Ziemia Święta podczas III krucjaty. Ryszard Lwie Serce przeciwko Saladynowi. Do tego proroctwo, asasyni i Przeznaczenie… Ciekawi bohaterowie i ich przemiany na tle twórczo uformowanej historii (a właściwie luk i hipotez). Do tego rozważania o fanatyzmie religijnym…

Ziemia Święta podczas III krucjaty. Ryszard Lwie Serce przeciwko Saladynowi. Do tego proroctwo, asasyni i Przeznaczenie… Ciekawi bohaterowie i ich przemiany na tle twórczo uformowanej historii (a właściwie luk i hipotez). Do tego rozważania o fanatyzmie religijnym…

Zdecydowanie odradzam tą lekturę. Cały czas podczas czytania zastanawiałem się czy jej nie zaniechać. Nudziła mnie fabuła oraz teatralne dialogi. Poza tym , wątki nie zostały domknięte.

Zdecydowanie odradzam tą lekturę. Cały czas podczas czytania zastanawiałem się czy jej nie zaniechać. Nudziła mnie fabuła oraz teatralne dialogi. Poza tym , wątki nie zostały domknięte.

Niestety, nie jest to najlepsza książka w dorobku autora. Nie jest nawet bardzo dobra. Łaskawy czytelnik mógłby ją ocenić na czwórkę. Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na bohaterów. Są papierowi, zupełnie bez wyrazu i bez własnych, wyrazistych cech. Mówią tym samym językiem, używając identycznych fraz. Poza tym chaotyczność. Autor chciał napisał książkę na kanwie czasów średniowiecza, nawiązując do wypraw krzyżowych, jednakże prawdy historycznej jest w niej jak na lekarstwo. Więcej tu można znaleźć duchów, demonów i dżinnów niż faktów historycznych. Czy to przeszkadza? Odrobinę, ponieważ ciężko zorientować się w chronologii wydarzeń. Niestety, powieść nie wciąga, a nuży. Może zabrakło intrygującej akcji, a może za wiele w niej mistycyzmu, możliwe też że czytelnik nie potrafi utożsamić się z żadnym z bohaterów. Jest ich za dużo, a żaden nie pełni pierwszoplanowej roli. Z całego tomu najbardziej przekonało mnie ostatnie opowiadanie pt. „Kuszenie pośród piasków” aczkolwiek tu też autor nie ustrzegł się truizmów i łatwych rozwiązań.

Niestety, nie jest to najlepsza książka w dorobku autora. Nie jest nawet bardzo dobra. Łaskawy czytelnik mógłby ją ocenić na czwórkę. Dlaczego? Przede wszystkim ze względu na bohaterów. Są papierowi, zupełnie bez wyrazu i bez własnych, wyrazistych cech. Mówią tym samym językiem, używając identycznych fraz. Poza tym chaotyczność. Autor chciał napisał książkę na kanwie czasów...

Książka ciekawa choć trudna do przebrnięcia z powodu specyficznego sposobu pisania Rafała Dębskiego.

Książka ciekawa choć trudna do przebrnięcia z powodu specyficznego sposobu pisania Rafała Dębskiego.

Opowieść poniekąd o krucjacie króla Ryszarda, opowieść wciąga z każdą chwilą, ciekawie jest przedstawione zderzenie chrześcijan i wyznawców Allaha, i jedni i drudzy przybyli zabijać niewiernych, ale przy bliższym poznaniu, okazuje się, że to tacy sami ludzie i być może Bóg, w którego wierzą, to ten sam Bóg, tylko nazywają go innym imieniem...Opowieść o tym do czego można doprowadzić chcąc zaprząc do pomocy siły piekielne i nieprzewidywalnych skutkach takiego działania.

Opowieść poniekąd o krucjacie króla Ryszarda, opowieść wciąga z każdą chwilą, ciekawie jest przedstawione zderzenie chrześcijan i wyznawców Allaha, i jedni i drudzy przybyli zabijać niewiernych, ale przy bliższym poznaniu, okazuje się, że to tacy sami ludzie i być może Bóg, w którego wierzą, to ten sam Bóg, tylko nazywają go innym imieniem...Opowieść o tym do czego można...

Książka Dębskiego naprawdę długo czekała na moją uwagę – i równie długo była przeze mnie przerabiana. Oczywistym powodem jest brak czasu i nawał innych obowiązków. Co prawda, są książki, dla których zarywa się noce i ignoruje zadania domowe, ale... ale ta książka raczej się do nich nie zalicza.

Przyznam, że jestem rozczarowana. Oczekiwałam naprawdę wiele – co prawda, nigdy nie czytałam żadnej książki Dębskiego, ale generalnie przepadam za polską fantastyką. Co więcej, czasy wypraw krzyżowych to zdecydowanie mój „konik”, ich klimat był więc dla mnie ważniejszy nawet, niż elementy fantastyczne. Fakt, że to autorowi się udało. Ale wśród całej tej stylizacji i całkiem ciekawych smaczków... kryło się w sumie niewiele akcji, a jeszcze mniej bohaterów. W większości byli oni równie naturalni, co aktorzy z „Trudnych Spraw” - niby są tacy, jacy być powinni, a jednak nie są tacy nawet w połowie. To, że wczuwali się w role, nie ratowało sytuacji.

Czy polecam? Nie jestem pewna. Osobiście nie mogłam się doczekać, aż ją skończę. Niby lektura nie była wielką męczarnią, ale... jeśli ktoś ceni sobie swój czas, z pewnością znajdzie coś lepszego.

Książka Dębskiego naprawdę długo czekała na moją uwagę – i równie długo była przeze mnie przerabiana. Oczywistym powodem jest brak czasu i nawał innych obowiązków. Co prawda, są książki, dla których zarywa się noce i ignoruje zadania domowe, ale... ale ta książka raczej się do nich nie zalicza.

Przyznam, że jestem rozczarowana. Oczekiwałam naprawdę wiele – co prawda, nigdy...

Książka mi się za bardzo nie podobała ale to nie wina fabuły to raczej nie mój styl.

Książka mi się za bardzo nie podobała ale to nie wina fabuły to raczej nie mój styl.

110/2014 (A)

110/2014 (A)

Oj ciężko będzie coś napisać. Przerywałem czytanie kilka razy i kilka razy (nie bez zapału) powracałem. Czyta się bardzo przyjemnie, ale jak się człowiek zatnie to długi odpoczynek musi robić (oczywiście ja musiałem).

Oj ciężko będzie coś napisać. Przerywałem czytanie kilka razy i kilka razy (nie bez zapału) powracałem. Czyta się bardzo przyjemnie, ale jak się człowiek zatnie to długi odpoczynek musi robić (oczywiście ja musiałem).

Mało realistyczne, niedojrzałe dialogi z mnóstwem błędów edytorskich. Źle się czyta.

Mało realistyczne, niedojrzałe dialogi z mnóstwem błędów edytorskich. Źle się czyta.