Od dzieciństwa fascynowały mnie dźwięki oraz kolory. Uwielbiałem kręcić pokrętłem radioodbiornika na falach krótkich i ultrakrótkich w poszukiwaniu ciekawych zakłóceń i trzasków oraz spoglądać na słoneczne promienie zatopione w szklance z herbatą lub z kompotem, czy też obserwować rozpraszanie światła na kryształowym wazonie… Te zjawiska falowe; rozczepienia, echa, zdudnienia, dyfrakcje, szumy, tykania, piski, stuki, interferencje …zaburzenia, zamglenia oraz deformacje urywków głosów i muzyki lub promieni świetlnych sprawiały mi frajdę – fascynowały mnie :)

Dodatkowo wychowywałem się m.in. na muzyce Strawińskiego, Musorgskiego, Czajkowskiego, Gershwina, Bacha i Kurylewicza… jak również twórczości Wojciecha Karolaka, nietuzinkowego Niemena, grupy Laboratorium oraz formacji Saxon, jak i Pink Floryd, Tangerine Dream. Kraftwerk, SBB; także słuchałem m.in. zespołów: ABBA, Bony M, UB-40, 2 plus 1, Budka Suflera, Aya RL, Ash Ra Tempel, Neuronium, The Young Gods, Made In Poland, Siekiera, Pudelsi… albo twórców takich jak Lech Janerka, Tomasz Stańko, Leszek Biolik, Kinior, Grzegorz Ciechowski… wreszcie co rusz ocierałem się o twórczość Lucka Ferrari, Mortona Subotnicka, Hildegard Esterkampf, Elżbiety Sikory, Bohdana Mazurka i Eugeniusza Rudnika. Dziś oscyluję między jazzem, preparacją, improwizacją, muzyką etno …a eksperymentem i spektralizmem. Typowym przykładem tego, co słucham na co dzień jest choćby to:

https://youtu.be/-8sKxS0irjY
https://youtu.be/hllqsVOvN2I
https://youtu.be/UvuZi9vpfxo
https://youtu.be/Fldv-sAh_io
https://youtu.be/cyR4HVlXYJI
https://youtu.be/fAyc-LQv064
https://youtu.be/EcytX0n2deM
https://youtu.be/DrvHGJ_bb_k
https://youtu.be/XpSxcUYDgCg
https://youtu.be/MHQmrtbq9tk
https://youtu.be/eKn9Uy4ZqGc
https://youtu.be/Yk9xdiZ4YKM
https://youtu.be/-QDqmrIUPDU
https://youtu.be/WJTRO7v6vBE
https://youtu.be/P4RRwUAWQ1k
https://youtu.be/tWnlluwvvO4&list=OLAK5uy_mOdTk3HFOWpk-2iwmV1ZOsLfrBxl7YLgM
https://youtu.be/IYgQlMbgvQw&list=OLAK5uy_kf_7lQ8gvw5EP5oY1yx4aoKfw5l-5ahYs
https://youtu.be/SUPDsQqHxN4&list=OLAK5uy_m0ZXWRpPcgZRcoVwkT8oRRf51R9C3wWUs
https://youtu.be/Xp-KKiNjOVk&list=PLzulq8RB_zFqG6QUInjpBeNuV_840rGOc
https://youtu.be/5XHpqfafwM8&list=PLznTJ3pD7WRVRNjXNJv6P1wdVBOeNo6xt
https://youtu.be/aW2SXINNZhU&list=OLAK5uy_lCjmknHNxfaZxaU49x9rzzqxa8mnXB52M
https://youtu.be/WKmvw-P1Iww&list=PLbnmM6UkTDp4NOH1VGaxtlrbr85OPyw0D
https://youtu.be/NCm7gu87-uU&list=OLAK5uy_lGoh0xLDOfxFxYorWnYbe8P6RvOy402tA&index=1
https://youtu.be/Wf0TEnyoht8&list=OLAK5uy_l7L02xJ-gmKALM40BHajW_sUKI0o9CDcE
https://youtu.be/7wIqiB--z8g&list=OLAK5uy_lMr9B-D38dNmaHBKWj577dhmQDp-T_07g
https://youtu.be/2frnk2onJKg&list=OLAK5uy_nZ-ng5bmEwEQB6vU39hK0dLtLanQXgORQ
https://youtu.be/7_oxWk1vdv4&list=OLAK5uy_lExmR73Ik4pVWY1Qmc4AP-UiBS-c2R0B8
https://youtu.be/NbV0LMpCzYI&list=PLN7Mz22vezPZHs3FeLOxqDSDylRqfogph
https://youtu.be/qUDvO_kHCYM
https://youtu.be/3vHyNuhKXho
https://youtu.be/l7kYU8O8D1g
https://youtu.be/Z2CjcpIFwOQ
https://youtu.be/hv8KBxWFiZk
https://youtu.be/XjdDhQG02xs
https://youtu.be/Rb6Pu0dAdLk
https://youtu.be/IJA4ccHNvKE
https://youtu.be/iZVDicDheZg
https://youtu.be/9PFz9FQsU8w
https://youtu.be/PMJReSeF3ng
https://youtu.be/_GbzJYbWfeI
https://youtu.be/9ODkIhKL2fY
https://youtu.be/U96IOn7q6fM
https://youtu.be/fBIEaaSFXoo
https://youtu.be/1v7onrjN6RE
https://youtu.be/YFcjSi0beVQ
https://youtu.be/H-IVzFIRSVE
https://youtu.be/jfkHfKF4F6Y

