Klaudiusz uważany za półgłówka, słabeusza i tchórza ignorowany był przez potencjalnych rywali w walce o władzę. Nikt nie brał go na poważnie. Jąkał się, nie był zbyt urodziwy. Z wiekiem zaczął wykorzystywać mylne opinie na swój temat i już z pełną premedytacją udawał idiotę, który w ogóle nie myśli o władzy. Uchroniło go to przed krwawą rozgrywką o tron. Wyczekiwał momentu trzymając się na uboczu i gdy jego oponenci wybili się nawzajem, Klaudiusz objął cesarski tron... Dla fanów tematu starożytnego Rzymu obowiązkowa pozycja. Polecam

Klaudiusz uważany za półgłówka, słabeusza i tchórza ignorowany był przez potencjalnych rywali w walce o władzę. Nikt nie brał go na poważnie. Jąkał się, nie był zbyt urodziwy. Z wiekiem zaczął wykorzystywać mylne opinie na swój temat i już z pełną premedytacją udawał idiotę, który w ogóle nie myśli o władzy. Uchroniło go to przed krwawą rozgrywką o tron. Wyczekiwał momentu...

Ktoś mi polecił i widzę, że było warto. Ciekawie opisany starożytny Rzym z punktu widzenia przyszłego cesarza .

Ktoś mi polecił i widzę, że było warto. Ciekawie opisany starożytny Rzym z punktu widzenia przyszłego cesarza .

Być może niekończące się opisy zbrodni i łotrostw popełnianych przez sprawujących władzę w wianuszku posłusznych wazeliniarzy są prawdziwym obrazem rzeczywistości politycznej dowolnych czasów. Ale te opisy są męczące.

Być może niekończące się opisy zbrodni i łotrostw popełnianych przez sprawujących władzę w wianuszku posłusznych wazeliniarzy są prawdziwym obrazem rzeczywistości politycznej dowolnych czasów. Ale te opisy są męczące.

Czasy, któe "wspominamy" jako najświetniejszy okres naszej cywilizacji, okazują się nie takie różowe, jak by się wydawało. Na głównego bohatera autor wybrał też mniej ciekawą postać, będącą przeciwieństwem wybitnych postaci z początków Cesarstwa Rzymskiego. Kulawy, jąkający się, uważany za przygłupa Klaudiusz z jednej strony jest ignorowany jako niestanowiący zagrożenia dla dworskich intryg, z drugiej te intrygi doskonale dostrzega. Nie bierze w nich udziału, to raczej one sterują jego życiem (aż do wyniesienia na sam szczyt),ale we wszystkim jest biernym obserwatorem.
Zabieg z utworzeniem autobiografii jest ciekawy i bardzo mi się podobał, ale nie do końca jestem pewny, czy właściwy. Przemyśleń, rozważań moralnych itp. dużo tutaj nie ma (i chyba dobrze, bo byłyby jednak niewiarygodne),ale też za to przyjęte podejście pozwala lepiej identyfikować się z odizolowanym od świata bohaterem, pozostawionym z własnymi myślami. Wydaje się, że wszechwiedzący narrator nie zdołałby stworzyć takiego poczucia osamotnienia.
Klaudiusz mało pisze o sobie, a więcej o otaczającym go świecie i wydarzenia przedstawia kolejnymi gawędami. Nie ma tu dat, nie do końca wiadomo, co jest prawdą, a co fikcją - gdzie autor popuścił wodze fantazji, a które elementy podał zgodnie z zapisami historyków. Paradoksalnie, dodaje to autentyczności tej postaci. Wydaje się, że opis w trzeciej osobie, pozbawiony dat czy szczegółów, byłby w jakiś sposób niepełny, natomiast autorowi-Klaudiuszowi można to wybaczyć.
Nie wiem, czy to wpływ tłumacza i czy w oryginale też mowa jest o "Niemcach", "Hiszpanach", "Francuzach" oraz czy występują pewne zapożyczenia z feudalizmu czy późniejszych epok, ale w gruncie rzeczy te anachronizmy bardzo mi się podobały. Tworzy to pewną więź między czytelnikiem a żyjącym dawno cesarzem, pomiędzy naszym światem a tamtym. Nie chodzi o uwspółcześnienie treści, a języka. Inaczej wszystko musiałoby być napisane starożytną łaciną.
Wszechobecne spiski, morderstwa, boska chwała i moralne zepsucie tamtych czasów to temat pomijany w szkole, gdzie uczymy się tylko o zwycięskich wodzach i cnotliwych poetach. Tutaj jednym kaprysem można pozbawić kogoś życia, majątku lub zrobić konia senatorem. A pamiętajmy, że czyjeś zachcianki z tej epoki sprawiły, że do dziś połowa świata ostatni miesiąc w roku nazywa "dziesiątym" (December).
Książka uświadamia nam, że czasy, w których dzieje się akcja, znamy znacznie mniej, niż nam się wydaje. Powieść najpierw te nieznane czasy przybliża, pozwala nam je zrozumieć, a potem pokazuje je z perspektywy osoby, która zupełnie do nich nie pasuje. Kogoś nijakiego, kto ma tylko jedno zainteresowanie, żadnych ambicji, żadnych pragnień, chce tylko mieć tzw. święty spokój. Kogoś, kto okazuje się fascynujący tylko dlatego, że kompletnie nie pasuje do swojej epoki. Myślę, że ten kontrast stanowi właśnie o wielkości tego dzieła.

