzeszy zmieni go na zawsze.

Johne Boyne po raz drugi pokazuje wojnę oglądaną oczami dziecka, które nie rozumie tego wszystkiego, co dzieje się wokół niego. Znana mu rzeczywistość znika. Znika wszystko to, co do tej pory było normalne. Niewinność dziecka staje w szranki ze zbliżającym się wojennym terrorem. To, co czyste i piękne, jak między innymi przyjaźń staję się tym, do czego nie wolno się przyznawać, a utrzymywanie kontaktów z przyjacielem jest surowo zabronione. O ile wcześniej Pierrot czuł się kochany i szczęśliwy, to wraz z zamieszkaniem na szczycie góry czuje się obco i niepewnie. Tu wszystko jest dziwne, a nowe niezrozumiałe zwyczaje wydają się być takie niezrozumiałe. Widzi pogardę, jaką Niemcy czują do Francuzów, jak wiele rzeczy może ściągnąć problemy, a wskazówki dwójki życzliwych mu osób - ciotki i kierowcy Ernsta są kompletnie niezrozumiałe i tylko wywołują u niczego nieświadomego dziecka bunt.

O ile w Chłopcu w pasiastej piżamie główny akcent postawiony został na niepewność czy to, co widzimy jest prawdziwe oraz na emocje czytelnika, tym razem autor penetruje psychikę odbiorcy. Pokazuje, jak bardzo łatwo można człowieka zmanipukować, odsunąć go od starych wartości, od ludzi których kochał, a stworzyć okrutną istotę rozkachaną w swej iluzorycznej pozycji, jaką zajmuję i pozornym strachu, jaki w związku z nią wzbudza. Dobro i zło zalewają się ze sobą, stając się czymś trudnym do jednoznacznego wskazania. To, co jest podłością dla jednych, dla innych staje się spełnieniem obywatelskiego obowiązku. Jednak zawsze tli się ta iskierka nadziei, że jeszcze nie jest za późno, jeszcze zdąży się otrząsnąć ze stanu uśpienia, zanim straci się to, co najcenniejsze - własną duszę.

Johne Boyne po raz kolejny stworzył niezapomnianą historię. Teraz jednak poszedł krok dalej, odchodząc od uczuć, a stawiając na psychologię dziecka i okrutny mechanizm manipulacji. Stworzył sugestywny obraz, który przeraża i niepokoi.

Johne Boyne kontynuuje wojenną opowieść w drugim tomie cyklu, Chłopcu na szczycie góry.


Jaki większy dramat może przeżyć dziecko od śmierci rodziców i opuszczenia na zawsze rodzinnego domu? Może daleko było mu do ideału, kłótnie światopoglądowe rodziców, dramat ojca nie potrafiącego poradzić sobie z przeżytą traumą, ale stanowił znany mu i bezpieczny świat, który z każdym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kiedy mały Pierrot zostaje sierotą, zmuszony jest opuścić rodzinny dom w Paryżu i rozpocząć nowe życie ze swoją ciotką Beatrix - służącą w zamożnej austriackiej rodzinie. Jest rok 1935, a druga wojna światowa zbliża się wielkimi krokami. Miejsce, do którego trafia chłopiec nie jest zwykłym domem. To Berghof, rezydencja Adolfa Hitlera.
Pierrot szybko zostaje wzięty pod skrzydła Hitlera i wrzucony do coraz bardziej niebezpiecznego nowego świata: świata terroru, tajemnic i zdrady, z którego nigdy nie będzie w stanie uciec...

Kiedy mały Pierrot zostaje sierotą, zmuszony jest opuścić rodzinny dom w Paryżu i rozpocząć nowe życie ze swoją ciotką Beatrix - służącą w zamożnej austriackiej rodzinie. Jest rok 1935, a druga wojna światowa zbliża się wielkimi krokami. Miejsce, do którego trafia chłopiec nie jest zwykłym domem. To Berghof, rezydencja Adolfa Hitlera.
Pierrot szybko zostaje wzięty pod...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia chłopca, który z niewinnego Pierrota wyrasta na pozbawionego skrupułów Pietera. Fantastyczna powieść ukazująca jak ważne dla kształtowania osobowości młodego człowieka są warunki w których dorasta. I choć akcja umiejscowiona jest głównie w czasie II Wojny Światowej, to moim zdaniem ma przesłanie uniwersalne i dokładnie opisuje przysłowie: "Czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci..."

