Była to pozycja, którą po rocznej przerwie ściągnęłam z „cmentarzyska” książek i nie żałuje! Książka jest mocnym thrillerem psychologicznym. Książka była ciekawą pozycją, nigdy wcześniej nie czytałam nic związanego z taką tematyką morderstw. Cieszę się jak dziecko, że postanowiłam ją ściągnąć z półki i przeczytać – była tego warta.
Tak jak wcześniej napisałam, książka jest thrillerem psychologicznym, sama czytając ją, miałam różne rozmyślenia nawiązujące do celu działania sprawców. Dlatego też podkreślę, że nie jest to pozycja dla każdego! Co nie zmienia faktu, że będę ją jak najbardziej polecać!

Była to pozycja, którą po rocznej przerwie ściągnęłam z „cmentarzyska” książek i nie żałuje! Książka jest mocnym thrillerem psychologicznym. Książka była ciekawą pozycją, nigdy wcześniej nie czytałam nic związanego z taką tematyką morderstw. Cieszę się jak dziecko, że postanowiłam ją ściągnąć z półki i przeczytać – była tego warta.
Tak jak wcześniej napisałam, książka jest...

Emma plus broń - strach się bać. Jest lepsza od komendanta Szymczyka. Trudno inaczej skomentować tą lekturę.

Emma plus broń - strach się bać. Jest lepsza od komendanta Szymczyka. Trudno inaczej skomentować tą lekturę.

Książka ta weszła w moje posiadanie w drodze nabycia jej w taniej książce gdzieś nad morzem.
I warto było ją kupić.
Nigdy wcześniej nie czytałem nic tego duetu. A tu takie zaskoczenie.
Powieść bardzo ciekawa, szybko się ją czytało, główna bohaterka bardzo wyrazista.
A już ostatnie 150 stron to już jak na rollercoasterze!
Serdecznie polecam.

Książka ta weszła w moje posiadanie w drodze nabycia jej w taniej książce gdzieś nad morzem.
I warto było ją kupić.
Nigdy wcześniej nie czytałem nic tego duetu. A tu takie zaskoczenie.
Powieść bardzo ciekawa, szybko się ją czytało, główna bohaterka bardzo wyrazista.
A już ostatnie 150 stron to już jak na rollercoasterze!
Serdecznie polecam.

Nie miałam wcześniej okazji przeczytać nic co wyszło spod pióra Ule Hansen. W rzeczywistości to pseudonim niemiecko-amerykańskiego duetu Astrid Ule i Erica T.Hansena, którzy do tej pory zajmowali się pisaniem scenariuszy i literatury faktu. "Kokony" to ich pierwsza powieść fabularna - połączenie kryminału i thrillera. A sięgnęłam po nią, bo zaintrygował mnie opis z tyłu książki...jak i okładka oraz tytuł.
Plac Poczdamski to jedna z najdroższych działek w Berlinie, mieście kojarzącym się nie tylko z historią, ale i swobodą obyczajową i kulturalną, eleganckimi dzielnicami oraz obszarami czekającymi na rewitalizację. To na wspomnianym placu stoi atrapa wielopiętrowego budynku, na którym pojawiają się wielkoformatowe reklamy.
Pewnego dnia 10-latek znudzony wyjazdem do Berlina wymyka się rodzicom z pobliskiego hotelu i wiedziony ciekawością zagląda na tyły niby budynku. Na rusztowaniach odkrywa zawieszone trzy srebrne kokony, przypominające mumie. Przybyła na miejsce policja potwierdza, że to są trzy ciała. Okazuje się, że po mieście grasuje seryjny zabójca, który swoje ofiary pozbawia życia w drastyczny i wyrafinowany sposób. Śledztwo prowadzi Krajowy Urząd Kryminalny z dobrą profilerką Emmą Carow na czele. Zanim doprowadzą sprawę do końca, w różnych częściach Berlina natrafią na kolejne kokony. Wszystko zgodnie z pewnym schematem.
Emma jak nikt inny potrafi wejść w umysł człowieka i wyciągnąć z niego wszystkie informacje. Im bardziej zagłębia się w śledztwo, tym więcej powraca demonów z przeszłości. Sama była ofiarą brutalnego gwałtu sprzed dziesięciu lat i choć tyle czasu minęło nadal jest w szponach własnego strachu...co przeszkadza jej w normalnych relacjach między ludzkich.
Moim zdaniem jest to dosyć ciekawa i ciężko się od niej oderwać. Akcja rozgrywa się dosyć powoli, więc mamy okazję poznać bardzo dokładnie pracę policjantów. Napisana jest prostym i lekkim językiem. Jest tu dosyć sporo szczegółowym opisów, co w pewien sposób dało mi pewne rzeczy sobie wyobrazić.
Ogólnie polecam!!!

