Pokłady dezorientacji, niepokoju i klimatycznego dreszczyku, a wydawałoby się, że utwór taki niepozorny.

Pokłady dezorientacji, niepokoju i klimatycznego dreszczyku, a wydawałoby się, że utwór taki niepozorny.

Daje takie 8 niekoniecznie subiektywnie ponieważ nie koniecznie to zrozumiałem. Wydaje mi się, że musiał bym przejść do głębnej interpretacji tego utworu.

Daje takie 8 niekoniecznie subiektywnie ponieważ nie koniecznie to zrozumiałem. Wydaje mi się, że musiał bym przejść do głębnej interpretacji tego utworu.

Nigdy nie zapomnę uczucia towarzyszącego zetknięciu się z tym poematem po raz pierwszy. Nie wydawał się realny. Wciąż nie potrafię na niego spojrzeć tak, jak na inne utwory. Nie ma dla mnie początku, ani końca. On trwa gdzieś ciągle, kruk wciąż siedzi, cień wciąż pada, zamknięty w słowach moment nigdy się nie skończy.
Trudno mi zresztą czytać ten tekst od początku do końca, tak po prostu. Jeden raz, w jednym wydaniu jednocześnie. Choć uważam, że nic nie odbija całkowicie nastroju oryginału, każde z tłumaczeń sprawia, że na zastygły moment możemy spojrzeć z innej perspektywy. Cieszę się, że nie znam jeszcze wszystkich wersji, cieszę się, że wciąż mogę znajdywać nowe spojrzenia.
Czasem wyobrażam sobie pierwszy odczyt „Kruka”. Zamykam oczy i zbliżam się do osób, których jako pierwszych przeszedł dreszcz tej chwili.
Jak trudne musiało być napisanie go? Jak trudne nadanie pierwszej myśli brzmienia, zamknięcie w słowach magicznego momentu? Same próby jego przetłumaczenia są godne podziwu.
Przed „Krukiem” miałam przyjemność poznać „Czarnego kota”, a więc zetknęłam się z tymi stworzeniami w takiej kolejności, w jakiej nadany im został kształt słów; nie mogłabym nie dostrzec, że do obydwu autor przypiął ciężar przeznaczenia, którego tak naprawdę nie ma. Łatwo uwierzyć w to, że Kruk mógłby odpowiedzieć inaczej, że wina ciąży na Kocie, prawda? Bardzo bliski mi motyw w ogóle.
Polecam każdemu niesamowitą interpretację „Kruka” w wykonaniu zespołu OMNIA.

Nigdy nie zapomnę uczucia towarzyszącego zetknięciu się z tym poematem po raz pierwszy. Nie wydawał się realny. Wciąż nie potrafię na niego spojrzeć tak, jak na inne utwory. Nie ma dla mnie początku, ani końca. On trwa gdzieś ciągle, kruk wciąż siedzi, cień wciąż pada, zamknięty w słowach moment nigdy się nie skończy.
Trudno mi zresztą czytać ten tekst od początku do końca,...

Rytm. Rym. Słowa. Klimat. Cierpienie. Groza. Cienie. Niepokój. Nauka. Przekleństwo. Tak wiele elementów mogło zniszczyć ten wiersz, a jednak znam go na pamięć i tak, jestem jednym z tych goth kids, na które Edgar by napluł, ale myślę, że to jeden z najlepszych wierszy jakie wyszły spod ludzkiej ręki i zasługuje na swoją sławę.

Rytm. Rym. Słowa. Klimat. Cierpienie. Groza. Cienie. Niepokój. Nauka. Przekleństwo. Tak wiele elementów mogło zniszczyć ten wiersz, a jednak znam go na pamięć i tak, jestem jednym z tych goth kids, na które Edgar by napluł, ale myślę, że to jeden z najlepszych wierszy jakie wyszły spod ludzkiej ręki i zasługuje na swoją sławę.

Klimatyczne. Szczególnie czytane wieczorem, w deszczowe Halloween.

Klimatyczne. Szczególnie czytane wieczorem, w deszczowe Halloween.

Bardzo zgrabna opowiastka. Uwielbiam takie wierszowanki. A i temat, jak przystało na Poe mroczny. Polecam.

Bardzo zgrabna opowiastka. Uwielbiam takie wierszowanki. A i temat, jak przystało na Poe mroczny. Polecam.

Pamiętam, że pierwszy raz z tym poematem spotkałem się w jakimś odcinku Simpsonów, spodobał mi się bardzo, ale nie byłem pewny czy wtedy zapoznałem się z nim w całości chyba tak.

Tekst jest absolutnie cudowny. Opiera się na bardzo prostym koncepcie. Łączy w sobie rytmiczną budowę i przełożenie uczucia nie mogości przestania myśleć po stracie kogoś bliskiego. Możemy to odnieść nie tylko do ludzi a też do wielu innych rzeczy.

Utwór w bardzo prosty i niepokojący sposób przedstawia nam te uczucie za pomocą symboliki Kruka. Fajnie jest również to, że możemy je odczytać na wiele sposobów.

Pamiętam, że pierwszy raz z tym poematem spotkałem się w jakimś odcinku Simpsonów, spodobał mi się bardzo, ale nie byłem pewny czy wtedy zapoznałem się z nim w całości chyba tak.

Tekst jest absolutnie cudowny. Opiera się na bardzo prostym koncepcie. Łączy w sobie rytmiczną budowę i przełożenie uczucia nie mogości przestania myśleć po stracie kogoś bliskiego. Możemy to...

Wyzwanie LC na sierpień. Poemat napisany stylem stosunkowo archaicznym, co nie dziwi - zważywszy na czas, w którym został stworzony. Najmocniej dotknął mnie tu ciasny, mroczny klimat i gęsta, dość przytłaczająca atmosfera. Polecam, choć jest to też pewnie kwestia przekładu. Funkcjonuje ich kilka więc warto je poznać i wybrać ten najbardziej przemawiający do duszy. Można też (oczywiście) w oryginale, jeśli ktoś czuje się na siłach.

Wyzwanie LC na sierpień. Poemat napisany stylem stosunkowo archaicznym, co nie dziwi - zważywszy na czas, w którym został stworzony. Najmocniej dotknął mnie tu ciasny, mroczny klimat i gęsta, dość przytłaczająca atmosfera. Polecam, choć jest to też pewnie kwestia przekładu. Funkcjonuje ich kilka więc warto je poznać i wybrać ten najbardziej przemawiający do duszy. Można też...

Allan Poe jest świetny, fajne poezje. No i ogólnie jego mitologia jest ciekawa, ja jako fan Zewu Cthullu i nerd za dzieciaka zawsze go uwielbiałem.

TO KSIĄŻKA Z MOJEJ LISTY "MUST SEE" POLECAM KAŻDĄ KTÓRA NA NIEJ JEST

Allan Poe jest świetny, fajne poezje. No i ogólnie jego mitologia jest ciekawa, ja jako fan Zewu Cthullu i nerd za dzieciaka zawsze go uwielbiałem.

TO KSIĄŻKA Z MOJEJ LISTY "MUST SEE" POLECAM KAŻDĄ KTÓRA NA NIEJ JEST

upiorny wiersz.

upiorny wiersz.