Smutna opowieść o stracie, śmierci dziecka , przemijaniu i samotności. Trochę o braku zrozumienia ze strony rodzica. Nie jest to jednak jakieś studium ojcostwa ale zachacza o temat miłości rodzicielakiej. Traktuje trochę o tym, że miłość matki jest bezwarunkową a na ojcowska nie zawsze przychodzi "od razu" ( To tylko subiektywne odczucie po lekturze, nie chcę nikogo urazuć). Drugi wątek to przyjaźń chłopca z samotną wiekową Panią, kontynuowana przez tegoż ojca. Ciepła, spokojna opowieść o dorastaniu emocjonalnym, tak bym to nazwała.

Smutna opowieść o stracie, śmierci dziecka , przemijaniu i samotności. Trochę o braku zrozumienia ze strony rodzica. Nie jest to jednak jakieś studium ojcostwa ale zachacza o temat miłości rodzicielakiej. Traktuje trochę o tym, że miłość matki jest bezwarunkową a na ojcowska nie zawsze przychodzi "od razu" ( To tylko subiektywne odczucie po lekturze, nie chcę nikogo...

Nie dobrnęłam do końca, choć wracałam kilka razy. Po tytule spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Sama opisana historia jest ładna, ale zbyt rozciągnięta i rozmieniona na drobne. Trochę się rozczarowałam. Czy warto? Trzeba przeczytać, żeby się przekonać, mogę nie mieć racji.

Nie dobrnęłam do końca, choć wracałam kilka razy. Po tytule spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Sama opisana historia jest ładna, ale zbyt rozciągnięta i rozmieniona na drobne. Trochę się rozczarowałam. Czy warto? Trzeba przeczytać, żeby się przekonać, mogę nie mieć racji.

https://www.lifestylegirl.pl/2022/10/chlopiec-jeden-na-milion-recenzja.html

https://www.lifestylegirl.pl/2022/10/chlopiec-jeden-na-milion-recenzja.html

To smutna historia o stracie dziecka. I nauka płynąca z tego, że dzieci widzą ten nasz świat inaczej. Podczas, kiedy zabiegani dorośli widzą w starszej pani "okoliczną wiedźmę", mały, jedenastoletni chłopiec niespodziewanie odnajduje w niej przyjaciółkę.
Ten przedwcześnie zmarły chłopiec uczy po swojej śmierci, nie tylko przełamywania barier, ale obowiązkowości, sumienności i dostrzeganiu piękna. Uczy dążenia do celu i wytrwałości, mimo wszelkich przeciwności.
Mimo początkowego zniechęcenia postacią nieobecnego ojca, bardzo polubiłam oboje rodziców chłopca i relację pomiędzy nimi. To po prostu w moim mniemaniu ludzie, którzy się kochali, ale nie potrafili ze sobą razem żyć.
Po cichu kibicowałam nawet, aby się pobrali po raz trzeci.
Ale właśnie- czy to byłoby dobre dla książki? Byłoby oklepane.
Polubiłam też postać tej starszej damy. Wiadome jest, że wiele musiała przeżyć. Wiele widzieć. Mogłaby wiele opowiedzieć, ale ta historia nie o niej przecież jest....

To smutna historia o stracie dziecka. I nauka płynąca z tego, że dzieci widzą ten nasz świat inaczej. Podczas, kiedy zabiegani dorośli widzą w starszej pani "okoliczną wiedźmę", mały, jedenastoletni chłopiec niespodziewanie odnajduje w niej przyjaciółkę.
Ten przedwcześnie zmarły chłopiec uczy po swojej śmierci, nie tylko przełamywania barier, ale obowiązkowości,...

Smętna jak dla mnie. Nudziły mnie momenty, w których opisywano trasy koncertowe ojca chłopca. Liczyłam, że będzie więcej głównego bohatera...

Smętna jak dla mnie. Nudziły mnie momenty, w których opisywano trasy koncertowe ojca chłopca. Liczyłam, że będzie więcej głównego bohatera...

Bardzo przyjemna lektura, chociaż czytamy o śmierci, samotności, braku zrozumienia. Język bardzo przyjemny w odbiorze, narracja prowadzona spokojnie i płynnie. Mimo różnych przedziałów czasowych, nie miałam problemów w odnajdowaniu się w czasie i miejscu.

