Moje drugie spotkanie z autorką. Niemal rok temu przeczytałam jej powieść "Zaginiona". Tym razem wypadło znacznie lepiej, choć dostrzegłam jedno, raczej niezbyt korzystne, podobieństwo w konstrukcji fabuły. 2/3 objętości obu książek toczy się wolno, niemal bez akcji, poza dwoma mocniejszymi akcentami. I ma się wrażenie, że dalej szkoda czytać, przerzuca kartki bez emocji i liczy strony do końca. Ale za to pozostała część to absolutna lawina szybkich, zaskakujących wydarzeń i jednocześnie odkrywanie wszystkich tajemnic. Przy ostatnich sześćdziesięciu stronach "Urojeń" z wrażenia trudno usiedzieć, tak fascynujące te zakończenia. A trup gęsto się ściele. Pewnie zbyt długo nie będę pamiętać całej fabuły, niemniej rzecz jest warta przeczytania. I wydaje się bardziej wiarygodna od "Zaginionej".
Jeśli lubicie lekki thriller, na wskroś amerykański, ze ścigającymi się ze sobą, w wewnętrznych rozgrywkach, agentami CIA i FBI w roli głównej, ta pozycja jest dla was.

Moje drugie spotkanie z autorką. Niemal rok temu przeczytałam jej powieść "Zaginiona". Tym razem wypadło znacznie lepiej, choć dostrzegłam jedno, raczej niezbyt korzystne, podobieństwo w konstrukcji fabuły. 2/3 objętości obu książek toczy się wolno, niemal bez akcji, poza dwoma mocniejszymi akcentami. I ma się wrażenie, że dalej szkoda czytać, przerzuca kartki bez emocji i...

Katharine budzi sie w szpitalu po zamachu na swoje zycie w ktorym to zginela jej najlepsza przyjaciolka. Czuje patrzac w lustro ze cos jest nie tak i nie rozpoznaje sie jakby widziala inna osobe. Niepokoj powoduje ucieczke ze szpitala i juz nie wie komu moze ufac. Lekarz ktory sie nia opiekuje wydaje sie znajomy ale sama nie wie czy moze mu ufac. Akcja pedzi tu bardzo szybko i nic nie jest takie jak sie z pozoru wydaje.

Katharine budzi sie w szpitalu po zamachu na swoje zycie w ktorym to zginela jej najlepsza przyjaciolka. Czuje patrzac w lustro ze cos jest nie tak i nie rozpoznaje sie jakby widziala inna osobe. Niepokoj powoduje ucieczke ze szpitala i juz nie wie komu moze ufac. Lekarz ktory sie nia opiekuje wydaje sie znajomy ale sama nie wie czy moze mu ufac. Akcja pedzi tu...

Nie jest to najbardziej błyskotliwa z książek, ale muszę przyznać, że bardzo szybko i z przyjemnością się ją czytało.... Polecam tylko jako swego rodzaju przerywnik od czegoś wymagającego ...

Nie jest to najbardziej błyskotliwa z książek, ale muszę przyznać, że bardzo szybko i z przyjemnością się ją czytało.... Polecam tylko jako swego rodzaju przerywnik od czegoś wymagającego ...

Pomysł naprawdę dobry. Szkoda, że wykonanie dość słabe.

Pomysł naprawdę dobry. Szkoda, że wykonanie dość słabe.

nic się w tej książce nie klei, a opowiedziana historia wydaje się być wyssana z palca, przez co przejęcie się losami bohaterki - nie udaje się. można przeczytać - ale po co.

nic się w tej książce nie klei, a opowiedziana historia wydaje się być wyssana z palca, przez co przejęcie się losami bohaterki - nie udaje się. można przeczytać - ale po co.

Pierwsz książka przeczytana w Nowym Roku :) Baaardzo zaskakująca, chociaż jeśli o mój gust chodzi za dużo litego tekstu, za dużo opisów. Bardzo nadbudowana- można by połowę pominąć. Ale i tak bardzo dobrze się czyta i niespodziewane rozwiązanie akcji.

polecam!

