Powieść z cyklu "co by było, gdyby...". Taki rodzimy, prawicowo-katolicki "Powrót do przeszłości". Mokry sen Marcina Wolskiego, sen po potędze Polski, która w "Alterlandzie" jest czwartym krajem świata. Wizja, w której zamach na Hitlera w Wilczym Szańcu jednak jest udany, druga wojna światowa ma inny przebieg, a powojenna Eurazja pozbawiona jest Niemiec i Rosji. Trochę w tym wszystkim taniego science-fiction, sztucznych dialogów i pękającej w szwach fabule, która wymyka się logice i konsekwencjom przyczynowo-skutkowym. Za to bardzo dużo kościoła i kleru, których Wolski uznaje za półbogów, nieśmiertelnych, kuloodpornych magików i najważniejszych polityków świata, którym - zwłaszcza w Polsce - należy się najwyższa władza. Cała powieść jest aż do porzygu naszpikowana tandetną kościółkowością.
Trudno mi zresztą pozytywnie ocenić książkę, którą na okładce rekomenduje Jan Pietrzak słowami, że "niezwykle pobudza wyobraźnię, a przy tym jest szalenie zabawna". Mnie niczym nie pobudziła, ani tym bardziej nie ubawiła, ale to akurat dobrze. Moje poczucie humoru, postrzeganie świata i w ogóle wszystko jest całkowicie odmienne od wizji Pietrzaka. Podobnie jak nie zgadzam się z opinią Marka Ławrynowicza z "Gazety Polskiej", także wydrukowanej na okładce (z tyłu),że książka jest "inteligentna i dowcipna". No, jeśli "Alterland" ma takie rekomendacje, to już sami widzicie, z czym (tfu!) macie do czynienia.
Aż 3* daję za pomysł, który - w innym wydaniu, a przede wszystkim innego autorstwa - miałby szansę być ciekawą powieścią.

Powieść z cyklu "co by było, gdyby...". Taki rodzimy, prawicowo-katolicki "Powrót do przeszłości". Mokry sen Marcina Wolskiego, sen po potędze Polski, która w "Alterlandzie" jest czwartym krajem świata. Wizja, w której zamach na Hitlera w Wilczym Szańcu jednak jest udany, druga wojna światowa ma inny przebieg, a powojenna Eurazja pozbawiona jest Niemiec i Rosji. Trochę w...

Może to I fajne. Jednak zdecydowanie nie moje klimaty. W pewnym momencie całkiem się pogubiłam. Dla fanów może być ciekawie. Czytałam kilka innych podobnych i były lepsze, bardziej wciągające. Jedyny wniosek jaki się nasuwa to to, że nie zawsze naprawiając przeszłość poprawiamy przyszłość. No i kwestią tego, że jedna ważka decyzja może wpłynąć na losy całego świata.

Może to I fajne. Jednak zdecydowanie nie moje klimaty. W pewnym momencie całkiem się pogubiłam. Dla fanów może być ciekawie. Czytałam kilka innych podobnych i były lepsze, bardziej wciągające. Jedyny wniosek jaki się nasuwa to to, że nie zawsze naprawiając przeszłość poprawiamy przyszłość. No i kwestią tego, że jedna ważka decyzja może wpłynąć na losy całego...

Świetnie się czyta.Fabuła wciągająca i nietuzinkowa.Jak to u Wolskiego,bardzo wartka akcja,jak dla mnie, może ciut za bardzo w niektórych momentach.Autorowi nie można odmówić bujnej wyobraźni, w "Afterlandzie" dosyć mocno popuścił jej wodze.
Ogólnie książka dosyć fajna,lecz po kolejnej,przeczytanej tego autora, nasuwa się jakieś odczucie,że wszystkie są na swój sposób podobne do siebie.Więc na razie mówię Wolskiemu do widzenia,wrócę za jakiś czas.

