Nie wiem dokładnie, jak ocenić tę pozycję. To moje pierwsze spotkanie z autorem-według opisu z okładki-bardzo doświadczonym. Historia ciekawa, jednak nie miałam pojęcia, czy jest to fantastyka, czy jakieś wydarzeniach na podstawie prawdziwych opowieści.
Druga sprawa to język. Bardzo mi się nie podobał. Nie wierzyłam emocjom postaci. Ich wypowiedzi nie były naturalne, ciągle mi zgrzytały z fabułą.
No i kwestia epilogu. To również część powieści czy już tylko komentarz autora..?
A okładka? Zostawiam bez komentarza.

Nie wiem dokładnie, jak ocenić tę pozycję. To moje pierwsze spotkanie z autorem-według opisu z okładki-bardzo doświadczonym. Historia ciekawa, jednak nie miałam pojęcia, czy jest to fantastyka, czy jakieś wydarzeniach na podstawie prawdziwych opowieści.
Druga sprawa to język. Bardzo mi się nie podobał. Nie wierzyłam emocjom postaci. Ich wypowiedzi nie były naturalne, ciągle...

Tematyka ma potencjał, ale książka jest tak naiwnie napisana, że miejscami ma się wrażenie, że pisał to pryszczaty licealista na zmianę chichocząc i dostając wypieków.

Tematyka ma potencjał, ale książka jest tak naiwnie napisana, że miejscami ma się wrażenie, że pisał to pryszczaty licealista na zmianę chichocząc i dostając wypieków.

Bardzo nie lubię tego pana, jako człowieka, za plucie jadem w tvp, za rasistowskie wierszyki itd. Lista jest długa.
Książkę podrzuciła mi koleżanka, mimo że nie prosiłam. Postanowiłam nie oceniać książki po autorze i zajrzeć do niej. Niestety muszę przyznać, że okazała się całkiem niezła, a przynajmniej pierwsza połowa, a pan którego nie lubię okazał się całkiem dobrym pisarzem.

Bardzo nie lubię tego pana, jako człowieka, za plucie jadem w tvp, za rasistowskie wierszyki itd. Lista jest długa.
Książkę podrzuciła mi koleżanka, mimo że nie prosiłam. Postanowiłam nie oceniać książki po autorze i zajrzeć do niej. Niestety muszę przyznać, że okazała się całkiem niezła, a przynajmniej pierwsza połowa, a pan którego nie lubię okazał się całkiem dobrym...

To moja pierwsza styczność z autorem i po tej pozycji wiem już, że nie ostatnia. Jest ona zupełnie inna od tych, które czytałam. Przede wszystkim dlatego, że autor podjął się opowieści o rzeczach niecodziennych, wychodzących poza granice naszego ciała, ale i umysłu. Można powiedzieć więcej - poza granice naszego życia! Fabuła trzyma w nas napięciu i nie jest przewidywalna, oczekujemy co będzie dalej z losami bohaterów. Trzeba zaznaczyć, że język p. Wolskiego jest momentami poetyczny, jak i patetyczny, ale przeplata się z jasnymi wyrażeniami, co tworzy ciekawą całość.

Wizualna strona książki co prawda nie zachęca aż nadto do sięgnięcia po nią, ale treść zdecydowanie nadrabia ten mankament. W tym momencie możemy potwierdzić słuszność powiedzenia "nie oceniaj książki po okładce".

Ostatnio zostałam zapytana, czy jest to historia prawdziwa. Nie potrafiłam odpowiedzieć. Bo nawet chyba tego sam autor nie wie...

To moja pierwsza styczność z autorem i po tej pozycji wiem już, że nie ostatnia. Jest ona zupełnie inna od tych, które czytałam. Przede wszystkim dlatego, że autor podjął się opowieści o rzeczach niecodziennych, wychodzących poza granice naszego ciała, ale i umysłu. Można powiedzieć więcej - poza granice naszego życia! Fabuła trzyma w nas napięciu i nie jest przewidywalna,...

Czyta się z zapartym tchem, historia nieprawdopodobna, ale tak napisana, że koniecznie trzeba dotrzeć do zakończenia. Pan Marcin ma talent niezaprzeczalny do tworzenia ciekawej fabuły. Wprawdzie elementy fantastyki mnie nie przekonują, ale tak umiejętnie splatają się wątki wszystkich bohaterów, tak fajny pomysł na książkę, że przeczytać mogą i realiści :)
Swoją drogą człowiek chciałby mieć możliwość oderwania się od ciała, choć na chwilę, by obejrzeć świat i bliskich z zewnątrz - ale tylko pod warunkiem, że się do siebie wróci.

