Temat poruszony w książce,,Wojenne związki.Polki i Niemcy podczas okupacji " jest trudny i kontrowersyjny . Autorka pokazała różne odcienie relacji miłosnych okupantów i Polek/ Żydówek, lub Niemek z Polakami /Żydami . Zdarzały się prawdziwe zauroczenia, ale wiele takich par tworzyło się z prozaicznych powodów, dla poprawy swojej sytuacji życiowej czy z potrzeby posiadania partnera seksualnego. Najgorsze przypadki to gwałty i wymuszenia , w grę wchodziła jeszcze prostytucja . Trudno uogólniać, bo przypadki były różne i każdy należałoby oceniać indywidualnie, na pewno nie jest powodem do dumy bliska relacja z mordercą własnych rodaków. Kwestia moralności i zdrady narodu jak widać była różnie pojmowana .Ciekawa książka ,obszerna bibliografia świadczy o tym, że autorka nie wzięła tych historii z powietrza . Warto przeczytać.

Temat poruszony w książce,,Wojenne związki.Polki i Niemcy podczas okupacji " jest trudny i kontrowersyjny . Autorka pokazała różne odcienie relacji miłosnych okupantów i Polek/ Żydówek, lub Niemek z Polakami /Żydami . Zdarzały się prawdziwe zauroczenia, ale wiele takich par tworzyło się z prozaicznych powodów, dla poprawy swojej sytuacji życiowej czy z potrzeby posiadania...

Pozycja naukowa. Poparta niezliczoną ilością przypisów. To nie powieść o miłości. Nie dzienniki zakochanych dziewczyn. To surowe studium gwałtów,zdrad,przemocy, nadużyć. Temat tabu. Dobrze, że poruszany bo ważny. Polecam zainteresowanym tematem II wojny w sensie socjologicznym, psychologicznym.

Pozycja naukowa. Poparta niezliczoną ilością przypisów. To nie powieść o miłości. Nie dzienniki zakochanych dziewczyn. To surowe studium gwałtów,zdrad,przemocy, nadużyć. Temat tabu. Dobrze, że poruszany bo ważny. Polecam zainteresowanym tematem II wojny w sensie socjologicznym, psychologicznym.

Maren Roger dogłębnie analizuje zagadnienie polsko- niemieckich relacji intymnych , tych przymusowych, nieraz przepełnionych brutalnością oraz tych dobrowolnych opartych na szczerym uczuciu obojga . Temat trudny , jak podkreśla Roger wciąż eksplorowany, a oficjalne statystyki to zaledwie kropla w morzu. Wojenne kochanki szczególnie niechętnie wracają do tego co było, do wielu z nich przylgnęła łatka " niemieckiej kurwy", " leżącej kolaborantki ", z tych związków przyszło na świat wiele dzieci , które do dziś nie wiedzą kim byli ich biologiczni ojcowie. Ciekawa pozycja dla zainteresowanych tematem .

Maren Roger dogłębnie analizuje zagadnienie polsko- niemieckich relacji intymnych , tych przymusowych, nieraz przepełnionych brutalnością oraz tych dobrowolnych opartych na szczerym uczuciu obojga . Temat trudny , jak podkreśla Roger wciąż eksplorowany, a oficjalne statystyki to zaledwie kropla w morzu. Wojenne kochanki szczególnie niechętnie wracają do tego co było, do...

