Shamur Usevren, impostorka, która lata temu zajęła miejsce zmarłej kuzynki i została żoną Thamalona Uskevrena pilnuje swojego sekretu. Nieszczęśliwa w związku, który odebrał jej pasje i namiętności na rzecz dworu, dzieci i "matronowania" gnuśnieje i żywi za to urazę do męża. Potrzeba jej tylko bodźca, zapalnika, który rozpali iskrę i popchnie Shamur w morderczym rzucie na Thamalona. Ta iskra pojawia się z Otchłani pod postacią zmarłego trzydzieści lat temu maga domu Talendar.

Czy Shamur w porę dostrzeże intrygę nieumarłego maga? Czy dom Usekvren przetrwa próbę lojalności i więzi rodzinne okażą się ważniejsze od różnić w osobowościach?

Trzeci tom serii łączy wątki poprzednich dwóch tomów. Co prawda nie wszystkie, ale wiele tajemnic pieczołowicie skrywanych przez jednych domowników przed innymi zostaje rozwiana. Książa w dużej mierze pokazuje nam jak małżeństwo dwójki ludzi z rozsądku i konieczności wreszcie, po trzydziestu latach, zaczyna odkrywać kierujące nimi uczucia. Ponowię żal - szkoda, że to ostatni tom serii wydany w Polsce.

Shamur Usevren, impostorka, która lata temu zajęła miejsce zmarłej kuzynki i została żoną Thamalona Uskevrena pilnuje swojego sekretu. Nieszczęśliwa w związku, który odebrał jej pasje i namiętności na rzecz dworu, dzieci i "matronowania" gnuśnieje i żywi za to urazę do męża. Potrzeba jej tylko bodźca, zapalnika, który rozpali iskrę i popchnie Shamur w morderczym rzucie na...

Nic specjalnego, pozycja nie zapada na dłużej w pamięci oprócz kilku scen (pościg na łodziach, oraz walka na moście). Pomysł na intrygę całkiem ciekawy. Może brak znajomości poprzednich części nie pozwolił wyciągnąć więcej z tej pozycji.

Nic specjalnego, pozycja nie zapada na dłużej w pamięci oprócz kilku scen (pościg na łodziach, oraz walka na moście). Pomysł na intrygę całkiem ciekawy. Może brak znajomości poprzednich części nie pozwolił wyciągnąć więcej z tej pozycji.

Ach ten korektor .....

Ach ten korektor .....