"Szare smerfy" to kolejny tom z serii, który ukazał się (w końcu!) na polskim rynku. Jeden z nielicznych, który zawiera tylko jedną opowieść - jedną ale za to jaką! Wszystko zaczyna się od dziwnego zachowania Smerfów - zaczynają być dla siebie niemiłe, przestają sobie pomagać, wyśmiewają się wzajemnie i obrażają. Nagle podczas jednej z kłótni w lesie Smerfy odkrywają, że nie są w nim same, a prawa do smerfojagód zaczęły rościć sobie... Szare Smerfy, na czele z Papą Szefem. Papa Smerf zachęca Smerfy do prób zaprzyjaźnienia się z sąsiadami, jednakże sprawy przybierają nieoczekiwany obrót. Czy Smerfy zjednoczą się w obliczu wspólnego wroga? Gorąco polecam :)

"Szare smerfy" to kolejny tom z serii, który ukazał się (w końcu!) na polskim rynku. Jeden z nielicznych, który zawiera tylko jedną opowieść - jedną ale za to jaką! Wszystko zaczyna się od dziwnego zachowania Smerfów - zaczynają być dla siebie niemiłe, przestają sobie pomagać, wyśmiewają się wzajemnie i obrażają. Nagle podczas jednej z kłótni w lesie Smerfy odkrywają, że...

Wszyscy dobrze wiemy, jakie cechy charakteru posiadają Smerfy. Prawda, że są małostkowe, kłótliwe, aroganckie, złośliwe, samolubne i niemiłe? Coś się nie zgadza? Czyżbym nie miał racji? Pewnie uważacie, że się pomyliłem? Właściwie to nie ja, a scenarzyści albumu „Szare Smerfy”. Thierry Culliford i Luc Parthoens zaprezentowali historię, w której słynnym niebieskim skrzatom w białych ubrankach trochę się w główkach pomieszało. Zapomniały, że „bycie smerfastycznym” polega na przyjaźni, solidarności i uczynności.

Papa Smerf próbuje ratować sytuację. Postanawia przemówić swoim podopiecznym do rozumu, organizuje wioskowe zebranie, na którym gada i gada, edukuje, ale nie przynosi to spodziewanego efektu. Chociaż jego podopieczni kiwają ze zrozumieniem głowami, jednak po chwili znów zaczynają się sprzeczać i znieważać. Dlatego naczelnik musi sięgnąć po bardziej radykalne środki. Trzeba przyznać, że jego pomysł jest iście diabelski.

Następnego poranka w pobliżu pojawia się druga wioska Smerfów, którą zamieszkują również niebieskie skrzaty, ale ich ubranka są szare. Na tym jednak nie kończą się różnice między bohaterami. W nowej wiosce mieszkają wojownicy, którzy są ucieleśnieniem wszystkich najgorszych cech Smerfów. Sąsiedzi stanowią magiczną kopię oryginałów, lustrzane odbicie zniekształcone i przeciwległe. A z biegiem akcji okazuje się, że nowi są nieprzewidywalni i bardzo niebezpieczni. Papcio pluje sobie w brodę, bo czuje się winny. Sytuacja z dnia na dzień staje się coraz bardziej dramatyczna, konflikt między mieszkańcami wiosek narasta...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/11/02/smerfy-20-szare-smerfy/

Wszyscy dobrze wiemy, jakie cechy charakteru posiadają Smerfy. Prawda, że są małostkowe, kłótliwe, aroganckie, złośliwe, samolubne i niemiłe? Coś się nie zgadza? Czyżbym nie miał racji? Pewnie uważacie, że się pomyliłem? Właściwie to nie ja, a scenarzyści albumu „Szare Smerfy”. Thierry Culliford i Luc Parthoens zaprezentowali historię, w której słynnym niebieskim skrzatom w...

Tym razem dla odmian),to Papa Smerf nabroił. Oczywiście całkowicie nieumyślnie, ale jednak. Wszystko zaczęło się od tego, że niebieskie ludki stały się dla siebie bardzo niemiłe, a kłótnie i bójki były na porządku dziennym. Ponieważ upomnienia Papy Smerfa nie przyniosły oczekiwanego efektu, postanowił on skorzystać z magii. Tak właśnie rozpoczęły się wielkie kłopoty Smerfów z niespodziewanymi gośćmi – Szarymi Smerfami.

