Dość lekka lektura wprowadzająca czytelnika w najbardziej znane (i najbardziej absurdalne) osiągnięcia radzieckiej nauki. Sporo anegdot i wyjątków z prywatnego życia "czerwonych naukowców". Całość czyta się bardzo dobrze, lecz w końcowych rozdziałach autorzy wytracili impet i poza postępującą miałkością popełnili również parę rażących błędów; np. Tupolew był odpowiedzialny za skopiowanie bombowca B-29 (a nie B-17 jak piszą),dzięki czemu powstał samolot Tu-4. Rozdział dotyczący Kałasznikowa jest powieleniem mitów powstałych głównie na zachodzie (np. pierwsze m16 w Wietnamie, wpływ Stg-44 na wspomnianą konstrukcję itp.). Autorzy również wrzucają wszystkie "kałachy" do jednego wora - należałoby tu wspomnieć już nie o "kałachu" jako pojedynczej konstrukcji, lecz o systemie Kałasznikowa będącym całą linią broni strzeleckiej. Jak na książkę sygnowaną logiem PWN mogłoby być znacznie lepiej... Naciągane 6/10.

Dość lekka lektura wprowadzająca czytelnika w najbardziej znane (i najbardziej absurdalne) osiągnięcia radzieckiej nauki. Sporo anegdot i wyjątków z prywatnego życia "czerwonych naukowców". Całość czyta się bardzo dobrze, lecz w końcowych rozdziałach autorzy wytracili impet i poza postępującą miałkością popełnili również parę rażących błędów; np. Tupolew był odpowiedzialny...

Bardzo ciekawa książka, łącząca historię z ciekawostkami naukowymi. Opowieści o wszystkich przedstawionych postaciach, wręcz perfekcyjnie oddają chęchy, które powinien mieć każdy odkrywca. Czyta się książkę bardzo dobrze, choć opowiada czasem wręcz zatrważające historie. Pozycja, którą warto polecić i mieć w pamięci.

Bardzo ciekawa książka, łącząca historię z ciekawostkami naukowymi. Opowieści o wszystkich przedstawionych postaciach, wręcz perfekcyjnie oddają chęchy, które powinien mieć każdy odkrywca. Czyta się książkę bardzo dobrze, choć opowiada czasem wręcz zatrważające historie. Pozycja, którą warto polecić i mieć w pamięci.

Książka bardzo ciekawa i wciągająca. Niestety do polowy. Później miałam nieodparte wrażenie, że Autorzy chcieli jak najszybciej ją skończyć i przez to pomijali wątki i życiorysy traktowali dość pobieżnie. Wielki plus za bibliografię na końcu każdego rozdziału i za sam wybór opisanych bohaterów.

Książka bardzo ciekawa i wciągająca. Niestety do polowy. Później miałam nieodparte wrażenie, że Autorzy chcieli jak najszybciej ją skończyć i przez to pomijali wątki i życiorysy traktowali dość pobieżnie. Wielki plus za bibliografię na końcu każdego rozdziału i za sam wybór opisanych bohaterów.

PLUSY
- popularyzacja wiedzy w najlepszym tego słowa znaczeniu.
- dobry, lekki styl.
- anegdotyczna narracja.
- przybliżenie wielu postaci nieznanych bliżej szerokiemu gronu odbiorców.

MINUSY
- niektóre rozdziały odstają od ogólnego poziomu reszty.
- rozdziały (a każdy opowiada o innym naukowcu) są krótkie i siłą rzeczy pobieżne, to nie pozwala na wystawienie wyższej noty. Na szczęście nie stanowią streszczenia życiorysów swoich bohaterów.

Polecam.

PLUSY
- popularyzacja wiedzy w najlepszym tego słowa znaczeniu.
- dobry, lekki styl.
- anegdotyczna narracja.
- przybliżenie wielu postaci nieznanych bliżej szerokiemu gronu odbiorców.

MINUSY
- niektóre rozdziały odstają od ogólnego poziomu reszty.
- rozdziały (a każdy opowiada o innym naukowcu) są krótkie i siłą rzeczy pobieżne, to nie pozwala na wystawienie wyższej noty....

Niniejsza pozycja więcej ma wspólnego z kryminałem niż książką biograficzną. I to z takim kryminałem, który wciąga z każdą stroną jeszcze bardziej i bardziej, rozjaśniając ciemne sfery ignoranckiego czytelnika, który w "Rosji" szuka tylko argumentów spornych. Streszczenie na 360 stronach biografii tylu ludzi wydaje się zadaniem karkołomnym, któremu jednak autorzy świetnie podołali. I niech sobie to będzie pozycja popularnonaukowa - to jak rewelacyjnym językiem całość jest napisana, jest argumentem wyłącznie na plus; a czytelnikom pragnącym odkrywać więcej autorzy pozostawili liczne odnośniki. Dziękuję autorom za książkę, która jest tak rzadką cegiełką w "pozytywnym myśleniu" (poza politycznymi podziałami) o naszych wschodnich sąsiadach i zdecydowanie POLECAM ! ! !

