Trzyma poziom. Nie ma jakiejś porywającej fabuły ale szybko się czyta. Minus za przejażdżkę po kosciele.

Trzyma poziom. Nie ma jakiejś porywającej fabuły ale szybko się czyta. Minus za przejażdżkę po kosciele.

Po przeciętnym i momentami bzdurnym drugim tomie seria wraca do formy z pierwszego. Wartka akcja, bardzo lekko napisany scenariusz - czyta się to jednym tchem, zwroty fabularne i cliffhangery nie pozwalają się oderwać od komiksu. Nie nazwałbym tego jakimś wielkim "dziełem", ale rozrywka jest przednia. Graficznie również spora poprawa względem poprzedniego tomu. Guerra i Sudzuka rysują coraz lepiej, widać też zmianę na plus w kolorystyce (wydaje się że barwy nakładane komputerowo). Przyjemna lektura.

Po przeciętnym i momentami bzdurnym drugim tomie seria wraca do formy z pierwszego. Wartka akcja, bardzo lekko napisany scenariusz - czyta się to jednym tchem, zwroty fabularne i cliffhangery nie pozwalają się oderwać od komiksu. Nie nazwałbym tego jakimś wielkim "dziełem", ale rozrywka jest przednia. Graficznie również spora poprawa względem poprzedniego tomu. Guerra i...

Znów dobrze, ale wciąż nie tak dobrze jak w I tomie. Jest wciąż to poczucie humoru, uniwersalne motywy i klimat post-apokaliptyczny, ale nie ma aż tak wciągających twistów jak w tomie otwierającym serię.

Znów dobrze, ale wciąż nie tak dobrze jak w I tomie. Jest wciąż to poczucie humoru, uniwersalne motywy i klimat post-apokaliptyczny, ale nie ma aż tak wciągających twistów jak w tomie otwierającym serię.

Na początku tego tomu jest historia gdzie główny bohater Yorick Brown przychodzi do opuszczonego kościoła w jakimś celu, ale zapomniałem co miał zrobić :P i spotyka dziewczynę która po zarazie zamieszkała tam. Ta historia najmniej mi się podobała z tego tomu ponieważ nic specjalengo nie wnosiła a na dodatek miałem wrażenie, że Yorick i ta dziewczyna co chwilę zmieniali poglądy.
Kolejna historia jest związana z siostrą protagonisty Hero. Pokazana jest na wstępie retrospekcja co robiła Hero zaraz po zarazie i jak dostała się do Amazonek. Dobrze, że komiks nie tylko jest skupiony na główny bohaterze ale rozwija też wątki różnych postaci.
W tym tomie są jeszcze trzy historie gdzie nasi bohaterowie są już w San Francisco a w następnej historii znajdują się na promie. A na końcu jest historia Beth czyli dziewczyny Yoricka która rozgrywa się między snem a wspomnieniami bohaterki.
Historia coraz barzdziej jest rozwinięta co sprawia, że dobrze spędziłem czas i akcje powoli zmierza do finału. Poziom hisorii był momentami nie równy lecz nie zmienia to faktu, że nadal jest wysoki poziom.

Na początku tego tomu jest historia gdzie główny bohater Yorick Brown przychodzi do opuszczonego kościoła w jakimś celu, ale zapomniałem co miał zrobić :P i spotyka dziewczynę która po zarazie zamieszkała tam. Ta historia najmniej mi się podobała z tego tomu ponieważ nic specjalengo nie wnosiła a na dodatek miałem wrażenie, że Yorick i ta dziewczyna co chwilę zmieniali...

Mam ponownie mieszane uczucia. Z jednej strony Brian K. Vaughan prezentuje sensowną odpowiedź na jedno z ważnych pytań – równocześnie podrzucając kilka fałszywych tropów. Ale główna oś scenariusza nie trzyma się kupy, bo postawił on prawie w stu procentach na rzeź i rąbankę. Świat się kobietom zawalił, więc nowy rząd tak jakby... w ogóle nie istnieje. Ochrona najważniejszej osoby na świecie: zero. Niech się sam obroni. Jak nie da rady, to widocznie świat nie był godny uratowania. Ochrona jedynej pani naukowiec, która jako-tako ma pomysł na ratunek: zero. Niech się sama obroni. Jak nie da rady, to była widocznie za głupia. USA nie mogą już niczego sensownego wyprodukować i przymierają głodem? No to niech posieją na prerii mak i eksportują opium do Australii w zamian za żarcie! Ło, matko! Do tego dochodzą typowe chwyty z dziedziny: psychiatria. Mamy (oczywiście, że mamy!) ekstremalnie niebezpieczną osobę z ostrym rozdwojeniem jaźni. Prawdziwego terminatora z diabolicznym „podszeptywaczem” w łepetynie.