Graficznie album Szare Smerfy prezentuje się miło dla oka. Wydany został bardzo starannie. Rysunki nawiązują do wersji animowanej bajki. Kolorystyka jest bardzo żywa, a humor sytuacyjny zachęca nie tylko najmłodszych do sięgnięcia po komiks. Czcionka jest dość duża i wyraźna i starsze dzieci nie powinny mieć problemu z odczytaniem jej. Na 48 stronach znajdziemy świetne rysunki, dużo akcji i mnóstwo zabawy. Poza samą zabawą komiks ma także walory dydaktyczne.

Tym razem dla odmian),to Papa Smerf nabroił. Oczywiście całkowicie nieumyślnie, ale jednak. Wszystko zaczęło się od tego, że niebieskie ludki stały się dla siebie bardzo niemiłe, a kłótnie i bójki były na porządku dziennym. Ponieważ upomnienia Papy Smerfa nie przyniosły oczekiwanego efektu, postanowił on skorzystać z magii. Tak właśnie rozpoczęły się wielkie kłopoty...

„Szare Smerfy” to komiks, na kartach którego wiele się dzieje. Zaczyna się od tego, że Smerfy, dotąd przyjacielskie i pomocne zaczynają zachowywać się coraz gorzej. Nie pomagają prośby i uwagi Papy Smerfa. Smerfy kłócą się z byle powodu, wszczynają nawet bójki i odnoszą do siebie po prostu okropnie. Papa Smerf ma dość tego zachowania. Postanawia pokazać Smerfom jak bardzo niewłaściwe jest ich zachowanie. Smerfy nie zdają sobie jednak sprawy z jego pomysłu. Papa Smerf za pomocą magii chce natomiast zmienić ich zachowanie. Wówczas to w okolicy wioski Smerfów pojawia się druga wioska, zupełnie taka w jakiej mieszkają Smerfy. Z tym wyjątkiem, że tę drugą wioskę zamieszkują szare Smerfy, pozbawione jakichkolwiek zasad i wartości. Skąd wzięły się szare Smerfy i jaki będą miały wpływ na życie Smerfów?

Lektura, mimo iż nie często sięgamy po komiksy, bardzo zainteresowała zarówno mnie jak i moich małych sympatyków przygód Smerfów, no ale jak tu ich nie kochać. Ilustracje są naprawdę udane, kolorowe i wesołe, właśnie takie jakie goszczą na ekranach TV. Dialogi natomiast krótkie, czytelne i zrozumiałe dla dzieci. Cała przygoda natomiast bardzo pouczająca, pokazuje najmłodszym, że nasze zachowanie ma ogromny wpływ na nasze otoczenie.

Kolejną przygodę ze Smerfami zaliczamy więc do tych zdecydowanie udanych i myślę, że gdy tylko nadarzy się okazja sięgniemy wspólnie po kolejne tytuły do czego szczerze zachęcamy ;)

„Szare Smerfy” to komiks, na kartach którego wiele się dzieje. Zaczyna się od tego, że Smerfy, dotąd przyjacielskie i pomocne zaczynają zachowywać się coraz gorzej. Nie pomagają prośby i uwagi Papy Smerfa. Smerfy kłócą się z byle powodu, wszczynają nawet bójki i odnoszą do siebie po prostu okropnie. Papa Smerf ma dość tego zachowania. Postanawia pokazać Smerfom jak bardzo...

