Mam nową definicję dla dobrej - by nie rzec wybitnej - powieści gatunkowej. Jest to literatura, którą, mimo wcześniejszego obejrzenia jej dwóch adaptacji, czyta się z wypiekami.

Znałam rozwiązanie zagadki, wiedziałam kto i pamiętałam mniej więcej jego motywy (mimo upływu lat adaptacja Finchera mocno siedzi w mojej głowie, gorzej ze szwedzką - wiem, wielu fanów Larssona przeklnie mnie teraz),a mimo to dla lektury "Mężczyzn..." zaniedbałam obowiązki. Już nawet polubiłam te Larssonowskie dłużyzny, które nieco denerwowały przy czytaniu części 2 i 3 "Millennium" (tak, je przeczytałam wcześniej). Autor opisuje Lisbeth jako doskonałą riserczerkę, a sam wcale jej nie ustępuje, taki jest szczegółowy.

I ten moment, gdy z ust wyrywa się wiązanka przekleństw, gdy dotarła po raz kolejny, tym razem do bólu rozpisana, prawda na temat totalnej psychicznej degrengolady i postawy trzech małpek "nie widzę, nie słyszę, nie mówię". Czyli - mam w dupie, nawet jeżeli to krew z mojej krwi.

Chory świat w tym Hedestad.

Dziękuję za niego, panie Larsson.

Mam nową definicję dla dobrej - by nie rzec wybitnej - powieści gatunkowej. Jest to literatura, którą, mimo wcześniejszego obejrzenia jej dwóch adaptacji, czyta się z wypiekami.

Znałam rozwiązanie zagadki, wiedziałam kto i pamiętałam mniej więcej jego motywy (mimo upływu lat adaptacja Finchera mocno siedzi w mojej głowie, gorzej ze szwedzką - wiem, wielu fanów Larssona...

(Opinia o całej trylogii)

Cała trylogia jest ogromnym bestsellerem, książki sprzedały się w wielu milionach egzemplarzy w wielu krajach. Powstały filmy na ich podstawie... Czyli jednym słowem ogromny sukces, którego niestety nie dożył pisarz...

Nie wiem, dlaczego, ale czasami mam tak, że to co jest bestsellerem, mnie odpycha i stwierdzam, że nie mam ochoty tego poznawać. Tak było z "Harrym Potterem", a do niedawna i z serią "Millennium". Najzabawniejsze jest to, że mam takie odczucia tylko w przypadku książek, po które NAPRAWDĘ warto sięgnąć.

Wspomniałam o Potterze i właśnie tak sobie myślę, że z obiema seriami przeżyłam podobną drogę: Niechęć i odrzucenie. Potem obejrzenie filmu - w tym przypadku rodzice oglądali "Dziewczynę z tatuażem", a prawie zawsze się do nich przyłączam, nawet jeśli oglądają totalny gniot - które skutkuje tym, że nabieram chęci na książki. Polowanie na nie. Dorwanie w swojej ręce. Czytanie z wypiekami na twarzy i... miłość.

Zakochałam się w trylogii i mimo że każda część jest bardzo obszerna, nie żałuję ani sekundy poświęcone na jej czytanie. Stieg Larsson stworzył genialną powieść: interesujący bohaterowie (w szczególności genialna Lisbeth Salander, która właśnie stała się moją ulubioną bohaterką literacką),świetna fabuła, muszę dodać, że bardzo dopracowana. W licznych opisach znajdziemy wiele szczegóły, wręcz szczególiki, które dodają niesamowitego realizmu całej historii. Naprawdę byłabym w stanie uwierzyć, że to stało się naprawdę. Jak na kryminał przystało, mamy wiele morderstw, przestępczości itp. Pojawiają się zaskakujące sytuacje, a nawet i dawkę tych zabawnych. Nie raz się roześmiałam, np. w drugiej części, kiedy Lisbeth chciała kupić mieszkanie i jej reakcja na to, jak została potraktowana - jak tu jej nie lubić? :)

Ostatnio mało co trafia do listy moich ulubionych książek. Mało co zachwyca mnie tak bardzo, że nie tylko historia dosłownie mnie pochłania, chciałabym mieć całą serię w domu, ale przede wszystkim po jej przeczytaniu do mojej głowy wpada myśl: "Chciałabym tak pisać". A to jest największy komplement, jaki mogę powiedzieć.

Nic dziwnego, że seria osiągnęła taki sukces. Naprawdę szkoda, że autor tej wspaniałej serii nie mógł go zobaczyć na własne oczy i szkoda, że nigdy nic nie napisze. Dodam tylko, że powieść tak wciąga (tu mówię o pierwszej części),że nawet gdy dokładnie pamiętałam, jak to było z tą historią, kto za tym wszystkim stoi itp. nie mogłam się oderwać od książki.

Więcej moich opinii na www.innaodinnych.com

(Opinia o całej trylogii)

Cała trylogia jest ogromnym bestsellerem, książki sprzedały się w wielu milionach egzemplarzy w wielu krajach. Powstały filmy na ich podstawie... Czyli jednym słowem ogromny sukces, którego niestety nie dożył pisarz...

Nie wiem, dlaczego, ale czasami mam tak, że to co jest bestsellerem, mnie odpycha i stwierdzam, że nie mam ochoty tego poznawać....