Niniejsza pozycja więcej ma wspólnego z kryminałem niż książką biograficzną. I to z takim kryminałem, który wciąga z każdą stroną jeszcze bardziej i bardziej, rozjaśniając ciemne sfery ignoranckiego czytelnika, który w "Rosji" szuka tylko argumentów spornych. Streszczenie na 360 stronach biografii tylu ludzi wydaje się zadaniem karkołomnym, któremu jednak autorzy świetnie...

Rosja to stan umysłu, a nie państwo. To doskonale widać w literaturze oraz filozofii i religii tworzonej przez ludność. Carskie rządy, w których wywózki na Sybir były czymś normalnym, pilnowanie obywateli standardem, donosicielstwo codziennością sprawiają, że ludzi przywykli do pewnego stylu rządzenia. po upadku Romanowów i przejęciu władzy przez rewolucjonistów narzędzia zarządzania ludnością nie zmieniły się. Następcy doskonale wykorzystali znane im metody zastraszania i tworzyli własne. Do tego po wewnętrznych wojnach ludzie cierpieli z powodu biedy, umierali z głodu, żyli w strachu przed donosami, a jednocześnie każdy chciał wierzyć we wzniosłe hasła o potędze kraju, wielkiej zmianie, dążeniu do bogactwa. Naukowcy byli jednymi z wielu, którzy skutecznie wspierali rozpędzoną machiną.
Zadziwiające jednak jest to, że pomimo tych trudnych warunków, wiecznych niedostatków ludzie ciężko pracowali, wierzyli w idee, a do tego odnosili naprawdę wielkie (bo na światową skalę) sukcesy, o czym świadczy ilość otrzymanych przez radzieckich uczonych Nagród Nobla. Najlepsi specjaliści z całego ZSRR pracujący w jednym Instytucie Fizyki im. Lebiediewa w Moskwie. Z drugiej strony mamy do czynienia z karierowiczami, których teorie od razu uznano za bzdury, a i tak promowano ze względu na wstawiennictwo Stalina. Dwa przeciwne bieguny, które nie powinny obok siebie funkcjonować działały? Jak to się działo? Dlaczego? Kto miał interes w tym, aby wspierać osoby bez kwalifikacji i eliminować prawdziwych specjalistów, a z drugiej strony dbać o wykorzystanie uczonych nawet w więzieniu? Oczywiście Józef Stalin, który przez politykę dezinformacji i zastraszania sprawiał, że ludzie byli bezsilni i żyli w ciągłym strachu przez śmiercią. Jedyne, co im pozostało to czujność i zajęcie się rozwijaniem pasji, odkrywaniem ważnych rzeczy.
Marta Panas – Goworska i Andrzej Goworski zabierają swoich czytelników w świat tych paradoksów, pokazują je w taki sposób, że zaczynamy rozumieć dziwną machiną radzieckiej nauki, w której nowatorstwo mieszało się z ludowym zabobonem, którą budowali ludzie oddani nauce i partyjni karierowicze, przymierających z głodu i opływających w luksusy, wolnych i więźniów, których wykorzystanie było na tak szeroką skalę, że budowano im specjalne laboratoria, w których mogli swobodnie pracować lub w których poddawano ich eksperymentom. W książce „Naukowcy spod czerwonej gwiazdy” poznamy dokładniej takich naukowców jak Iwana Pawłowa znanego z odruchu warunkowego, Olgę Lepieszynską „badającą” substancję żywą i przekonaną o leczniczych właściwościach sody, Nikołaja i Siergieja Wawiłowów przyczyniających się do rozwoju agronomii i fizyki, Andrieja Tupolewa konstruującego maszyny latające, Michała Bachtina zajmującego się inżynierią językową, Lwa Termena podróżującego ze swoimi dziwnymi maszynami po całym świecie, Trofima Łysenki mającego zadbać o rozwój plantacji w całym kraju, Grigorija Majranowskiego tworzącego trucizny i pigułkę prawdy, Ernsta Krenkela podbijającego zimne tereny bogate w złoża, Lwa Landau’a twórcą bomby, Wladimira Demichowa wierzącego w możliwość transplantacji każdego organu, Michaiła Kałasznikowa pomysłodawcę nowej broni, Andrieja Sacharowa fizyka jądrowego Ten różnorodny zbiór ulegał propagandzie, był kupowany przez władze, nakłaniany szantażem do działania i posłuszeństwa. Dopiero wchodząc w życie tych ważnych twórców radzieckiej nauki możemy uzmysłowić sobie jak skomplikowane i pełne napięcia było ich życie. Autorzy uzmysławiają nas również, w jaki sposób naukowcy zyskiwali tytuły wojskowe, dlaczego ściśle współpracowali z wojskiem.
Wszystkie opowieści napisano prosto, przystępnie i obrazowo, dzięki czemu książkę czyta się przyjemnie. Lekturę polecam każdemu zainteresowanemu historią współczesną losami Rosji, życiorysami odkrywców.
Czytało mi się tak przyjemnie, że po zakończeniu lektury poczułam niedosyt.

