Subtelny drobiażdżek.

Subtelny drobiażdżek.

Na tą książkę trafiłam zupełnym przypadkiem. Przechodziłam się między półkami w bibliotece i nagle zobaczyłam ją na małej kupce innych książek. Nie wiem co mnie do niej przyciągnęło, ale to było coś magicznego. Usiadłam i przeczytałam ją za jednym razem. Bardzo mądra, wartościowa, poruszająca i wzruszająca. Można wiele z niej wyciągnąć. Gdy skończyłam czytać byłam bardzo rozczarowana, że to już koniec.

Na tą książkę trafiłam zupełnym przypadkiem. Przechodziłam się między półkami w bibliotece i nagle zobaczyłam ją na małej kupce innych książek. Nie wiem co mnie do niej przyciągnęło, ale to było coś magicznego. Usiadłam i przeczytałam ją za jednym razem. Bardzo mądra, wartościowa, poruszająca i wzruszająca. Można wiele z niej wyciągnąć. Gdy skończyłam czytać byłam bardzo...

Okładka sugeruje romans. Pozory mylą. Książka napisana w formie dialogu teścia i synowej okazuje się niezwykłą opowieścią o miłości. I wcale nie między tymi dwoma. Zachęcam do przeczytania.

Okładka sugeruje romans. Pozory mylą. Książka napisana w formie dialogu teścia i synowej okazuje się niezwykłą opowieścią o miłości. I wcale nie między tymi dwoma. Zachęcam do przeczytania.

Złapałam książkę w biegu, nie wiedząc co jest w środku. Zaskoczyła mnie pozytywnie. Polecam szczególnie tym, którzy chcą się dowiedzieć więcej jak to jest w trakcie rozwodu, czyli co jest ważne, co ważniejsze, a co najważniejsze. Okazuje się, że są różne scenariusze, a każdy jest kowalem swojego losu.

Złapałam książkę w biegu, nie wiedząc co jest w środku. Zaskoczyła mnie pozytywnie. Polecam szczególnie tym, którzy chcą się dowiedzieć więcej jak to jest w trakcie rozwodu, czyli co jest ważne, co ważniejsze, a co najważniejsze. Okazuje się, że są różne scenariusze, a każdy jest kowalem swojego losu.

Francuska pisarka Anna Gavalda napisała świetną książkę psychologiczno-obyczajową. Krótka powieść raczej dialog pomiędzy porzuconą kobietą a jej teściem o miłości, zdradzie poświęceniu. Poruszająca dająca do myślenia.

Francuska pisarka Anna Gavalda napisała świetną książkę psychologiczno-obyczajową. Krótka powieść raczej dialog pomiędzy porzuconą kobietą a jej teściem o miłości, zdradzie poświęceniu. Poruszająca dająca do myślenia.

"Kochałem ją" to 160 stron dialogu pomiędzy dwójką różnych ludzi. Pomiędzy kobietą a mężczyzną,pomiędzy starością a młodością, pomiędzy zdradzaną a zdradzającym, pomiędzy opuszczoną a tym, który został. Ich rozmowa to dwa spojrzenia na jeden problem, dwa skrajne a jednak podobne doświadczenia. Anna Gavalda w tej krótkiej książce stawia pytanie o to jakie odczucia towarzyszą temu który porzuca i temu, który jest porzucany. Pomimo, że w wielu aspektach te dwa doświadczenia bardzo się różnią, mają jedną wspólną, którą jest psychiczne wyczerpanie i ból. Polecam

"Kochałem ją" to 160 stron dialogu pomiędzy dwójką różnych ludzi. Pomiędzy kobietą a mężczyzną,pomiędzy starością a młodością, pomiędzy zdradzaną a zdradzającym, pomiędzy opuszczoną a tym, który został. Ich rozmowa to dwa spojrzenia na jeden problem, dwa skrajne a jednak podobne doświadczenia. Anna Gavalda w tej krótkiej książce stawia pytanie o to jakie odczucia towarzyszą...

