Na kartach tej książki siedemnastu księży opowiada, jak doszło do tego, że odprawiają nie nową Mszę, ale Mszę trydencką. Niektórzy z nich, wyświęceni przed II Soborem Watykańskim, nigdy nie odprawiali nowej Mszy. Inni odprawiali ją, od kiedy została wprowadzona w roku 1969, ale ostatecznie odeszli od niej. Jeszcze inni, uformowani w posoborowych seminariach i wyświęceni po roku 1970, porzucili nowy ryt dla Mszy trydenckiej. „Zanim znalazłem ucieczkę we Mszy trydenckiej, byłem bliski porzucenia kapłaństwa... Uświadomiłem sobie, że to nie jest Msza, którą chcę odprawiać... Brak uszanowania w nowej Mszy jest uderzający... Tracimy ogromną liczbę wiernych, którzy widząc cały ten bałagan, mówią: Dajmy sobie z tym spokój... Czułem się szalenie zagubiony... Czułem, jakby w moją duszę wbijano miecz... Nowa Msza doprowadzała mnie do szału” — oto słowa, które padają z ust tych odważnych kapłanów. Oby wielu innych księży, podobnie jak oni, znalazło ukojenie w czcigodnym katolickim rycie Mszy św.!