Już od czasów komiksów ze scenariuszem Franka Millera wiadomo było, że z historii o Daredevilu można wydobyć sporo mroku. Następni twórcy szli też w tym kierunku, co chociażby pokazały kolejne tomy wydane w Polsce jako „Daredevil Nieustraszony”. Kiedy jednak rolę scenarzysty przejął Mark Waid, najbardziej znany chyba z komiksu „Przyjdź królestwo”, postanowił podejść trochę inaczej do postaci niewidomego śmiałka.

Główny bohater powraca do Nowego Jorku, gdzie z trudem może połączyć działalność superbohaterską z pracą prawnika. W tym tomie będzie musiał zmierzyć się ze sprawami, w które zamieszani są superłotrzy czy międzynarodowe organizacje terrorystyczne.

Czuć, że jest to lżejsza opowieść niż to co oferowały poprzednie komiksy o tym bohaterze. Matt Murdock jest tu bardziej wyluzowany i dużo jest udanego humoru, zarówno w warstwie superbohaterskiej, jak i prawniczej. Szczególnie dużo ciętego dowcipu wprowadza nowa postać czyli prokurator okręgowa Kirsten McDuffie, która jest zarówno pomocą, jak i prawdziwym utrapieniem dla bohatera. Scenarzysta nie obawia się sięgać po tandetne elementy i konfrontować je ze współczesnymi czasami. Nie oznacza to jednak, że sam komiks jest kiczowaty jak pierwsze opowieści o tej postaci z początku lat 60. Jest tu też miejsce na poważniejsze rozmowy czy pewne bardziej brutalne motywy, ale jest to idealnie zbalansowane z bardziej typowymi superbohaterskimi elementami.

Podobało mi się, że scenarzysta nie ignoruje tutaj wydarzeń z komiksów poprzednich twórców. Zmiany w status quo bohatera dalej utrudniają mu życie, a także musi się liczyć z konsekwencjami historii „Kraina cieni”. Udaje się tu dobrze rozwinąć te wątki, a jednocześnie nie popaść w nadmierny mrok.

Również rysunki Paolo Rivery bardzo dobrze wpasowują się w klimat opowieści. Swoją dosyć grubą kreską i jaskrawymi kolorami przywodzi na myśl bardziej naiwne i wesołe starsze historie. Jednakże przy tym świetnie udaje mu się stworzyć bardzo dynamiczne sceny akcji w często urozmaiconej scenerii.

Wielka szkoda, że na tym tomie na razie kończą się komiksy o Daredevilu ze scenariuszem Marka Waida wydawane po polsku. Zostaje tu wprowadzony wątek, który w kolejnych zeszytach odgrywa niebagatelną rolę. Domyślam się, że miłośników serii „Daredevil Nieustraszony” może zniechęcić ta zmiana klimatu. Dla mnie jednak jest to ciekawe podejście pokazujące jak należy pisać lekki komiks superbohaterski.

Już od czasów komiksów ze scenariuszem Franka Millera wiadomo było, że z historii o Daredevilu można wydobyć sporo mroku. Następni twórcy szli też w tym kierunku, co chociażby pokazały kolejne tomy wydane w Polsce jako „Daredevil Nieustraszony”. Kiedy jednak rolę scenarzysty przejął Mark Waid, najbardziej znany chyba z komiksu „Przyjdź królestwo”, postanowił podejść trochę...

Daredevil nigdy nie był moja ulubioną postacią. Mało znany bohater, którego przygody dzieją się gdzieś, na uboczu uniwersum Marvela. Zachęcony dobrymi ocenami postanowiłem zerknąć do 99 tomu WKKM. I to była jedna z lepszych rzeczy które zrobiłem. Ten komiks jest esencją dobrego, luźnego komiksu superbohaterskiego. Główna fabuła skupia się na życiu Matt'a Murdock'a jako prawnika, który musi zachować swoją sekretną tożsamość w tajemnicy. Dostajemy ciekawe rozmowy Matt'a ze swoim przyjacielem, przyjemnie napisane sprawy sądowe. Bohater przeplata swoje życie jako superbohater, wraz z pracą prawnika, co prowadzi do rewelacyjnych zwrotów akcji. Właściwe album możemy podzielić na dwie, niezwiązane ze sobą, trzy zeszytowe historie. Obie trzymają bardzo wysoki poziom, momentami wywołując uśmiech na twarzy czytelnika. Fabuła nie ma prawie żadnych powiązań, z rozległym uniwersum Marvela, przez co jest to komiks wprost idealny dla początkujących, nieznających Domu Pomysłów. Nie da się zgubić w tej fabule. Rysunki stoją na identycznie wysokim poziomie. Są czyste, łagodne i przejrzyste. Mają mało cieniowania, dzięki czemu nie emanują mrokiem. Pomimo tego spokoju, tła tętnią życiem. Widać ludzi, drzewa, budynki, pojazdy. Wszystko jest spójne i nie przytłacza. Rysownik idealnie zrozumiał postać Daredevila, wypełniając kadry ogromną ilością onomatopei, przez co fabuła oddziałuje jeszcze lepiej. Tej samej jakości są barwy. Jaskrawe, nasycone kolory, wesoło kontrastujące ze sobą. Idealnie współgrają z przyjemną, miłą fabułą. Jeżeli czytasz Marvel'a, koniecznie musisz chwycić za ten album. A jeżeli boisz się, że pogubisz się w tym uniwersum, zachęcam do rozpoczęcia w tym miejscu. Gorąco polecam

