Człowiek - Nietoperz

"Asia, musisz przeczytać 'Człowieka bez Głowy' Nesbo", stwierdziła pewnego poranka moja mama. Pomyślałam - ok, przeczytam - ale potem sprawdziłam i okazało się, że z Harrym Holem jest cała seria, a grzechem jest czytać serię od środka, śmiem nawet stwierdzić, że jest to równie ekstrewaganckie, co jedzenie pizzy począwszy od brzegów.

Czytałam ze świadomością, że książka wolno się rozkręca, jednak jestem wytrenowana w czytaniu nudów - wszak byłam na rozszerzeniu z polskiego i miałam dwie lektury tygodniowo, a niektóre były tak okropne, że specjalnie kładłam na nie mego kota, co by jego tusza skutecznie utrudniła mi dalsze zagłębianie się w bajoro nudy.

"Człowiek Nietoperz" jest jednak nieporównywalnie ciekawszy od owych lektur, więc czytało się go na pełnym relaksie. Fakt, po dwustu stronach złapał za rękę i z zapałem prowadził mnie po poszlakach do celu, a ja niczego się nie spodziewałam. Bardzo mi się wszystko podobało, a czas spędzony przy tymże kryminale na pewno był lepszym od tego, który spędziłam na czytaniu kilku innych książek z mojego bookstagrama. Chociaż przyznać muszę, że "Nawiedzona Wagina" była o wiele lepsza.

"Asia, musisz przeczytać 'Człowieka bez Głowy' Nesbo", stwierdziła pewnego poranka moja mama. Pomyślałam - ok, przeczytam - ale potem sprawdziłam i okazało się, że z Harrym Holem jest cała seria, a grzechem jest czytać serię od środka, śmiem nawet stwierdzić, że jest to równie ekstrewaganckie, co jedzenie pizzy począwszy od brzegów.

Czytałam ze świadomością, że książka...

Zmęczyłam się okropnie. Dość powiedzieć, że książkę, która ma ledwie 350 stron czytałam 12 dni…

To moje drugie podejście do cyklu Jo Nesbø. Za pierwszym razem, wiele lat temu, wzięłam się za „Czerwone gardło”, uznawane za pierwszy tom tzw. Trylogii z Oslo. Ogromnie się rozczarowałam, bo jak na miłośniczkę skandynawskich klimatów przystało, byłam pewna, że to więcej niż trafny wybór. Niestety, książka nie wzbudziła we mnie oczekiwanych emocji. Po latach postanowiłam dać autorowi drugą szansę i zacząć przygodę z Harrym Holem od początku. Szybko się przekonałam, że wchodząc drugi raz do tej samej rzeki popełniłam błąd.

W Sydney zamordowano obywatelkę Norwegii, Inger Holter. Najlepszy śledczy z Oslo, Harry Hole, przybywa australijskim kolegom z pomocą w wyjaśnieniu zagadkowego i brutalnego morderstwa. Harry wraz z Aborygenem Andrew Kensingtonem przemierzają Sydney wzdłuż i wszerz, zaglądają do podejrzanych lokali, domów publicznych, wałęsają się ulicami miasta, ale nie wpadają na żaden trop prawdopodobnie seryjnego mordercy.

Sam wątek kryminalny uważam za ciekawy, jednak w przeważającej części fabuła powieści nie kręci się wokół niego, lecz autor z wielkim zaangażowaniem nakreśla sytuację społeczno-polityczną Australii, tarcia między rdzennymi mieszkańcami a ludnością napływową, sporo dowiedziałam się o australijskiej historii i osadnictwie, poznałam kilka lokalnych ciekawostek, przeczytałam mnóstwo aborygeńskich opowieści, anegdot i mitycznych historyjek, za to bardzo niewiele o sednie sprawy. Tu jakiś nikły śladzik, tam niewielka poszlaka, za rogiem może jakiś potencjalny podejrzany, ale żadnych konkretów. Krótko mówiąc, jak na znakomity w opinii czytelników kryminał, zabrakło mi akcji, napięcia, poczucia, że coś się dzieje. Dopiero na około 80 stron przed końcem fabuła nabiera jakiegoś wigoru, policjanci solidnie biorą się do roboty i gdyby takie tempo akcji było od samego początku byłaby to powieść rewelacyjna. Niestety, przez większość powieści było nudno, leniwie i statycznie za sprawą nic niewnoszącej rozwlekłości opisowej. Owszem, te wszystkie opowiastki mogłyby być nawet ciekawe, ale ich ilość i zdominowanie tekstu czyni je po prostu nużącymi. Te naprawdę znaczące fakty, jak np. historia Harry'ego, Andrew Kensingtona czy tło dokonania zbrodni umykają w gąszczu plemiennych historii o wężach i nietoperzach.

