"Willa Misteriów" jest typowym kryminałem.
Para amerykańskich turystów na własną rękę organizuje wykopaliska. Ale zamiast starożytnego posągu wydobywa z torfowiska zwłoki szesnastoletniej dziewczyny. Wszystko wskazuje na to, że zamordowano ją w legendarnej Willi Misteriów podczas tajemniczego obrzędu, którego od wieków nikt już nie praktykuje. Kiedy łudząco do niej podobna turystka znika bez śladu, policja zaczyna podejrzewać, że krwawy kult wciąż ma grono wyznawców.
W całej historii są dziwne zwroty akcji. Bohaterowie też są nietuzinkowi, niesztampowi. A przez to bardzo prawdziwi.Skorumpowani policjanci, znudzeni karabinierzy, wykształceni mafioso, szurnięty profesor. A do tego olbrzymia tragedia w tle. Wiele osób pragnie dowiedzieć się co tak naprawdę wydarzyło się 16 lat wcześniej. I jest ktoś, kto szuka zemsty.
Przyznam, że czytało się mi ciężko. Zbyt wielu narratorów też nie ułatwia odbioru. Zakończenie zbyt zagmatwane i niesatysfakcjonujące. Bohaterowie też nie wzbudziło mojej sympatii. Miałam wrażenie, że każdy patrzy tylko siebie. No może prawie każdy.

"Willa Misteriów" jest typowym kryminałem.
Para amerykańskich turystów na własną rękę organizuje wykopaliska. Ale zamiast starożytnego posągu wydobywa z torfowiska zwłoki szesnastoletniej dziewczyny. Wszystko wskazuje na to, że zamordowano ją w legendarnej Willi Misteriów podczas tajemniczego obrzędu, którego od wieków nikt już nie praktykuje. Kiedy łudząco do niej podobna...

Na początku poznajemy małżeństwo, które wisi na włosku. Albo jest podpierane przez kobietę, która daje się poniżać mężowi w stylu Piotrusia Pana który znalazł nowa zabawę i cały wolny czas podporządkowuje wykrywaczowi metali. Początek książki mnie urzekł, napisany barwnie z wieloma okazjami do uśmiechu. Niestety parka znika kiedy odkrywają coś więcej niż posąg. I akcja przeradza się już w labirynt zagadek i pospolity kryminał. Nawiązanie do rytuałów historycznych jest bardzo ciekawe, jednak w tym momencie książka staje się ciężka do przebrnięcia. Dużo w niej osobistych przemyśleń Costy, i brzydala, gdyby nie Teresa zwrot akcji byłby w martwym punkcie. Na szczęście później dużo się dzieje, dzięki czemu znowu ruszamy na przód żądni dowiedzieć się więcej o dziwnym znalezisku i tatuażu, który coraz więcej osób zaczyna kojarzyć. Co mi się podoba to na pewno to, że historia zamordowanej nastolatki jest wciąż obecna w tej książce. Pozwala nam cały czas dochodzić kto ją zabił i zmieniać trop w naszych obserwacjach. A jednocześnie smutno mam, źle się czujemy z tym, że pewnego dnia jesteś piękna i młoda i ludzie chcieli by być w naszej skórze. A dzień później po prostu nas nie ma, i już nigdy nie wrócimy w tę samo miejsce. Nasze istnienie się kończy, bez możliwości krzyku, ratunku, opowiedzenia swojej historii. Gdyby nikt nie kopał w tym miejscu ciało tkwiło by błotnistej ziemi. Jak dla mnie smutna historia, ale satysfakcjonująca. Napisana naprawdę we włoskim stylu, może wręcz nadużywająca trochę różnych powiedzeń itp ale ciekawa. Warto przeczytać do końca.

Na początku poznajemy małżeństwo, które wisi na włosku. Albo jest podpierane przez kobietę, która daje się poniżać mężowi w stylu Piotrusia Pana który znalazł nowa zabawę i cały wolny czas podporządkowuje wykrywaczowi metali. Początek książki mnie urzekł, napisany barwnie z wieloma okazjami do uśmiechu. Niestety parka znika kiedy odkrywają coś więcej niż posąg. I akcja...

Trudno mi w ogóle ocenić tę książkę. Sam pomysł na zagadkę jak najbardziej na plus, jednak coś- postaci, cała ta mafia, twardziele i niekiedy słownictwo- już niestety nie przypadło mi do gustu, momentami nużyło i ciągnęło.

Trudno mi w ogóle ocenić tę książkę. Sam pomysł na zagadkę jak najbardziej na plus, jednak coś- postaci, cała ta mafia, twardziele i niekiedy słownictwo- już niestety nie przypadło mi do gustu, momentami nużyło i ciągnęło.

