Bardzo przyjemne opowiadanie i w stylu, i wymowie, i opisie Kazimierza. Przyjemne oderwanie od rzeczywistości, tym bardziej, że sama akcja choć przyziemna to unosząca się nad podłożem.

Bardzo przyjemne opowiadanie i w stylu, i wymowie, i opisie Kazimierza. Przyjemne oderwanie od rzeczywistości, tym bardziej, że sama akcja choć przyziemna to unosząca się nad podłożem.

Jak zwykle u Słowik, fascynujący świat

Jak zwykle u Słowik, fascynujący świat

Dobrze napisane, szybko i przyjemnie się CHŁONIE.

Dobrze napisane, szybko i przyjemnie się CHŁONIE.

Zadziwiłam się.
Zadziwiłam się.
W dziwny sposób, to króciutkie opowiadanie „Sanatorium” Dominiki Słowik, od razu wpisało mi się w określoną scenerię. Mimo, że nie znam Krakowa, ani Kazimierza jakoś szczególnie, to od razu „rzuciło mnie” - niby żółtego ludzika na mapie Google – w okolice kościoła św. Katarzyny, od strony ulicy Dietla, przed zakrętem prowadzącym do Bazyliki na Skałce. Czemu tam, nie wiem, bo ani to jakieś charakterystyczne miejsce, ani zbytnio związane z Kazimierzem, ani z kulturą żydowską. Pewnie dla Krakusów to ciut śmieszne. Szłam tą ulicą i widziałam kamienice i mury – tyle.
Zadziwiłam się.
Bardzo rzadko zdarza mi się przeczytać coś na takim poziomie abstrakcyjnego obrazu świata, który do mnie trafia od razu, który tworzy konteksty w mojej głowie niejako mechanicznie. Oczywiście, nie wiem czy zgodnie z przesłaniem, ale właściwie mam to w nosie. Czasem to obrazy są dla mnie oczywiste, ale jestem zaskoczona, że ktoś właśnie tak potrafił je opisać, że trafiały w wyobraźnie. Że ja tak bym nie potrafiła. A z drugiej strony, że jednak bym potrafiła i obraz mój mógłby być niemal podobny.
Zadziwiłam się.
Kazimierz – miejsce dziwne, z klimatem, któremu nie zaprzecza nikt.
W opowiadaniu Kazimierz jest przestrzenią, w której się dzieje. Uderza: choroba ojca – jako schyłek, ludzie w piżamach – jako uwiezieni, bez nadziei, na dodatek znikający, wysmarowani maścią (biel cynkowa, jak kolor skóry zagłodzonych ),krótka wzmianka o chęci wytatuowania nadgarstka (!),mosty zamknięte „niby śniegiem”. Znikanie i zanikanie, przechodzenie z jednej rzeczywistości w abstrakcję obrazów realnych i przejmujących.
Zadziwiłam się.

PS. Z serii 1 publikacji O_KAZ opowiadanie "Sanatorium" podobało mi się najbardziej.

Zadziwiłam się.
Zadziwiłam się.
W dziwny sposób, to króciutkie opowiadanie „Sanatorium” Dominiki Słowik, od razu wpisało mi się w określoną scenerię. Mimo, że nie znam Krakowa, ani Kazimierza jakoś szczególnie, to od razu „rzuciło mnie” - niby żółtego ludzika na mapie Google – w okolice kościoła św. Katarzyny, od strony ulicy Dietla, przed zakrętem prowadzącym do Bazyliki...

Jak ja lubię jak piękne dziewczęta pięknie piszą. Krótkie opowiadanie, trochę cortazarowskie. Nieco odrealniony krakowski Kazimierz. Interesujący wstęp do dalszej znajomości z utalentowaną Autorką. Paszport Polityki trafił w godne ręce.

Jak ja lubię jak piękne dziewczęta pięknie piszą. Krótkie opowiadanie, trochę cortazarowskie. Nieco odrealniony krakowski Kazimierz. Interesujący wstęp do dalszej znajomości z utalentowaną Autorką. Paszport Polityki trafił w godne ręce.

Całkiem niezłe opowiadanie! Mamy tutaj nie tylko specyficzny, nieco odrealniony klimat, ale tekst wywołuje również pewne odczucie lekkiego niepokoju. A jako wisienka na ciastku funkcjonuje fakt, że autorka zdołała połączyć wszystkie elementy w jedną spójną całość.

A zatem nie tylko Łukasz Orbitowski czy Aleksandra Zielińska potrafią opisać magiczny Kraków!

Całkiem niezłe opowiadanie! Mamy tutaj nie tylko specyficzny, nieco odrealniony klimat, ale tekst wywołuje również pewne odczucie lekkiego niepokoju. A jako wisienka na ciastku funkcjonuje fakt, że autorka zdołała połączyć wszystkie elementy w jedną spójną całość.

A zatem nie tylko Łukasz Orbitowski czy Aleksandra Zielińska potrafią opisać magiczny Kraków!

Kolejna odsłona cyklu o krakowskim Kazimierzu i znowu nie poczułam klimatu tego miejsca, autorka nie ujęła mnie też samym opowiadaniem.
Dam teraz szansę Weronice Murek.

Kolejna odsłona cyklu o krakowskim Kazimierzu i znowu nie poczułam klimatu tego miejsca, autorka nie ujęła mnie też samym opowiadaniem.
Dam teraz szansę Weronice Murek.

Powtarzam jak mantrę:
„To jest cała seria publikacji poświęcona krakowskiemu Kazimierzowi z własną stroną:
https://www.jewishfestival.pl/pl/projekt-literacki-o_kaz/
I stamtąd można pobrać wszystkie pozycje. Przez przypadek trafiłem na Szostaka, a teraz kolejno:…”
…..Orbitowski…, Słowik..
Dominika Słowik (ur.1988) - nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia 2017 w kategorii proza za książkę „Atlas: Doppelganger”. To 18 – stronicowe opowiadanie nie ma jeszcze opinii na LC, więc jestem pionierem.
No i problem, bo to alegoryczne opowiadanie mnie zauroczyło atmosferą z Bruno Schulza, lecz tchórzę i nie mówię nic więcej, by nie być oskarżany o nadinterpretację. A za ten „urok” muszę dać 10/10

Powtarzam jak mantrę:
„To jest cała seria publikacji poświęcona krakowskiemu Kazimierzowi z własną stroną:
https://www.jewishfestival.pl/pl/projekt-literacki-o_kaz/
I stamtąd można pobrać wszystkie pozycje. Przez przypadek trafiłem na Szostaka, a teraz kolejno:…”
…..Orbitowski…, Słowik..
Dominika Słowik (ur.1988) - nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia 2017 ...