Sam główny bohater budził we mnie spory niesmak. Arogancki odludek z przerośniętym ego, rozwiązły, epatujący swoją „męskością” alkoholik po odwyku, który ponownie wpada w szpony nałogu, a wtedy już kompletnie przestaje nad sobą panować. Na domiar złego policjanci, zarówno ci norwescy jak i australijscy, tuszują jego wybryki. Być może miał to być bohater nieodgadniony, ale pociągający właśnie poprzez te swoje lekkie skrzywienia osobowościowe… No nie wiem… Widocznie na mnie nie zadziałała magia Harry’ego Hola.

Czytałam powieść do końca bardziej z szacunku do autora i dlatego, że cykl z Holem jest jednym z najpopularniejszych cykli skandynawskich, a ja nie zamierzam zbytnio podważać zdania całych mas zadowolonych czytelników. Nie kwestionuję jakości tej powieści, tu nie mam wątpliwości, że jest to przemyślany i na płaszczyźnie literackiej dopracowany projekt, styl Nesbø jest świetny, lekki i niewymuszony, bez wątpienia autor bardzo się też postarał jeśli chodzi o przybliżenie kwestii australijskich, ale w tym wszystkim zgubiło się sedno sprawy, czyli główny wątek dotyczący Inger Holter.

Nie ośmielę się wystawić powieści oceny gwiazdkowej bowiem, chociaż nie jestem odosobniona w opinii, mam poczucie, że jednak jestem w mniejszości. Ponadto zwyczajnie nie wiem, jak ocenić tę książkę, która jest dobra pod względem twórczym, ale mnie totalnie pokonała nudą i bardzo mało dynamicznym prowadzeniem wątku kryminalnego.

Nie zarzekam się, że nie przeczytam kolejnych tomów, jeśli, to bardziej z ciekawości, jak poradzi sobie Harry ze swoim uzależnieniem, ale na pewno nie stanie się to szybko. Ta część, otwierająca ten wielotomowy cykl, w moim odczuciu jest mało nośna i raczej może zniechęcić niż zarekomendować dalsze czytanie.

Zmęczyłam się okropnie. Dość powiedzieć, że książkę, która ma ledwie 350 stron czytałam 12 dni…

To moje drugie podejście do cyklu Jo Nesbø. Za pierwszym razem, wiele lat temu, wzięłam się za „Czerwone gardło”, uznawane za pierwszy tom tzw. Trylogii z Oslo. Ogromnie się rozczarowałam, bo jak na miłośniczkę skandynawskich klimatów przystało, byłam pewna, że to więcej niż...

Moje drugie spotkanie z Harrym Holem, pierwsze miało miejsce jakieś 3-4 lata temu i sięgnąłem wtedy po "Upiory". Dziś postanowiłem zacząć na poważnie cykl z Harrym i przede wszystkim pokolei.

Mega mi się podobał "Człowiek nietoperz" i jeżeli tak słabo oceniana książka trafiła w moje gusta to już zacieram ręce na kolejne częśći😉
POLECAM 👏❤️!

Moje drugie spotkanie z Harrym Holem, pierwsze miało miejsce jakieś 3-4 lata temu i sięgnąłem wtedy po "Upiory". Dziś postanowiłem zacząć na poważnie cykl z Harrym i przede wszystkim pokolei.

Mega mi się podobał "Człowiek nietoperz" i jeżeli tak słabo oceniana książka trafiła w moje gusta to już zacieram ręce na kolejne częśći😉
POLECAM 👏❤️!