Książka o muzyce i o jej wpływie na mózg była wielką gratką. I nie rozczarowała. Oto sedno – dobrej lektury o dźwięku!!! Nie dowiedziałem się niestety, czemu słucham głównie rzeczy dziwacznych. Mam, mózg zdeformowany, uszkodzony, dziwny… może? Gusta są oczywiście różne. Trudno z nimi dyskutować. Wydaje się, że coś tak zaskakującego akustycznie jak moja ulubiona muzyka jest mi organicznie niezbędne. Stymuluje mi mózg lepiej niż inna muza… taka nazwijmy ją "wprost z radia". Zdarza się jednak, że otoczenie – akustyka tła – wystarcza mi by doznawać ekscytacji. Jadąc metrem zamykam oczy i utwór gotowy, siedzę na ławce w parku, a tu symfonia natury, las a tam kolejny zachwyt…

Sama książka wiele wyjaśnia i otwiera nowe horyzonty. Jest zresztą nie tylko o muzyce, ale też o spostrzeganiu, o percepcji i ułudzie naszych doznań, no i o wyjątkowości mózgu i o innych aspektach życia i bycia człowiekiem, o prawdopodobieństwie, o pierwiastku dwunastego stopnia z dwóch, o manierach etc. Mamy też coś o niezwykle przyjaznych i muzykalnych ludziach z Zespołem Williamsa (Beurena). Wielki to erudycyjny przegląd tematów i form. Miło czyta się takie teksty. Polecam…

=== TEORIA MUZYKI NA START ===
https://www.youtube.com/watch?v=nK2jYk37Rlg
https://www.youtube.com/watch?v=O43EBVnwNvo
================================

Od dzieciństwa fascynowały mnie dźwięki oraz kolory. Uwielbiałem kręcić pokrętłem radioodbiornika na falach krótkich i ultrakrótkich w poszukiwaniu ciekawych zakłóceń i trzasków oraz spoglądać na słoneczne promienie zatopione w szklance z herbatą lub z kompotem, czy też obserwować rozpraszanie światła na kryształowym wazonie… Te zjawiska falowe; rozczepienia, echa,...

Jedna z najważniejszych książek mojego życia:) Grafika, który zaprojektował okładkę: na pal!

Jedna z najważniejszych książek mojego życia:) Grafika, który zaprojektował okładkę: na pal!

O muzyce w sposób naukowy, a jednocześnie z polotem i zrozumieniem natury muzyki - rzadkie połączenie. Faktycznie, dla laika może być momentami trudno, ale warto zrozumieć, co współczesna nauka mówi o recepcji muzyki.