Rosja to stan umysłu, a nie państwo. To doskonale widać w literaturze oraz filozofii i religii tworzonej przez ludność. Carskie rządy, w których wywózki na Sybir były czymś normalnym, pilnowanie obywateli standardem, donosicielstwo codziennością sprawiają, że ludzi przywykli do pewnego stylu rządzenia. po upadku Romanowów i przejęciu władzy przez rewolucjonistów narzędzia...

Bardzo dobra książka opisująca paradoks życia naukowego w sowieckim komunizmie. Poprzez analizę kilkunastu życiorysów pokazuje jak skrajne, często pełne absurdu warunki prowadziły do zachowań niezwykłych, czasami poruszających, czasami imponujących, w niektórych przypadkach komicznych, a w paru wzbudzających obrzydzenie. Autorzy wykazują, iż mimo że system pozwalał dojść do wysokich pozycji zwyczajnym miernotom pod warunkiem, że realizowały linię partii, potrafił również docenić jednostki wybitne, które pobudzał do heroicznych wysiłków. Zdecydowanie warto książkę przeczytać, gdyż w przystępny sposób przybliża sylwetki wybitnych naukowców oraz, w paru przypadkach, niezwkłych kreatur, którzy żyjąc w tym samym systemie przyczynili się do wybitnych osiągnięć, jak również do żenujących porażek nauki ZSRR.

Bardzo dobra książka opisująca paradoks życia naukowego w sowieckim komunizmie. Poprzez analizę kilkunastu życiorysów pokazuje jak skrajne, często pełne absurdu warunki prowadziły do zachowań niezwykłych, czasami poruszających, czasami imponujących, w niektórych przypadkach komicznych, a w paru wzbudzających obrzydzenie. Autorzy wykazują, iż mimo że system pozwalał dojść do...

Książka jest napisana w przystępny sposób i czyta się ją przyjemnie, z ogromnym zaciekawieniem. Sięgnęłam po nią z uwagi na to, że chciałam nieco poszerzyć swoją wiedzę dotyczącą ludzi nauki tego okresu. Publikacja porusza najważniejsze kwestie i zachęca do szukania kolejnych, bardziej szczegółowych opracowań dotyczących poszczególnych osób, które zostały w niej przedstawione.

http://www.czytajac.pl/2016/10/naukowcy-spod-czerwonej-gwiazdy-m-panas-goworska-a-goworski/

Książka jest napisana w przystępny sposób i czyta się ją przyjemnie, z ogromnym zaciekawieniem. Sięgnęłam po nią z uwagi na to, że chciałam nieco poszerzyć swoją wiedzę dotyczącą ludzi nauki tego okresu. Publikacja porusza najważniejsze kwestie i zachęca do szukania kolejnych, bardziej szczegółowych opracowań dotyczących poszczególnych osób, które zostały w niej...

Dowiedziałem się z tej książki mnóstwo rzeczy o których nie miałem pojęcia a które bardzo mnie zainteresowały.Praca i osiągnięcia naukowców opisane są w bardzo przystępny sposób,zrozumiałym językiem,mnóstwo ciekawych anegdot.Ani przez chwilę nie czułem się znudzony,o niektórych rzeczach czytałem prawie z otwartymi ustami.Ogromne brawa i podziękowania dla autorów,bardzo podobała mi się też formuła tej książki,polecam.

Dowiedziałem się z tej książki mnóstwo rzeczy o których nie miałem pojęcia a które bardzo mnie zainteresowały.Praca i osiągnięcia naukowców opisane są w bardzo przystępny sposób,zrozumiałym językiem,mnóstwo ciekawych anegdot.Ani przez chwilę nie czułem się znudzony,o niektórych rzeczach czytałem prawie z otwartymi ustami.Ogromne brawa i podziękowania dla autorów,bardzo...

Bardzo ciekawa książka zarówno o bardzo znanych jak i kontrowersyjnych postaciach nauki ZSRR. Ale na pewno warto poznać te fascynujące biogramy radzieckich naukowców.

Bardzo ciekawa książka zarówno o bardzo znanych jak i kontrowersyjnych postaciach nauki ZSRR. Ale na pewno warto poznać te fascynujące biogramy radzieckich naukowców.