To nie jest skrót "Krytyki czystego rozumu", inne uporządkowanie tego samego materiału, ale zupełnie inne przedstawienie kilku tez kantowskich. Praca, ponieważ silnie odwołuje się do przyrodoznawstwa, ma związek z wydanymi 3 lata później Metaphysische Anfangsgrunde.

To nie jest skrót "Krytyki czystego rozumu", inne uporządkowanie tego samego materiału, ale zupełnie inne przedstawienie kilku tez kantowskich. Praca, ponieważ silnie odwołuje się do przyrodoznawstwa, ma związek z wydanymi 3 lata później Metaphysische Anfangsgrunde.

Spodziewałem się dużo prostszej i zwięzłej treści jaka została przedstawiona w "Krytyce czystego rozumu", na moje nieszczęście okazała się ta praca zupełnie innym dziełem, mimo że w dalszym ciągu prezentuje wnioski jakie miały miejsce w "Krytyce..".
Zacznijmy od tego, co zresztą podkreśla sam Kant, że charakter wnioskowanie jest różny w "Prolegomenach" i w "Krytyce" - w "Prolegomenach" Kant dowodzi apriroryczności poznania w sposób analityczny, z kolei w "Krytyce w sposób syntetyczny - a więc w "Prolegomenach" Kant z już poznanego materiału wyłuskuje aprioryczność zamiast do niej docierać w toku dedukcji. Mimo, że ta forma jest znacznie przyjemniejsza i prostsza to w moim odczuciu traci ona siłę przekazu, mniej oddziałuje na wyobraźnie oraz ogólnie jest mniej przekonująca, zdecydowanie lepiej idzie się za tokiem rozumowania Kanta w "Krytyce".

Następnym problemem jest fakt, że mimo szybkiego przybliżenia kluczowych koncepcji to praca nie zawiera w sobie wielu istotnych dla tej filozofii pojęć m.in. "schematów" (chyba, że gdzieś je przeoczyłem) przez co, wbrew niektórych opinii, "Prolegomena" nie stanowi po prostu krótszego zastępstwa dla "Krytyki".

Tutaj również, jak w chyba żadnej innej pracy, odczułem polemiczny język Kanta, nieco ostry - związany z kwestią, że praca jest (w większym czy mniejszym stopniu) odpowiedzią na niesłuszne recenzje wobec "Krytyki". Kant stworzył te pracę z myślą o naprostowaniu niewłaściwego odbioru jego prac oraz wniosków przez co dają się we znaki liczne przytyki, nieraz opatrzone przypisem, gdzie Kant broni swojej koncepcji przed takim a takim zarzutem lub zwraca uwagę na krótkowzroczność krytyka, który sądziłby inaczej itd itd. Wspominam o tym ze względu na fakt, że w innych pracach Kanta ton jego sprawiał wrażenie bardziej przyjemnego czytelnikowi, bardziej przyjacielskiego filozofa niż polemika - może wynika to z faktu, że w tym wypadku odbiorcą tej pracy miał być owy krytyk oraz wszelcy nieprzychylni filozofii krytycznej myśliciele?

Niezależnie, praca z pewnością zawiera najistotniejsze tezy "Krytyki" (mimo, moim zdaniem, mniej imponującego ich dowodzenia) i jeśli ktoś chcę poznać główną myśl Kanta w ramach zwykłego zapoznania to ta praca jest wystarczająca. Jednak nie wydaje mi się, że ta praca pozwoli "poczuć" Kanta tj. rozumieć jak myśli Kant, zrozumieć doniosłość pewnych jego twierdzeń oraz twardą logikę je podpierającą, jego narrację jaka zwykle jest przychylna dla czytelnika i stara się mu objaśnić pewne kwestie wyczerpująco by nie wdało się żadne nieporozumienie - niestety, tego "Prolegomena" nie oferuje a więc na szczere i rzetelne zapoznanie się z Kantem poleciłbym zdecydowanie, znacznie pod tym względem lepszą (aczkolwiek dłuższą a w związku z tym nieraz mętniejszą) "Krytykę".

Spodziewałem się dużo prostszej i zwięzłej treści jaka została przedstawiona w "Krytyce czystego rozumu", na moje nieszczęście okazała się ta praca zupełnie innym dziełem, mimo że w dalszym ciągu prezentuje wnioski jakie miały miejsce w "Krytyce..".
Zacznijmy od tego, co zresztą podkreśla sam Kant, że charakter wnioskowanie jest różny w "Prolegomenach" i w "Krytyce" - w...

