Andrea Camilleri znany jest przede wszystkim miłośnikom dobrej, lekkiej i ładnie napisanej powieści kryminalnej. Postać stworzonego przez Camilleri'ego komisarza Salvo Montalbano z sycylijskiego miasteczka Vigata (w serii z komisarzem Monalbano) budzi sympatię milionów czytelników, a Camilliari'emu przyniosła rozpoznawalność i sukces komercyjny,

"Królowa Pomorza" jest czymś zupełnie innym. To zbiór kilku opowiadań, z tytułowym - jako jego częścią, który potwierdza nie tylko literackie zdolności i umiejętności Camilleri'ego, o których większość autorów kryminałów może sobie tylko pomarzyć, lecz także literackie ambicje pisarza, przekraczające granice gatunku.

W opowiadaniach Camilleri'ego jest coś z Czechowa, mistrza krótkiej formy prozatorskiej. Ta sama wnikliwość w obserwacji świata i jego obyczajów, podobna ironia w opisach ludzkich przywar i słabości, zbieżna ironia w wyśmiewaniu pełnych hipokryzji stosunków społecznych.

Zaskoczył mnie Camilleri. Bardzo pozytywnie zaskoczył.

Andrea Camilleri znany jest przede wszystkim miłośnikom dobrej, lekkiej i ładnie napisanej powieści kryminalnej. Postać stworzonego przez Camilleri'ego komisarza Salvo Montalbano z sycylijskiego miasteczka Vigata (w serii z komisarzem Monalbano) budzi sympatię milionów czytelników, a Camilliari'emu przyniosła rozpoznawalność i sukces komercyjny,

"Królowa Pomorza" jest...

Lekkość pióra, niespodziewane zwroty akcji jak u jego komisarza, to jest dobre i pokazuje wysoką klasę autora.

Lekkość pióra, niespodziewane zwroty akcji jak u jego komisarza, to jest dobre i pokazuje wysoką klasę autora.

Krótkie opowiadania z niespodziewanym zakończeniem. Urocze, zabawne, troszeczkę karykaturalne, ale zawsze życzliwe, z uśmiechem.
Bardzo ludzkie.

Krótkie opowiadania z niespodziewanym zakończeniem. Urocze, zabawne, troszeczkę karykaturalne, ale zawsze życzliwe, z uśmiechem.
Bardzo ludzkie.

Jak długo miałam tą książkę u siebie na półce. Nie pamiętam nawet dlaczego ją kupiłam, ale wiem, że na polskich blogach czytelniczych zrobiła wrażenie. Na mnie jednak po takim czasie już nie! Jest to książka bardzo dobrze napisana. Słowa jakimi napisana jest książka są bardzo dobre, ale treść mnie nie zachwyciła. Każde opowiadanie jest inne, ale związane z wyimaginowanym mieście Vigata. Niestety może zapamiętam 3 opowiadania "Anonim", "Seans spirytystyczny", "Kogel-mogel" inne jak przez mgłę. Bohaterów na pewno nie zapamiętam, ale ogólny sens i jaka akcja się toczyła już tak. Więc jeśli ktoś będzie miał ochotę to przeczyta. Ja jednak się nie zachwyciłam.

Jak długo miałam tą książkę u siebie na półce. Nie pamiętam nawet dlaczego ją kupiłam, ale wiem, że na polskich blogach czytelniczych zrobiła wrażenie. Na mnie jednak po takim czasie już nie! Jest to książka bardzo dobrze napisana. Słowa jakimi napisana jest książka są bardzo dobre, ale treść mnie nie zachwyciła. Każde opowiadanie jest inne, ale związane z wyimaginowanym...

Jakieś takie błahe te opowiadania Camilleri, może równie błahe są opowieści o Montalbano, ale tam ratują je specjalne persony: Catarella, doktor Pasquano etc, tu tego nie ma, i w sumie nuda.

Jakieś takie błahe te opowiadania Camilleri, może równie błahe są opowieści o Montalbano, ale tam ratują je specjalne persony: Catarella, doktor Pasquano etc, tu tego nie ma, i w sumie nuda.

Lubię Camillerego. Potrafi pisać z jakąś taką włoską elegancją. W jego książkach nie ma tej irytującej maniery, która się trafia u współczesnych autorów, że zamiast książki mamy właściwie scenariusz - tu są opowieści. Na kilkunastu stronach zamknięte czyjeś losy, czasem zabawne, czasem dramatyczne. Z tego zbioru moja ulubiona historia o ośle. Mistrzostwo.

Lubię Camillerego. Potrafi pisać z jakąś taką włoską elegancją. W jego książkach nie ma tej irytującej maniery, która się trafia u współczesnych autorów, że zamiast książki mamy właściwie scenariusz - tu są opowieści. Na kilkunastu stronach zamknięte czyjeś losy, czasem zabawne, czasem dramatyczne. Z tego zbioru moja ulubiona historia o ośle. Mistrzostwo.