Świetnie się czyta.Fabuła wciągająca i nietuzinkowa.Jak to u Wolskiego,bardzo wartka akcja,jak dla mnie, może ciut za bardzo w niektórych momentach.Autorowi nie można odmówić bujnej wyobraźni, w "Afterlandzie" dosyć mocno popuścił jej wodze.
Ogólnie książka dosyć fajna,lecz po kolejnej,przeczytanej tego autora, nasuwa się jakieś odczucie,że wszystkie są na swój sposób...

Jak można się domyślać, „Alterland” to political fiction oparte na alternatywnych realiach historii Polski od drugiej wojny światowej po początek XXI-go wieku.

Po przeczytaniu pierwszego rozdziału byłem nieco skonfundowany. Na okładce „Alterlandu” znajduje się cytat Rafała Ziemkiewicza, chwalący satyryczne pióro Wolskiego (zresztą zupełnie słusznie). Oczekiwałem więc jakiegoś prześmiewczego spojrzenia na PRL w cienkiej otoczce fantastyki naukowej. Tymczasem autor rozpoczyna z grubej rury – i bynajmniej nie jest czytelnikowi do śmiechu.

Alternatywna przyszłość (lub raczej całkowity brak takowej) Polski po udanej wszecheuropejskiej rewolucji socjalistycznej, która osadziła czerwone sztandary od Warszawy po Rzym i Madryt, to stosunkowo ponura lektura. Na szczęście Wolski pozostawia nam małe „okienko” w postaci pewnego eksperymentu z podróżami w czasie. Reszta książki to w sumie historia tej próby manipulacji czasem, mającej za zadanie zupełne odwrócenie przebiegu znanej nam historii w kierunku powstania powojennej Polski mocarstwowej.

Nie mnie oceniać wiarygodność czy prawdopodobieństwo trzech przedstawionych w „Alterlandzie” scenariuszy. Mając zbyt mało informacji o kulisach polityki w czasie drugiej wojny światowej, nie mam żadnej szansy na oszacowanie wydarzeń tej powieści. Pewne części alternatywnych historii Europy Środkowej wydają się całkiem prawdopodobne, inne są dosyć fantastyczne, a niektóre wręcz bajkowe. Ale to chyba nie o to chodzi, aby zgadzać się z Marcinem Wolskim w każdym punkcie. Autor zadał sobie sporo trudu, aby wpleść w tok narracji całą plejadę historycznych postaci (ich spis można analizować na końcu książki). Od Konrada Adenauera po Stefana Wyszyńskiego i od Jane Fondy po Schiracha von Baldura – każda z nich odgrywa w „Alterlandzie” jakąś, czasami bardzo zaskakującą, rolę. To całkiem fajna zabawa, móc prześledzić losy Ewy Braun jako Matki-Niemki z Adolfikiem juniorem na ręku. Czy zobaczyć Warszawę, której nie dane było doznać zniszczenia po powstaniu, jako pulsującą życiem metropolię późnych lat czterdziestych (bez „ozdobnika” w postaci Pałacu Kultury). W „Alterlandzie” każdy może znaleźć coś dla siebie, coś, co go emocjonalnie porusza bądź zastanawia.

Marcin Wolski nie stroni również od elementów czysto fantastycznych, bawiąc się przesyłaniem wiadomości w przeszłość, co umożliwia drastyczne zmiany znanej nam historii. Zastosowane przez autora gadżety czy „chwyty” nie należą do zjawiskowych. Sztafaż SF to jedynie wehikuł, umożliwiający swobodną zmianę perspektywy lub szybkie zwroty akcji. W dużym kontraście do czysto pseudo-naukowych pomysłów Wolskiego stoi pewien duchowny, który pojawia się tu i ówdzie, niczym postać z mickiewiczowych „Dziadów”. Ten ksiądz Jerzy czyni z „Alterlandu” nieco więcej, niż tylko swobodną żonglerkę nazwiskami, miejscami i wydarzeniami na mapie Europy. Wyraźnie odczuwalne jest przywiązanie autora do Warszawy i jego polonocentryczne spojrzenie na historię naszego kontynentu.