Świetna krótka lektura. Kant w tej pracy wykłada podstawy swojej epistemologii z Krytyki czystego rozumu. Praca ta daje o wiele jaśniejszy i dokładniejszy obraz przeciętnemu czytelnikowi podejścia Kanta do filozofii.
Do polecenia każdemu kto chce rozpocząć przygodę z Kantem, ale nie chce rozpocząć przygody od najtrudniejszych jego dzieł.

Świetna krótka lektura. Kant w tej pracy wykłada podstawy swojej epistemologii z Krytyki czystego rozumu. Praca ta daje o wiele jaśniejszy i dokładniejszy obraz przeciętnemu czytelnikowi podejścia Kanta do filozofii.
Do polecenia każdemu kto chce rozpocząć przygodę z Kantem, ale nie chce rozpocząć przygody od najtrudniejszych jego dzieł.

Kant w sposób podręcznikowy wyjaśnia naukę, jaką stworzył w "Krytyce czystego rozumu". Przy czytaniu trzeba się mocno skupić, by zrozumieć wszystkie zawiłości jego teorii, chociaż często powtarza różne fakty, by czytelnik dobrze je zapamiętał.

Kant w sposób podręcznikowy wyjaśnia naukę, jaką stworzył w "Krytyce czystego rozumu". Przy czytaniu trzeba się mocno skupić, by zrozumieć wszystkie zawiłości jego teorii, chociaż często powtarza różne fakty, by czytelnik dobrze je zapamiętał.

Miałam w gimnazjum taką tendencyjną, ale dla niektórych niezbędną fazę, w czasie której planowałam być pesymistyczna, ateistyczna, nihilistyczna, pogardzająca i czytająca filozofię. Kupiłam sobie w związku z tym dwa Kanty oraz Hume'a. Projekt Pesymista rozpoczął się od "Prolegomenów" właśnie; to było niezwykłe doświadczenie, jedyne w swoim rodzaju, bo chociaż doskonale rozumiałam znaczenie pojedynczych słów, to sklejone w zdania magicznym sposobem stawały się bezsensowne. Nigdy wcześniej, ani później nie spotkałam się z czymś takim: czytałam fragment, stwierdzałam "Zaraz, zaraz!", wracałam, czytałam jeszcze raz, wracałam, rozpaczliwie czytałam ponownie, potem rozkładałam na zdania nadrzędne i podrzędne, starałam się pojąć każde osobno, po czym nic z tego nie wychodziło. Wymiękłam po kilkunastu stronach. Kiedy ktoś pyta mnie, dlaczego przeprowadziłam się do Warszawy, to odpowiadam, że z miłości, ale podejrzewam, że po prostu starałam się znaleźć jak najdalej od mojego Kanta.

Dorośli, pilnujcie swoich dzieci, bo mogą sobie zawczasu obrzydzić zbyt ciekawe rzeczy.

Miałam w gimnazjum taką tendencyjną, ale dla niektórych niezbędną fazę, w czasie której planowałam być pesymistyczna, ateistyczna, nihilistyczna, pogardzająca i czytająca filozofię. Kupiłam sobie w związku z tym dwa Kanty oraz Hume'a. Projekt Pesymista rozpoczął się od "Prolegomenów" właśnie; to było niezwykłe doświadczenie, jedyne w swoim rodzaju, bo chociaż doskonale...

w przypadku problemów z rozumieniem sensu, warto zaznajomić się z krytyką czystego rozumu, wtedy prolegomena stają się o wiele jaśniejsze. bez znajomości powyższego dzieła trzeba się nieco nad tą książeczką zastanowić, co nie zmienia faktu, że jest znakomita.

w przypadku problemów z rozumieniem sensu, warto zaznajomić się z krytyką czystego rozumu, wtedy prolegomena stają się o wiele jaśniejsze. bez znajomości powyższego dzieła trzeba się nieco nad tą książeczką zastanowić, co nie zmienia faktu, że jest znakomita.

jeśli to miałoby być wyjaśnieniem, to ja poproszę tekst ;]

jeśli to miałoby być wyjaśnieniem, to ja poproszę tekst ;]