Smerfów nikomu nie trzeba przedstawiać. Wychowało się na nich kilka pokoleń. Małe niebieskie ludziki podbiły serca dzieci oraz dorosłych. Wiele osób kolekcjonowało figurki tych sympatycznych postaci, inni (jak ja) z lekką zazdrością spoglądali na kolekcjonerów. Komiksy były upragnionymi obiektami. W dorosłym życiu postanowiłam spełniać swoje dziecięce marzenia, więc pojawiła się i kolekcja figurek i lektury. Nie wiem, czy to urok Smerfów, czy może moje nastawienie sprawiło, że córka także stała się wielką miłośniczką tych filmowo-komiksowych postaci. Regularnie czyta wszystkie posiadane komiksy, codziennie je przegląda, zachęca do lektury psa (razem pod kocykiem czytają „Smerfy”) i wypatruje nowych figurek do kolekcji.
Kolejny tom komiksu nie zawiódł jej. Opowieść o szarych Smerfach stałą się jedną z ulubionych lektur. Historia zaczyna się od dziwnego zachowania bohaterów, a akcja jest dość nietypowa, ponieważ tym razem Gargamel nie pojawia się ani razu. Ponad to zamiast pomagać sobie i cieszyć się swoim towarzystwem tak jak zawsze małe niebieskie stworki stają się złośliwe. Być może są przepracowane i brakuje im lekkiej odmiany codziennej rutyny. Każdy unika pracy, chce dokuczyć innym, krzyczy, zapomina o oddaniu narzędzi i tak dalej. Lista powodów do kłótni jest długa. Papa Smerf zmartwiony tą sytuacją zaszywa się w laboratorium. Następnego dnia wysyła kilka Smerfów, aby zebrały smerfojagody. W czasie kłótni o krzak z dorodnymi owocami zostają pojmani przez Szare Smerfy. Jednemu udaje się uciec i powiadomić wioskę o nieszczęściu. Mali bohaterowie wyruszają na zwiad i z misją odbicia więźniów. Okazuje się, że nowi sąsiedzi są wojowniczym plemieniem mającym wszelkie najgorsze cechy: są leniwe, agresywne, złośliwe, chcą podbijać i wykorzystywać innych. Zaproszenie ich na przyjęcie, a później udostępnienie tamy kończy się dla Smerfów katastrofą. Starania Papy Smerfa o pokojowe kontakty kończą się niepowodzeniem. Jego przyjaciele stają się niewolnikami intruzów. Kiedy wydaje nam się, że już nie ma dla nich ratunku z pomocą przychodzi Papa Smerf. W obliczu zagrożenia Smerfy się jednoczą, a Papa Smerf zdradza tajemnicę pojawienia się ciemiężycieli oraz uwalnia swoich „podopiecznych”.
„Szare Smerfy to opowieść bardzo prosta i pouczająca. Mały czytelnik bez trudu odczyta przesłanie o konieczności współpracy z kolegami i koleżankami oraz unikaniu konfliktu. Antywzorce Szarych Smerfów oraz chwilowe złe postawy Smerfów pomogą w zobrazowaniu problemów, z którymi często mamy do czynienia.
Komiks (jak wszystkie z serii o Smerfach) pięknie ilustrowany, ładnie oprawiony. Alain Maury doskonale oddaje styl rysowania Peyo (twórcy Smerfów). Czytelnik niemający świadomości o innych autorach nie zauważy różnicy między pierwowzorami i kontynuacją. Od wcześniejszych tomów różni je jednak to, że są one bardziej dydaktyczne. Mamy tu taką samą dawkę zabawy, ale dostajemy też czytelne przesłanie, dzięki czemu łatwiej będzie poruszyć z dzieckiem trudne tematy. Polecam.

Smerfów nikomu nie trzeba przedstawiać. Wychowało się na nich kilka pokoleń. Małe niebieskie ludziki podbiły serca dzieci oraz dorosłych. Wiele osób kolekcjonowało figurki tych sympatycznych postaci, inni (jak ja) z lekką zazdrością spoglądali na kolekcjonerów. Komiksy były upragnionymi obiektami. W dorosłym życiu postanowiłam spełniać swoje dziecięce marzenia, więc...

Smerfy wszyscy znają, a co jakiś czas powtarzają również serial, o tych niebieskich stworkach, a co za tym idzie, każdy może się z nimi zaznajomić, jeśli oczywiście ich nie zna.Ostatnimi czasy powstały również filmy kinowe o tych błękitnych maleństwach.Peyo stworzył niezwykle sympatyczne postaci, a równowagę dla ich dobroci tworzy czarodziej Gargamel ze swoim osławionym kotem Klakierem.Po jego odejściu serię kontynuuje jego syn Thierry.

Smerfy żyją sobie spokojnie, w zgodzie i harmonii.Jednak pewnego dnia ich zachowanie diametralnie się zmienia i zaczynają się kłócić między sobą.Papa Smerf postanawia to zmienić...
Pewnego dnia nasi przyjaciele odkrywają drugą wioskę pełną Smerfów.Tym razem stworki te nawet nie przypominają typowych Smerfów.Kłócą się między sobą, nie zważają na nic i coraz bardziej wpływają na życie drugiej wioski.Sytuacja się zaognia.Co dalej, skąd się wzięły tajemnicze złośliwce? Przekonajcie się sami.

