Na okrągło czytam o rosyjskiej rewolucji, w różnych odsłonach głównie bolszewickich więc z ciekawością sięgnąłem po biografie Kiereńskiego. Do tej pory przewijał się w mojej świadomości trochę jako postać drugorzędna, zwłaszcza kiedy zestawię go z Leninem. Jak bardzo mylne miałem wyobrażenie. Naprawdę niewiele zabrakło by utrwalił owoce rewolucji lutowej w Rosji. Zabrakło mu tej siły woli, którą miał Lenin, bezwzględności i opętania władzą. Pewnie dlatego przegrał. W każdym razie warto spojrzeć na Rosję z perspektywy Kiereńskiego. Więcej się wtedy widzi.

Na okrągło czytam o rosyjskiej rewolucji, w różnych odsłonach głównie bolszewickich więc z ciekawością sięgnąłem po biografie Kiereńskiego. Do tej pory przewijał się w mojej świadomości trochę jako postać drugorzędna, zwłaszcza kiedy zestawię go z Leninem. Jak bardzo mylne miałem wyobrażenie. Naprawdę niewiele zabrakło by utrwalił owoce rewolucji lutowej w Rosji. Zabrakło...

Trudno jednoznacznie jest ocenić książkę Andrzeja Andrusiewicza. W niektórych momentach mam wrażenie, że sam dopisał niektóre fakty aby były zgodne z ogólnym wizerunkiem, tudzież zastosował pewnego rodzaju nieskomplikowane wybiegi aby ukazać znowu taki a nie inny obraz Kiereńskiego. Jaka i czy aż taka była rola masonów w rewolucji w carskiej Rosji ? Nie mnie jest to oceniać, ale mam wrażenie, że taki pogląd ogromnej władzy ich jest tylko po części prawdą, więcej jest tam wniosków prawdziwych czy też mylnych jakie sam autor wysnuł na podstawie dostępnych mu dokumentów/ które to były nader skromne/ także naprawdę trudno mi jest ocenić książkę samą w sobie.