Czyta się z zapartym tchem, historia nieprawdopodobna, ale tak napisana, że koniecznie trzeba dotrzeć do zakończenia. Pan Marcin ma talent niezaprzeczalny do tworzenia ciekawej fabuły. Wprawdzie elementy fantastyki mnie nie przekonują, ale tak umiejętnie splatają się wątki wszystkich bohaterów, tak fajny pomysł na książkę, że przeczytać mogą i realiści :)
Swoją drogą...

Tak się jakoś układa moja czytelnicza droga, że każde kolejne spotkanie z Panem Wolskim jest bardziej satysfakcjonujące. To trzecia książka po którą sięgnąłem i jestem bardzo zadowolony.

Któż nie marzył kiedyś o nadprzyrodzonych umiejętnościach. Kto nie chciałby panować nad czasem, latać itp. Dzięki tej książce takie niesamowite odczucia można przez chwilę odczuć. Choć wiadomo, że jedynie oczami wyobraźni.

Zarówno rozwój fabuły jak i zakończenie całości oceniam pozytywnie. Interesujące było obejrzenie świata oczami człowieka niepełnosprawnego i odtrąconego. W bardzo ciekawy sposób autor zmieniał sposób narracji. Wszystko złożone w całość tworzy na prawdę dobrą książkę.

Zastanawiam się dlaczego autor nie jest popularny i znany podczas gdy książki innych autorów często cieszą się większą popularnością mimo znacznie gorszej jakości.

Tak się jakoś układa moja czytelnicza droga, że każde kolejne spotkanie z Panem Wolskim jest bardziej satysfakcjonujące. To trzecia książka po którą sięgnąłem i jestem bardzo zadowolony.

Któż nie marzył kiedyś o nadprzyrodzonych umiejętnościach. Kto nie chciałby panować nad czasem, latać itp. Dzięki tej książce takie niesamowite odczucia można przez chwilę odczuć. Choć...

Książka Marcina Wolskiego pt. „Miejsce dla dwojga” to wspaniale opowiedziana historia z intrygującą fabułą jak i wątkiem romantycznym – miłością, która nie zna żadnych przeszkód. Głównego bohatera – Marka poznajemy w wieku 13 lat, kiedy to ciężko ranny po wypadku, znalazł się w szpitalu na oddziale intensywnej terapii, w stanie śmierci klinicznej. Balansuje na granicy życia i śmierci, a jego duch oddzielony od ciała, długo krąży nad światem.
Marek uchodzi z życiem jednak następstwem wypadku, w którym na rowerze zderzył się z pędzącym samochodem, było trwałe kalectwo - polegało na zatrzymaniu procesu dojrzewania. Chłopak zamyka się w domu, jest pogrążony w marzeniach i otoczony książkami. Nie posiada kolegów, ani koleżanek, a jedyną osobą, z którą może porozmawiać to jego matka. Kiedy ma 27 lat zostaje sam na świecie jest kompletnie zagubiony, nie ma dokąd pójść, nie ma pieniędzy, pracy. Marek ma poczucie, że życie go skrzywdziło, że nie jest ono sprawiedliwe – stracił zdrowie, matkę i nie ma środków do życia. W pewnym momencie pojawia się w nim iskierka nadziei, kiedy znajduje w swojej skrzynce na listy ulotkę firmy farmaceutycznej potrzebującej ochotników do badań testowych. Jednak prawda okazuje się zupełnie inna. Mężczyzna dowiaduje się, że zainteresowano się jego osobą tylko i wyłącznie ze względu na umiejętności oddzielenia duszy od ciała. Kiedy zdenerwowany chce zrezygnować, lekarze mówią mu o możliwości wykonania zabiegu chirurgicznego strun głosowych, który sprawi, że będzie miał męski głos i przeprowadzeniu terapii hormonalnej. Marek, który od zawsze miał kompleksy ze względu na swoje kalectwo nie może przejść obok takiej propozycji obojętnie i podejmuje ryzykowną współpracę.
W czasie swoich poza cielesnych podróży realizuje zadania pracowników firmy, ale również bez ich wiedzy obserwuje swoją sąsiadkę Elżbietę, w której się od dawna podkochuje. Odkrywa tajemnicę dziewczyny już wie, że ucieka przed swoja przeszłością. Czuje, że ona czegoś i kogoś boi.
Pewnego dnia w czasie metafizycznej podróży, Marka dręczy niepokój. Kiedy wraca do fabryki, aby wrócić do swojego ciała odkrywa, że budynek płonie, a pracownicy zostali zamordowani. Niestety chłopak nie może nigdzie znaleźć swojego ciała – nie ma go wśród zabitych. Odkrywa, że ktoś przywłaszczył sobie jego tożsamość. Dociera do niego, że już na zawsze zostanie duchem. Początkowo jest kompletnie załamany.
Zastanawia się jak pomóc ukochanej, co zrobić ze swoim życiem. Nie wie jak dalej żyć. Na szczęście mężczyźnie udaje się znaleźć sposób na rozmowy z Elżbietą.
To oczywiście jeszcze nie koniec powieści lecz jej maleńki początek. Historia Eli i Marka dopiero się zaczyna.
Oczywiście zdaję sobie sprawę, gdyby Marek nie był duchem, to ta miłość nigdy by nie miała szansy zaistnieć. Jednak powieść jest bardzo wciągająca. Bardzo podobał mi się styl i wprowadzenie do powieści wielu narratorów. Zakończenie mnie pozytywnie zaskoczyło, nie spodziewałam się takiego obrotu zdarzeń.
Polecam wszystkim...