Daredevil nigdy nie był moja ulubioną postacią. Mało znany bohater, którego przygody dzieją się gdzieś, na uboczu uniwersum Marvela. Zachęcony dobrymi ocenami postanowiłem zerknąć do 99 tomu WKKM. I to była jedna z lepszych rzeczy które zrobiłem. Ten komiks jest esencją dobrego, luźnego komiksu superbohaterskiego. Główna fabuła skupia się na życiu Matt'a Murdock'a jako...

http://superbook.blog.pl/2016/09/23/267-wkkm-99-mark-waid-paolo-m-riviera-daredevil-wscieklosc-i-furia/

Kręte są ścieżki życiowe superbohaterów. Ginący bliscy, kosmiczne wojaże, powroty zza grobu, przejścia na ciemną stronę, alternatywne wersje samego siebie i tak dalej. Słowem- trykociarzowi nie jest dane ot tak usiąść sobie po dołożeniu jakiemuś tam Doomowi czy Luthorowi. Biedaczek musi jeszcze przeżyć swoje nieco ponad program. Matt Murdock miał swoje chwile chwały i klęski. Wypadek, śmierć ojca, odejście ukochanej i jej śmierć z ręki odwiecznego wroga, kolejne konfrontacje z Kingpinem i wiele, wiele innych. Jak ta związana z dowództwem Hand i małym skokiem na ciemną stronę.

Tak więc po akcji z „Shadowland”, po poradzeniu sobie z opinią publiczną Matt Murdock stara się nadal być wziętym prawnikiem. Tym razem jego niepełnosprawność nie jest postrzegana jako coś, co , a coś, co wręcz krzyczy- MATT MURDOCK = DAREDEVIL. I jak na ironię- na ten krzyk heros musi udawać głuchego.

Żywot superbohatera byłby nudny, gdyby po drodze nie stanął mu na drodze jakiś łotr. Co stanie się jeśli naprzeciwko człowieka o ultra- wyczulonym słuchu stanie ktoś, kto jest zestalonym dźwiękiem ? Złoczyńca znany jako Klaw, dyżurny przeciwnik Black Panthera, po pewnej, niemiłej dla siebie, przygodzie z Avengers stara się dojść do siebie. Ścieżki losu sprawiają, że trafia na Daredevila. Sposób w jaki dochodzi do konfrontacji obu panów nie jest standardowy- czyli złoczyńca zło czyni, a heros stara się mu przerwać w mniej lub bardziej inwazyjny sposób. Innym oponentem, a raczej całą grupą są przedstawiciele wszystkich niemal zbrodniczych organizacji świata Marvela. A więc Hydra, A.I.M, , Tajne Imperium i tak dalej. W skrócie- dużo śmiesznych kostiumów i panów chcących zawładnąć światem, bądź go rozwałkować.

Paolo Riviera pokazał mistrzostwo w ukazywaniu dynamicznych przejść między kadrami. Rozmowa i space po NY Murdocka i Foggy’ go, czy potyczka z Klawem są niezwykle płynnymi i przyjemnymi dla oka scenami, które pocięte na osobne kadry nie miałby tak dużej mocy przekazu. Lecz to nie wszystko. RIviera nie bawi się w szczegóły. I właśnie ten ascetyzm w połączeniu ze kolorystyką i umiejętnym rozmieszczeniem jest największym atutem rysunków w tym tomie. I nie znajdzie się chyba nikt, kto przejdzie obok wizualizacji „radaru” Daredevila obojętnie.

Podsumowanie: Człowiek Bez Strachu to jedna z tych postaci, która jest stworzona do działania solowego. W jego wypadku podkreśla to ludzką stronę i to nie tylko prawniczą. Lecz najważniejszym elementem komiksu nie są pojedynki, a wewnętrzna zmiana Murdocka. Człowiek dotąd będący dosyć pesymistycznym typem postanawia to zmienić. Co nawet dla jego najbliższych jest niemałych szokiem. Na szczęście robi to w godny sposób, starając się odnowić swe życie, będące materiałem na kilka innych żywotów. I to nawet superbohaterskich.

http://superbook.blog.pl/2016/09/23/267-wkkm-99-mark-waid-paolo-m-riviera-daredevil-wscieklosc-i-furia/

Kręte są ścieżki życiowe superbohaterów. Ginący bliscy, kosmiczne wojaże, powroty zza grobu, przejścia na ciemną stronę, alternatywne wersje samego siebie i tak dalej. Słowem- trykociarzowi nie jest dane ot tak usiąść sobie po dołożeniu jakiemuś tam Doomowi czy...