Daje mocne 9! Książka pozwala bardzo mocno wejść w emocje osoby, która zdradza, osoby która pokochała całym sercem będąc już w związku. Przykra ale też bardzo prawdziwa. Po przeczytaniu tej historii ma się niedosyt, chce się wiecej ,a nawet zaczna sie trzymać kciuki by kochankom sie udało i nawet byłam bardzo smutna, że ich ta miłość przemineła, bo On zadecydował trwać przy żonie. Nie wiem jestem rozdarta bo zrobił dobrze zostając przy żonie ale z drugiej strony żył nieszczęśliwie. Pozowolił odejść swojemu szczęściu. ALE. Z drugiej strony gdyby odszedł od żony to by wyszedł na sku***ela itd itd ... Książka która zmusza do przemyśleń. Naprawde świetna tematyka. Długo o tej lekturze nie zapomnę.

Daje mocne 9! Książka pozwala bardzo mocno wejść w emocje osoby, która zdradza, osoby która pokochała całym sercem będąc już w związku. Przykra ale też bardzo prawdziwa. Po przeczytaniu tej historii ma się niedosyt, chce się wiecej ,a nawet zaczna sie trzymać kciuki by kochankom sie udało i nawet byłam bardzo smutna, że ich ta miłość przemineła, bo On zadecydował trwać przy...

Niewielkich rozmiarów książka Anny Gavaldy, a ile emocji. To nawet nie nowela czy opowiadanie, bardziej miniatura, ale ile w niej emocji.
Wydaje się, że nawet każdy przecinek czy odstęp w tekście ma znaczenie, bo może być głębszym oddechem czy stłumionym szlochem.

Zapis rozmowy synowej Chloe, którą opuścił mąż i jej teścia Pierra.
Prawie niewiarygodne otwarcie człowieka, który całe życie był skryty, małomówny i bardzo powściągliwy w okazywaniu uczuć, wręcz surowy, a momentami bezwzględny.
Okazuje się, że skrywa on głęboką tajemnicę. Kiedyś to on zdradził, zakochał się, ale został z rodziną z poczucia obowiązku, strachu przed zmianą. Został, ale czy było warto? Odpowiedź na to pytanie pozostawia autorka czytelnikowi.
Pokazuje zdradę z pozycji osoby zdradzonej i zdradzającej.

Świetna książka - niewiele stron, ale sporo psychologii na życiowym przykładzie.
Nie trzeba poświęcić jej wiele czasu, a zdecydowanie warto przeczytać.
Trzeba poszukać innych książek tej pisarki.

Niewielkich rozmiarów książka Anny Gavaldy, a ile emocji. To nawet nie nowela czy opowiadanie, bardziej miniatura, ale ile w niej emocji.
Wydaje się, że nawet każdy przecinek czy odstęp w tekście ma znaczenie, bo może być głębszym oddechem czy stłumionym szlochem.

Zapis rozmowy synowej Chloe, którą opuścił mąż i jej teścia Pierra.
Prawie niewiarygodne otwarcie człowieka,...

Pamiętam jak kilka lat temu wychodziła ekranizacja tej książki, a ja oczywiście zapragnęłam go obejrzeć i przeczytać powieść, bo byłam wtedy pod urokiem ,,Wichrowych Wzgórz”, więc wątki zakazanej miłości, trudnych wyborów i tragicznych uczuć niesamowicie mnie fascynowały. Na szczęście, nie miałam wówczas okazji zapoznać się z tą historią i dobrze, bo na pewno właściwie bym jej nie oceniła i nie zrozumiała.

Chloe była szczęśliwą żoną i matką dwóch córeczek… Do dnia, gdy jej mąż Adrien oznajmia, że już jej nie kocha i odchodzi do innej kobiety. Załamana Chloe nie może pogodzić się z rozstaniem, a zdradę męża uważa za coś potwornego i świadczącego o niewdzięczności. Niespodziewanie do kobiety wyciąga rękę jej teść Pierre, którego zawsze uważała za surowego i niezdolnego do uczuć. Opowiada jej swoją historię sprzed lat, gdy on również, jako mąż i ojciec dwójki dzieci, zakochał się w młodszej kobiecie, którą ostatecznie utracił.