"Królowa Pomorza" mnie zauroczyła.
To opowiadania napisane lekko, ale w sposób przemyślany i pomysłowy. Czyta się je z wielką przyjemnością, jednocześnie jednak cały czas czeka się na finał - a ten za każdym razem okazuje się zaskakujący. I to na pewno wielki plus, bo lubię takie puenty.

Akcja wszystkich utworów rozgrywa się w Vigacie, czyli miasteczku znanym dobrze z innych utworów autora. Tym razem jednak wydarzenia rozgrywają się przed wielu laty - nawet pod koniec XIX wieku.

Mamy tu wielu interesujących, intrygujących bohaterów, których zachowania zaskakują i trzymają w napięciu. Jednych się lubi, do innych czuje się niechęć, jeszcze inni bawią, rozbrajają, wzruszają...
Dotyczy to nie tylko ludzi, bo jednym z moich faworytów okazał się ...osioł o imieniu Mussolini:)
I to właśnie wielka zaleta tego zbioru - jest w nim miejsce na wszystkie odczucia.

Świetnie Camilleri posługuje się groteską, ironią, satyrą. Mimo iż wydarzenia rozgrywają się na Południu Europy, wymowa opowiadań jest ponadczasowa. Głupota, naiwność, zazdrość, nienawiść, żądza władzy i zemsty, a także wielkie uniesienia to przecież motywy, które spotykamy w literaturze od antyku po czasy współczesne.

Polecam szczerze i to nie tylko fanom autora.

"Królowa Pomorza" mnie zauroczyła.
To opowiadania napisane lekko, ale w sposób przemyślany i pomysłowy. Czyta się je z wielką przyjemnością, jednocześnie jednak cały czas czeka się na finał - a ten za każdym razem okazuje się zaskakujący. I to na pewno wielki plus, bo lubię takie puenty.

Akcja wszystkich utworów rozgrywa się w Vigacie, czyli miasteczku znanym dobrze z...

Osiem opowiadań poświęconych mieszkańcom fikcyjnej Vigaty. Świetny język, charakterystyczne postacie, mistrzowskie puenty, specyficzny klimat Sycylii, humor zmieszany z ironią, oraz olbrzymie życiowe doświadczenie autora, to cechy, nie pozwalające obojętnie przejść obok prozy Camilleriego.
W wakacyjny czas lektura obowiązkowa.

Osiem opowiadań poświęconych mieszkańcom fikcyjnej Vigaty. Świetny język, charakterystyczne postacie, mistrzowskie puenty, specyficzny klimat Sycylii, humor zmieszany z ironią, oraz olbrzymie życiowe doświadczenie autora, to cechy, nie pozwalające obojętnie przejść obok prozy Camilleriego.
W wakacyjny czas lektura obowiązkowa.

Prosto napisane, czasem przewrotne, sympatyczne opowiadania, których akcja dzieje się w fikcyjnym sycylijskim miasteczku. Plusik za ciekawy polski akcent w tytułowym opowiadaniu.

Prosto napisane, czasem przewrotne, sympatyczne opowiadania, których akcja dzieje się w fikcyjnym sycylijskim miasteczku. Plusik za ciekawy polski akcent w tytułowym opowiadaniu.

Osiem opowiadań z Vigaty przenosi nas w szczęśliwy czas i miejsce. Camilieri nie od dziś jest mistrzem lokalnego ciepła. Przygody komisarza Montalbano, przecież też z Vigaty, przyniosły mu międzynarodową sławę. Tu komisarza nie ma, ale jest piękna literatura osadzona w cieple Sycylii wygrzewanej z każdej strony słońcem południa. Czytać te opowiadania, to jak rozgryzać słodką pomarańczę - każde przynosi nowy smak i każde przynosi nową historię. Dla nas, bo miejscowi te historie świetnie znają... Bardzo wartościowa rzecz. Aż dziw, że tak niewiele tego typu literatury się dziś wydaje (nie tylko tłumaczy, bo i z naszego, polskiego, uniwersum dałoby się niewątpliwie kilka takich książek wykroić).
Tytułowe opowiadanie jest chyba najlepsze. Królestwo Pomorza (tymczasowe) to przekręt na miarę "Żądła" czy naszego "Konsula". Naprawdę zabawne, no i do tego klimatyczne.
Zbiorek z całym przekonaniem polecam. Tym bardziej, że to nie tyle sensacja, co piękny, choć ironiczny, portret małomiasteczkowego - choć z ważnym portem i biznesem - środowiska.

Osiem opowiadań z Vigaty przenosi nas w szczęśliwy czas i miejsce. Camilieri nie od dziś jest mistrzem lokalnego ciepła. Przygody komisarza Montalbano, przecież też z Vigaty, przyniosły mu międzynarodową sławę. Tu komisarza nie ma, ale jest piękna literatura osadzona w cieple Sycylii wygrzewanej z każdej strony słońcem południa. Czytać te opowiadania, to jak rozgryzać...