Gorąco polecam, bardzo ciekawa książka, nie tylko na temat podróży ale też pokazuje nietypowy temat.

Gorąco polecam, bardzo ciekawa książka, nie tylko na temat podróży ale też pokazuje nietypowy temat.

Książka, która pozwoliła mi na niezwykłą podróż i choć wszelkie przepowiednie, a tym bardziej wróżbitów, traktuję z lekkim przymrużeniem oka to przenikliwość refleksji autora jest wybitnie zaskakująca. Spostrzeżenia na temat świata (przemijającego) i ludzi, pragnących szaleńczej unifikacji w imię postępu wydają się być przestrogą. Na ile skuteczną? Smakuję tę literaturę i są to dla mnie godziny wytchnienia od płycizny dialogów o niczym i miernoty kultury obrazkowatości.

Książka, która pozwoliła mi na niezwykłą podróż i choć wszelkie przepowiednie, a tym bardziej wróżbitów, traktuję z lekkim przymrużeniem oka to przenikliwość refleksji autora jest wybitnie zaskakująca. Spostrzeżenia na temat świata (przemijającego) i ludzi, pragnących szaleńczej unifikacji w imię postępu wydają się być przestrogą. Na ile skuteczną? Smakuję tę literaturę i...

„Powiedział mi wróżbita” jest świetnym reportażem. Naprawdę. Tiziano Terzani postanawia, że rok 1993 będzie rokiem bez samolotów- co może być trudne dla dziennikarza do urzeczywistnienia. Pozorne ograniczenie okazuje się czymś wręcz przeciwnym- możliwością. Możliwością ponownego odkrycia kontynentu, na którym spędziło się już tyle czasu. Terzani na nowo smakuje Azję, ale robi to od innej strony; od strony wróżb i przepowiedni, które odgrywają przecież znacząca rolę w życiu Azjatów. Książkę czyta się dość szybko, bo autor pisze swobodnie i nie przynudza. „Powiedział mi wróżbita” sprawia, że mam ochotę wsiąść do pociągu (bo do samolotu oczywiście nie) i wyruszyć w podróż po Azji. Nie po tej skomercjalizowanej, po kraju najwyższych technologii i k-popu, ale po kraju mistyki, religii, przyrody…

„Powiedział mi wróżbita” jest świetnym reportażem. Naprawdę. Tiziano Terzani postanawia, że rok 1993 będzie rokiem bez samolotów- co może być trudne dla dziennikarza do urzeczywistnienia. Pozorne ograniczenie okazuje się czymś wręcz przeciwnym- możliwością. Możliwością ponownego odkrycia kontynentu, na którym spędziło się już tyle czasu. Terzani na nowo smakuje Azję, ale...

Podróżniczo i konkretnie wokół tego co niepewne i w innym wymiarze. Warto.

Podróżniczo i konkretnie wokół tego co niepewne i w innym wymiarze. Warto.

Tiziano Terzani odkrywa przed nami, że nawet jeśli większość świata jest pochłonięta konsumpcją i pogonią za pieniądzem to wciąż jest w nim miejsce na odrobinę magii. Na świat astrologii i wierzeń Azji Terzani patrzy z szacunkiem nie tracąc przy tym dystansu, co pozwala nam lepiej spojrzeć na świat jego oczami.

Tiziano Terzani odkrywa przed nami, że nawet jeśli większość świata jest pochłonięta konsumpcją i pogonią za pieniądzem to wciąż jest w nim miejsce na odrobinę magii. Na świat astrologii i wierzeń Azji Terzani patrzy z szacunkiem nie tracąc przy tym dystansu, co pozwala nam lepiej spojrzeć na świat jego oczami.

"Tak właśnie zachowujemy się wobec wróżbitów. Ledwie coś powiedzą, my natychmiast wytężamy umysł, aby znaleźć coś co pasuje do ich słów. Znajdujemy w tym niejaką przyjemność, jak w pisaniu wierszy."

W 1976 roku podczas pobytu w Hongkongu będący wówczas w rozkwicie kariery reportażysty Tiziano Terzani usłyszał od starego Chińczyka ostrzeżenie, wróżbę: “”Strzeż się! Istnieje wielkie ryzyko, że umrzesz w roku 1993. Dlatego nie wolno ci w tym roku latać. Ani razu!”

