Nieźle mnie ta książka załatwiła! Miałam przeczytać tylko początek, ale jak już zaczęłam, to musiałam doczytać do końca. Ciężki temat. Ta historia w ogóle nie powinna była mieć miejsca. A jednak. Miała. Wniosek nasuwa mi się jeden: reagujmy, póki jest na to czas.

Nieźle mnie ta książka załatwiła! Miałam przeczytać tylko początek, ale jak już zaczęłam, to musiałam doczytać do końca. Ciężki temat. Ta historia w ogóle nie powinna była mieć miejsca. A jednak. Miała. Wniosek nasuwa mi się jeden: reagujmy, póki jest na to czas.

Książka jest napisana w formie listu matki do córki. Jest pełna emocji matki, która nie może pogodzić się nie tylko ze śmiercią dziecka, ale także z bezdusznością społeczności, szkoły, całego systemu. Nie odpowiada jednak na jedno ważne pytanie, na które czeka się od początku. Czy dręczyciele ponieśli karę lub czy chociaż w jakimś stopniu wpłynęło to na ich życie. Jednak nie to jest chyba najważniejsze. Autorka przede wszystkim stara się pokazać jak destrukcyjny wpływ mogą mieć ciągłe zaczepki, wyzwiska itp. W dzisiejszych czasach problemem nie jest tylko przemoc w szkole lub pobliżu niej. Obecnie dzieci są dręczone niemal cały czas. Wykorzystywane są do tego portale społecznościowe czy telefony komórkowe. Autorka stara się więc zwrócić uwagę, że wszelkie działania antyprzemocowe powinny być skierowane nie tylko do działań na obszarze szkoły, ale także poza nią.

Książka jest napisana w formie listu matki do córki. Jest pełna emocji matki, która nie może pogodzić się nie tylko ze śmiercią dziecka, ale także z bezdusznością społeczności, szkoły, całego systemu. Nie odpowiada jednak na jedno ważne pytanie, na które czeka się od początku. Czy dręczyciele ponieśli karę lub czy chociaż w jakimś stopniu wpłynęło to na ich życie. Jednak...

Książka jest formą terapii dla matki która poniosła ogromną stratę. Trudno tu oceniać formę bo pisze to osoba będąca pełna emocji jednoszesnie bez warsztatu pisarskiego

Książka jest formą terapii dla matki która poniosła ogromną stratę. Trudno tu oceniać formę bo pisze to osoba będąca pełna emocji jednoszesnie bez warsztatu pisarskiego

Temat ciężki i to bardzo. Wśród dzieci jest mnóstwo przemocy, wyzwisk, przezwisk i my - dorośli nie możemy na to pozwalać, musimy to dusić z zarodku, ale jak jest naprawdę wie każdy rodzic, którego dziecko chodzi do szkoły czy przedszkola.
Książka sama w sobie jest pomnikiem ku pamięci zmarłej córki, taki krzyk zrozpaczonej matki. Mnóstwo emocji, które nadają chaotycznego charakteru całej pozycji. Sięgając po nią spodziewałam się czegoś innego, bardziej konkretnego. Raziło mnie podejście matki, która miejscami kreowała się jak ofiara całej sytuacji.
Nie zmienia to jednak faktu, że każdy rodzic powinien bacznie obserwować swoje dzieci, zwłaszcza w okresie dorastania, kiedy hormony potęgują spojrzenie dziecka na problemy. Warto rozmawiać, wspierać i nigdy nie bagatelizować uczyć młodych ludzi. Nawet w wieku 18 lat młody człowiek potrzebuje wsparcia, rozmowy.

Temat ciężki i to bardzo. Wśród dzieci jest mnóstwo przemocy, wyzwisk, przezwisk i my - dorośli nie możemy na to pozwalać, musimy to dusić z zarodku, ale jak jest naprawdę wie każdy rodzic, którego dziecko chodzi do szkoły czy przedszkola.
Książka sama w sobie jest pomnikiem ku pamięci zmarłej córki, taki krzyk zrozpaczonej matki. Mnóstwo emocji, które nadają chaotycznego...

Jak dla mnie dobra, krzyk zrozpaczonej matki. Ze względu na moją pracę, uważam, że konieczna do przeczytania.

Jak dla mnie dobra, krzyk zrozpaczonej matki. Ze względu na moją pracę, uważam, że konieczna do przeczytania.

Nora Fraisse
Jest zarówno autorką jak i mamą Marion.
Dziewczynki, która popełniła samobójstwo w wieku 13lat. Powiesiła się na we własnym pokoju na swoim szaliku, a obok powiesiła swój telefon.
Książka jest pisana w pierwszej osobie przez matkę. Bardzo wzruszająca, emocjonalna i ściskająca za serce historia.
Niewyobrażalna tragedia dla rodziców. Myślisz, że Twoje dziecko jest bezpieczne w szkole, a tu okazuje się coś wręcz przeciwnego.
Jest kozłem ofiarnym całej klasy, znęcania się psychicznego, fizycznego. Nauczyciele odwracają oczy. Nie reagują.
Dziewczynka ma wbijany cyrkiel w udo, jest szarpana, popychała, obrażana, koledzy podnoszą jej spódniczkę i szczypią w pośladki. Zero reakcji.
Tego wszystkiego jej mama dowiaduje z pamiętnika, który pisała.
Dyrektor gimnazjum nabiera wody w usta. Ups stało się trzeba żyć dalej.
Nikt nie docieka prawdy. Panuje dziwna znowa milczenia.
Matka jest nieugieta walczy. Otwiera fundację "Pomocna dłoń" dla takich ofiar przemocy jak jej córka.
Dla mnie książka bardzo emocjonalna, z ogromnym trudem mi się ją czytało.
Oceny nie dam bo to czyjaś tragedia
Szczerze polecam. Pokazuje na co zwrócić uwagę by taka tragedia się nie powtorzyla

