Świetna, zabawna i, co najważniejsze, nie sztampowa. Ubawiłam się setnie, wzruszyłam i uroniłam łzę. Świetna rozrywka.

Świetna, zabawna i, co najważniejsze, nie sztampowa. Ubawiłam się setnie, wzruszyłam i uroniłam łzę. Świetna rozrywka.

Bardzo pozytywne zaskoczenie, świetni bohaterowie - również Ci bardziej poboczni, wciągająca historia. Opowieść o bezgranicznej przyjaźni. Retrospekcje na które wielu zdaję się narzekać moim zdanie wcale nie przeszkadzały ani nie były gorszymi elementami książki, wręcz przeciwnie, były ciekawe i pozwalały lepiej poznać bohaterów i ich drogę do aktualnego miejsca.

Bardzo pozytywne zaskoczenie, świetni bohaterowie - również Ci bardziej poboczni, wciągająca historia. Opowieść o bezgranicznej przyjaźni. Retrospekcje na które wielu zdaję się narzekać moim zdanie wcale nie przeszkadzały ani nie były gorszymi elementami książki, wręcz przeciwnie, były ciekawe i pozwalały lepiej poznać bohaterów i ich drogę do aktualnego miejsca.

Czytam recenzję i dochodzę do wniosku, że podobały mi się najbardziej te rzeczy, na które większość osób narzeka. :D A mianowicie:

Początek Książki i Retrospeckcje.

Początek książki był mega wciągający, intrygujący, wprowadzenie do całego świata obiecywało cudowną przygodę.

Retrospekcje były dobre. Pokazywały, dlaczego postacie są, jakie są; mogliśmy poznać ich lepiej. Poznać ich wzajemne relacje. Ciekawie się to czytało.

Poza tym kilka pomysłów, jak np. szklane róże były świetne. Chciałabym zobaczyć sceny w Domu Szklanych Róż na ekranie!

Jednak wszystko inne - czyli kolejne rozdziały zaraz po pierwszych, jak i same postacie i dialogi były już... no, takie zwykłe. Męczyłam się momentami. Trochę przegadana akcja. I trochę naiwna. Zrobiłam nawet przerwę na jakieś 5 innych książek po drodze.

Tak więc, mam mieszane uczucia. Jak poskładać wszystkie to wychodzi 6/10. Świetnie by się w to grało albo oglądało na dużym ekranie. Forma książki tu niekoniecznie się sprawdziła.

Czytam recenzję i dochodzę do wniosku, że podobały mi się najbardziej te rzeczy, na które większość osób narzeka. :D A mianowicie:

Początek Książki i Retrospeckcje.

Początek książki był mega wciągający, intrygujący, wprowadzenie do całego świata obiecywało cudowną przygodę.

Retrospekcje były dobre. Pokazywały, dlaczego postacie są, jakie są; mogliśmy poznać ich lepiej....

Książkę właściwie czyta się na jednym tchu. Akcja toczy się non stop, a plot twisty są naprawdę często. Choć spodziewałem się lepszego rozwiązania na koniec, to jako całość absolutnie nie zawodzi.

Książkę właściwie czyta się na jednym tchu. Akcja toczy się non stop, a plot twisty są naprawdę często. Choć spodziewałem się lepszego rozwiązania na koniec, to jako całość absolutnie nie zawodzi.

Po połowie gdy pojawiła się nowa perspektywa strasznie mnie irytowały skoki w przeszłość l

Po połowie gdy pojawiła się nowa perspektywa strasznie mnie irytowały skoki w przeszłość l

Scott Lynch, amerykański pisarz fantasy, jest znany ze swojej serii „The Gentleman Bastard”, do której należy również książka „Kłamstwa Locke'a Lamory". Jego twórczość wyróżnia się inteligentną intrygą, błyskotliwym humorem i dynamicznymi dialogami.

W "Kłamstwach Locke'a Lamory" wchodzimy w świat Camorry, miejsca pełnego przestępczych intryg i niebezpieczeństw. Główny bohater, Locke Lamora, jest mistrzem oszustwa i złodziejstwa, który wraz ze swoją grupą Niecnych Dżentelmenów wciela się w rolę niezwyciężonego fechmistrza. Ale kiedy miasto staje w obliczu zagrożenia wojną gangów, Locke i jego przyjaciele muszą stawić czoła niebezpieczeństwu i wykorzystać swoje umiejętności, aby przeżyć.

Scott Lynch w mistrzowski sposób ukazuje nam Camorr, żywe i tętniące życiem miasto, pełne kolorowych postaci i mrocznych zakamarków. Jego opisy są bogate w detale i wprowadzają nas w atmosferę przestępczego podziemia, gdzie intryga i zdrada są na porządku dziennym. Lynch tworzy również kompleksowych bohaterów, którzy są zarówno intrygujący, jak i sympatyczni, a ich związki i przyjaźnie dodają głębi fabule.

"Kłamstwa Locke'a Lamory" otrzymuje ocenę 8/10 ze względu na swoją złożoną fabułę, barwny świat i inteligentne zagrywki. Scott Lynch doskonale operuje językiem, tworząc dialogi pełne dowcipu i ironii. Książka wciąga czytelnika od pierwszych stron i trzyma go w napięciu aż do zaskakującego finału.

Jednakże, dla niektórych czytelników tempo narracji może być czasami nieco wolne, a złożoność fabuły może wymagać większego skupienia. Niektóre wątki mogą się wydawać nieco rozproszone, ale ostatecznie łączą się w spójną całość.

