Do strony 86, mimo drobnych zastrzeżeń, byłam zachwycona. Co było na stronie 86? Informacja o szczegółowym opisie konkretnych grobów w aneksie. Czemu więc entuzjazm nagle mi spadł? Bo nie znalazłam w mojej książce aneksu! W skutek wnikliwych poszukiwań odkryłam, że istnieje jakaś tajna wersja z aneksem dystrybuowana wyłącznie przez wydawcę. Wcześniej nie miałam szans na dowiedzenie się, że w ogóle mam jakiś wybór. Ta sytuacja znacząco obniża moją ocenę książki. Czuję się po prostu oszukana. :-(

Do strony 86, mimo drobnych zastrzeżeń, byłam zachwycona. Co było na stronie 86? Informacja o szczegółowym opisie konkretnych grobów w aneksie. Czemu więc entuzjazm nagle mi spadł? Bo nie znalazłam w mojej książce aneksu! W skutek wnikliwych poszukiwań odkryłam, że istnieje jakaś tajna wersja z aneksem dystrybuowana wyłącznie przez wydawcę. Wcześniej nie miałam szans na...

Badając szczątki kostne zachowane na średniowiecznych cmentarzyskach antropolog fizyczny może pomóc wyjaśnić, w których przypadkach mamy do czynienia z ludźmi uznanymi za wampiry. Ponieważ przynajmniej kilkadziesiąt pochówków traktowanych jest przez archeologów jako antywampiryczne, Łukasz Maurycy Stanaszek postanowił skonfrontować, na ile podstawnie. Nieodzowna przy tym musiała być refleksja skąd brały się wampiryczne przekonania i jak rozpoznawać „wampiry”.

Książka Wampiry w średniowiecznej Polsce to odpowiednio przygotowana do druku wersja pracy magisterskiej Stanaszka obronionej z wyróżnieniem w 2000 r. w Zakładzie Antropologii Historycznej Instytutu Archeologii UW.

Już na pierwszy rzut oka zwracają na siebie uwagę walory estetyczne książki. Wampiry… otrzymały twardą, płócienną oprawę, gruby papier i szereg drzeworytów. Koneserzy docenią to nostalgiczne nawiązanie do książek wydawanych w PRL-u.

Praca podzielona została na dwie części. W pierwszej znajdujemy wyjaśnienie istoty i genezy wampiryzmu, zaś w drugiej – dociekania nad właściwym rozpoznaniem pochówków antywampirycznych. Całość wieńczy posłowie Leszka Gardeły Badania „wampirów” piętnaście lat później.

Wiara w wampiry (upiory, strzygi) występowała nie tylko w średniowieczu. W pewnym okresie Rzeczpospolita przeżywała wręcz plagę takich wierzeń wzbudzającą zadziwienie u obcokrajowców. Ludzie szukali przyczyn dotykających ich nieszczęść w zemście zza grobu. Dlatego zwłoki podejrzanych o bycie wampirem wykopywano, by uniemożliwić mu dalsze powroty poprzez przebicie kołkiem, obcięcie głowy i złożenie między nogi, odwrócenie plecami do góry, przygniecenie kamieniami, spalenie na stosie.

Największą wartością opracowania Stanaszka jest spojrzenie typowe dla antropologa. Dzięki temu znajdujemy tu cenne uwagi poczynione odnośnie występowania na zachowanym materiale kostnym z grobów antywampirycznych śladów zmian chorobowych mogących być odbieranymi przez otoczenie zmarłego jako kalectwo (naznaczenie). Stąd wysuwa Stanaszek słuszny wniosek, że ułomności fizyczne kwalifikowały daną osobę do podejrzenia o wampiryzm.

Cenne są spostrzeżenia odnośnie etapów rozkładu ciała po śmierci. Podsumowane zostały te zjawiska, które według zanotowanych źródeł często dawały asumpt do potwierdzenia słuszności podejrzenia o wampiryzm. Wskazać tu wypada nagromadzenie gazów w ciele, które odbierano jako tycie zmarłego a dźwięk ich wypuszczenia na skutek przebicia ciała kołkiem jako jęki. Naturalnymi zjawiskami tłumaczy się również wrażenie rośnięcia włosów i paznokci nieboszczyka, czy nabierania rumieńców.

Wampiry… to książka popularnonaukowa, która łączy niebanalną formę wydania z wkładem naukowym antropologii w zajmującym dla wielu osób temacie. To sposób na poznanie wampirów, naszych polskich, bez romantyzmu i fantazjowania; na poznanie kim „wampiry” były naprawdę.

Pełna wersja recenzji na:
http://mediewalia.pl/ksiazki/niezwykle-ciala-wampirow/

Badając szczątki kostne zachowane na średniowiecznych cmentarzyskach antropolog fizyczny może pomóc wyjaśnić, w których przypadkach mamy do czynienia z ludźmi uznanymi za wampiry. Ponieważ przynajmniej kilkadziesiąt pochówków traktowanych jest przez archeologów jako antywampiryczne, Łukasz Maurycy Stanaszek postanowił skonfrontować, na ile podstawnie. Nieodzowna przy tym...