Racjonalny, pochodzący z zachodniego świata dziennikarz nie przejął się specjalnie tymi słowami, zwłaszcza, że perspektywa szesnastu lat była wystarczająco odległa. A jednak, przepowiednia zapadła gdzieś w zakamarkach pamięci, by powrócić w chwili, gdy rok 1993 był już na wyciągnięcie ręki. Powiedział mi wróżbita. Lądowe podróże po Dalekim Wschodzie są zapisem tego wszystkiego co wydarzyło się wokół tej, pozornie błahej historyjki.

Terzani, postanowił wykorzystać przepowiednię do swoich własnych celów. Postanowił w 1993 roku nie korzystać z samolotów. Dla aktywnego reportażysty, przemieszczającego się z miejsca na miejsce, w chwilach gdy dzieje się coś ważnego i istotnego takie ograniczenie mogłoby się wydać koszmarem. Jednak dla niego było to wyzwanie – w jaki sposób nadal wykonywać swoją pracę, a równocześnie przemieszczać się nie w ciągu jednego dnia z jednego miejsca w drugie, tylko tygodniami, a nawet miesiącami. Terzani miał ten komfort, że jego pracodawca, czyli magazyn Der Spiegel zgodził się na ten układ, ufając, że i tak powstaną świetne teksty.
[...]
całość:
https://www.speculatio.pl/powiedzial-mi-wrozbita/

"Tak właśnie zachowujemy się wobec wróżbitów. Ledwie coś powiedzą, my natychmiast wytężamy umysł, aby znaleźć coś co pasuje do ich słów. Znajdujemy w tym niejaką przyjemność, jak w pisaniu wierszy."

W 1976 roku podczas pobytu w Hongkongu będący wówczas w rozkwicie kariery reportażysty Tiziano Terzani usłyszał od starego Chińczyka ostrzeżenie, wróżbę: “”Strzeż się! Istnieje...

Bardzo ważna, uświadamiająca lektura. Postać pokroju Kapuścińskiego, tylko w Azji i, w tej książce, z elementami baśniowo-straganowego folkloru zapomnianych azjatyckich kultur.
Któraś z kolei przeczytana książka, która kończy się rozdziałem o medytacji ;

Bardzo ważna, uświadamiająca lektura. Postać pokroju Kapuścińskiego, tylko w Azji i, w tej książce, z elementami baśniowo-straganowego folkloru zapomnianych azjatyckich kultur.
Któraś z kolei przeczytana książka, która kończy się rozdziałem o medytacji ;

Wspaniała, lekka, kunsztowna, zabawna, prorocza... Mogłabym wymieniać w nieskończoność. Terzani czaruje słowem i opowieścią, warto tę książkę przeczytać i wracać do niej regularnie.

Wspaniała, lekka, kunsztowna, zabawna, prorocza... Mogłabym wymieniać w nieskończoność. Terzani czaruje słowem i opowieścią, warto tę książkę przeczytać i wracać do niej regularnie.

"Życie pełne jest sposobności, problem jednak polega na tym, aby je rozpoznać, a to wcale nie jest takie łatwe". Takimi słowami Terzani rozpoczyna swoją książkę. Zgadzacie się z nim? Ja tak, szczególnie w drugiej części zdania, dotyczącej kłopotów z rozpoznaniem pojawiającej się możliwości. Czasem przytrafia się sytuacja, która wywołuje w nas zbyt wiele emocji, bólu, albo wręcz odwrotnie - wydaje się zupełnie nieistotna, by potraktować ją jako sposobność, która może coś zmienić w naszym życiu czy je wzbogacić. A niekiedy po prostu brakuje odwagi do podjęcia konkretnej decyzji. W każdym razie na swoim przykładzie autor pokazuje, że jeśli jednak uda się dostrzec tę okazję, to mamy szansę na rozwój i przeżycie całkiem nowych doświadczeń.