Miłość pokonuje wszelkie granice!
Wiem, brzmi idealistycznie, ale właśnie znalazłam potwierdzenie prawdziwości tego niemalże sloganu w badaniach autorki tej publikacji. Niemieckiej kulturoznawczyni i historyczki, która początkowo chciała skupić się tylko na samych aktach przemocy seksualnej niemieckich okupantów wobec polskich kobiet (w tym Żydówek) w czasie II wojny światowej, w latach 1939-1945. Szybko jednak zorientowała się, że stan wiedzy na ten temat był bardzo skromny, więc rozszerzyła go na szerokie „spektrum różnorodnych kontaktów seksualnych na okupowanych terytoriach Polski”.
Zebrany materiał podzieliła na trzy, główne rozdziały.
W pierwszym opisała kontakty komercyjne, czyli stosunki seksualne organizowane przez okupanta w tworzonych domach publicznych dla Niemców oraz procedury przymuszania do prostytucji Polek i handlu nimi.
W drugim zawarła kontakty konsensualne, czyli nawiązywane za obopólną zgodą mężczyzn i kobiet, ale o różnym podłożu motywacyjnym. Między innymi uczuciowym, kiedy pojawiała się wspomniana na początku miłość. Czasami kończące się małżeństwem. Heroiczność par dążących do zalegalizowania odgórnie zakazanego związku polegała najpierw na złamaniu zakazu wprowadzonego zgodnie z przyjętą polityką narodowosocjalistyczną III Rzeszy, a potem odważnego, cierpliwego, wręcz upartego pokonywania szeregu przeszkód ideowych, urzędowych, rasowych i kulturowych. Stawianych zarówno przez Niemców (system kar na każdym etapie od odmowy po obóz koncentracyjny),jak i ze strony Polaków, którzy kontakty Polek z Niemcami uznawali za zdradę i karali denuncjacją, piętnowaniem, a przez polskie podziemie goleniem głowy, o czym wspominał Stefan Dąmbski w „Egzekutorze”, nazywając je „babskimi robotami”. Jak wspomniała autorka w wywiadzie „Seks pod okupacją” - „w znajomości z Niemcami angażowały się zwłaszcza młode kobiety, które właśnie wyrwały się spod kontroli rodziny i chciały przeżyć przygodę”. Tę tezę potwierdzają wspomnienia Hanki Zach „Mój wróg, moja miłość”.
To w tym rozdziale autorka ujęła również kontakty oparte na wzajemnych korzyściach materialnych dla Polek nazywanych „prostytucją dla przetrwania” lub „handlem wymiennym o charakterze seksualnym” oraz korzyściach psychicznych dla Niemców. Zaliczyła do nich również kontakty seksualne w celach wywiadowczych, o których czytałam we wspomnieniach Ludwiki Zachariasiewicz „Randka z wrogiem”.
W trzecim rozdziale umieściła kontakty seksualne wymuszane przez okupanta w bezpośredniej przemocy – pojedynczego lub grupowego gwałtu i molestowania. Poruszyła również kwestię podejścia policji i sądów do tych przestępstw oraz zagadnienie homoseksualizmu, o którym do tej pory czytałam tylko w kontekście obozów koncentracyjnych w opracowaniu Heinza Heggera „Mężczyźni z różowym trójkątem”.
Ogrom materiału, który zebrała autorka, by opisać temat tabu zarówno w Niemczech, jak i w Polsce, był ogromny i do dziś, jak zauważa, budzi kontrowersje.
Świadczy o tym aparat informacyjny zawierający przypisy i źródła, z których korzystała. Swoje opracowanie historyczne oparła na normatywnych dokumentach urzędowych, aktach policyjnych i sądowych, dokumentach osobistych (listy, zdjęcia, dzienniki, wspomnienia),wywiadach już istniejących lub przeprowadzonych osobiście oraz literaturze podmiotu i przedmiotu. W efekcie powstało merytoryczne opracowanie historyczne tematu, którego w Polsce, jak dotąd, nikt jeszcze się nie podjął. Z różnych względów, ale na tyle istotnych, że autorka omówiła je we wprowadzeniu. Tym bardziej publikacja, doceniona wyróżnieniami Fraenkel Prize in Contemporary History 2014 i Geisteswissenachaften International Translation Prize 2016, stała się cenną pozycją na polskim rynku wydawniczym, wypełniającą białe plamy historii. W pełni realizuje nie tylko cele postawione sobie przez autorkę (historia dnia codziennego, historia płci, historia seksualności),które sformułowała w formie pytań, ale również poszerzyła wiedzę, obaliła mity i stereotypy, ukazała przemilczaną prawdę o przemocy seksualnej w czasie okupacji, bezsilność nazistów wobec znacznych różnic pomiędzy politycznymi wytycznymi a okupacyjną rzeczywistością, wynikającą stąd hipokryzję oraz „paradoksalność narodowosocjalistycznej polityki rasowej, całkowicie jednak wkalkulowanej w system”. Dla mnie była jednak przede wszystkim wstrząsającą historią poniżanych, szkalowanych, stygmatyzowanych kobiet w skrajnych warunkach wojny, w której stawką było życie i przeżycie. Niemających nic wspólnego z romantyczną miłością, którą próbowała mi wcisnąć Pam Jenoff komercyjnym romansem „Dziewczyna komendanta”.
Kobiet oraz ich dzieci poczętych z miłości i gwałtów.
naostrzuksiazki.pl

Miłość pokonuje wszelkie granice!
Wiem, brzmi idealistycznie, ale właśnie znalazłam potwierdzenie prawdziwości tego niemalże sloganu w badaniach autorki tej publikacji. Niemieckiej kulturoznawczyni i historyczki, która początkowo chciała skupić się tylko na samych aktach przemocy seksualnej niemieckich okupantów wobec polskich kobiet (w tym Żydówek) w czasie II wojny...

Chwytliwy tytuł, który zaciekawić może nie tylko pasjonatów historii czy okresu reżimu hitlerowskiego. Co ważne, książka ta dostarcza czytelnikowi ogrom nowej wiedzy, nowych informacji o temacie przemilczanym a tak ludzkim. Autorka w bardzo szczegółowy sposób odnosi się do tematu związków w trakcie trwania II wojny światowej, od sytuacji w domach publicznych, aż po zasady, które musieli spełniać członkowie SS chcąc zawrzeć związek.

Chwytliwy tytuł, który zaciekawić może nie tylko pasjonatów historii czy okresu reżimu hitlerowskiego. Co ważne, książka ta dostarcza czytelnikowi ogrom nowej wiedzy, nowych informacji o temacie przemilczanym a tak ludzkim. Autorka w bardzo szczegółowy sposób odnosi się do tematu związków w trakcie trwania II wojny światowej, od sytuacji w domach publicznych, aż po zasady,...

