Książka dosyć długo czekała na swoją kolej. W końcu się doczekała. Ma ładną okładkę i wygodną czcionkę. Część postaci jest mi znana, jednak fajnie było przeczytać, co autor ma do powiedzenia na ich temat. Część rozdziałów była nudna, ale udało się przeczytać. Myślę, że całkiem fajna pozycja, choć niektóre postaci nie były dla mnie zbyt ciekawe.

Książka dosyć długo czekała na swoją kolej. W końcu się doczekała. Ma ładną okładkę i wygodną czcionkę. Część postaci jest mi znana, jednak fajnie było przeczytać, co autor ma do powiedzenia na ich temat. Część rozdziałów była nudna, ale udało się przeczytać. Myślę, że całkiem fajna pozycja, choć niektóre postaci nie były dla mnie zbyt ciekawe.

Spoko, lekka książka do poczytania w pociągu. Całkiem żwawa narracja. Najsłabszym punktem zdecydowanie jest rozdział o Zbyszku Nowaku, w którym autor za dużo stron poświęca na niby-dyskusję i wyśmiewanie bioenergoterapeutów i tego typu czarów. Po kilku zdaniach staje się to zwyczajnie nudne i rozdział traci swój historyczno-narracyjny charakter.

Spoko, lekka książka do poczytania w pociągu. Całkiem żwawa narracja. Najsłabszym punktem zdecydowanie jest rozdział o Zbyszku Nowaku, w którym autor za dużo stron poświęca na niby-dyskusję i wyśmiewanie bioenergoterapeutów i tego typu czarów. Po kilku zdaniach staje się to zwyczajnie nudne i rozdział traci swój historyczno-narracyjny charakter.

Ciekawa książka, pełna niezwykłych zwrotów akcji.

Ciekawa książka, pełna niezwykłych zwrotów akcji.

Najciekawsza historia to o Kalibabce, ten właśnie rozdział warto przeczytać. Reszta innych opowieści przeciętna.

Najciekawsza historia to o Kalibabce, ten właśnie rozdział warto przeczytać. Reszta innych opowieści przeciętna.

Historie w tej książce nie są obiektywne. Przedstawiają jakiś tam punkt widzenia osoby, która to napisała na temat prawdziwych losów zaprezentowanych w niej postaci. Może sprecyzuję to bardziej, na przykładzie "Tulipana", którym przez jakiś czas się interesowałem i zbierałem o nim materiały. Właśnie w ten sposób trafiłem na tą pozycję książkową. Znalazłem tu sporo nowego materiału, przemieszanego z tym co można znalezć w artykułach na internecie. Zebrane jest to do kupy jako niby cała historia i wszystko niby byłoby super, gdyby nie forma przekazu tego wszystkiego. Jest to z góry ocenione i pokazane według "widzimisię" piszącego. Doszedłem do wniosku, że też se mogę coś takiego napisać. Zbiorę trochę materiałów stąd i zowąd, napiszę co o tym myślę, a ktoś to wyda. Ta "pozycja książkowa" i kilka innych, które mi w ostatnich czasach wpadły w ręce, pokazała mi jak łatwo jest w dzisiejszych czasach książkę wydać (w czasach internetu z nieskończonym oceanem materiałów z których można czerpać i kopiować pełnymi garściami). Druga rzecz to, że książka leżąca w księgarni, ładnie wydana, z jakąś tam wyznaczoną odgórnie ceną na okładce wykształca wrażenie "rzeczy, która wie więcej od Ciebie, stoi ponad nad Tobą, Ty się od niej uczysz i czerpiesz informacje" (jest to chyba syndrom wyniesiony ze szkół, gdzie co roku były nowe książki przekazywały mnóstwo nowych informacji, o których nic się nie wiadziało i zawsze te informacje były rzetelne i sprawdzone). W czasach "pieniądza", których żyjemy, na rynku jest zalew śmieci książkowych, a samo znalezienie książek wartych przeczytania, zajmuje mi więcej czasu niż pózniejsze czytanie tych książek.
To nie wszystko. Dodać należy, że napisane to zostało prawdopodobnie (nie wiem tego, ale po tym jak się to czyta domyślam się, że pewnie tak jest) przez osobę która żadnego kontaktu ze światkiem "przestępczym" nie posiada i prowadzi przeciętne szare życie. Prawdziwe wydarzenia, które stara się opisywać porównuje do jakiejś tam "gry o tron". Po prostu ręce opadają.

