Manrique i wsp. jasno przedstawiają miejsce β-blokerów w leczeniu nadciśnienia tętniczego, ze szczególnym uwzględnieniem nowszych leków z tej grupy, wykazujących dodatkowe działanie naczyniorozszerzające – nebiwololu i karwedilolu. Autorzy przedstawiają też krótko historię wprowadzania β-blokerów do praktyki klinicznej oraz różnice w profilu farmakokinetycznym i farmakodynamicznym między poszczególnymi lekami z tej grupy. Wskazali również na rolę, jaką odgrywają w leczeniu chorych po zawale serca i chorych z niewydolnością serca. Należy podkreślić, że w ostatnich latach miejsce β-blokerów w terapii nadciśnienia tętniczego było przedmiotem kontrowersji, co zdaniem Manrique i wsp. mogło nieraz być przyczyną zaniechania zastosowania tych leków pomimo wskazań. Artykuł ten jest interesujący także z tego powodu, że przedstawia punkt widzenia wyrażany w Stanach Zjednoczonych, oparty na 7. Raporcie JNC, który częściowo odbiega od poglądów europejskich, w tym także polskich ekspertów.[1-3]