Historia chłopca, który z niewinnego Pierrota wyrasta na pozbawionego skrupułów Pietera. Fantastyczna powieść ukazująca jak ważne dla kształtowania osobowości młodego człowieka są warunki w których dorasta. I choć akcja umiejscowiona jest głównie w czasie II Wojny Światowej, to moim zdaniem ma przesłanie uniwersalne i dokładnie opisuje przysłowie: "Czym skorupka za młodu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia małego Pierrota, który wychowuje się w rezydencji Adolfa Hitlera mną wstrząsnęła i z pewnością długo będę o niej myśleć.
Obraz niewinnego dziecka umieszczonego w świecie pełnym przemocy, tajemnic i zdrady, w którym trzeba zważać na każde słowo i każdy krok, nie jest czymś obok czego można przejść obojętnie.
John Boyne po raz kolejny pokazał (po "Chłopcu w pasiastej piżamie"), że potrafi grać na emocjach czytelnika, tworząc historię, od której naprawdę trudno się oderwać.
Zachęcam do przeczytania :)

Historia małego Pierrota, który wychowuje się w rezydencji Adolfa Hitlera mną wstrząsnęła i z pewnością długo będę o niej myśleć.
Obraz niewinnego dziecka umieszczonego w świecie pełnym przemocy, tajemnic i zdrady, w którym trzeba zważać na każde słowo i każdy krok, nie jest czymś obok czego można przejść obojętnie.
John Boyne po raz kolejny pokazał (po "Chłopcu w pasiastej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po sukcesie "Chłopca w Pasiastej Piżamie" jego autor zdecydował się iść dalej w tematy wojny widzianej z perspektywy dziecka. Tym oto sposobem dostaliśmy "Chłopca na Szczycie Góry". Krótką opowieść, która wzbudziła we mnie mieszane uczucia i szybko nie dała o sobie zapomnieć.

Na początku poznajemy mieszkającego w Paryżu chłopca niemiecko - francuskiego pochodzenia o imieniu Pierrot. Nasz bohater ma kochającą mamę, równie kochającego tatę (którego dręczy żołnierska przeszłość i który żali się, jak to jego wspaniały naród niemiecki został upokorzony po Wielkiej Wojnie), zabawnego pieska do towarzystwa i jedynego najlepszego przyjaciela. Normalne, spokojne życie chłopca kończy się raptownie, gdy najpierw umiera jedno, a potem drugie z rodziców. Osierocony Pierrot trafia do sierocińca, lecz wkrótce dyrektorek placówki odzywa się mieszkająca w Austrii ciocia Pierrota. Kobieta oczywiście deklaruje chęć podjęcia się opieki nad synem swojego brata i chociaż Pierrot nigdy nie widział ciotki na oczy (bo z nieznanych mu powodów ojciec nie utrzymywał z nią kontaktów), to zostaje wysłany w daleką podróż do obcego mu kraju. Końcem końców trafia do Berghof, słynnej rezydencji Adolfa Hitlera. To co tam zobaczy i usłyszy na zawsze odmieni jego życie.

Po przeczytaniu ostatniego zdania długo myślałam, jak zinterpretować napisaną przez Boyne'a historię. Najbardziej trafną odpowiedzią byłoby to, że "Chłopiec na Szczycie Góry" jest opowieścią o skażeniu młodego umysłu chorą, pokrętna ideologią. Mały Pierrot poznaje Führera w wieku siedmiu lat. Na przestrzeni kolejnych lat postępowanie chłopca pod wpływem dyktatora ulega drastycznej zmianie. Czy wobec tego należałoby potraktować powieść jako studium przypadku utraty dziecięcej niewinności i triumfu zła? Jak najbardziej. "Chłopiec na Szczycie Góry" opowiada o tym, jak człowiek staje się zły. Widzę tu jednak drobny problem, który trochę psuje mi cały ten przekaz. W trakcie zagłębiania się w fabułę towarzyszyło mi nieodparte wrażenie, że autor jakby oczekuje od swojego bohatera posiadania niezbywalnych zasad moralnych, stanowczego sprzeciwu nazistowskim ideom, podjęcia się jakieś formy walki. Większość dorosłych Niemców nie chciała lub nie potrafiła sprzeciwić się zbrodniczej działalności swojego rządu. Biorąc to pod uwagę, czego wymagać tutaj od dziecka? Nauki społeczne głoszą, że środowisko w jakim wychowuje się młody człowiek ma wpływ na to, jak będzie kształtował się jego charakter i zachowanie w przyszłości. A Pierrot niejako trafia w sam środek środowiska, które wkłada mu do głowy złe pomysły. Jego ciotka, jedyna osoba, która troszczy się o niego, praktycznie nic nie robi, by naprowadzić go na lepszą drogę. Sama sugeruje, że Pierrot powinien używać niemieckiej wersji swojego imienia - Pieter. Tłumaczy mu tylko, że tak będzie po prostu dla niego bezpieczniej. Autorytetem młodego Pierrota - Pietera staje się Hitler. Przyglądając się relacji chłopca z Führerem przypomina mi się eksperyment psychologiczny Milgrama badający wpływ autorytetu na jednostkę. Czy to oznacza, że opowieść o chłopcu, który, jak to wyraża się jedna ze służących w Berghof, jest współodpowiedzialny za zaistniałe zło, traci na wiarygodności? Tak i nie. Trudno oczekiwać, żeby mały chłopiec, który niezupełnie rozumie, kim jest Hitler i na czym polega prowadzona przez niego polityka, był zdolny aktywnie przeciwstawił się perfidnemu złu. Nie zmienia to faktu, że Pierrot - Pieter w pewnej chwil przestaje być niewinnym dzieckiem i dopuszcza się rzeczy z powodu których powinien mieć wrzuty sumienia. Przesłanie do młodszego czytelnika może przecież brzmieć: "nauki społeczne naukami społecznymi, ty pozostań na zawsze wierny swojemu sumieniu i zasadom moralnym". Jeśli do tego zmierza Boyne to takie uproszczenie głównego bohatera ma sens.