Nie łatwo też jest ocenić samego Kiereńskiego. Postać niezwykle złożona, charyzmatyczna, silna a paradoksalnie słaba. Zniszczył carat. Nie chciał jednak pozbawiać Mikołaja II życia, a co za tym idzie w pewnym stopniu nie mógł do końca zamknąć tego czego pragnął. Utworzyć Rosję krajem demokratycznym. Podjudzanie przeciwników, różnego rodzaju nieczyste gry, sabotaż, dojście do władzy bolszewików- właśnie i tu chcę opisać ten paradoks. Z jednej strony Kiereński był mocnym , twardym graczem na arenie politycznej, ale jednocześnie miałkość, jaką wykazał wobec cara, nieudolność kiedy nie brał na poważnie zniszczenia Lenina to należy mu wytknąć- był zbyt słaby. Za mocny dla cara, którego panowanie i tak zbiegło się z wieloma wypadkami niszcząc i osłabiając nie tylko sam carat ustrój, ale całą Rosję ten wielki i potężny kraj. Za słaby ? Zbyt mało wyrachowany aby być mocnym wobec bolszewików , tej czerwonej hołoty która sięgnęła po władzę nie patrząc na ą i ę , na obyczaje, na sprawiedliwość, na honor, nie bacząc nie patrząc na nic, nie bojąc się niczego i nikogo sięgnęli po władzę absolutną.
Kiereński też miał momentami takie zagrywki monarchistyczne. Czuł się jedyny, niezastąpiony, wybrany. Następna Cara, Napoleon, zwycięzca- który to dowiedział się bardzo szybko, że zabrać komuś władzę, przy sprzyjającej gwieździe jest często bardzo łatwo, gorzej jest potem samemu rządzić i sprawować władzę aby było wojsko, ludzie żyli dostanie, żeby nie było różnic ogromnych pomiędzy ludźmi , żeby wszystko było tak jak trzeba. Silne państwo z liczącym się miejscem na arenie międzynarodowej. Mocne , szczęśliwe społeczeństwo. Odbudowa tego co się zniszczyło. Piękny, szczęśliwy wolny kraj. Piękne marzenia, ale nie do spełnienia tak mi się wydaje gdziekolwiek i kiedykolwiek. A co dopiero w Rosji gdzie jak pokazuje Andrusiewicz pełno jest zdrajców, sprzedawczyków, własnej prywaty, chęci posiadania władzy, pieniędzy, chciwość, ułomność, brak wykształcenia, warcholstwo, obce mocarstwa również podjudzają wewnątrz i na zewnątrz wszystkich których można przestraszyć lub też przekupić aby kraj taki jak Rosja najlepiej przepadł w ogóle i został rozgrabiony przez sąsiadów tak jak oni kiedyś ograbili, rozerwali na strzępy skłóconą i słabą Rzeczpospolitą.
Demokracja w Rosji ? Piękna idea, ale niemożliwa do spełnienia. Tak sobie uświadomiłem jedną rzeczy Owszem wszyscy znamy historię Lenin dochodzi do władzy, potem Stalin miliony ludzi na całym świcie płacą za to najwyższą cenę- życie, cała Europa płaci za to aneksją i uzależnieniem się od sowieckiej Rosji- Powstaje zbrodniczy moloch ze swoją bandycką ideologią Marks Engels i Lenin. Czwarty do pokera Stalin i jego następcy. Zbrodnie , terroryzm, ludobójstwo. Czy mogło być inaczej ? Czy były szanse na to żeby tacy jak Lenin i jego następny nie doszli do władzy ? Sądzę, że nie. Owszem nawet jeżeli by tak się stało to obce mocarstwa/ Niemcy, Anglia , Francja/ mogły by w pewien sposób mieć znaczący wpływ na politykę odnowionej , nowej Rosji, potem realnie nawet tam rządzić. Rosja landem Niemiec ? Rosja kolonią Angielską ? Tak to było możliwe. Powiedzmy sobie szczerze, przynajmniej ja tak uważam , Rosja pod takimi rządami jakie sobie wymarzył Kiereński nie miały by prawa w ogóle powstać. Tak istniała taka sama sytuacja jak u nas w Polsce. Gdzie trzech Rosjan tak cztery zdania. U nas jest identycznie. Jeżeli już doszło by do zmontowania takiego państwa na euforycznych marzeniach to ten kraj byłby słaby, niestabilny tak samo jak i rząd który Kiereński stworzył. Powiem brutalnie ludzie muszą się bać, wtedy jest stabilność, spokój, trzymany mocną ręką, ale przecież w wielu przypadkach inaczej się nie da. Cała ta wydumana demokracja też nie polega na niczym innym jak na trzymaniu za mordę społeczeństwa, trochę jest dłuższy tylko łańcuch i większa micha, ale tylko trochę oraz poczucie wolności.
Każdy ustrój polityczny, każde obalenie obecnie rządzącego i nastanie nowej / starej ? / władzy łączy się z ofiarami. Tak było, tak jest i tak zawsze będzie.
Książka Andrusiewicza jest ciekawą opowieścią o człowieku o którym nie miałem pojęcia, że istnieje. Wszyscy tylko Lenin, Lenin i Lenin, a tu okazuje się w taki samym przypadku, jak i u nas – u nas był Rozwadowski wszystko sobie przypisał Piłsudzki wykreślając tego pierwszego z kart historii, tutaj identycznie Kiereński był ojcem Rewolucji zepchnął go w odmęty niepamięci Lenin. Coś wam to mówi ? Czyż nie mamy z Rosjanami wiele wspólnego ?
Różne możliwe warianty jakie przyszło obalić czy też walczyć o nie w Rosji carskiej/ bolszewickiej. Ogólna charakterystyka napięć politycznych. Sytuacja Polaków – w pewnym stopniu Kiereński chociaż nas nienawidził w pewien nieświadomy sposób nam pomógł.
Książka pozwalająca zrozumieć zawiłą sytuację w Europie , cały przebieg wojen, rewolucji, przewrotów, sabotaży, konszachtów, umów, zdrad – to wszystko może nam czytelnikom przybliżyć wszystko to co miało wpływ na poszczególne kraje, na naszych sąsiadów i na nas samych. Ciekawie się czyta, momentami ksiązka jest interesująca, czasem są niepotrzebne całe stronice które są po prostu przegadane. Przytaczanie mało istotnych dla sedna sprawy informacji. Rozumiem jednak ten wybieg pisarza. 350 stron robi wrażenie inaczej książkę można zamknąć by było powiedzmy w granicach 200-250. Mały tomik przed pójściem spać.
Jest nieźle. Zmusza do przemyśleń które to nie znikną ot tak wraz z zamknięciem ostatniej strony w książce.