Podsumowując, "Kłamstwa Locke'a Lamory" to fascynująca powieść pełna intryg, niebezpieczeństw i inteligentnych oszustw. Scott Lynch udowadnia swoje mistrzostwo w tworzeniu fantastycznego świata i interesujących postaci. Książka zasługuje na ocenę 8/10 i jest godna polecenia dla miłośników fantasy, którzy poszukują oryginalnej i wciągającej historii.

Scott Lynch, amerykański pisarz fantasy, jest znany ze swojej serii „The Gentleman Bastard”, do której należy również książka „Kłamstwa Locke'a Lamory". Jego twórczość wyróżnia się inteligentną intrygą, błyskotliwym humorem i dynamicznymi dialogami.

W "Kłamstwach Locke'a Lamory" wchodzimy w świat Camorry, miejsca pełnego przestępczych intryg i niebezpieczeństw. Główny...

Szczerze porównania do Szóstki wron są tu bardzo mocno na wyrost. Żeby nie powiedzieć, że w ogóle się nie kwalifikują do porównania. Język - może to kwestia tłumaczenia, ale jest prostacki. I tak można powiedzieć, że bohaterowie do elity nie należą, ale w Szóstce też nie, a udało się tego uniknąć. Ciężko przez to przebrnąć i generalnie rozczarowanie 🫤

Szczerze porównania do Szóstki wron są tu bardzo mocno na wyrost. Żeby nie powiedzieć, że w ogóle się nie kwalifikują do porównania. Język - może to kwestia tłumaczenia, ale jest prostacki. I tak można powiedzieć, że bohaterowie do elity nie należą, ale w Szóstce też nie, a udało się tego uniknąć. Ciężko przez to przebrnąć i generalnie rozczarowanie 🫤

Książka naprawdę dobra, zwroty akcji, o których by mi się nawet nie śniło. Mamy tutaj moralnie szarych bohaterów, którzy udają kim sa przed wszystkimi.

Polubiłam bohaterów, ich mały gang, sposób porozumiewania się.
Napewno bardzo przeszkadzał mi fakt braku kobiet. Jakichkolwiek tak naprawdę. Bohaterki tak naprawdę były wyłącznie dwie, a jedna to była tylko taka, o której się mówiło, ale nigdy sie nie pokazała. NIe rozumiałam czemu. Nawet, kiedy dostawaliśmy rozdział ze wspomnieniami nie było jej tam. To kiedy właściwie była z naszym gangiem? Bo wydaje się, że nigdy.

Tom dobry, ale za długi. Przez zmieną głównej historii wydawało mi się, że czytam całą trylogię na raz. Fajnie by było jakby książka została podzielona na dwie części, ułatwiłoby to czytanie i zrozumienie świata według mnie.

Książka naprawdę dobra, zwroty akcji, o których by mi się nawet nie śniło. Mamy tutaj moralnie szarych bohaterów, którzy udają kim sa przed wszystkimi.

Polubiłam bohaterów, ich mały gang, sposób porozumiewania się.
Napewno bardzo przeszkadzał mi fakt braku kobiet. Jakichkolwiek tak naprawdę. Bohaterki tak naprawdę były wyłącznie dwie, a jedna to była tylko taka, o której...

Początek to taka typowa powieść łotrzykowska, wszystko ładnie pięknie, historia dorastania była cudna a tu dochodzimy do połowy(?) i zaczyna się Gra o Tron. Krew leje się co kilkanaście stron, ludzie giną, miasto płonie i nawet szopy pracze boja się o swoje życie;) No może trochę przesadzam, ale im dalej w las, tym bardziej siedziałam spięta:P

Początek to taka typowa powieść łotrzykowska, wszystko ładnie pięknie, historia dorastania była cudna a tu dochodzimy do połowy(?) i zaczyna się Gra o Tron. Krew leje się co kilkanaście stron, ludzie giną, miasto płonie i nawet szopy pracze boja się o swoje życie;) No może trochę przesadzam, ale im dalej w las, tym bardziej siedziałam spięta:P

Niecni Dżentelmeni - czy można wymyślić lepszą nazwę na gang złodziei? No chyba nie 😊

Chłop namawiał mnie od dawna na ten tytuł i w końcu się zabrałam za lekturę. Tak mnie nakręcił, że spodziewałam się cudów i trochę się przeliczyłam, co nie znaczy, że książka była zła. Powiedziałabym nawet, że to bardzo dobra powieść, ale czegoś mi zbrakło. Konkretnie jakiegoś połączenia z przeszłością Lamory, zaskoczenia z tym związanego. Właściwie można powiedzieć, że jest to z mojej strony trochę czepialstwo, bo tak obiektywnie, to trudno tutaj cokolwiek autorowi zarzucić. Była przygoda, były relacje międzyludzkie, był ciekawy świat, był główny bohater, który nie jest chodzącym ideałem, a przy tym jest piekielnie dobry w swoim fachu. Czyli co? Czyli mi się podobało, tylko się czepiam niepotrzebnie jednak😉 Na pewno przeczytam kolejne tomy. Tym bardziej, że jest jeden aspekt tej historii, który nieziemsko mnie ciekawi.

Niecni Dżentelmeni - czy można wymyślić lepszą nazwę na gang złodziei? No chyba nie 😊

Chłop namawiał mnie od dawna na ten tytuł i w końcu się zabrałam za lekturę. Tak mnie nakręcił, że spodziewałam się cudów i trochę się przeliczyłam, co nie znaczy, że książka była zła. Powiedziałabym nawet, że to bardzo dobra powieść, ale czegoś mi zbrakło. Konkretnie jakiegoś połączenia...