Książka Marcina Wolskiego pt. „Miejsce dla dwojga” to wspaniale opowiedziana historia z intrygującą fabułą jak i wątkiem romantycznym – miłością, która nie zna żadnych przeszkód. Głównego bohatera – Marka poznajemy w wieku 13 lat, kiedy to ciężko ranny po wypadku, znalazł się w szpitalu na oddziale intensywnej terapii, w stanie śmierci klinicznej. Balansuje na granicy życia...

Bardzo przyzwoita książka. Nie znałam wcześniej twórczości Marcina Wolskiego, ale niewątpliwie jeszcze sięgnę po jakieś jego książki.
Fabuła nie bazuje na wyjątkowych oryginalnych pomysłach. Ale czyta się w tempie ekspresowym. Jest wszystko. Trochę miłości i trochę trupów, wątek nadnaturalny - podróże w czasie i przestrzeni. Bohaterowie sympatyczni i nie "papierowi". Książka kupiona w "ciemno", oby więcej takich przypadkowych wyborów.

Bardzo przyzwoita książka. Nie znałam wcześniej twórczości Marcina Wolskiego, ale niewątpliwie jeszcze sięgnę po jakieś jego książki.
Fabuła nie bazuje na wyjątkowych oryginalnych pomysłach. Ale czyta się w tempie ekspresowym. Jest wszystko. Trochę miłości i trochę trupów, wątek nadnaturalny - podróże w czasie i przestrzeni. Bohaterowie sympatyczni i nie "papierowi"....

Książkę tę nabyłem z nastawieniem na fantastykę. Jednak w moim odczuciu, po przeczytaniu tej książki, jest to romansidło. Niby jest wątek "fantasy": podróż duszy poza ciałem, tajne eksperymenty. To tylko dodatki, gdyby nie element "paranormalny", to ta miłość by nie zaistniała, nie byłoby o czym pisać.
Niby w Drakuli podobnie, ale jednak to inna kategoria. Pan Wolski napisał całkiem zgrabną opowiastkę o miłości, bardziej ambitną niż harlequin.

Książkę tę nabyłem z nastawieniem na fantastykę. Jednak w moim odczuciu, po przeczytaniu tej książki, jest to romansidło. Niby jest wątek "fantasy": podróż duszy poza ciałem, tajne eksperymenty. To tylko dodatki, gdyby nie element "paranormalny", to ta miłość by nie zaistniała, nie byłoby o czym pisać.
Niby w Drakuli podobnie, ale jednak to inna kategoria. Pan Wolski...

Marek jest młodym mężczyzną, który w wyniku wypadku z dzieciństwa został... kastratem. To nie koniec. Marek posiada pewien dar. Potrafi wychodzić poza swoje ciało.

Bohater jest nieśmiałym młodym mężczyzną. Z powodu swego kalectwa nie potrafi odnaleźć się w społeczeństwie. Ma problemy w kontaktach z ludźmi. Jedynie będąc poza ciałem, gdy inni go nie widzą, czuje się swobodnie. Podczas jednej z takich wędrówek jego ciało zostaje ukradzione. Jak na ironię, jedyną osobą będącą w stanie kontaktować się z jego duchem jest... jego ukochana, do której nie miał odwagi się zbliżyć.

Jest to urocza, interesująca i wyjątkowa opowieść o miłości, zawierająca wątek paranormalny i sensacyjny. Podczas czytania tej lektury można się wzruszyć do łez, zaśmiać a nawet zmartwić o losy głównego bohatera. Sytuacja, w której się znalazł jest nietypowa i trochę absurdalna. Losy głównego bohatera śledziłam z zapartym tchem. Czytałam ją dosyć dawno i wydała mi się niesamowicie oryginalna. Polecam wszystkim zmęczonym tanimi romansidłami.

[Więcej opinii znajdziesz na: http://paskudnerecenzje.blogspot.com]

Marek jest młodym mężczyzną, który w wyniku wypadku z dzieciństwa został... kastratem. To nie koniec. Marek posiada pewien dar. Potrafi wychodzić poza swoje ciało.

Bohater jest nieśmiałym młodym mężczyzną. Z powodu swego kalectwa nie potrafi odnaleźć się w społeczeństwie. Ma problemy w kontaktach z ludźmi. Jedynie będąc poza ciałem, gdy inni go nie widzą, czuje się...