Dobra. Polecam

Dobra. Polecam

Cykl książek o Harrym Hole autorstwa Jo Nesbo stanowi moją ulubioną serię kryminalną. Rzadko zdarza mi się sięgać po książkę więcej niż raz. Za sprawą wymiany zdań z @liniadruku oraz informacji o planach wydania kolejnej części przygód Hole postanowiłam odświeżyć sobie jego historię. Harry to norweski policjant, którego poznajemy w... Sydney. Udał się tam, aby pomóc w wyjaśnieniu okoliczności morderstwa jego rodaczki Inger Holter. Przyznam szczerze, że bardzo się cieszę, że Człowiek nietoperz nie był pierwszą książką z serii o Hole, po którą sięgnęłam bo pewnie na niej bym skończyła. Jest to pozycja nudnawa i zdecydowanie przegadana - dużo za dużo wątków pobocznych, historii Aborygenów i ich wierzeń. Sama zagadka kryminalna, prowadzenie śledztwa na plus. Sam Hole sprawia wrażenie zapijaczonego lumpa o przenikliwym umyśle, ale ja nie potrafię go nie lubić. Sami oceńcie czy macie ochotę sięgnąć po tę pozycję.

Cykl książek o Harrym Hole autorstwa Jo Nesbo stanowi moją ulubioną serię kryminalną. Rzadko zdarza mi się sięgać po książkę więcej niż raz. Za sprawą wymiany zdań z @liniadruku oraz informacji o planach wydania kolejnej części przygód Hole postanowiłam odświeżyć sobie jego historię. Harry to norweski policjant, którego poznajemy w... Sydney. Udał się tam, aby pomóc w...

Uwielbiam autora i wszystkie jego książki. Często do nich wracam, zwłaszcza na wakacjach. Norwegowie mają ,,to coś" w swoim stylu pisania.

Uwielbiam autora i wszystkie jego książki. Często do nich wracam, zwłaszcza na wakacjach. Norwegowie mają ,,to coś" w swoim stylu pisania.

Tylko ja wiem jak bardzo mnie ta książka zmęczyła, a tego nie lubię.

Tylko ja wiem jak bardzo mnie ta książka zmęczyła, a tego nie lubię.

To pierwsza powieść o Harry’m Hole i zarazem debiut Jo Nesbo. No, udało mu się zadebiutować, i dobrze, bo powstało około trzydziestu książek o genialnym, psychopatycznym śledczym z Oslo, a Nesbo został okrzyknięty geniuszem.
I ma za swoje.
Szczególnie w pierwszej części są przepastne opowieści i wtręty narratora i innych uczestników tej zabawy, nic nie znaczące, a męczące. Potem jest trochę lepiej. Aż do końca, w którym nasz geniusz bez specjalnych emocji przyjmuje makabryczną śmierć swojej nowej dziewczyny.

To pierwsza powieść o Harry’m Hole i zarazem debiut Jo Nesbo. No, udało mu się zadebiutować, i dobrze, bo powstało około trzydziestu książek o genialnym, psychopatycznym śledczym z Oslo, a Nesbo został okrzyknięty geniuszem.
I ma za swoje.
Szczególnie w pierwszej części są przepastne opowieści i wtręty narratora i innych uczestników tej zabawy, nic nie znaczące, a męczące....

Prawie umarłam z nudów

Prawie umarłam z nudów

Spodziewałem się mocnego, mrocznego, skandynawskiego kryminału a dostałem drugiego Harlana Cobena, tyle, że w o wiele słabszej formie. Historia wciągnęła mnie raz przez bodajże dwie strony, poza tym czytałem bo czytałem. Końcówka kompletnie nie elektryzuje. Podobno późniejsze książki Nesbo lepsze ale ta, którą zadebiutował i która powinna zachęcić do zapoznania się z jego późniejszymi pozycjami, zniechęciła mnie kompletnie do poznania dalszych losów pijaczka Holy'ego.

Spodziewałem się mocnego, mrocznego, skandynawskiego kryminału a dostałem drugiego Harlana Cobena, tyle, że w o wiele słabszej formie. Historia wciągnęła mnie raz przez bodajże dwie strony, poza tym czytałem bo czytałem. Końcówka kompletnie nie elektryzuje. Podobno późniejsze książki Nesbo lepsze ale ta, którą zadebiutował i która powinna zachęcić do zapoznania się z jego...