Czasy, któe "wspominamy" jako najświetniejszy okres naszej cywilizacji, okazują się nie takie różowe, jak by się wydawało. Na głównego bohatera autor wybrał też mniej ciekawą postać, będącą przeciwieństwem wybitnych postaci z początków Cesarstwa Rzymskiego. Kulawy, jąkający się, uważany za przygłupa Klaudiusz z jednej strony jest ignorowany jako niestanowiący zagrożenia ...

Znakomita powieść, prawdopodobnie najlepsza z historycznych, napisana fenomenalnie. Cudo dla zainteresowanych epoką i czytelników Tacyta czy Swetoniusza. Pozycja obowiązkowa dla każdego.

Znakomita powieść, prawdopodobnie najlepsza z historycznych, napisana fenomenalnie. Cudo dla zainteresowanych epoką i czytelników Tacyta czy Swetoniusza. Pozycja obowiązkowa dla każdego.

Ciekawa i dobrze napisana. Momentami za dużo nazwisk i szczegółów można się pogubić.

Ciekawa i dobrze napisana. Momentami za dużo nazwisk i szczegółów można się pogubić.

Osadzona w czasach pierwszych cesarzy, mocno sfabularyzowana powieść historyczna. Dla mnie rewelacja, przeczytała się sama. Sięgając spodziewałem się raczej wątków wojen i podbojów oraz zarządzania dalekimi prowincjami. Bardzo się zdziwiłem, że ta prawie obyczajowa powieść mnie aż tak wciągnie. Rzym wskrzeszony. Rok wydania jakoś nie pasuje mi do treści i tempa akcji. Chyba można uznać, że jest to powieść ponadczasowa.

Osadzona w czasach pierwszych cesarzy, mocno sfabularyzowana powieść historyczna. Dla mnie rewelacja, przeczytała się sama. Sięgając spodziewałem się raczej wątków wojen i podbojów oraz zarządzania dalekimi prowincjami. Bardzo się zdziwiłem, że ta prawie obyczajowa powieść mnie aż tak wciągnie. Rzym wskrzeszony. Rok wydania jakoś nie pasuje mi do treści i tempa akcji. Chyba...

Pozycja wiekowa, niemniej ząb czasu nie naruszył jej aż tak bardzo.

Jako rzecz stricte fabularna broni się niespecjalnie. To zbiór rozmaitych opowieści, jako tako sfastrygowanych rodzinną ciągłością bohaterów - dynastii julijsko-klaudyjskiej. Na dodatek, rzecz jest napisana z dużą zawartością kronikarskiej suchości - wyliczanki postaci, przedmiotowe relacje, esencjonalność wynikania przy lapidarności treści. Dodatkowo, tłumaczenie jest irytujące. Ci wszyscy Niemcy i Francuzi z którymi Rzymianie mają do czynienia (swoją drogą ciekawe czemu nie Włosi? :) ) czy starożytni używający zwrotów typu "żart tymfa wart" nie pomagają. Jednak pomijając wyżej wymienione słabości, warsztat jest tu zupełnie niezły.

Nie można też traktować tej powieści jako podręcznika historii. Mimo, że oczywiście, jest mocno oparta na wiedzy o starożytnym Rzymie, to autor białe plamy zamalowuje ze swadą i dużą swobodą, na dowolne pasujące mu kolory, a bywa też, fakty które mu niespecjalnie konweniują, przerabia po swojemu. No ale to jednak jest powieść beletrystyczna a nie podręcznik akademicki.

Za to jako studium władzy, mechanizmów jej oddziaływania na człowieka, "robienia polityki", miejsca etyki w polityce i nie tylko, itp., to wciąż bardzo dobra lektura. Krótko mówiąc, świat się w tym aspekcie nie zmienia, stada baranów służą wyłącznie do strzyżenia.

Wysłuchałem w przyzwoitej ale niewybitnej interpretacji Mirosława Baki. Wadą była zauważalna liczba błędów redaktorsko-technicznych.
7/10

Pozycja wiekowa, niemniej ząb czasu nie naruszył jej aż tak bardzo.

Jako rzecz stricte fabularna broni się niespecjalnie. To zbiór rozmaitych opowieści, jako tako sfastrygowanych rodzinną ciągłością bohaterów - dynastii julijsko-klaudyjskiej. Na dodatek, rzecz jest napisana z dużą zawartością kronikarskiej suchości - wyliczanki postaci, przedmiotowe relacje, esencjonalność...

Wspaniałą wyprawą do starożytnego Rzymu, intrygi pałacowe, polityka. I zwykle ludzkie wybory. Polecam

Wspaniałą wyprawą do starożytnego Rzymu, intrygi pałacowe, polityka. I zwykle ludzkie wybory. Polecam

To klasyka i już!

To klasyka i już!