Najważniejsze to nie załamać się przy pierwszych 300 stronach (za dużo niepotrzebnych wątków, historii)...

Świetna, wciągająca akcja zaczyna się dokładnie w połowie tomu.

Najważniejsze to nie załamać się przy pierwszych 300 stronach (za dużo niepotrzebnych wątków, historii)...

Świetna, wciągająca akcja zaczyna się dokładnie w połowie tomu.

Mroczna, właściwie thriller. Kupiłem pod wpływem filmu i nie zawiodłem się, jest chyba jeszcze lepsza niż film.

Mroczna, właściwie thriller. Kupiłem pod wpływem filmu i nie zawiodłem się, jest chyba jeszcze lepsza niż film.

Książka, którą pokochałam od pierwszych stron.
Czytelnik bez zastanowienia zostaję "wciągnięty" w świat Mikaela Blomkvista i Lisbeth Salander. Świetnie napisany kryminał, który trzyma w napięciu.
Larsson to geniusz!

Książka, którą pokochałam od pierwszych stron.
Czytelnik bez zastanowienia zostaję "wciągnięty" w świat Mikaela Blomkvista i Lisbeth Salander. Świetnie napisany kryminał, który trzyma w napięciu.
Larsson to geniusz!

Oczekiwania były duże i myślę, że jak najbardziej książka mnie usatysfakcjonowała. Pomimo swoich dużych gabarytów czyta się ją bardzo szybko , chociaż na dobre wciągneła mnie gdzieś od 300 strony. Ilość bohaterów jest naprawdę imponująca, ale jakoś łatwo spamiętać kto jest kto. Rewelacyjnie wykreowana postać Lisabeth. Kobieta z jajami, ciętym jezykiem, z niesamowitą wiedzą. Naprawdę świetnie wymyślona historia. Jeśli tylko wpadnie mi druga część w ręce, z pewnością przeczytam.

Oczekiwania były duże i myślę, że jak najbardziej książka mnie usatysfakcjonowała. Pomimo swoich dużych gabarytów czyta się ją bardzo szybko , chociaż na dobre wciągneła mnie gdzieś od 300 strony. Ilość bohaterów jest naprawdę imponująca, ale jakoś łatwo spamiętać kto jest kto. Rewelacyjnie wykreowana postać Lisabeth. Kobieta z jajami, ciętym jezykiem, z niesamowitą wiedzą....

pierwsze skojarzenie jakie przychodzi mi na myśl i tutaj pasuje:

"Są dwie rzeczy, które napełniają duszę podziwem i czcią, niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie. Są to dla mnie dowody, że jest Bóg nade mną i Bóg we mnie." ~ I Kant

wzięłam się wreszcie bo trylogia leży na półce już kilka lat aż wstyd, bo wiele o niej słyszałam, ale wciąż miałam co innego, były też dość długie okresy gdzie nie czytałam wcale lub czytałam niewielkie ilości książek, z różnych powodów....

Milenium nie jest moje więc w końcu chcę je przeczytać i oddać.

Jeśli weźmiesz książkę do ręki idzie szybko, ale ja miałam z początku podejścia szarpane potrzebowałam czasu żeby zacząć myśleć o tym co się dzieje, no i walczyć o to żeby mnie inne chochliki (niekoniecznie zwane pilnymi obowiązkami) od lektury nie odciągały. im dalej w las tym szło mi lepiej, z ciągłością czytania, ale coraz częściej widziałam kilka schematów oraz co nieco przeszło mi przez myśl, że chwilami jest za spokojnie, a za chwilę akcja przesadza ze swoją żywiołowości. Co kieruje na pewne tropy ale pomysł z tym jak rozwikłuje się zagadka (śledzenie zdjęć) jest dobry

Można by to podsumować mówiąc, że nic nie jest takie jak się wydaje, dla mnie nie do końca tak jest, o czym dowiaduję się już na 100% gdzieś w połowie książki, i mimo że koniec się łączy za dużo chwilami treści i nie mam na myśli ekscesów traktujących o bliskości. po prostu Larssen bardzo dobrze buduje psychologizm postaci, zwłaszcza na początkowych 200, 300 str to odczułam. potem trochę to opadło. bo już pewnych rzeczy zaczęłam się domyślać. a już jak mamy dość obszerny fragment po akcji głównej to mam dwojakie odczucia, bo wydaje mi się że mogłoby go nie być, ale z drugiej strony dopełnia się z początkiem........

Gwiazdki odjęte, za to że mi czasem coś nie grało, że już pewne rzeczy gdzieś spotkałam.

Z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że dawno nie czytałam tak emocjonalnie charakterystycznej historii.

pierwsze skojarzenie jakie przychodzi mi na myśl i tutaj pasuje:

"Są dwie rzeczy, które napełniają duszę podziwem i czcią, niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie. Są to dla mnie dowody, że jest Bóg nade mną i Bóg we mnie." ~ I Kant

wzięłam się wreszcie bo trylogia leży na półce już kilka lat aż wstyd, bo wiele o niej słyszałam, ale wciąż miałam co innego, były...

Świetna!

Świetna!

Wciągająca, szybko się czyta i szybko zaczyna kibicować głównym bohaterom.

Wciągająca, szybko się czyta i szybko zaczyna kibicować głównym bohaterom.

Bardzo wciągająca - POLECAM

Bardzo wciągająca - POLECAM