Janusz Majewski należy do wielkich polskiego kina. Moim ulubionym reżyserem któremu jestem wdzięczny za filmy. Szczególnie starsze.C.K. Dezertezry, Lokis, Sprawa Gorgonowej, Zaklęte rewiry to klasyka polskiego filmu. Wspaniale było poznać ich historie, motywy powstania. Ale też warunki powstawania filmów w czasach minionych.

Janusz Majewski należy do wielkich polskiego kina. Moim ulubionym reżyserem któremu jestem wdzięczny za filmy. Szczególnie starsze.C.K. Dezertezry, Lokis, Sprawa Gorgonowej, Zaklęte rewiry to klasyka polskiego filmu. Wspaniale było poznać ich historie, motywy powstania. Ale też warunki powstawania filmów w czasach minionych.

Janusz Majewski bez wątpienia należy do grona najwybitniejszych polskich reżyserów, choć pozostaje troszkę w cieniu częściej nagradzanych i bardziej znanych na świecie Krzysztofa Kieślowskiego, Andrzeja Wajdy czy swojego przyjaciela z studiów w łódzkiej Filmówce, Romana Polańskiego, to ta skupiająca się głównie na zawodowej drodze urodzonego we Lwowie twórcy udowadnia, że jego dzieła stanowią ważny element naszego powojennego, audiowizualnego dziedzictwa. Reżyser z wielkim powodzeniem przenosi na ekran literaturę, której prywatnie jest wielkim miłośnikiem, mistrzowsko odtwarza też klimat przeszłości i miejsc już nieistniejących, a jego produkcje choć często zabawne i rozrywkowe, to jednak zmuszają widzów do myślenia, co w dzisiejszych czasach nie jest tak oczywiste.
Majewski świetnie czuje się w kinie gatunków, to on reżyserował jeden z pierwszych polskich filmów grozy - "Lokis", najwybitniejszy polski dramat sądowy - "Sprawę Gorgonowej", kryminał - "Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię", świetne obyczajowe obrazy - "Zazdrość i medycyna", "Sublokator", "Zaklęte rewiry", a także takie komediowe klasyki - "C.K. Dezerterzy" i przedstawienie Teatru Telewizji "Upiór w kuchni", zrealizowane z resztą, o czym nie wszyscy wiedzą, na podstawie na własnego napisanego pod pseudonimem Patrick G. Clark, literackiego pierwowzoru.
Twórczość telewizyjna Majewskiego wygląda równie imponująco podpisał się on pod takimi spektaklami jak "Napoleon V.S.O.P.", "Ciemno", "Zabawa w morderstwo" czy gigantycznymi serialowymi hitami - "Królową Boną" i "Siedliskiem".
Książka prezentuje także inne epizody z życia Majewskiego, historię dzieciństwa (na które duży wpływ wywarła przymusowa przeprowadzka z rodzinnego miasta do Krakowa),studia, podróże, wieloletni małżeński związek ze słynną fotografką Zofią Nasierowską, fascynację jazzem, walkę o wolność twórczą jako wieloletniego prezesa Stowarzyszenia Filmowców Polskich, a także niedawny okres kiedy porzucił on reżyserię poświęcając się głównie karierze pisarskiej. Ten wybór na szczęście dla naszej kinematografii nie był ostateczny i dobiegający do dziewięćdziesiątki twórca powrócił świetnymi muzycznymi "Excentrykami...", a obecnie pracuje nad ekranizacją wlasnej kryminalnej powieści w stylu retro pt. "Czarny Mercedes".

Janusz Majewski bez wątpienia należy do grona najwybitniejszych polskich reżyserów, choć pozostaje troszkę w cieniu częściej nagradzanych i bardziej znanych na świecie Krzysztofa Kieślowskiego, Andrzeja Wajdy czy swojego przyjaciela z studiów w łódzkiej Filmówce, Romana Polańskiego, to ta skupiająca się głównie na zawodowej drodze urodzonego we Lwowie twórcy udowadnia, że...

Majewski o filmie pisze zawsze rewelacyjnie,Nie jest to jego 1 książka w tej tematyce.Napisana barwnie,dużo anegdotek ,które były nie znane.Polecam wszystkim pasjonatom polskiego filmu.

Majewski o filmie pisze zawsze rewelacyjnie,Nie jest to jego 1 książka w tej tematyce.Napisana barwnie,dużo anegdotek ,które były nie znane.Polecam wszystkim pasjonatom polskiego filmu.