Para Amerykańskich turystów postanawia urozmaicić sobie urlop. Wyjeżdża do Włoch i organizuje sobie prywatne wykopaliska. Znajdują tam jednak nie skarby, a ciało. Choć początkowo wydaje się, że może to być licząca sobie wiele lat mumia, okazuje się, że zwłoki wcale nie leżały zbyt długo w ziemi. Ofiarą okazuje się szesnastoletnia dziewczyna. Trop prowadzi do Willi Misteriów, w której odbywały się mroczne rytuały. Wszystko wskazuje na to, że krwawy kult, którego podobno nikt od dawna nie uprawia, ma nadal wyznawców. Co kryje się za murami Willi? Jak zginęła dziewczyna z torfowiska?

Byłam głodna wrażeń, gdy przeczytałam o dawnych rytuałach. Intrygowało mnie to, w jaki sposób autor wykorzysta motyw w powieści. Muszę przyznać, że zrobił to całkiem zgrabnie. Książka wciąga, choć lektura bywa czasem męcząca przez brak rozdziałów. Szkoda, że nikt tego nie zmienił. Łatwiej robiłoby się wtedy przerwy w czytaniu.

Na uwagę zasługuje wątek mafijny. Boss ma piękną żonę i syna. Oboje przysparzają mu problemów. Trudno powiedzieć które z nich więcej, ale gdy czytałam o tym, co wyprawia się w ich domu, nieraz łapałam się za głowę. Może i mieli pieniądze, lecz nie chciałabym znaleźć się na miejscu żadnego z nich.

Autor dość dobrze poradził sobie z ogarnięciem wielu wątków. Płynnie przechodzi od jednego do drugiego i raczej nie ma opcji, żeby pogubić się w tym, co aktualnie się dzieje. Widać, że David Hewson przemyślał fabułę i popełnił całkiem niezłą książkę. Zakończenie zwaliło mnie z nóg. Czegoś takiego się nie spodziewałam i gratuluję autorowi tego, że udało mu się skutecznie wyprowadzić mnie w pole. Sporo tu zwrotów akcji, całość jest nieprzewidywalna i dobrze trzyma w napięciu.

David Hewson po raz kolejny genialnie odwzorował włoski klimat. Dzięki niemu przeniosłam się do słonecznej Italii. Niemal czułam jej zapachy i smaki. Chętnie jeszcze kiedyś tam wrócę. Jeśli nie czytaliście Pory na śmierć, radzę nadrobić zaległości przed lekturą Willi Misteriów. W przeciwnym przypadku niektóre wątki mogą wydać się Wam niezrozumiałe.

www.czytelnia-mola-ksiazkowego.pl

Para Amerykańskich turystów postanawia urozmaicić sobie urlop. Wyjeżdża do Włoch i organizuje sobie prywatne wykopaliska. Znajdują tam jednak nie skarby, a ciało. Choć początkowo wydaje się, że może to być licząca sobie wiele lat mumia, okazuje się, że zwłoki wcale nie leżały zbyt długo w ziemi. Ofiarą okazuje się szesnastoletnia dziewczyna. Trop prowadzi do Willi...

Willa Misteriów to specyficzny kryminał. Poprawny, ale nie wprowadzający w stan hurraoptymistyczny
Nie zaiskrzyło między nami. Niby dobry, przemyślany, z prostą narracją, zagadką skrupulatnie poprowadzoną i dość dobrze, wiarygodnie zakończoną... a jednak z uśmiechem na twarzy dobiłam do końcowych stron.

Para amatorów – archeologów przypadkiem odkrywa w torfowisku zwłoki kobiety. Z racji warunków atmosferycznych i mikroklimatu ciało zostało poddane procesom przypominającym garbowanie i mumifikację. Wiek kobiety oscyluje w granicach od kilku do kilkuset lat. Lekarz medycyny sadowej – Teresa Lupo – sugeruje, aby tak zakonserwowane ciało w pierwszej kolejności obejrzał specjalista archeolog. Okazuje się jednak, że "zakonserwowane ciało kobiece" należy do zaginionej kilkanaście lat wcześniej szesnastoletniej dziewczyny. Zagadkowy tatuaż przedstawiający krzyczącą twarz wokół której wije się stado wężowatych stworzeń podsuwają policji trop. Moneta w ustach kobiety zdaje się go potwierdzać. Dziewczyna stała się ofiara tajemniczego, praktykowanego wieki temu obrzędu na cześć Dionizosa. Celem tych praktyk religijnych było złożenie w ofierze dziewicy w Willi Misteriow – sercu kultu. Sprawa nabiera niepokojącego wydźwięku, kiedy zaniepokojona matka zgłasza zaginiecie swojej nastoletniej córki. Miranda przekonuje, że jej córka Suzi został uprowadzona przez tajemniczego zamaskowanego motocyklistę. Policja podejrzewa, ze rządna przygód Suzi chciała zapewne złapać oddech od nadopiekuńczej rodzicielki i bagatelizuje sprawę... dopóki nie okazuje się, że Suzi wygląda identycznie, jak zabalsamowane zwłoki odkryte niedawno w torfowisku. Czy od od wieków niepraktykowany obrzęd ofiarowania dziewic ku czci Dionizosa zyskał nowych wyznawców? Czy na terenie Rzymu działa tajemnicza sekta składająca ludzkie ofiary? Co z porwaniem i zabójstwem sprzed lat ma wspólnego Vergil Wallis – oficjalnie biznesmen, w praktyce – boss mafii?