W głowie zapaliła mi się lampka "To <<Oskar i pani Róża>>!", na szczęście w lżejszy sposób.

Bardzo przyjemna lektura, chociaż czytamy o śmierci, samotności, braku zrozumienia. Język bardzo przyjemny w odbiorze, narracja prowadzona spokojnie i płynnie. Mimo różnych przedziałów czasowych, nie miałam problemów w odnajdowaniu się w czasie i miejscu.

W głowie zapaliła mi się lampka "To <<Oskar i pani Róża>>!", na szczęście w lżejszy sposób.

Powieść tak naprawdę powinna nazywać się "Kobieta jedna na milion".
Zaczęłam czytać tę książkę z nieukrywanym entuzjazmem - opis i samiutki początek były bardzo ciekawe. Jednak im dalej oddawałam się lekturze, tym historia stawała się bardziej nudna i mniej było w niej siły przyciągania. Tak naprawdę powieść jest o 104-letniej Onie, postaci barwnej, ale niestety ze zmarnowanym potencjałem. Wyobraźcie sobie, gdyby autorka mocniej skupiła się na jej życiu, to przeczytalibyśmy o osobie, która przeżyła dwie wojny światowe i była świadkiem wielkich zmian kulturowych, społecznych i technologicznych, co nie? A tak dostaliśmy tylko namiastkę jej życiorysu. I to w mocnym skrócie.
Natomiast tytułowy chłopiec nie wzbudził we mnie cieplejszych uczuć - paradoksalnie było go za mało, pojawiał się głównie w opowieściach innych bohaterów, a wolałabym sama zobaczyć, na podstawie opisów jego zachowań, czy rzeczywiście był jednym na milion.
Jestem rozczarowana tą powieścią, i czuje z tego powodu smutek. Miało być ciepło i wzruszająco, było nudno i za ogólnie. Miało być o chłopcu, było o innych bohaterach. Miało mi się podobać, nie spodobało mi się...

Powieść tak naprawdę powinna nazywać się "Kobieta jedna na milion".
Zaczęłam czytać tę książkę z nieukrywanym entuzjazmem - opis i samiutki początek były bardzo ciekawe. Jednak im dalej oddawałam się lekturze, tym historia stawała się bardziej nudna i mniej było w niej siły przyciągania. Tak naprawdę powieść jest o 104-letniej Onie, postaci barwnej, ale niestety ze...

Smutna historia o samotności jak i niespełnionych oczekiwaniach. Ból po stracie bliskiej osoby wiele może zmienić. Piękna książka o uczuciach.

Smutna historia o samotności jak i niespełnionych oczekiwaniach. Ból po stracie bliskiej osoby wiele może zmienić. Piękna książka o uczuciach.

To jedna z tych książek, które pełne są pozytywnej energii. Ciepłe, wzruszające, chwilami zabawne - nie uciekają od tematów poważnych, problemów zdawałoby się nie do rozwikłania. Bohaterów, których uczucia są zawikłane, które dopiero sami w sobie muszą rozpoznać, oswoić, zaakceptować (?). Jest tu trochę oczywistości (które nie przeszkadzają),ale i miłych zaskoczeń, uroczych historii, tajemnic zwykłego życia.

To jedna z tych książek, które pełne są pozytywnej energii. Ciepłe, wzruszające, chwilami zabawne - nie uciekają od tematów poważnych, problemów zdawałoby się nie do rozwikłania. Bohaterów, których uczucia są zawikłane, które dopiero sami w sobie muszą rozpoznać, oswoić, zaakceptować (?). Jest tu trochę oczywistości (które nie przeszkadzają),ale i miłych zaskoczeń,...

Książka jest fajna, ale w pewnych momentach dość nudna. Jest dobra, ale zawiodło mnie trochę zakończenie. Liczyłam, że Bella i Quinn się zejdą. Jest smutna, ale ładna.

Książka jest fajna, ale w pewnych momentach dość nudna. Jest dobra, ale zawiodło mnie trochę zakończenie. Liczyłam, że Bella i Quinn się zejdą. Jest smutna, ale ładna.