Anna Gavalda rzuca inne światło na znany schemat obyczajowy – małżeństwo w średnim wieku, kryzys, młoda kochanka i romans. Jednak francuska pisarka nie tworzy historii o dobrych, nieszczęśliwych żonach i podłych, zdradliwych mężach. Mimo że nie ma tu jednoznacznych ocen, dla mnie dość jasne było, że Gavalda popiera rady Pierre’a, a jego wcześniejszą postawę wobec Matyldy uważa za tragizm. Moim zdaniem autorka zwróciła uwagę na to, że myśląc o zdradach, rozwodach i rozpadach rodzin często zapominamy o jednej kwestii – miłości. Dlaczego wychodzimy z założenia, że każdy romans pozamałżeński bierze się z nudy i pustej żądzy, a nie po prostu porywu miłości? Dlaczego trudno nam uwierzyć, że dojrzałego mężczyznę i młodą kobietę może połączyć prawdziwe uczucie? Gavalda w przepiękny sposób opisała więź między Pierrem i Matyldą, ich wzajemne przyciąganie, ale też porozumienie. W żaden sposób nie czułam niczego, co mogłoby mnie zgorszyć czy oburzyć. Gavalda rozszerza swoją perspektywę również o przytoczenie przemyśleń Matyldy, która kocha Pierre’a, chciałaby związać się z nim na stałe, ale zawsze będzie tą drugą. I chociaż jest kobietą szczerą i uczciwą długo nie potrafi zrezygnować z miłości.

Ale Gavalda pozwala też mówić Chloe, to ona jest narratorką powieści. I chociaż dla mnie nadal właściwa perspektywą była perspektywa Pierre’a, również Chloe przedstawia swoje racje. To kobieta silna, inteligentna i myśląca, ale nieco zagubiona w roli żony i matki, nie do końca potrafiąca uwierzyć, że jest kimś więcej. Wiem, że część osób uznała za minus sposób narracji, opowiedzenie historii praktycznie za pomocą samych dialogów oraz przemyśleń Chloe. Jednak dla mnie to miało swój przekaz, dzięki temu autorka pozwoliła bohaterom mówić, przekazać swoje emocje i odczucia, bez zbędnego tła. Bo najważniejsze dzieje się w ludzkich sercach.

Czy czegoś mi zabrakło? Perspektywy Adriena. Poza tym, że dowiadujemy się, że okazał ojcu swoje cierpienie i żal związany z porzuceniem żony, nie znamy jego uczuć i motywacji. Według Pierre’a, Adrien naprawił jego błąd sprzed lat, wybrał miłość zamiast bezpiecznego związku, jednak z samej książki nie wynika, czy mężczyznę i jego nową partnerkę łączy coś wyjątkowego.

Polecam Wam ,,Kochałem ją”. Zdaję sobie sprawę, że dla niektórych temat zdrady będzie oburzający i odpychający, ale warto poznać tą książkę i zobaczyć, że czasem nie wszystko jest czarno-białe.

,, Moja miłość była jak choroba. Nie chciałem jej, nie wierzyłem w nią, spadła na mnie wbrew mojej woli i nie mogłem się przed nią obronić(…)”

Pamiętam jak kilka lat temu wychodziła ekranizacja tej książki, a ja oczywiście zapragnęłam go obejrzeć i przeczytać powieść, bo byłam wtedy pod urokiem ,,Wichrowych Wzgórz”, więc wątki zakazanej miłości, trudnych wyborów i tragicznych uczuć niesamowicie mnie fascynowały. Na szczęście, nie miałam wówczas okazji zapoznać się z tą historią i dobrze, bo na pewno właściwie bym...

Przyjemnie się czyta, choć według mnie za mało opisów w stosunku do dialogów, ale na szczęście opowieści z przeszłości trochę nadrabiają i dzięki temu tworzy się coś więcej niż tylko wymiana zdań.
Na początku byłam zła na Pierra i trzymałam stronę Chloe. Uważałam, że to okropne zdradzać żonę! Jak tak można! A później przypomniałam sobie poprzednią książkę, którą przeczytałam i jakie miałam podejście, gdy to kobieta zdradzała... Hmm... I co to o mnie mówi? Przecież nie można dawać jednej ze stron taryfy ulgowej... Niektórzy ludzie chyba po prostu źle się dobierają, a później... jest już za późno. Czasami to dobrze, gdy ktoś odrzuci nas wcześniej zamiast związać się z nami z litości czy wygody...
Książka przyjemna, pokazująca, że nic w życiu nie jest tylko czarne lub białe.

Przyjemnie się czyta, choć według mnie za mało opisów w stosunku do dialogów, ale na szczęście opowieści z przeszłości trochę nadrabiają i dzięki temu tworzy się coś więcej niż tylko wymiana zdań.
Na początku byłam zła na Pierra i trzymałam stronę Chloe. Uważałam, że to okropne zdradzać żonę! Jak tak można! A później przypomniałam sobie poprzednią książkę, którą...