Przeuroczy komiks który przeczytałem, a raczej obejrzałem z uśmiechem na ustach.Sympatyczni bohaterowie, ciekawe przygody, super!Dzieci będą zachwycone.Zachęcam do lektury.

Smerfy wszyscy znają, a co jakiś czas powtarzają również serial, o tych niebieskich stworkach, a co za tym idzie, każdy może się z nimi zaznajomić, jeśli oczywiście ich nie zna.Ostatnimi czasy powstały również filmy kinowe o tych błękitnych maleństwach.Peyo stworzył niezwykle sympatyczne postaci, a równowagę dla ich dobroci tworzy czarodziej Gargamel ze swoim osławionym...

SMERFY KONTRA… SMERFY?

Jak wszyscy doskonale wiemy Smerfy są jedne jedyne i niepowtarzalne. Dlatego Gargamel poluje na nie, zamiast szukać innych wiosek tych małych niebieskich skrzatów. Jednak młode pokolenie, które przejęło po Peyu spuściznę serii postanowiło zrewidować to twierdzenie. Co z tego wyszło? Mimo moich obaw naprawdę udany tom serii!

W wiosce Smerfów, jak zwykle nie dzieje się najlepiej. Dotychczas dobre dla siebie, sympatyczne niebieskie stworzonka wpadają w rutynę i złość. Byle drobnostki wywołują w ich małej przecież społeczności coraz większe kłótnie i zatargi. Nieoddane narzędzia, brak czasu, znaleziony krzak smerfojagód… Przy okazji sprzeczki o to ostatnie nasi bohaterowie spotykają dziwnych Smerfów, które noszą szare czapeczki i spodnie. I wydają się być nadzwyczaj złe! Pomimo trudnej sytuacji Papa Smerf stara się nawiązać przyjazne stosunki z tym drugim smerfnym plemieniem, ale kryzys pogłębia się z każdą. Szare Smerfy pod dowództwem Papy Szefa uważają, że mogą robić wszystko, na co tylko mają ochotę. Jak można sobie z nimi poradzić? I skąd tak naprawdę się wzięły?

Przyznam, że widząc okładkę (i czytając opis treści) pomyślałem najpierw, że syn Peyo oraz pozostali twórcy odpowiadający za ten tom postanowili powielić treść „Awantury w wiosce Smerfów”. Tym bardziej ucieszył mnie fakt, że szósty tom nowej odsłony przygód niebieskich stworków okazał się nie tylko oryginalnym pod względem pomysłu (a przynajmniej na tyle oryginalnym, na ile pozwalała na to konwencja),ale też i całkiem udaną, sympatyczną rozrywką dla czytelników w każdym wieku.

Co urzeka? Na pewno storna graficzna. Alain Maury rysuje dokładnie tak, jak rysował Peyo. Podobnie jest także pod względem koloru. Twórcy komiksowi nie poszli w kierunku, jaki obrali autorzy filmowych przygód Smerfów. Zamiast na siłę uwspółcześniać opowieść i sięgać po nowoczesne środki, zachowują klasyczną wartość Smerfów i to należy docenić.

Fabularnie także jest ciekawie. Bo i z humorem i z akcją, i nie brak także w treści dydaktyzmu. I chociaż nie są to te same Smerfy, które przed laty tworzył Peyo, naprawdę warto jest je poznać. Dlatego też polecam je Waszej uwadze i czekam na kolejny, zapowiedziany już tom, bo wygląda bardzo obiecująco.

Recenzja opublikowana na moim blogu http://ksiazkarnia.blog.pl/2016/10/10/szare-smerfy-luc-parthoens-thierry-culliford-i-alain-maury/

SMERFY KONTRA… SMERFY?

Jak wszyscy doskonale wiemy Smerfy są jedne jedyne i niepowtarzalne. Dlatego Gargamel poluje na nie, zamiast szukać innych wiosek tych małych niebieskich skrzatów. Jednak młode pokolenie, które przejęło po Peyu spuściznę serii postanowiło zrewidować to twierdzenie. Co z tego wyszło? Mimo moich obaw naprawdę udany tom serii!

W wiosce Smerfów, jak...