Najbardziej zastanawiającym wnioskiem, jaki wysnuwam z lektury „Alterlandu”, to ten, że Wolskiemu udało się jakby mimochodem zmusić mnie do mentalnego wygibasa: Czy znana nam wszystkim, uczona w szkołach i zaakceptowana przez autorytety wersja wydarzeń od 1944-go roku jest naprawdę tą najbardziej prawdopodobną do spełnienia? Jak małe (lub jak duże) czynniki miały znaczenie w jej powstawaniu? Innymi słowy, czy żyjemy w rzeczywistości, która MUSIAŁA tak się stać? Autor zaprzecza – i trudno mu się dziwić. Pozostaje skonstatować jedynie prawdę trywialną: zawsze mogło być gorzej. Dużo, dużo gorzej.

Jak można się domyślać, „Alterland” to political fiction oparte na alternatywnych realiach historii Polski od drugiej wojny światowej po początek XXI-go wieku.

Po przeczytaniu pierwszego rozdziału byłem nieco skonfundowany. Na okładce „Alterlandu” znajduje się cytat Rafała Ziemkiewicza, chwalący satyryczne pióro Wolskiego (zresztą zupełnie słusznie). Oczekiwałem więc...

Książka mi się bardzo podobała.Od 1 strony pojawia się ten pazur ,który wciąga czytelnika jak wir.W porównaniu np do innej ksiązki opisującej alternatywny świat Macarstwo ,ta ma bardzo wartką akcje ,do końca nie wiadomo ,która z wizji historii zwycięży.

Książka mi się bardzo podobała.Od 1 strony pojawia się ten pazur ,który wciąga czytelnika jak wir.W porównaniu np do innej ksiązki opisującej alternatywny świat Macarstwo ,ta ma bardzo wartką akcje ,do końca nie wiadomo ,która z wizji historii zwycięży.

Dobra pozycja i tyle, a może aż tyle. Pupci nie urwało, ale przyjemnie się czytało :)

Dobra pozycja i tyle, a może aż tyle. Pupci nie urwało, ale przyjemnie się czytało :)

Książkę czyta się jednym tchem, zwłaszcza jeśli się jest fanem historii alternatywnych. Jednak bohaterowie to kolejne klony alty Pana Autora, a zakończenie, choć nie sposób odmówić fabularnej maestrii, mnie osobiście rozczarowuje.

Książkę czyta się jednym tchem, zwłaszcza jeśli się jest fanem historii alternatywnych. Jednak bohaterowie to kolejne klony alty Pana Autora, a zakończenie, choć nie sposób odmówić fabularnej maestrii, mnie osobiście rozczarowuje.

Amatorzy alternatywnych wersji historii na pewno się nie zawiodą. Książka napisana z polotem i z niezwykłym poczuciem humoru, jak to u Wolskiego. Krótko mówiąc: i smieszno, i straszno.

Amatorzy alternatywnych wersji historii na pewno się nie zawiodą. Książka napisana z polotem i z niezwykłym poczuciem humoru, jak to u Wolskiego. Krótko mówiąc: i smieszno, i straszno.

Dobrze napisana. Dla wielbicieli gatunku - pozycja obowiązkowa.
P.S. Za każdym razem jak mam przed oczyma wizję alternatywnej (tej lepszej) historii Naszej Ojczyzny książka sama się czyta 😁.

Dobrze napisana. Dla wielbicieli gatunku - pozycja obowiązkowa.
P.S. Za każdym razem jak mam przed oczyma wizję alternatywnej (tej lepszej) historii Naszej Ojczyzny książka sama się czyta 😁.

Byłem pod sporym wrażeniem czytając tę książkę. Wolski wykreował naprawdę ciekawą wizję świata i zmienionej historii. Warto się zapoznać z tą pozycją, nawet miłośnicy polskiej historii powinni ją polubić.

Byłem pod sporym wrażeniem czytając tę książkę. Wolski wykreował naprawdę ciekawą wizję świata i zmienionej historii. Warto się zapoznać z tą pozycją, nawet miłośnicy polskiej historii powinni ją polubić.