Książka ciekawa, bardzo dobrze napisana, a temat został przez autorkę gruntownie zbadany. Sama autorka zresztą nie jest "osobą z ulicy", a historykiem, co warto wspomnieć. Ludzie oczekujący porywających historii o zakazanej miłości powinni zejść na ziemię i sięgnąć po książki z półki oznaczonej szyldem "sci-fi".

Książka ciekawa, bardzo dobrze napisana, a temat został przez autorkę gruntownie zbadany. Sama autorka zresztą nie jest "osobą z ulicy", a historykiem, co warto wspomnieć. Ludzie oczekujący porywających historii o zakazanej miłości powinni zejść na ziemię i sięgnąć po książki z półki oznaczonej szyldem "sci-fi".

Temat ciekawy, ale forma typowa dla opracowania naukowego.

Temat ciekawy, ale forma typowa dla opracowania naukowego.

Autorka napisała ciekawą pracę na podstawie zachowanych dokumentów, nielicznych wspomnień, czy nawet książek napisanych przez ludzi, którzy doświadczyli wojny. Moim zdaniem jednak za dużo jest tutaj w źródłach papierologii, a za mało prawdziwych wspomnień. Większość przedstawianych relacja to przypuszczenia: może się kochali, może łączyła ich tylko korzyść cielesna lub materialna. Autora zaznacza na końcu książki, że zainteresowała się tematem w 2009 roku, książka natomiast wyszła w 2015, co daje jakieś 5-6 lat czasu na wnikliwe badania. Moim zdaniem miała wystarczająco czasu, żeby bardziej postarać się w poszukiwaniach świadków (chociaż sama twierdzi, że zbyt wielu nie udało jej się znaleźć, oprócz może dwojga dzieci z takich związków, za to bardzo chętnie posługuje się jakimiś starymi poematami o Słowiankach, z koszarowego rynsztoka, które niby mają coś obrazować). Wiadomo, że matka nie zdradzi dziecku ze związku z Niemcem prawdy, powie że łączyła ich miłość i tyle. Nie wierzę, że tak trudno byłoby znaleźć kobiety chętne do takich zwierzeń, w 2009 roku już kobiety starsze, bliżej skraju życia niż dalej. Tym bardziej, jeśli zmieni się ich personalia. Tym bardziej, że pani Aleksijewicz udało się przekonać do bardzo osobistych zwierzeń kobiety w Rosji, czy na Ukrainie na potrzeby "Wojna nie ma w sobie nic z kobiety". Moja nieżyjąca od roku i całe życie pruderyjna babcia znała wiele takich historii, również tyczących się gwałtów Armii Czerwonej, a nie miała styczności z żadnym podziemiem, kiedy kończyła się wojna była jeszcze nastolatką. Brakowało mi tutaj chociaż jednej pełnej historii, najlepiej oczywiście by było, gdyby podstawowe typy relacji wymienione w tej publikacji miały taką pełną historię, zeznania zainteresowanych, a nie ich dzieci, które wszystko wybielają i wiele nie wiedzą.
Dodatkowo wielokrotnie miałam wrażenie, że autorka się powtarza, kopiuje zdanie i historie i wkleja je w każdym rozdziale, to samo we wstępie i we wnioskach. W książce też sporo literówek, korekta i edycja się nie spisały.

Autorka napisała ciekawą pracę na podstawie zachowanych dokumentów, nielicznych wspomnień, czy nawet książek napisanych przez ludzi, którzy doświadczyli wojny. Moim zdaniem jednak za dużo jest tutaj w źródłach papierologii, a za mało prawdziwych wspomnień. Większość przedstawianych relacja to przypuszczenia: może się kochali, może łączyła ich tylko korzyść cielesna lub...

Niestety książka nie spełniła moich oczekiwań. Owszem jest napisana bardzo rzeczowo oraz profesjonalnie, ale jest prowadzona tak suchym i beznamiętnym tonem, że czytanie jej to męka.

Niestety książka nie spełniła moich oczekiwań. Owszem jest napisana bardzo rzeczowo oraz profesjonalnie, ale jest prowadzona tak suchym i beznamiętnym tonem, że czytanie jej to męka.

Po tej książce spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Liczyłam na jakieś ciekawe historie miłosne, a się zaskoczyłam ile można napisać o molestowaniu seksualnym kobiet w wielu aspektach. Samą książką się nie nudziłam ani razu, dosyć szybko się ją czyta, jednak największe wrażenie zrobiła na mnie autorka ilością stron w książce samej bibliografii. Jest jej aż 74 strony! Mocno podziwiam autorkę, że miała takie samozaparcie żeby te wszystkie informacje znaleźć w różnych archiwach by to wszystko umieścić w swojej książce.

Po tej książce spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Liczyłam na jakieś ciekawe historie miłosne, a się zaskoczyłam ile można napisać o molestowaniu seksualnym kobiet w wielu aspektach. Samą książką się nie nudziłam ani razu, dosyć szybko się ją czyta, jednak największe wrażenie zrobiła na mnie autorka ilością stron w książce samej bibliografii. Jest jej aż 74 strony!...