Najlepsza część pięcioksięgu. Dynamiczna, brutalna, wzruszająca. Piękne opisy przyrody północnych Stanów. Książka czyta się szybko i przyjemnie. Dla każdego kto lubi książki przygodowe w których głównym motywem jest podróż którą chcą nam skrócić Irokezi.

Najlepsza część pięcioksięgu. Dynamiczna, brutalna, wzruszająca. Piękne opisy przyrody północnych Stanów. Książka czyta się szybko i przyjemnie. Dla każdego kto lubi książki przygodowe w których głównym motywem jest podróż którą chcą nam skrócić Irokezi.

W sam raz na przedstawienie w szkole

W sam raz na przedstawienie w szkole

Do przeczytania skłoniło mnie pewnie, tak jak większości czytelników, wiedza o tym, że to pierwsza część trylogii o Sokolim Oku, a kolejna to Ostatni Mohikanin.
W sumie nie mogę powiedzieć że się zawiodłem, bo niczego też nie oczekiwałem. Książka dość łatwa, konwencjonalna, nieco głupiutka jak Hetty Hutter. Jako wprowadzenie do pięcioksięgu można powiedzieć, że jest ok, ale bez błysku. Zobaczymy co pan Cooper wymyślił dalej.

Do przeczytania skłoniło mnie pewnie, tak jak większości czytelników, wiedza o tym, że to pierwsza część trylogii o Sokolim Oku, a kolejna to Ostatni Mohikanin.
W sumie nie mogę powiedzieć że się zawiodłem, bo niczego też nie oczekiwałem. Książka dość łatwa, konwencjonalna, nieco głupiutka jak Hetty Hutter. Jako wprowadzenie do pięcioksięgu można powiedzieć, że jest ok, ale...

Literatura minionej i bardzo odległej epoki: dużo pięknych opisów, akcja rozwija się powoli, dłużyzny; widać, ze taki był urok pisania tego autora...
Ogólnie rzecz biorąc nikt chyba już dziś tego nie czyta, bo by nie zdzierżył - podobnie jak książek Karola Maya

Literatura minionej i bardzo odległej epoki: dużo pięknych opisów, akcja rozwija się powoli, dłużyzny; widać, ze taki był urok pisania tego autora...
Ogólnie rzecz biorąc nikt chyba już dziś tego nie czyta, bo by nie zdzierżył - podobnie jak książek Karola Maya

Trochę się zawiodłem ogólnie szczególnie dialogi męczące i na poziomie rozważań duchownych rodem z barw szczęścia czy na wspólnej. Na plus natomiast ładne opisy przyrody choć trochę więcej się spodziewałem oraz dość ciekawe wątki indiańskie

Trochę się zawiodłem ogólnie szczególnie dialogi męczące i na poziomie rozważań duchownych rodem z barw szczęścia czy na wspólnej. Na plus natomiast ładne opisy przyrody choć trochę więcej się spodziewałem oraz dość ciekawe wątki indiańskie

Hmm po książce spodziewałem sie czegoś innego tytuł bardziej by pasował sokole oko niż pogromca zwierząt mało tu w ogóle o przygodzie traperstwu czy walki ze zwierzętami niestety .Można przeczytać ale jak tu napisali inni za mało akcji dłuży sie romans też nie wiadomo po co i dzieje sie głównie na nie wielkim opszarze .

Hmm po książce spodziewałem sie czegoś innego tytuł bardziej by pasował sokole oko niż pogromca zwierząt mało tu w ogóle o przygodzie traperstwu czy walki ze zwierzętami niestety .Można przeczytać ale jak tu napisali inni za mało akcji dłuży sie romans też nie wiadomo po co i dzieje sie głównie na nie wielkim opszarze .