Sposobność autora przybrała formę przepowiedni: "Strzeż się! Istnieje wielkie ryzyko, że umrzesz w roku 1993. Dlatego nie wolno ci w tym roku latać. Ani razu!". Wróżbita wypowiedział te słowa wiosną 1976 roku, więc ta niepokojąca przyszłość wydawała się bardzo odległa. Tym bardziej dla osoby, która ma sceptyczne podejście do świata paranormalnego i nie traktuje poważnie informacji o spełniających się przepowiedniach. Jednak umysł ma w sobie coś takiego, że zapamiętuje słowa, które nas dotyczą; zwłaszcza, jeśli mogę one mieć wpływ na nasze życie. Siedzą sobie gdzieś przyczajone w głowie, a kiedy przychodzi odpowiednia chwila wychodzą na powierzchnię. I tak było w przypadku dziennikarza. Kiedy rok 1992 zbliżał się ku końcowi powróciła myśl o starej przepowiedni i pojawiło się pytanie: "I co teraz? Uwierzyć w nią czy zlekceważyć?". Terzani w tej wróżbie rozpoznał możliwość. Szansę na zmianę rytmu swoich dni, spojrzenia na świat, na bliższe przyjrzenie się ludziom poznanym w podróży i uważniejszą obserwację krajobrazów.

Dla autora ten rok był prawdziwym błogosławieństwem. Podróżując pieszo, łodziami, statkami, samochodami, autobusami, pociągami na nowo poczuł smak życia. Odwiedził Tajlandię, Kambodżę, Chiny, Mongolię, Indonezję czy chociażby Singapur. Każde miejsce było inspiracją do przemyśleń, wspomnień, odkrycia na nowo tej egzotycznej dla nas kultury, opowiedzenia dawnej historii, a także przekazania bieżących wydarzeń. Jednocześnie pewnym rytuałem stało się poszukiwanie najlepszych miejscowych wróżbitów, proroków czy szamanów. Zaczął się interesować tym, jak ludzie podchodzą do świata sugestii, gdzie szukają porad i czy mimo rozwoju jaki przeżywa Azja, stare wierzenia i zabobony wciąż mają się dobrze.

"Powiedział mi wróżbita" to po części świetny reportaż napisany przez uważnego obserwatora rzeczywistości, a po części opowieść lądowego podróżnika, który przelewa na papier swoje osobiste przemyślenia, refleksje i subiektywne odczucia dotyczące zmieniającego się świata, jak chociażby te dotyczące nowoczesności, konsumpcjonizmu, materializmu. Tiziano Terzani, niezależnie od tego jaką rolę przybiera, reportera czy podróżnika, snuje swą historię niespiesznie, z namysłem, w taki sposób, że człowiek (a przynajmniej ja) ma chęć wraz z nim zatrzymać się i oddać przemyśleniom. Była to dla mnie bardzo przyjemna podróż. Interesująca, refleksyjna, w pewnym stopniu również inspirująca. To moje pierwsze spotkanie z autorem, ale zdecydowanie nie ostatnie.

http://wporywienatchnienia.blogspot.com/2020/10/powiedzia-mi-wrozbita-tiziano-terzani.html

"Życie pełne jest sposobności, problem jednak polega na tym, aby je rozpoznać, a to wcale nie jest takie łatwe". Takimi słowami Terzani rozpoczyna swoją książkę. Zgadzacie się z nim? Ja tak, szczególnie w drugiej części zdania, dotyczącej kłopotów z rozpoznaniem pojawiającej się możliwości. Czasem przytrafia się sytuacja, która wywołuje w nas zbyt wiele emocji, bólu, albo...

Zanurzenie się w świat widziany oczami autora zwłaszcza tego jest dla mnie zawsze fascynujące. To nie pierwsza i nie ostatnia książka autora którą przeczytałam, na szczęście jeszcze kilka przede mną. Uwielbiam ten styl pisania który z najprostszego opisu potrafi stworzyć perełkę czytelniczą z bogactwem przekazu i języka. A zarazem tak prosto opowiedzieć historie ze swojego życia jednocześnie snując swą opowieść niczym baśń z 1001 nocy.

Zanurzenie się w świat widziany oczami autora zwłaszcza tego jest dla mnie zawsze fascynujące. To nie pierwsza i nie ostatnia książka autora którą przeczytałam, na szczęście jeszcze kilka przede mną. Uwielbiam ten styl pisania który z najprostszego opisu potrafi stworzyć perełkę czytelniczą z bogactwem przekazu i języka. A zarazem tak prosto opowiedzieć historie ze swojego...