Kierenski - fantasta, krasomówca, człowiek bujający w obłokach. Władzę zdobywa się pięścią, a nie pięknym słowami.

Trudno jednoznacznie jest ocenić książkę Andrzeja Andrusiewicza. W niektórych momentach mam wrażenie, że sam dopisał niektóre fakty aby były zgodne z ogólnym wizerunkiem, tudzież zastosował pewnego rodzaju nieskomplikowane wybiegi aby ukazać znowu taki a nie inny obraz Kiereńskiego. Jaka i czy aż taka była rola masonów w rewolucji w carskiej Rosji ? Nie mnie jest to...

"Bez Kierenskiego rosyjska rewolucja byłaby niemożliwa. Gdyby Kierenskiego nie było, należałoby go wymyśleć" - pisała jedna z piotrogrodzkich gazet. Aleksander Kierenski, nazywany też "czarodziejem tłumów"; "małym Napoleonem" czy "bohaterem frazy" był ministrem sprawiedliwości, ministrem wojny, a także Przewodniczącym Rządu Tymczasowego Rosji, a wcześniej również deputowanym do Dumy Państwowej. Nie powinno więc być zaskoczeniem, że książka Andrzeja Andrusiewicza jest biografią polityczną. Autor, co dosyć naturalne, najbardziej koncentruje się na okresie rewolucji rosyjskiej oraz roli Kierenskiego w niej. Poza tym Andrusiewicz opisuje także młodość bohatera, jego początki jako adwokata, gdzie bronił osób oskarżonych w procesach politycznych. Przedstawiono również jego życie na emigracji już po ucieczce z Rosji. Pozycja pozbawiona większych wad, aczkolwiek szkoda, że pozbawiona aparatu naukowego oraz liczyłem, że więcej miejsca autor poświęci ofensywie Kierenskiego przeciwko Niemcom i Austro-Węgrom w 1917 roku. W każdym razie postać "czarodzieja tłumów" jest na tyle ciekawa, że warto się z nią zaznajomić, zwłaszcza, że autor nie kryje także "pikantnych" wątków z życia polityka jak uczestnictwo w lożach masońskich czy liczne romanse.

"Bez Kierenskiego rosyjska rewolucja byłaby niemożliwa. Gdyby Kierenskiego nie było, należałoby go wymyśleć" - pisała jedna z piotrogrodzkich gazet. Aleksander Kierenski, nazywany też "czarodziejem tłumów"; "małym Napoleonem" czy "bohaterem frazy" był ministrem sprawiedliwości, ministrem wojny, a także Przewodniczącym Rządu Tymczasowego Rosji, a wcześniej również...

7/10

7/10

Pierwsza zdaje się polska biografia tej nieco zapomnianej, a przecież mimo wszystko dość istotnej dla historii Rosji a nawet i świata postaci. Chwilami nieco przegadana, ale można się sporo dowiedzieć. Małym zgrzytem jest brak przypisów. Z tego powodu trudno zweryfikować wiarygodność niektórych informacji np. o roli masonerii w życiu Kiereńskiego, a także jej wpływie na wybuch i przebieg rewolucji lutowej.

Pierwsza zdaje się polska biografia tej nieco zapomnianej, a przecież mimo wszystko dość istotnej dla historii Rosji a nawet i świata postaci. Chwilami nieco przegadana, ale można się sporo dowiedzieć. Małym zgrzytem jest brak przypisów. Z tego powodu trudno zweryfikować wiarygodność niektórych informacji np. o roli masonerii w życiu Kiereńskiego, a także jej wpływie na...

Jedyna Polska Biografia Aleksandra Kiereńskiego jeżeli ktoś się interesuję tą postacią i historią Rosji to warto przeczytać tą książkę.

Jedyna Polska Biografia Aleksandra Kiereńskiego jeżeli ktoś się interesuję tą postacią i historią Rosji to warto przeczytać tą książkę.