Osadzenie w fabule tematu starożytnych obrzędów, nowych wyznawców dawno zapomnianych wierzeń i wzniecanie płomienia wiary w ledwo tlącym się wspomnieniu o konkretnych bożkach powinno być gwarancją sukcesu powieści. Wplątanie w typowo kryminalną powieść elementów sensacyjnych, z niebezpieczną mafią, porachunkami miedzy bossami powinno dodać powieści tempa i rumieńców zachwytu. Przewijające się wątki obyczajowe, zarówno w obrębie rodziny bossa: jego problemy z niesubordynacją (czytaj: niewiernością) młodej, atrakcyjnej małżonki, komplikacje z lekko przygłupim synem, czy perypetie w życiu policjantów powinno nadać książce smaczka. Powinno. A tu figa z makiem. Powieść jest spójna, stosunkowo niewielka ilość podejrzanych, brak znoszenia fabuły na boczne tory, nadmiernej ilości odwracania uwagi czytelnika, stanowią z pewnością plus powieści. Nie ma w niej zbędnych wątków, każdy podjęty przez Autora ma znaczenie i wcześniej czy później wyklaruje się z niego kolejny pasujący element układanki. Jednak wszytko to jest mdłe, bez wyrazu, bez adrenaliny. Jednymi odruchami, jakie inicjuje czytanie Willi Misteriów jest seria ziewnięć.

Zakończenie, kolokwialnie pisząc, ma ręce i nogi, zwroty akcji całkiem logiczne, bez zbytniego fantazjowania, ale znowu – bez polotu, bez zachwytów, bez euforii.

Czego nie można odmówić Autorowi? Klimatu i precyzji – opis poszczególnych miejsc, w których dzieje się akcja, czy to ulica, czy kawiarenka, restauracja, czy ciasna sala w której przeprowadzana jest sekcja zwłok. Wnikliwa, skrupulatna charakterystyka miejsc to największy atut tej powieści. Czuć włoską pizze, słychać warkot skuterów na włoskich krętych uliczkach i szybką, ekspresywną wymianę zdań między mieszkańcami Rzymu.
Na uwagę zasługuje także ciekawy wątek obyczajowy policjantów: Nico Costy oraz szpetnego i pyskatego Gianni Peroniego.

Przypuszczam, że Willa Misteriów znajdzie grono entuzjastów. Jednak moim zdaniem brakuje jej napięcia, akcja, mimo wielokrotnych zwrotów, utrzymuje się na tym stlałym poziomie.

http://prawieblogoksiazkach.blogspot.com/2017/02/willa-misteriow-david-hewson-anna.html

Willa Misteriów to specyficzny kryminał. Poprawny, ale nie wprowadzający w stan hurraoptymistyczny
Nie zaiskrzyło między nami. Niby dobry, przemyślany, z prostą narracją, zagadką skrupulatnie poprowadzoną i dość dobrze, wiarygodnie zakończoną... a jednak z uśmiechem na twarzy dobiłam do końcowych stron.

Para amatorów – archeologów przypadkiem odkrywa w torfowisku zwłoki...

Prosta narracja jest dla niektórych zaletą, dla innych wadą...

Prosta narracja jest dla niektórych zaletą, dla innych wadą...

Tajemnicze obrzędy, morderstwo, mafia, zniknięcie - oto co cechuje tą lekturę :)

Tajemnicze obrzędy, morderstwo, mafia, zniknięcie - oto co cechuje tą lekturę :)

Wciąga! I trzyma w napięciu do ostatniej strony!

Wciąga! I trzyma w napięciu do ostatniej strony!

Tematyka mafii i cała reszta mnie nie powaliły czytałam lepsze kryminały i ten nie należy do takich które się dobrze czyta przynajmniej dla mnie. Ogólnie ocena dobra ale wiadomo każdy ma swoje wymagania co do stylu i tematyki więc....dla zdecydowanych.

Tematyka mafii i cała reszta mnie nie powaliły czytałam lepsze kryminały i ten nie należy do takich które się dobrze czyta przynajmniej dla mnie. Ogólnie ocena dobra ale wiadomo każdy ma swoje wymagania co do stylu i tematyki więc....dla zdecydowanych.

Dobrze się zaczęła ale zrobiła się jakaś przegadana.

Dobrze się zaczęła ale zrobiła się jakaś przegadana.