Nora Fraisse
Jest zarówno autorką jak i mamą Marion.
Dziewczynki, która popełniła samobójstwo w wieku 13lat. Powiesiła się na we własnym pokoju na swoim szaliku, a obok powiesiła swój telefon.
Książka jest pisana w pierwszej osobie przez matkę. Bardzo wzruszająca, emocjonalna i ściskająca za serce historia.
Niewyobrażalna tragedia dla rodziców. Myślisz, że Twoje dziecko...

Historia naprawde smutna, tym bardziej, ze prawdziwa. Zawsze mnie takie historie mocno doluja, ale czytanie ich uswiadamia mi, jak kruche jest zycie ludzkie, jak cenna jest rozmowa z dzieckiem. Marion miala tylko 13 lat. Wesola, pomocna, sliczna dziewczyna. Zdolna uczennica, kochana corka. Nikomu nie sprawiala problemow. Dla rodzicow byla idealna, dlatego nie pomysleli ani przez moment, ze cos zlego moze dziac sie z ich corka.
Dziewczynka odbiera sobie zycie. Wiesza sie w swoim wlasnym pokoju, a tuz obok niej wisi jej telefon. Szykanowana przez kolegow z klasy, odtracona przez przyjaciolki. Strasznie przykro robilo mi sie na sercu, gdy czytalam, co dzialo sie po smierci Marion. Nikt nie czul sie winny jej smierci. Szkola odwrocila sie od rodzicow dziewczynki. Uznala ich za swojego najwiekszego wroga.
Rozmawiajmy ze swoimi dziecmi o problemach. Pytajmy sie, co w szkole. Nie dajmy sie zwiesc, ze jest idealnie. Jesli tylko czujemy, ze cos jest nie tak, sprawdzmy to. Ufajmy swojej rodzicielskiej intuicji, bo potem moze byc za pozno.

Historia naprawde smutna, tym bardziej, ze prawdziwa. Zawsze mnie takie historie mocno doluja, ale czytanie ich uswiadamia mi, jak kruche jest zycie ludzkie, jak cenna jest rozmowa z dzieckiem. Marion miala tylko 13 lat. Wesola, pomocna, sliczna dziewczyna. Zdolna uczennica, kochana corka. Nikomu nie sprawiala problemow. Dla rodzicow byla idealna, dlatego nie pomysleli ani...

Ile musi przejść trzynastoletnia dziewczynka żeby się powiesić.. To się w głowie nie mieści jak banda idiotów może aż na taką skalę szykanować rówieśnika, żeby ten nie umiejąc wyjść z sytuacji musiał odbierać sobie życie. Ta książka to nie tylko opowieść o Marion, to książka pokazująca, że nie można być obojętnym na najmniejsze przejawy agresji panującej w szkołach. Ta książka pokazuje jak działa znieczulica, wśród uczniów, wśród nauczycieli, wśród dyrekcji... To dobra lekcja - ta książka niesie przekaz, dlatego właśnie rodzice powinni po nią sięgnąć, żeby być wyczulonym na tego typu zachowania.

Ile musi przejść trzynastoletnia dziewczynka żeby się powiesić.. To się w głowie nie mieści jak banda idiotów może aż na taką skalę szykanować rówieśnika, żeby ten nie umiejąc wyjść z sytuacji musiał odbierać sobie życie. Ta książka to nie tylko opowieść o Marion, to książka pokazująca, że nie można być obojętnym na najmniejsze przejawy agresji panującej w szkołach. Ta...

19/2019. 8/10. Ciezki temat ale to są fakty dzieci są teraz brutalne. Zachowanie osób trzecich też pozostawia wiele do życzenia. Ale to co się stało nie da się cofnąć.

19/2019. 8/10. Ciezki temat ale to są fakty dzieci są teraz brutalne. Zachowanie osób trzecich też pozostawia wiele do życzenia. Ale to co się stało nie da się cofnąć.

Książka całkowicie zmienia spojrzenie na świat i ludzi mnie otaczających. Dostrzegam rzeczy i zachowania, których wcześniej nie widziałam . Nie ukrywam że mocno chwyciła mnie za serce. Uważam ze powinna być obowiązkową lekturą dla rodziców i nauczycieli.

Książka całkowicie zmienia spojrzenie na świat i ludzi mnie otaczających. Dostrzegam rzeczy i zachowania, których wcześniej nie widziałam . Nie ukrywam że mocno chwyciła mnie za serce. Uważam ze powinna być obowiązkową lekturą dla rodziców i nauczycieli.