Łups!

:)

:)

Vimes z powieści na powieść staje się coraz głębszy i ciekawszy. Arcydzieło! Mój ulubiony cykl jest o czarownicach, ale wszystkie inne też kocham. Zawsze mnie bawiły i zawsze głośno się nad nimi śmiałam, nawet w pociągu. Tylko „Kwestia wyboru” MarMaxa Borowskiego jest dla mnie małym pocieszeniem w tym, że więcej Swiata Dysku nie będzie. Świat fantasy inny, ale humor wspaniały i ta sama głębia rozumienia człowieka.

Vimes z powieści na powieść staje się coraz głębszy i ciekawszy. Arcydzieło! Mój ulubiony cykl jest o czarownicach, ale wszystkie inne też kocham. Zawsze mnie bawiły i zawsze głośno się nad nimi śmiałam, nawet w pociągu. Tylko „Kwestia wyboru” MarMaxa Borowskiego jest dla mnie małym pocieszeniem w tym, że więcej Swiata Dysku nie będzie. Świat fantasy inny, ale humor...

Kocham, uwielbiam! Nie wiem, jak można tej książce nie dać 10. Mądra, zabawna, ciekawa i jeszcze bardzo, bardzo głęboka. I akcja! Zawsze się boję, że Vimes w końcu się doigra.

Kocham, uwielbiam! Nie wiem, jak można tej książce nie dać 10. Mądra, zabawna, ciekawa i jeszcze bardzo, bardzo głęboka. I akcja! Zawsze się boję, że Vimes w końcu się doigra.

Zabawne, wielowymiarowe, mądre - wspaniałe.

Zabawne, wielowymiarowe, mądre - wspaniałe.

Wieloletnie konflikty mają to do siebie, że ich zarzewie często rozmywa się w pamięci i świadomości jego uczestników i obserwatorów. Bohaterowie tej części Świata Dysku wyruszają to legendarnej Doliny Koom, gdzie rozegrała się słynna bitwa między rasami krasnoludów i trolli.

Nie mogło być inaczej w przypadku tego autora i tej serii – misja Samuela Vimesa i jego towarzyszy nie przebiega tak prosto, jak mogłaby. Okazuje się czymmś zgoła innym – podróżą poprzez przenikające się czasy, metafizyczne rozważania i... rodzicielstwo. Diuk Vimes musi zmierzyć się bowiem nie tylko z obowiązkami dowódcy Straży, ale także autorytetu dla lokalnej społeczności oraz ojca, którym niedawno został.

Powieść bardzo mi się podobała. Konflikty to nieustająco aktualny temat, a poszukiwanie swojej tożsamości w rolach, jakie przyjmujemy to coś o czym lubię czytać. Ciekawie zarysowano relacje między Anguą, Sally (nową bohaterką) i Marchewą, chociaż muszę przyznać, że trochę brakowało mi większego udziału tego trzeciego w fabule tej powieści. Można było nieco więcej zaangażować kapitana i jego krasnoludzko-ludzką naturę w rozwiązywanie sprawy, jednak jego odsunięcie na drugi plan jest najpewniej wynikiem wysunięcia Vimesa na czele. Rozumiem ten zabieg, mimo wszystko.

Czy „Łups!” to powieść mego życia? Nie, ale to bardzo dobra pozycja ze Świata Dysku, skrojona na miarę wielkich umiejętności analitycznych i pisarskich Sir Terry'ego.

Wieloletnie konflikty mają to do siebie, że ich zarzewie często rozmywa się w pamięci i świadomości jego uczestników i obserwatorów. Bohaterowie tej części Świata Dysku wyruszają to legendarnej Doliny Koom, gdzie rozegrała się słynna bitwa między rasami krasnoludów i trolli.

Nie mogło być inaczej w przypadku tego autora i tej serii – misja Samuela Vimesa i jego towarzyszy...

Pratchett. Ja nie będę więcej dodawał.

Pratchett. Ja nie będę więcej dodawał.

Do połowy trochę mnie na przemian stresowała i nudziła, natomiast druga połowa wciąga niesamowicie, tak że ciężko się od niej oderwać. Ale to szczerze mówiąc jest reguła, jaką zaczynam zauważać w książkach ze Świata Dysku

Do połowy trochę mnie na przemian stresowała i nudziła, natomiast druga połowa wciąga niesamowicie, tak że ciężko się od niej oderwać. Ale to szczerze mówiąc jest reguła, jaką zaczynam zauważać w książkach ze Świata Dysku

6.5

6.5

"Alkohol jakby w ogóle nie uderzał jej do głowy. Może nie mógł jej znaleźć."

"Alkohol jakby w ogóle nie uderzał jej do głowy. Może nie mógł jej znaleźć."

Zbliża się kolejna rocznica bitwy w Dolinie Koom, gdzie zdradziły krasnoludy albo trolle (zależy, kogo zapytać). Na ulicach Ankh-Morpork zaczyna wrzeć po śmierci ważnego krasnoluda, być może zamordowanego przez trolla. Vimes musi powstrzymać zamieszki, odkryć prawdę o zabójstwie… i codziennie o szóstej zjawić się w domu, żeby przeczytać synkowi przed snem książeczkę z obrazkami.

Wcześniej się nie zdarzyło, żebym spłakała się przy książce ze Świata Dysku, ale właśnie jest ten moment. 34. tom cyklu ogólnego i 7. dotyczący Straży Miejskiej z komendantem Samuelem Vimesem na czele sprawił, że emocje całkowicie wzięły w trakcie lektury górę. Tym samym książka ta aktualnie ląduje na szczycie mojego osobistego rankingu książek ulubionych napisanych przez tego autora.

Terry Pratchett po raz kolejny oparł fabułę książki na rasizmie, skupiając się na źródłach i sposobach uzewnętrzniania nienawiści panującej między krasnoludami a trollami, ale tym razem podszedł do tego tematu bardzo poważnie. „Łups!” charakteryzuje mały udział humoru, za to wiele w nim ironii i sarkazmu, często też pojawiają się wątki i sytuacje, których żadną miarą nie można traktować z przymrużeniem oka – np. uzależnienia od narkotyków, przemoc policji wobec aresztantów czy strach o rodzinę. Uważam też, że gdyby pozbawić tę powieść otoczki fantasy, otrzymalibyśmy porządny thriller polityczno-kryminalny z wątkami obyczajowymi i społecznymi. Autor przebył długą drogę, ale w tych niemal ostatnich przez niego napisanych książkach czytelnik otrzymuje kwintesencję jego obserwacji dotyczących otaczającego nas świata, zapakowaną w dopracowaną do ostatniego słowa formę.

Lektura tej książki było prawdziwą ucztą czytelniczą. Powtarzam się już, ale polecam ogromnie książki Terry’ego Pratchetta, a cały cykl o Straży szczególnie!

Zbliża się kolejna rocznica bitwy w Dolinie Koom, gdzie zdradziły krasnoludy albo trolle (zależy, kogo zapytać). Na ulicach Ankh-Morpork zaczyna wrzeć po śmierci ważnego krasnoluda, być może zamordowanego przez trolla. Vimes musi powstrzymać zamieszki, odkryć prawdę o zabójstwie… i codziennie o szóstej zjawić się w domu, żeby przeczytać synkowi przed snem książeczkę z...