Nie miałam wcześniej okazji przeczytać nic co wyszło spod pióra Ule Hansen. W rzeczywistości to pseudonim niemiecko-amerykańskiego duetu Astrid Ule i Erica T.Hansena, którzy do tej pory zajmowali się pisaniem scenariuszy i literatury faktu. "Kokony" to ich pierwsza powieść fabularna - połączenie kryminału i thrillera. A sięgnęłam po nią, bo zaintrygował mnie opis z tyłu...

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Doskonała książka! Bardzo bardzo polecam :)

Książkę czytało się dobrze, ale jakoś słabo trzymała mnie w napięciu...

Książkę czytało się dobrze, ale jakoś słabo trzymała mnie w napięciu...

Przeczytałam. Parokrotnie mnie wciągało. Główna bohaterka to postać z którą nie chciałabym spędzać czasu. Drażniąca, irytująca postać. Pewnie i taka ma być. Dlatego ta książka mnie nie zachwyca.

Przeczytałam. Parokrotnie mnie wciągało. Główna bohaterka to postać z którą nie chciałabym spędzać czasu. Drażniąca, irytująca postać. Pewnie i taka ma być. Dlatego ta książka mnie nie zachwyca.

Niby poprawnie skonstruowana,ale czegoś mi w niej brakowało.Poczatek wciągający, ale w miarę czytania traciłam zainteresowanie.

Niby poprawnie skonstruowana,ale czegoś mi w niej brakowało.Poczatek wciągający, ale w miarę czytania traciłam zainteresowanie.

Niby poprawna, ale tak coś w niej nie gra. Fabuła wymyślona całkiem zacnie, ale jak na kryminał-mało tam kryminału. Czyta się dobrze, czasami intryguje, ale za dużo w niej rozterek życiowych, a za mało zbrodni. Ogólnie to dobra książka, ale nie czuję się bogatsza o kolejne, kryminalne przeżycie ;)

Niby poprawna, ale tak coś w niej nie gra. Fabuła wymyślona całkiem zacnie, ale jak na kryminał-mało tam kryminału. Czyta się dobrze, czasami intryguje, ale za dużo w niej rozterek życiowych, a za mało zbrodni. Ogólnie to dobra książka, ale nie czuję się bogatsza o kolejne, kryminalne przeżycie ;)

Zapowiadało się naprawdę dobrze. Z racji, że główna bohaterka zajmuje się tworzeniem profili przestępców, liczyłam, że to będzie nieco inne podejście do tematu. Niestety w pewnym momencie górę wzięły opisy jej problemów życiowych, a sama zbrodnia zeszła na drugi plan. Zakończenie również średnie. Miałam wrażenie, że na ogólnym pomyśle na fabułę wyobraźnia u autorów się skończyła i postanowili temat zakończyć w najprostszy możliwy sposób.

Zapowiadało się naprawdę dobrze. Z racji, że główna bohaterka zajmuje się tworzeniem profili przestępców, liczyłam, że to będzie nieco inne podejście do tematu. Niestety w pewnym momencie górę wzięły opisy jej problemów życiowych, a sama zbrodnia zeszła na drugi plan. Zakończenie również średnie. Miałam wrażenie, że na ogólnym pomyśle na fabułę wyobraźnia u autorów się...