Bardzo przyjemna "wietrzna" powieść obyczajowa z całkiem trafną warstwą psychologiczną postaci.

Bardzo przyjemna "wietrzna" powieść obyczajowa z całkiem trafną warstwą psychologiczną postaci.

Ta książka to bardzo ciepła powieść obyczajowa. Akcja rozgrywa się głównie w Szkocji w latach 80-tych XX w. Bohaterowie powieści to członkowie dwóch rodzin z trochę podupadłej szkockiej arystokracji.
Zastanawia mnie dlaczego powieść, w której nie ma w zasadzie nic odkrywczego była tak zajmująca. Myślę, że wynika to głównie z tego, że autorka nie próbuje na siłę uatrakcyjniać swojej książki.
Tempo akcji jest spokojne, co bardzo dobrze komponuje się z powolną i pozornie sielską atmosferą życia na szkockiej prowincji. Fabuła również nie jest nadmiernie skomplikowana, a jej osią są głównie perypetie uczuciowe bohaterów.
Podobała mi się prostota z jaką autorka opisywała emocje swoich postaci. Nie było w tym dramatyzowania i eksploatowania tematu do granic wyczerpania. Obecne za to było raczej ciche zrozumienie dla niedoskonałości i zagubienia człowieka w próbie poznania własnych uczuć.
W powieści wyczuwa się również pewną nostalgię i tęsknotę za czasami i stylem życia, który u schyłku wieku odchodzi do przeszłości.
Oczywiście czytając tę książkę należy mieć na względzie, że rozgrywa się ona 30 lat temu. Od tego czasu światopogląd, w tym przede wszystkim spojrzenie na rolę kobiety w społeczeństwie uległy znacznemu przeobrażeniu. Może nas więc zaskoczyć pewna staroświeckość poglądów niektórych bohaterów.
Polecam tą powieść, była to bardzo spokojna i przyjemna lektura.

Ta książka to bardzo ciepła powieść obyczajowa. Akcja rozgrywa się głównie w Szkocji w latach 80-tych XX w. Bohaterowie powieści to członkowie dwóch rodzin z trochę podupadłej szkockiej arystokracji.
Zastanawia mnie dlaczego powieść, w której nie ma w zasadzie nic odkrywczego była tak zajmująca. Myślę, że wynika to głównie z tego, że autorka nie próbuje na siłę...

Uwielbiam, wracam i będę wracać, bo uwielbiam 🙂

Uwielbiam, wracam i będę wracać, bo uwielbiam 🙂

Powieść obyczajowa, którą przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Ludzie i ich historie, świetne charakterologicznie postacie, autentyzm przeżyć i dialogów. Przy tej książce naprawdę odpoczywałam. Lubię powieściopisarstwo angielskie, nawiązujące do najlepszych wzorców, gdzie nawet opis wrzosów brzmi bajecznie, a zwyczajność nie wydaje się trywialna. Polecam i do książek p. Pilcher wrócę na pewno.

Powieść obyczajowa, którą przeczytałam z prawdziwą przyjemnością. Ludzie i ich historie, świetne charakterologicznie postacie, autentyzm przeżyć i dialogów. Przy tej książce naprawdę odpoczywałam. Lubię powieściopisarstwo angielskie, nawiązujące do najlepszych wzorców, gdzie nawet opis wrzosów brzmi bajecznie, a zwyczajność nie wydaje się trywialna. Polecam i do książek p....

Pierwsze skojarzenie po przeczytaniu tej książki to "bogata". Od samego początku poznajemy mnóstwocbohaterów i piękną Szkocję. Opisy krajobrazu, szkockich tańców niesamowicie działają na wyobraźnię. Z biegiem czytanych stron poznajemy historię każdejnz postaci. Urzekło mnie to w tej książce. Każdy bohater ma bogatą przeszłość przez co idealnie komponują się w fabułę. Smutne i wzruszające zakończenie. Czytając niemal czułam zapach kwitnących wrzosów, szum wiatru i wody, czułam ciepło gorącej herbaty. Jak najbardziej pozycja godna przeczytania.