Pierwsz książka przeczytana w Nowym Roku :) Baaardzo zaskakująca, chociaż jeśli o mój gust chodzi za dużo litego tekstu, za dużo opisów. Bardzo nadbudowana- można by połowę pominąć. Ale i tak bardzo dobrze się czyta i niespodziewane rozwiązanie akcji.

polecam!

Trzymająca w napięciu, zaskakująca, ciekawa. Jedna z tych, które chce się przeczytać raz jeszcze.

Trzymająca w napięciu, zaskakująca, ciekawa. Jedna z tych, które chce się przeczytać raz jeszcze.

Super książka. Trzymająca w napięciu, zaskakująca, nie można się oderwać. Po wstępie, który dotyczy Nicka - agenta FBI, a dokładnie dnia, w którym jego siostra prawdopodobnie popełniła samobójstwo, przesuwamy się rok do przodu i jesteśmy świadkami życia Katharine - zaczyna się od momentu, w którym ona i jej przyjaciółka zostają napadnięte w domu, w którym mieszka bohaterka (dokładnie jest to dom jej kochanki i jednocześnie szefa, pracującego w CIA),a napastnicy - raczej nie zwykli włamywacze, szukają sejfu, o którym Katharine nie ma bladego pojęcia. Następnie budzi się w szpitalu (do którego trafiła w wyniku obrażeń, jakich doznała od włamywaczy i w trakcie ucieczki z domu),lecz wydaje jej się, że coś jest nie tak. Ma zaniki pamięci, czuje że wciąż znajduje się w niebezpieczeństwie. Słuchając swojego instynktu, próbuje uciec ze szpitala. Zanim jednak się jej to udaje, trafia do łazienki, gdzie patrząc w lustro doznaje szoku. Osoba, którą w nim widzi to nie ona!
Katharine nie wie, co się dzieje. Jak mogła przecież znaleźć się w innym ciele? Dlaczego ma wrażenie, że jej kochanek i jego ludzie zagrażają jej bezpieczeństwu? Dlaczego ktoś na nią napadł?
W ucieczce ze szpitala pomaga jej Dan, dzięki któremu przeżyła ucieczkę w nocy w trakcie napadu, i który był z nią w szpitalu, kiedy się obudziła - też lekarz. Katharine chce zaszyć się gdzies w bezpiecznym miejscu, ale zanim to zrobi, musi zabrać trochę ubrań, dokumenty i gotówkę z domu. Gdy już prawie wychodzi, mając ze sobą wszystko, okazuje się, że w domu ktoś jest. Kolejny napad, z którego cudem uszła z życiem znów dzięki Danowi. Ona chce uciec na lotnisko i gdzieś wyjechać, on proponuje jej bezpieczne miejsce - swój letni domek gdzieś w lesie.
Katharine sama nie wie, komu ufać, traci też zaufanie do Dana. Jego wysportowana sylwetka wskazuje, że on też może być jakimś tajniakiem i zagrażać jej życiu.
Jak się rozwiążą te zagadki? Kim jest Dan? Kto chce zabić Katharine? Dlaczego ona sama nie poznaje się w lustrze? O co tak naprawdę w tym wszystkim chodzi?
Polecam wszystkim tę książkę. Według mnie jest rewelacyjna.

Super książka. Trzymająca w napięciu, zaskakująca, nie można się oderwać. Po wstępie, który dotyczy Nicka - agenta FBI, a dokładnie dnia, w którym jego siostra prawdopodobnie popełniła samobójstwo, przesuwamy się rok do przodu i jesteśmy świadkami życia Katharine - zaczyna się od momentu, w którym ona i jej przyjaciółka zostają napadnięte w domu, w którym mieszka bohaterka...

Jedna ze słabszych książek Karen Robards. Faktem jest, że szybko się ją czyta, ale trudno było mi się połapać o co chodzi na końcowych kartkach, akcja była za bardzo zagmatwana.

Jedna ze słabszych książek Karen Robards. Faktem jest, że szybko się ją czyta, ale trudno było mi się połapać o co chodzi na końcowych kartkach, akcja była za bardzo zagmatwana.

Genialna książka. Warto ją przeczytać;)

Genialna książka. Warto ją przeczytać;)