Historie w tej książce nie są obiektywne. Przedstawiają jakiś tam punkt widzenia osoby, która to napisała na temat prawdziwych losów zaprezentowanych w niej postaci. Może sprecyzuję to bardziej, na przykładzie "Tulipana", którym przez jakiś czas się interesowałem i zbierałem o nim materiały. Właśnie w ten sposób trafiłem na tą pozycję książkową. Znalazłem tu sporo nowego...

Ciekawa książka o ekscytujących, choć niezbyt poprawnych etycznie postaciach historii Polski. Co ważne, autor nie gloryfikuje swoich bohaterów, jednocześnie jednak pozostaje obiektywny, dzięki czemu narracja jest wyważona i wciągająca. Warto.

Ciekawa książka o ekscytujących, choć niezbyt poprawnych etycznie postaciach historii Polski. Co ważne, autor nie gloryfikuje swoich bohaterów, jednocześnie jednak pozostaje obiektywny, dzięki czemu narracja jest wyważona i wciągająca. Warto.

Można się uśmiać! No i czegoś ciekawego dowiedzieć.

Można się uśmiać! No i czegoś ciekawego dowiedzieć.

Polska może się nam wydawać krajem zaściankowym, w którym nic ciekawego się nie dzieje. Wszak najgłośniejsze skandale, afery i przestępstwa rozgrywają się za oceanem. Tymczasem okazuje się, że również w Polsce nie brakuje jednostek, które chciałyby wybić się ponad przeciętność drogą niezgodną z prawem.

Ta chęć wyróżnienia się na tle innych oraz potrzeba powszechnego uznania jest cechą wspólną bohaterów najnowszej książki Patryka Pleskota. Autor dał się poznać jako specjalista od czasów PRL – w poprzedniej publikacji, „Zabić. Mordy polityczne PRL”, przedstawił kilka z wielu zabójstw dokonanych przez władze Polski Ludowej. Teraz też porusza się po dobrze znanym gruncie i prezentuje barwne postacie, które w drugiej połowie XX i na początku XXI wieku zasłynęły ponadprzeciętną skłonnością do oszukiwania i udawania kogoś innego.

Czesław Bojarski to genialny fałszerz, który przez ponad 15 lat oszukiwał francuski bank narodowy, upłynniając banknoty stufrankowe własnego autorstwa. Czesław Śliwa przez trzy miesiące jeździł po Polsce, udając austriackiego dyplomatę i wyłudzając od ludzi pieniądze. Zbigniew Nowak jest bioenergoterapeutą, którego moc działa nawet przez zdjęcie i ekran telewizora. Jerzy Kalibabka twierdzi, że uwiódł dwa tysiące kobiet, z których większość następnie okradł. Marzeniem Eligiusza Naszkowskiego była praca dla SB, a kiedy nie dano mu możliwości rozwijania „talentu szpiegowskiego”, uciekł na Zachód z informacjami wykradzionymi z tajnego Biura Studiów MSW. Zdzisław Najmrodzki dzięki napadaniu na Peweksy zyskał powszechną sympatię Polaków i stał się solą w oku organów ścigania, którym uciekł ponoć 29 razy. Jedyna w tym gronie kobieta, Anastazja Potocka, mówi, że spała z połową sejmu, co pozwoliło jej uzyskać niezwykle istotne, pilnie strzeżone przez posłów informacje.

Brzmi jak dobra fikcja literacka. Tymczasem według dostępnych dokumentów opisane wydarzenia są prawdziwe. Pleskot przeprowadził gruntowny reaserch, podparł się licznymi publikacjami, fragmentami zeznań świadków i przedstawionych osób. Mimo że książka ma charakter popularnonaukowy, czyta się ją jak dobrą powieść sensacyjną. Autor prowadzi czytelnika przez biografie bohaterów ze swobodą i dystansem gawędziarza, często pozwalając sobie na ironiczne komentarze pod adresem przedstawianych postaci. Najbardziej złośliwy bez wątpienia jest rozdział dotyczący magicznych zdolności Zbyszka Nowaka. Pleskot nie szczędzi uszczypliwości rzeczonemu cudotwórcy i bez pardonu podważa jego bardzo różne i nieraz wykluczające się wzajemnie teorie na temat źródła tegoż daru.

