Niniejsza książka zawiera informacje o konstrukcji niemieckich samobieżnych dział przeciwpancernych (Jagdpanzer),strukturze organizacyjnej jednostek, ponadto przedstawia dane na temat ich działania bojowego w latach 1944–1945, a także o wzorach malowania i oznakowania oraz pojazdach muzealnych. W państwach alianckich w zasadzie nie zostały wyprodukowane pojazdy zbliżone konstrukcyjnie do niemieckich niszczycieli czołgów – Panzerjägerów, bowiem nacisk położono na uniwersalność, a nie tymczasowość konstrukcji. Stąd bojowo były używane tylko sowieckie ,,panzerjägery” na podwoziu ciągnika STZ 3 ,,Komsomolec”, czołgu T–60/70 (działo samobieżne SU–76, chociaż w tym przypadku rola niszczyciela czołgów została dopisana już na polu walki) lub czołgu ,,Valentine” (,,Archer” w Wielkiej Brytanii). Druga grupa niemieckich samobieżnych dział przeciwpancernych nazywana Jagdpanzer, była zbliżona konstukcyjnie do sowieckich dział pancernych SU–85/100/122/152, ISU–122/152. Jagdpanzery to całkowicie opancerzone wozy bojowe, niekiedy dysponujące bardzo grubym opancerzeniem (np. ,,Ferdinand-Elefant” posiadały pancerz czołowy o grubości aż 190 mm) i silnym uzbrojeniem, wyprodukowane na podwoziach seryjnych czołgów PzKpfw 38(t),IV, V i VI. Takie pojazdy mogły też wykonywać zadania bojowe, przypisane czołgom lub działom szturmowym i w końcowym okresie wojny (1944–1945) były to niejednokrotnie jedyne ,,czołgi” w wielu niemieckich jednostkach pancernych. Sukcesy niemieckich dział szturmowych typu Sturmgeschütz III/40, używanych głównie do walki z nieprzjacielskimi czołgami, a nie do wspierania własnej piechoty, wytyczyły nowy kierunek rozwoju wyspecja-lizowanychniszczycieli czołgów. Potrzebny był dobrze uzbrojony i opancerzony pojazd o niskiej sylwetce. Stąd też początkowo nowy niszczyciel czołgów był określany jako neu Sturmgeschütz (nowe działo szturmowe). Nazwa była też wyrazem przewidywanego pewnego ujednolicenia dwóch klas pojazdów pancernych: dział szturmowych i samobieżnych dział przeciwpancernych (pancernych),czyli niszczycieli czołgów – Panzerjägerów. Kilka słów o systemie nazewnictwa. Było ono dość skomplikowane i do tego często zmieniane (to pewna reguła w III Rzeszy, wynikająca bardziej z nadmiernej biurokracji, niż z konieczności dezinformacji przeciwnika). Otóż działo pancerne (niszczyciel czołgów) Jagdpanzer IV początkowo (jesień 1943 roku) był nazywany, 7,5 cm Pz.Jäg. 39 (L/48) IV, na początku 1944 roku Panzerjäger für 7,5 cm Pak 39 (L/48) (Sd.Kfz. 162),zaś w połowie roku weszła do użycia nazwa Jagdpanzer IV. W niniejszej pracy będą używane częściej stosowane w dokumentach i bardziej popularne nazwy, nie zawsze zgodne z nazwami ,,oficjalnymi”.