Książka rozczarowująca. Można by wymieniać i wymieniać wady... Dla kogoś, kto zna się na temacie, książka nie wnosi nic nowego, jedynie irytuje. Problem został potraktowany powierzchownie i płytko. Panuje w niej chaos chronologiczny. Wszystkie dawne wierzenia zostały wrzucone do jednego worka "wampiry". Rażący brak warsztatu. O samym średniowieczu znajdziemy parę kartek, reszta to przykłady z wieków XVI, XVII, XVIII, XIX a nawet XX. Autor rzuca teoriami w ogóle nie uzasadnionymi podstawami źródłowymi. O terminach takich jak magia posthuma czy Wiedergaenger można jedynie pomarzyć, a są one nierozerwalnie związane z zagadnieniem pochówków antywampirycznych. Nie polecam. Szkoda na nią czasu i pieniędzy.

Książka rozczarowująca. Można by wymieniać i wymieniać wady... Dla kogoś, kto zna się na temacie, książka nie wnosi nic nowego, jedynie irytuje. Problem został potraktowany powierzchownie i płytko. Panuje w niej chaos chronologiczny. Wszystkie dawne wierzenia zostały wrzucone do jednego worka "wampiry". Rażący brak warsztatu. O samym średniowieczu znajdziemy parę kartek,...

"Praca „Wampiry w średniowiecznej Polsce” z pewnością zainteresuje wszystkich, których postać wampira intryguje i którzy chcieliby poznać korzenie wiary w te krwiożercze istoty. Kto zna wampiry jedynie ze współczesnej popkultury może się zdziwić jak ich obraz zmieniał się przez wieki, a kto zgłębiał już temat ich pochodzenia, ten dzięki Stanaszkowi pogłębi i usystematyzuje swą wiedzę. Dodatkowym autem wydania jest piękna oprawa graficzna: tłoczona okładka oraz znajdujące się wewnątrz drzeworyty autorstwa Wojciecha Marchlewskiego. Pracę Łukasza Maurycego Stanaszka warto przeczytać, a potem z dumą postawić na półce."

Reszta opinii pod adresem: https://tanayahczyta.wordpress.com/2016/10/20/wampiry-w-sredniowiecznej-polsce-l-m-stanaszek/ :)

"Praca „Wampiry w średniowiecznej Polsce” z pewnością zainteresuje wszystkich, których postać wampira intryguje i którzy chcieliby poznać korzenie wiary w te krwiożercze istoty. Kto zna wampiry jedynie ze współczesnej popkultury może się zdziwić jak ich obraz zmieniał się przez wieki, a kto zgłębiał już temat ich pochodzenia, ten dzięki Stanaszkowi pogłębi i usystematyzuje...

Zapraszam do lektury całości recenzji na blogu Czepiam się książek

http://czepiamsieksiazek.pl/?p=2191

Na rynku pojawiła się właśnie publikacja, jakiej jeszcze nie było. Tym razem książka całkowicie abstrahująca od popkulturowych, literackich i filmowych przedstawień wampira. Wampiry w średniowiecznej Polsce to opracowanie raczej wąskiego wycinka wampirycznej rzeczywistości, ale umieszczonego w kontekście całej dostępnej dziś wiedzy o wampirach, nie tylko z Polski czy Europy, ale całego świata. Przenosimy się do średniowiecza, do miasteczek i na daleką prowincję. Obserwujemy jak z połączenia nowo zaszczepionego chrześcijaństwa i przekazywanych od pokoleń ludowych wierzeń, wykluwa się idea wampira. Istoty ludzkiej i nadprzyrodzonej zarazem. Żywego trupa. Martwego ciała ożywionego demonicznym pierwiastkiem.

Łukasz Maurycy Stanaszek jest archeologiem i antropologiem. Jego książka popularnonaukowa wydana przez Narodowe Centrum Kultury to nowe spojrzenie na genezę wierzeń w wampiry i wampiryczny folklor na ziemiach polskich, a przede wszystkim próba odpowiedzi na pytanie, czy wyobraźnię naszych przodków rzeczywiście zdominowała wiara w powracające zza grobu potwory wysysające krew, czy strach przed upiorem był dawniej tak powszechny, jak się często uważa.

Tom Wampiry w średniowiecznej Polsce otwiera materiał znany z innych publikacji, a więc: zdefiniowanie czym jest wampir; określenie jego podstawowych cech; zarys okołowampirycznego folkloru w tym historia prawampira Drakuli, czyli wołoskiego księcia Vlada Palownika; opis chorób psychicznych i fizycznych utożsamianych dawniej z wampiryzmem. Tak wszystko to już było, dlatego Stanaszek opisuje powyższe zagadnienia bardzo krótko i sumarycznie oraz – co ważne – zwracając uwagę na nieeksponowane dotąd aspekty i umieszczając powyższe treści w nowych kontekstach. Bez podobnego wprowadzenia pozycja popularnonaukowa o wampirach byłaby niepełna[...]