Najsłabszym pod względem prowadzenia narracji jest rozdział poświęcony „agentowi o wielu twarzach”. Bardzo duża ilość szczegółowych informacji biograficznych przeplatana z nazwami własnymi komitetów, wydziałów, związków niepotrzebnie miesza w głowie i wybija z rytmu. Poza tym nie wynika z tej historii nic istotnego. Nie wiadomo, co działo się z Eligiuszem po ucieczce na Zachód – komu sprzedał wywiezione z kraju dokumenty, dla kogo następnie pracował. Odnoszę wrażenie, że jedynym celem tego rozdziału jest pokazanie totalnej kompromitacji SB i MSW, a Naszkowski jest do tego tylko pretekstem.

Znamy już z popkultury złoczyńców, którzy mają za zadanie wzbudzać sympatię. W „Przekręcie” nie o to chodzi. Autor po prostu zaprezentował kilka barwnych jednostek, których nazwiska swego czasu rozpalały opinię publiczną, a dziś stanowią część najnowszej historii Polski.

Polska może się nam wydawać krajem zaściankowym, w którym nic ciekawego się nie dzieje. Wszak najgłośniejsze skandale, afery i przestępstwa rozgrywają się za oceanem. Tymczasem okazuje się, że również w Polsce nie brakuje jednostek, które chciałyby wybić się ponad przeciętność drogą niezgodną z prawem.

Ta chęć wyróżnienia się na tle innych oraz potrzeba powszechnego...

Czyta się przyjemnie porównując z innymi "zagadkami" czy pitavalami ale czegoś zabrakło. Nie bardzo rozumiem sens takiego zestawienia bo żeby być usatysfakcjonowanym, książka musiałaby mieć z 700 stron; z drugiej strony może lepiej gdyby wydano w częściach? Bardziej spójne i sensowne :)

Czyta się przyjemnie porównując z innymi "zagadkami" czy pitavalami ale czegoś zabrakło. Nie bardzo rozumiem sens takiego zestawienia bo żeby być usatysfakcjonowanym, książka musiałaby mieć z 700 stron; z drugiej strony może lepiej gdyby wydano w częściach? Bardziej spójne i sensowne :)

Kiedy zobaczyłam okładkę z dopiskiem "Najwięksi kanciarze PRL-u i III RP", na mojej twarzy pojawił szeroki uśmiech. Czułam, że będzie to zabawny powrót do przeszłości i tak się też stało.

Patryk Pleskot w swej książce przedstawił celebrytów aferzystów. Książkę podzielił na trzy rozdziały. W rozdziale pierwszym opisał:
- Czesława Bojarskiego, uważanego za najwybitniejszego fałszerza banknotów wszechczasów,
- Czesława Śliwę fałszywego konsula austriackiego, na podstawie jego historii powstał film "Konsul" z Piotrem Fronczewskim w roli głównej,
- Zbyszka Nowaka, większość z nas pamięta z pewnością Ręce, które leczą.
Rozdział drugi to:
- Jerzy Kalibabka, filmowy Tulipan, uwodzący, rozkochujący i okradający kobiety,
- Anastazja Potocka, skandalistka lat 90-tych, przedstawiająca się jako nieślubne dziecko hrabiego Potockiego oraz korespondentkę "Le Figaro".
Rozdział trzeci opowiada o:
- Eligiuszu Naszkowskim, najsłynniejszym agencie SB i działaczu Solidarności w jednym oraz o
- Zdzisławie Najmrodzkim, nazywanym królem złodziei i mistrzem ucieczek.

Jak widać dla każdego coś ciekawego. Ta książka czyta się sama. Trudno się od niej oderwać.

Na koniec kilka słów o autorze, Patryk Pleskot to polski historyk i politolog, doktor habilitowany nauk społecznych oraz profesor nadzwyczajny Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Oświęcimiu, główny specjalista w IPN. Nie wiem jak mu się to udało, ale zdążył mimo wielu obowiązków zawodowych napisać kilka książek, między innymi "Zabić. Mordy polityczne w PRL-u", czy "Szpiedzy w PRL-u".
Pisze ciekawie, z dozą humoru. Polecam.

Kiedy zobaczyłam okładkę z dopiskiem "Najwięksi kanciarze PRL-u i III RP", na mojej twarzy pojawił szeroki uśmiech. Czułam, że będzie to zabawny powrót do przeszłości i tak się też stało.

Patryk Pleskot w swej książce przedstawił celebrytów aferzystów. Książkę podzielił na trzy rozdziały. W rozdziale pierwszym opisał:
- Czesława Bojarskiego, uważanego za najwybitniejszego...