Martin Widmark to, jak informuje nas notka na okładce: "szwedzki gigant literatury dla dzieci". Po serii kryminałów z Lasse i Mają w roli głównej, przyszedł czas na historie gotyckie przeznaczone dla dzieci, w wieku około 8-10 lat.
Historia opowiedziana w "Nelly Rapp i białe damy" jest zabawna, krótka i bezpretensjonalna. W sam raz aby oswoić młodego czytelnika z tematem duchów.
Tytułowa bohaterka, Nelly, otrzymuje od swojej nauczycielki z Upiornej Akademii wykrywacz duchów. Dobrze się składa, ponieważ Nelly z rodzicami jedzie na weekend do zamku Lovlunda. Na zamku podobno pojawia się duch Białej Damy - to Gabriella Svinowska (polska końcówka przy nazwisku :)),która spadła ze schodów idąc na bal ze swoim narzeczonym.
Fragmentami narracja jest prowadzona w czasie teraźniejszym, co nadaje całości reportażowy charakter - akcja posuwa się w bardzo szybkim tempie. Ja mam wątpliwości dotyczące ilustracji - taka surowa kreska nie bardzo mi odpowiada.
Zastrzeżenia mam też do narracji opartej jedynie na opisie akcji. Wychowana w poprzednim wieku, wolę nieco plastyczności. Rozumiem jednak, że w związku z tym, że narracja jest prowadzona z punktu widzenia Nelly, rejestruje ona głównie fakty, dziecko nie skupia się przecież na opisie przedmiotów :)
Dobrze, że bohaterką jest dziewczynka - inteligentna, energiczna, nie boi się duchów, bezproblemowo według instrukcji składa wykrywacz duchów - z feministycznego punktu widzenia OK. Kiedy byłam mała, brakowało mi takich bohaterek. Dlatego pokochałam Anię Shirley - rudego bystrzaka :)
Na pewno ta seria jest odpowiednia do zachęcenia do czytania, do sprawienia, aby sięgnięcie po książkę było dla dziecka czynnością relaksującą.

Martin Widmark to, jak informuje nas notka na okładce: "szwedzki gigant literatury dla dzieci". Po serii kryminałów z Lasse i Mają w roli głównej, przyszedł czas na historie gotyckie przeznaczone dla dzieci, w wieku około 8-10 lat.
Historia opowiedziana w "Nelly Rapp i białe damy" jest zabawna, krótka i bezpretensjonalna. W sam raz aby oswoić młodego czytelnika z tematem...

Przygodę z „Nelly Rapp” także rozpoczęłam od którejś (nie pierwszej) części serii i tutaj problem pojawił się taki, że brakowało mi jakiegoś odniesienia do wcześniejszych przygód bohaterki. Niby coś tam wspomniało, że niegdyś uczęszczała do Upiornej Akademii, ale czym sobie Nelly zasłużyła, że dyrektorka Akademii przesyła jej w prezencie detektor duchów, tego nie wyjaśniono. Nelly przeprowadza test urządzenia w nawiedzonym domu i zdumiona odkrywa, że albo urządzenie jest niesprawne albo rezydencja nie zasługuje na swoje miano „nawiedzonej”. Nelly bada sprawę i na jaw wychodzę dość niechlubne informacje o właścicielu nawiedzonego domu.

Pełna recenzja książki oraz zdjęcia ze środka książki:
http://www.http://www.noszerazykilka.pl/ksiazki-detektywistyczne-dla-dzieci/

Przygodę z „Nelly Rapp” także rozpoczęłam od którejś (nie pierwszej) części serii i tutaj problem pojawił się taki, że brakowało mi jakiegoś odniesienia do wcześniejszych przygód bohaterki. Niby coś tam wspomniało, że niegdyś uczęszczała do Upiornej Akademii, ale czym sobie Nelly zasłużyła, że dyrektorka Akademii przesyła jej w prezencie detektor duchów, tego nie...

Przeczytalam przy kolacji, zeby zobaczyc co tez moj syn czyta w ramach 'Maratonu Czyetlniczego' :) Ksiazeczka bardzo ladnie napisana, opowiesc ma sens i jest ciekawa. Synowi rowniez sie bardzo podobala i chcialby przeczytac pozostale tomy z serii. Polecamy!

Przeczytalam przy kolacji, zeby zobaczyc co tez moj syn czyta w ramach 'Maratonu Czyetlniczego' :) Ksiazeczka bardzo ladnie napisana, opowiesc ma sens i jest ciekawa. Synowi rowniez sie bardzo podobala i chcialby przeczytac pozostale tomy z serii. Polecamy!

super książka!

super książka!