Zapraszam do lektury całości recenzji na blogu Czepiam się książek

http://czepiamsieksiazek.pl/?p=2191

Na rynku pojawiła się właśnie publikacja, jakiej jeszcze nie było. Tym razem książka całkowicie abstrahująca od popkulturowych, literackich i filmowych przedstawień wampira. Wampiry w średniowiecznej Polsce to opracowanie raczej wąskiego wycinka wampirycznej...

Wampiry – to ostatnimi czasy jeden z popularniejszych motywów w kulturze masowej. Popyt na nieumarłych krwiopijców, który zaczął się od napisanej przez Brama Stokera historii ekscentrycznego hrabiego z Rumunii, na przestrzeni blisko stu trzydziestu lat zdążył zaowocować setkami różnych dzieł, zarówno literackich, filmowych, jak i wśród gier wideo lub towarzyskich. Wieczna egzystencja wśród nocnych cieni kojarzy się nam niemal wyłącznie z czymś romantycznym i pociągającym, co pokazuje niedawna popularność pewnej sagi o wiecznie młodym licealiście, który w chwilach wolnych od chłeptania posoki mógłby pracować jako kula dyskotekowa. Zapominamy widocznie, że koncepcja powracającego zza grobu kanibala istniała już setki lat wcześniej – i, zamiast motylków w brzuchach u spragnionych mocnych wrażeń nastolatek, budziła wtedy graniczący z obłędem egzystencjalny strach w sercach wszystkich, którzy stawali w obliczu nagłej śmierci kogoś z sąsiedztwa. To właśnie temu wyobrażeniu wampira poświęcona jest nowa pozycja wydana nakładem Narodowego Centrum Kultury – "Wampiry w średniowiecznej Polsce", praca magisterska doktora nauk historycznych, dyplomowanego kustosza oraz jednego z czołowych polskich antropologów i archeologów działających obecnie, Łukasza Maurycego Stanaszka.

Cały tekst dostępny tu: http://www.kotwbookach.pl/2016/10/wampiry-w-sredniowiecznej-polsce-ukasza.html

Wampiry – to ostatnimi czasy jeden z popularniejszych motywów w kulturze masowej. Popyt na nieumarłych krwiopijców, który zaczął się od napisanej przez Brama Stokera historii ekscentrycznego hrabiego z Rumunii, na przestrzeni blisko stu trzydziestu lat zdążył zaowocować setkami różnych dzieł, zarówno literackich, filmowych, jak i wśród gier wideo lub towarzyskich. Wieczna...

Opowieści o zmarłych wstających nocą z grobów i wysysających krew ze śpiących ludzi, zyskujących tym sposobem siły witalne i złudzenie życia, mają na Słowiańszczyźnie bardzo długą tradycję; choć na przestrzeni wieków oraz w zależności od obszaru występowania podlegały one licznym modyfikacjom, w swej podstawowej warstwie pozostawały niezmienne. Pomimo tego iż historie o istotach posiadających cechy wampiryczne znane są z różnych epok i zakątków świata, to właśnie Słowianie spopularyzowali ideę wampiryzmu, w dodatku na długo przed osiedleniem się w Europie. Wiara w nieboszczyków powracających do świata żywych i żywiących się ludzką krwią jest wypadkową pierwotnej, animistycznej wizji świata, w której ogromną rolę odgrywała magia, jak i przekonania o istnieniu życia pozagrobowego; to one dały początek ludowym przesądom i wierzeniom, które, wzbogacone o chrześcijańskie dogmaty oraz autentyczne wydarzenia wynikające z niewiedzy co do natury pewnych chorób, ukształtowały znany po dziś dzień wizerunek wampira.
Jaka jest geneza zjawiska wampiryzmu, w jaki sposób przebiegał jego rozwój, jakie były jego uwarunkowania społeczno - kulturowe i psychologiczne, a także podejmowane zabiegi antywampiryczne, służące ochronie danej społeczności oraz ślady tychże działań badane przez współczesnych archeologów i antropologów kultury - próby odpowiedzi na te pytania podjął się autor niniejszej książki, dr nauk humanistycznych, archeolog i antropolog właśnie, Łukasz Maurycy Stanaszek. Jego publikacja "Wampiry w średniowiecznej Polsce" powstała jako praca magisterska, została wydana dzięki wsparciu Narodowego Centrum Kultury po uprzednich modyfikacjach, dzięki którym spełnia ona standardy publikacji popularnonaukowej i ma szansę trafić, a także rzecz jasna zainteresować, szersze grono odbiorców.

czytaj dalej: https://zwiedzamwszechswiat.blogspot.com/2016/10/wampiry-w-sredniowiecznej-polsce.html

Opowieści o zmarłych wstających nocą z grobów i wysysających krew ze śpiących ludzi, zyskujących tym sposobem siły witalne i złudzenie życia, mają na Słowiańszczyźnie bardzo długą tradycję; choć na przestrzeni wieków oraz w zależności od obszaru występowania podlegały one licznym modyfikacjom, w swej podstawowej warstwie pozostawały niezmienne. Pomimo tego iż historie o...