Tematem tego studium są przedstawienia personifikacji cnót żeńskich (Zgoda, Pobożność, Płodność, Skromność) z epoki Antoninów (II wiek). Autor poddaje analizie materiał numizmatyczny oraz dzieła rzeźbiarskie, które konfrontuje z istniejącymi przekazami literackimi oraz epigraficznymi. Skupia się przede wszystkim na propagandowej funkcji wizerunków powstałych w kręgu władzy cesarskiej oraz ich recepcją w sztuce prywatnej. Można więc powiedzieć, że jest to praca, która dotyczy nie tylko zagadnień historyczno-artystycznych, ale również dziejów obyczajów i... propagandy. Mikocki poddaje analizie ponad sto różnych dzieł ukazujących recepcję popieranych przez dwór cesarski postaw moralnych. Szkoda, że więcej miejsca nie poświęcił właśnie związkowi tych przedstawień z realizowaniem przez rząd cesarski polityki obyczajowej i - avant la lettre - "prorodzinnej". W moim odczuciu w tej książce nieco zaburzone są proporcje: zbyt wiele jest ilustracji oraz ich opisu, a za mało analizy.

Tematem tego studium są przedstawienia personifikacji cnót żeńskich (Zgoda, Pobożność, Płodność, Skromność) z epoki Antoninów (II wiek). Autor poddaje analizie materiał numizmatyczny oraz dzieła rzeźbiarskie, które konfrontuje z istniejącymi przekazami literackimi oraz epigraficznymi. Skupia się przede wszystkim na propagandowej funkcji wizerunków powstałych w kręgu władzy...