O muzyce w sposób naukowy, a jednocześnie z polotem i zrozumieniem natury muzyki - rzadkie połączenie. Faktycznie, dla laika może być momentami trudno, ale warto zrozumieć, co współczesna nauka mówi o recepcji muzyki.

Pierwsza połowa (nawet więcej) książki dość trudna dla kogoś nie znającego teorii muzyki. O mózgu tak naprawdę zaczyna się dopiero gdzieś po 170-ej stronie...;) Chwilami książka się dłuży, poza tym jest baardzo dużo przykładów muzycznych, co w moim przypadku ogromnie wydłużyło czas czytania, bo chciałam przynajmniej połowy z nich posłuchać, żeby jednak wiedzieć, co autor miał na myśli. Wątpię, żeby było wielu czytelników, którzy znają i pamiętają wszystkie przytoczone w książce utwory, bo jest to zarówno muzyka poważna, popularna, jazz i jeszcze inne rodzaje. Wpisywanie tytułów w wyszukiwarkę i słuchanie ich bardzo wydłuża lekturę, a bez robienia tego czytanie tej książki według mnie jest bez sensu. Tak naprawdę więcej tam o samej muzyce niż o funkcjonowaniu mózgu, o tym drugim jest niedużo.
Bardziej polecam ludziom zainteresowanym muzyką niż neurobiologią. Książka jest dobra, tylko tytuł zły ;) Autor bardziej rozkłada muzykę na czynniki pierwsze (co dla mnie było ciekawe, choć skomplikowane momentami),niż opisuje procesy zachodzące w mózgu. Żeby nie było, to drugie też tam znajdziecie - po prostu występuje w zdecydowanej mniejszości.

Pierwsza połowa (nawet więcej) książki dość trudna dla kogoś nie znającego teorii muzyki. O mózgu tak naprawdę zaczyna się dopiero gdzieś po 170-ej stronie...;) Chwilami książka się dłuży, poza tym jest baardzo dużo przykładów muzycznych, co w moim przypadku ogromnie wydłużyło czas czytania, bo chciałam przynajmniej połowy z nich posłuchać, żeby jednak wiedzieć, co autor...

Pierwsze 200 stron to analiza tworzenia i kompozycji muzyki. Oktawa, metrum, skala, tempo, i inne muzyczne terminy, których nie jestem w stanie zapamiętać i powtórzyć. Bo co mnie to obchodzi? Miało być o mózgu. A tej treści jest może z 10%.no ok może 20.
Spore rozczarowanie ze strony psychofana muzyki heavymetal, doommetal, progrock, neo-progrock, ambient, oraz freaka mózgu, neurobiologi i psychologi. Jeżeli ktoś siedzi w temacie kompozycji spoko, ale ja podziękuję.

Pierwsze 200 stron to analiza tworzenia i kompozycji muzyki. Oktawa, metrum, skala, tempo, i inne muzyczne terminy, których nie jestem w stanie zapamiętać i powtórzyć. Bo co mnie to obchodzi? Miało być o mózgu. A tej treści jest może z 10%.no ok może 20.
Spore rozczarowanie ze strony psychofana muzyki heavymetal, doommetal, progrock, neo-progrock, ambient, oraz freaka...

“Muzykę można zatem traktować jako pewien rodzaj złudzenia percepcyjnego, w którym nasz mózg nadaje strukturę i porządek sekwencji dźwięków”.

Zastanawialiście się co dzieje się w Waszych głowach podczas słuchania muzyki? Dlaczego niektóre utwory kochamy? Dlaczego niektóre dźwięki przyczepiają się do nas jak rzep? Ja tak. Dzięki książce Daniela J. Levitina wiem dużo więcej. Autor, praktykujący neurobiolog, a niegdyś czynny muzyk w sposób naukowy (acz przystępny) analizuje związek między muzyką a mózgiem.