Pierwsze skojarzenie po przeczytaniu tej książki to "bogata". Od samego początku poznajemy mnóstwocbohaterów i piękną Szkocję. Opisy krajobrazu, szkockich tańców niesamowicie działają na wyobraźnię. Z biegiem czytanych stron poznajemy historię każdejnz postaci. Urzekło mnie to w tej książce. Każdy bohater ma bogatą przeszłość przez co idealnie komponują się w fabułę. Smutne...

Miło się czyta - kolejna lekka lektura na zimowe wieczory :)

Miło się czyta - kolejna lekka lektura na zimowe wieczory :)

W tej książce Rosamunde Pilcher zabiera nas nie do Kornwalii, ale do Szkocji.
Tym razem brak morskiego wybrzeża i kąpieli, ale mamy bogactwo dzikiej szkockiej przyrody. Pogoda raczej kapryśna i wietrzna.
Wrzesień to w Szkocji czas balów, korzystania z darów przyrody, świętują myśliwi. Arystokracja wyprawia szumne bale, bo już niedługo zima, a wtedy nawet ludność wpada jakby w stan częściowej hibernacji, by wraz z wiosną obudzić się do życia.
Świat dzisiejszej arystokracji nieco dziwny, bo tytuły często nie idą w parze z faktycznym bogactwem, arystokraci pracują jak prości wyrobnicy, ale na bal każdy wyciąga swój galowy strój i rodowe klejnoty z sejfu.
Akcja książki w większości toczy się w trakcie kilku dni września. Zawiera sporo opisów, ale nie nuży. Właściwie w większości nawet niewiele się dzieje, ale pisarka umie przyciągnąć samym nastrojem, aurą brytyjskości - tym stylem życia, dbałością o rodzinę, tradycję, celebrowaniem posiłków, pielęgnacją otoczenia domu i ogrodu.
Jak się okazuje także arystokracja ma swoje problemy. Dawne tajemnice wychodzą na światło dzienne. Może i są bogaci, ale problemy nie omijają nikogo.
Mnie autorka zauroczyła po raz kolejny, ale też należy ona do moich ulubionych i już tylko kilka jej książek pozostało mi do przeczytania.
Na podstawie książki powstał też film, który z przyjemnością zobaczę.

W tej książce Rosamunde Pilcher zabiera nas nie do Kornwalii, ale do Szkocji.
Tym razem brak morskiego wybrzeża i kąpieli, ale mamy bogactwo dzikiej szkockiej przyrody. Pogoda raczej kapryśna i wietrzna.
Wrzesień to w Szkocji czas balów, korzystania z darów przyrody, świętują myśliwi. Arystokracja wyprawia szumne bale, bo już niedługo zima, a wtedy nawet ludność wpada jakby...

Czytałam dawno, ale nie zdążyłam zapomnieć, że wynudziłam się niesamowicie.

Czytałam dawno, ale nie zdążyłam zapomnieć, że wynudziłam się niesamowicie.

Dla anglofila. Jak ja.

Dla anglofila. Jak ja.

"Wrzesień" jest właściwie kwintesencją brytyjskości, a jego niezwykle plastyczna warstwa opisowa sprawia, że czytelnik dosłownie zanurza się w ten świat jak z bajki. To również książka idealna na tę porę roku. Ciepła i przytulna. Doprawdy nie wiem, jak Rosamunde Pilcher to zrobiła, że powieść, w której tak niewiele się dzieje, jest tak interesująca. Główna jej siła tkwi chyba w tworzeniu aury dostatniej i bezpiecznej egzystencji. Powieść właściwie tworzą opisy: opisy przyrody, sprawiające, że deszczowa, zimna i ponura Szkocja jawi się najbardziej romantycznym miejscem na ziemi, a także opisy domów, utrzymanych w klasycznym wiktoriańskim stylu. Styl, szyk i klasa w najlepszym, typowo brytyjskim wydaniu. Idealny świat, zamknięty na kartach książki.

"Wrzesień" jest właściwie kwintesencją brytyjskości, a jego niezwykle plastyczna warstwa opisowa sprawia, że czytelnik dosłownie zanurza się w ten świat jak z bajki. To również książka idealna na tę porę roku. Ciepła i przytulna. Doprawdy nie wiem, jak Rosamunde Pilcher to zrobiła, że powieść, w której tak niewiele się dzieje, jest tak interesująca. Główna jej siła tkwi...