Moja pierwsza książka autorstwa Moliny, ale na pewno nie ostatnia. Bardzo podoba mi się styl pisarza, atmosfera, jaką tworzy w kreowanym przez siebie świecie oraz postaci- tak zagmatwane charakterologicznie. Bardzo dobra analiza toksycznego związku, z perspektywy strony, która kocha bardzie, a przez to podporządkowuje życie drugiej osobie. Zderzenie ambicji artystycznych Blanki i dobrodusznego urzędnika Maria podkreśla rozdźwięk między nimi i niemożność porozumienia się na płaszczyźnie intelektualnej. Bardzo prawdziwa, głęboka i niesamowicie wciągająca historia, której esencję autor mieści na stu stronach. Polecam.

Moja pierwsza książka autorstwa Moliny, ale na pewno nie ostatnia. Bardzo podoba mi się styl pisarza, atmosfera, jaką tworzy w kreowanym przez siebie świecie oraz postaci- tak zagmatwane charakterologicznie. Bardzo dobra analiza toksycznego związku, z perspektywy strony, która kocha bardzie, a przez to podporządkowuje życie drugiej osobie. Zderzenie ambicji artystycznych...

Świetnie pokazane studium chorego związku. Książka ma niecałe 100 stron, tymczasem można odnieść wrażenie, że przeczytaliśmy trzysta, bo jest tak "gęsto" napisana.
Molina fantastycznie buduje atmosferę - do ostatnich akapitów można się zastanawiać, jaki jest właściwie stan umysłu narratora.
Naprawdę niezłe.

Świetnie pokazane studium chorego związku. Książka ma niecałe 100 stron, tymczasem można odnieść wrażenie, że przeczytaliśmy trzysta, bo jest tak "gęsto" napisana.
Molina fantastycznie buduje atmosferę - do ostatnich akapitów można się zastanawiać, jaki jest właściwie stan umysłu narratora.
Naprawdę niezłe.

Wciągająca książka o sile uzależnienia od drugiego człowieka. No i pytanie - czy uzależnienie od drugiego człowieka da się uznać za miłość i czy taka relacja faktycznie może dawać szczęście? Odpowiedź, jak to bywa w dobrej literaturze, nie jest jednoznaczna.

Wciągająca książka o sile uzależnienia od drugiego człowieka. No i pytanie - czy uzależnienie od drugiego człowieka da się uznać za miłość i czy taka relacja faktycznie może dawać szczęście? Odpowiedź, jak to bywa w dobrej literaturze, nie jest jednoznaczna.

Podejrzewam, że doszukałam się czegoś przeciwnego, niż zamierzano przekazać. Niemniej jednak, narracja przyjemna, książka krótka, więc można przeczytać.
Nie rozumiem tylko o co chodziło z imieniem Żony. Raz pisano Blanka, innym Blanca. Niedopatrzenie?
Do wszystkiego można przywyknąć, można sobie to jakoś wyjaśnić i zaakceptować.
Miłość i pożądanie niewątpliwe stanowi dla nas powód życia i wielu poświęceń. Mario jest skrajnym przykładem.

Podejrzewam, że doszukałam się czegoś przeciwnego, niż zamierzano przekazać. Niemniej jednak, narracja przyjemna, książka krótka, więc można przeczytać.
Nie rozumiem tylko o co chodziło z imieniem Żony. Raz pisano Blanka, innym Blanca. Niedopatrzenie?
Do wszystkiego można przywyknąć, można sobie to jakoś wyjaśnić i zaakceptować.
Miłość i pożądanie niewątpliwe stanowi dla...

Cudowna. Uświadamiająca. Poleciłabym każdemu mężczyźnie, chociaż nie jestem pewna, czy nie byłaby to lekka tortura ;)

Cudowna. Uświadamiająca. Poleciłabym każdemu mężczyźnie, chociaż nie jestem pewna, czy nie byłaby to lekka tortura ;)

2003

2003

Krótka, intrygująca, napisana dobrze, zakończenie: niecodzienne.

Krótka, intrygująca, napisana dobrze, zakończenie: niecodzienne.

Przewrotna nowelka o miłości, obsesji, namiętności. Suspens w zakończeniu nadający całości nieco żartobliwego charakteru. I zdecydowanie zwiększający przyjemność z przeczytania.

Przewrotna nowelka o miłości, obsesji, namiętności. Suspens w zakończeniu nadający całości nieco żartobliwego charakteru. I zdecydowanie zwiększający przyjemność z przeczytania.