Jako, że ja należę do tych starszych czytelników, zastanawiam się czy "Chłopiec na Szczycie Góry" nie nabrałby dla mnie głębszego znaczenia, gdybym potraktowała go jako swego rodzaju alegorię Niemca. Człowieka coraz bardziej oczarowanego Hitlerem i absurdalną retoryką nazistów. Popierającego szaloną ideologię, a nawet uczestniczącego w całym tym szaleństwie, zaś na samym końcu dręczonego poczuciem winy z powodu swoich przewinień. Czy Pierrot - Pieter mógłby reprezentować takich Niemców? Moim zdaniem, tak, mógłby.

Każdy z pewnością ma swoje refleksje po przeczytaniu tej historii. i nie musi zgadzać się z moją interpretacją. Kończąc już refleksję i przechodząc do konkretów, Boyne pisze prostym językiem, pozostaje oszczędny w środkach stylistycznych. Jednocześnie przy swoim minimalizmie potrafi poruszyć emocje czytelnika. Bez problemu pozwala wejść do umysłu bohatera, poznać jego myśli oraz motywację. Dzięki temu łatwiej zrozumieć zachodzącą w nim przemianę. Boyne nie chce w swojej powieści dzielić świata wyłącznie na tych dobre i złe narody, dlatego obok niemieckich popleczników Führera, pojawiają się sprzeciwiający się jego działaniom Niemcy. Tak, wbrew temu co się mówi, tacy Niemcy istnieli naprawdę. Porusza także niewygodne dla Aliantów fakty, takie jak zainteresowanie brytyjskiego monarchy nazizmem. Przekaz jest jasny. Nie ma dobrych i złych narodów, są tylko dobrzy i źli ludzie.

Przy kilku zagranicznych recenzjach spotkałam się z zarzutem, że autor przedstawia Hitlera jako kogoś sympatycznego i przyjaznego. Nie zgadzam się z tą opinią. Pamiętajmy, że opowieść jest ukazywana z perspektywy chłopca, który w zasadzie nie zna na wylot Hitlera, ale darzy go szacunkiem. Co ważniejsze łagodność i przyjacielskość Führera jest pozorna,, co szybko dostrzega się na kolejnych stronach książki.

"Chłopiec na Szczycie Góry" należy do tych powieści, które są w stanie poruszyć praktycznie każdego. Można pozytywnie lub negatywnie odebrać jej treść, jednak ze względu na tematykę do jakiej nawiązuje nie sposób pozostać wobec niej całkowicie obojętnym. Bez względu na to jakie ma się podejście do "Chłopca na Szczycie Góry" stanowi on świetny wstęp zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników do dyskusji o niszczycielskim wpływie złej ideologii na człowieka.

Po sukcesie "Chłopca w Pasiastej Piżamie" jego autor zdecydował się iść dalej w tematy wojny widzianej z perspektywy dziecka. Tym oto sposobem dostaliśmy "Chłopca na Szczycie Góry". Krótką opowieść, która wzbudziła we mnie mieszane uczucia i szybko nie dała o sobie zapomnieć.

Na początku poznajemy mieszkającego w Paryżu chłopca niemiecko - francuskiego pochodzenia o...

więcej

mniej

Pokaż mimo to