Miałem obawy, że droga naukowa i emocje nie idą w parze. Na szczęście autor wychodzi z założenia, że “nauka nie ma nas pozbawiać misterium, ale je na nowo odkryć i ożywić”. I takie jest zadanie tej książki, muzycy popatrzą na swoją profesję pod nowym kątem, konsumentom muzyki otworzą się oczy na pewne mechanizmy i zależności

Książka pisana jest otwartym językiem, ale nie jest łatwa. Autor ma tendencję do wchodzenia w szczegóły swojej specjalizacji.

Autor pozostawił mnie z myślą, że wiele pozostało do odkrycia w aspekcie pracy mózgu.

“Muzykę można zatem traktować jako pewien rodzaj złudzenia percepcyjnego, w którym nasz mózg nadaje strukturę i porządek sekwencji dźwięków”.

Zastanawialiście się co dzieje się w Waszych głowach podczas słuchania muzyki? Dlaczego niektóre utwory kochamy? Dlaczego niektóre dźwięki przyczepiają się do nas jak rzep? Ja tak. Dzięki książce Daniela J. Levitina wiem dużo więcej....

Profesorów takich jak Levitin, warto poszukiwać. Mają tę przyjemną cechę, która pozwala Im dzielić się swoją ogromną wiedzą w sposób przystępny - jednocześnie nie oszczędzając czytelnikowi trudniejszych fragmentów i będąc tym samym dość wymagającymi.

Lubię kiedy uznany autorytet pisze książkę w pełni spełniającą kryteria naukowości(!) ale operuje otwartym językiem. Dlatego grono odbiorcze tej publikacji może być całkiem spore - od okazjonalnych ciekawskich po kolegów po fachu.

Mamy tutaj zatem wiedzę powszechną, którą możemy sobie ugruntować. Mamy także rzeczy do których jesteśmy przyzwyczajeni ale jakoś nigdy nie zastanawialiśmy się nad ich faktycznym pochodzeniem. Dlatego często w trakcie lektury wzdychałem z uśmiechem - mówiąc "nooo, tak, przecież, oczywiście".

To bardzo cenna, wielowątkowa książka o muzyce i dźwięku, która nowicjuszom otworzy drzwi do świata sztuki audialnej a starym wygom czasami otworzy oczy. Życzyłbym sobie, żeby również rodzimi profesorowie częściej spuszczali powietrze z balonu ego i nie częstowali nas publikacjami, które trzeba czytać z lupą i słownikiem. Levitin udowadnia że da się sprzedać wiedzę w sposób zachęcający - nie rezygnując z naukowego sznytu i nie przesadzając z 'młodzieżowym' językiem.

Profesorów takich jak Levitin, warto poszukiwać. Mają tę przyjemną cechę, która pozwala Im dzielić się swoją ogromną wiedzą w sposób przystępny - jednocześnie nie oszczędzając czytelnikowi trudniejszych fragmentów i będąc tym samym dość wymagającymi.

Lubię kiedy uznany autorytet pisze książkę w pełni spełniającą kryteria naukowości(!) ale operuje otwartym językiem....

Na zimno.. książka jest trochę męcząca dla osoby, która nie jest muzykiem, bo autor wchodzi w nadmierne szczegóły rozkładając muzykę na czynniki pierwsze. Mimo to, ciekawy pomysł i sporo ciekawych informacji o tym co się dzieje w naszych głowach w czasie słuchania muzyki. To jest także jedna z tych książek, która pokazuje, jak wiele jeszcze pozostaje nam do ustalenia jeżeli chodzi o pracę mózgu i jak wiele jest jeszcze do odkrycia.

Na zimno.. książka jest trochę męcząca dla osoby, która nie jest muzykiem, bo autor wchodzi w nadmierne szczegóły rozkładając muzykę na czynniki pierwsze. Mimo to, ciekawy pomysł i sporo ciekawych informacji o tym co się dzieje w naszych głowach w czasie słuchania muzyki. To jest także jedna z tych książek, która pokazuje, jak wiele jeszcze pozostaje nam do ustalenia jeżeli...

Pozycja obowiązkowa dla pasjonatów muzyki i wszystkich neurofreaków.

Pozycja obowiązkowa dla pasjonatów muzyki i wszystkich neurofreaków.

Książka została napisana w 2006roku.

Książka została napisana w 2006roku.