Będąc nastolatkiem fascynował mnie świat Indian, dalej tak jest. Wtedy tez czytałem Ostatniego Mohikanina i pamietam ze była to świetna powieść. Film wyszedł później i jest jednym z ulubionych. Dlatego wpadłem na pomysł aby przeczytać wszystkie części przygód Sokolego Oka. Pogromcę Zwierząt trudno się czyt bo akcja dzieje się w jednym miejscu, różne sytuacje odwracają się w nieprawdopodobny sposób a niektore wątki niesamowicie się dłużą aż miałem chec przerzucić stronę dalej. Natomiast ciekawie przedstawiono są sami Indianie z plemienia Huronów, czy Delawarów i ich podejście do życia, wojny, wroga i z tym związanych uczuć. Powieści pisane w XIX wieku kiedy dalej trwało usuwanie Indian z ich ziem a całkiem pozytywnie opisani. Polecam tylko dla fascynatów Indianami i Dzikim Zachodem. Po krótkiej przerwie biore kolejny tom który jest klasykiem.

Będąc nastolatkiem fascynował mnie świat Indian, dalej tak jest. Wtedy tez czytałem Ostatniego Mohikanina i pamietam ze była to świetna powieść. Film wyszedł później i jest jednym z ulubionych. Dlatego wpadłem na pomysł aby przeczytać wszystkie części przygód Sokolego Oka. Pogromcę Zwierząt trudno się czyt bo akcja dzieje się w jednym miejscu, różne sytuacje odwracają się w...

Bardzo fajna książka chociaż jej trochę brakuje do perfekcji.

Bardzo fajna książka chociaż jej trochę brakuje do perfekcji.

No nie czytam „Pięcioksięgu przygód Sokolego Oka” ani regularnie, ani po kolei. Ale Cooper tak skonstruował swoje powieści, że wyrywkowe ich poznawanie absolutnie nie przeszkadza w zaprzyjaźnieniu się z bohaterami, a nawet pozawala pewne aspekty fabuły docenić.

„Pogromca Zwierząt” to pierwszy tom całego cyklu. Natty Bumppo i Chingachgook wkraczają na swoja pierwszą wojenną ścieżkę. Nieustraszeni wojownicy wykażą się odwagą i przebiegłością, honorowo stawią czoła wszelkim niebezpieczeństwom i okryją się sławą, zyskując nowe przydomki. A wszystko to zaprawione odpowiednim smrodkiem propagandowym.

Zawsze powala mnie sposób w jaki Cooper serwuje w swoich książkach moralizatorskie monologi, jak okazuje akceptację poglądom rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej i jak piętnuje nienasycenie przybyszów z Europy i ich różnorakie, niezbyt chwalebne, przywary. Pisarz ma wyraźną słabość do ludzi „ubogich w duchu”, a opis postepowania niektórych „cywilizowanych” bohaterów sprawia, że czytelnik musi się naprawdę zastanowić, kto bardziej zasługuje na przydomek dzikusa.

W „Pogromcy Zwierząt” jest wiele brutalnych scen, ale brutalność ta nie przytłacza. Fakt, jest to dziewiętnastowieczna powieść i może dlatego współczesnego czytelnika nie będzie zbytnio szokować. Z drugiej strony jest to schwytany in situ obraz zagłady. Jest tu miłość, jest przyjaźń, wielkie nadzieje i stracone złudzenia, jest podłość, jest odwaga i wystawiany jest rachunek krzywd. Może wszystko trąci myszką, ale warto poznać przygody Sokolego Oka.

No nie czytam „Pięcioksięgu przygód Sokolego Oka” ani regularnie, ani po kolei. Ale Cooper tak skonstruował swoje powieści, że wyrywkowe ich poznawanie absolutnie nie przeszkadza w zaprzyjaźnieniu się z bohaterami, a nawet pozawala pewne aspekty fabuły docenić.

„Pogromca Zwierząt” to pierwszy tom całego cyklu. Natty Bumppo i Chingachgook wkraczają na swoja pierwszą...

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Aż trudno uwierzyć, że akcja dzieje się w przeciągu kilku dni. Koją ulubioną postacią jest oczywiście Hetty. Myślę, że każdy z nas powinien wziąć z niej przykład.

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Aż trudno uwierzyć, że akcja dzieje się w przeciągu kilku dni. Koją ulubioną postacią jest oczywiście Hetty. Myślę, że każdy z nas powinien wziąć z niej przykład.