Sorry, people. I am too old for this $hit.

Z tomu na tom „Y” traci powoli moje zaufanie w dokładnie taki sam sposób, jak to się stało przy oglądaniu kolejnych sezonów serialu „The Walking Dead”. Na początku było fajnie: wielka katastrofa, apokaliptyczne sceny walki o przetrwanie. Ale im dalej w las - tym gorzej. Aż z ciekawego pomysłu nie pozostało praktycznie nic, bo twórcy postanowili pokazać nam, że człowiek jest fuj.

Mam ponownie mieszane uczucia. Z jednej strony Brian K. Vaughan prezentuje sensowną odpowiedź na jedno z ważnych pytań – równocześnie podrzucając kilka fałszywych tropów. Ale główna oś scenariusza nie trzyma się kupy, bo postawił on prawie w stu procentach na rzeź i rąbankę. Świat się kobietom zawalił, więc nowy rząd tak jakby... w ogóle nie istnieje. Ochrona najważniejszej...

Mimo, że czytam już trzeci tom, nadal nie mogę przekonać się do postaci. Protagonista jak mnie irytował tak mnie nadal irytuje. Dialogi wciąż są dla mnie nie do przetrawienia. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia, ale są okropne.

Mimo, że czytam już trzeci tom, nadal nie mogę przekonać się do postaci. Protagonista jak mnie irytował tak mnie nadal irytuje. Dialogi wciąż są dla mnie nie do przetrawienia. Nie wiem, czy to wina tłumaczenia, ale są okropne.

Tom III czyta i ogląda się rewelacyjnie. Odyseja trójki głównych bohaterów oraz Ampersanda osiąga już półmetek, prezentując kilka odpowiedzi na nurtujące pytania oraz zagłębiając się w przeszłość i psychikę Yoricka.
Uwielbiam klimat tego typu, amerykańskie bezdroża są wg mnie idealnym tłem do opowiadania tego typu historii.
Warstwa wizualna to jedynie dodatek do fenomenalnej historii, jednak realistyczna kreska Guerry jest idealnie wkomponowana w całość razem z jasnymi kolorami.
Bardzo dobra seria, w mojej opinii poziom niżej od "Skalpu" ale warto znać. Y - ostatni z mężczyzn to kolejna perełka w zasobach wydawnictwa Vertigo.

Tom III czyta i ogląda się rewelacyjnie. Odyseja trójki głównych bohaterów oraz Ampersanda osiąga już półmetek, prezentując kilka odpowiedzi na nurtujące pytania oraz zagłębiając się w przeszłość i psychikę Yoricka.
Uwielbiam klimat tego typu, amerykańskie bezdroża są wg mnie idealnym tłem do opowiadania tego typu historii.
Warstwa wizualna to jedynie dodatek do...

Tak, katuję ten komiks. I tak, dalej jest bardzo dobry.

Serio, nawet wydaje mi się, że mógłbym się trochę przyczepić, bo robi się z tej serii taki trochę zbiór opowiadań, które łączy tylko trójka głównych bohaterów i świat zewnętrzny, a drugi plan, pomysł na historię, rysownik, a często nawet klimat zmienia się co chwilę, ale kurde, to jest po prostu... uch, sympatyczne, no. Bardzo przyjemne, ja naprawdę się świetnie czuję, kiedy czytam ten komiks, co dziwne, bo sporo nieprzyjemnych rzeczy się w nim dzieje, ale... to chyba jeden z tych momentów, kiedy coś idealnie, w stu procentach trafia w twoje gusta, a ty bardzo chciałbyś powiedzieć o tym uwielbieniu coś więcej, ale nie wiesz, jak, bo taki jesteś zachwycony. Także tak, lubię to.

A z dodatkowych plusów historia w końcu podrzuca jakieś konkretniejsze wyjaśnienia co do tego, jakim to cudem akurat Yorickowi udało się przeżyć, relacje między bohater(k)ami robią się mocno skomplikowane, są powroty sprzed kilku numerów i sporo oczekiwań, no i jest też miejsce na rozwinięcie innych postaci niż Yorick. No i wciąż jest cholernie zabawnie.

Czytajcie Igreka!

Tak, katuję ten komiks. I tak, dalej jest bardzo dobry.

Serio, nawet wydaje mi się, że mógłbym się trochę przyczepić, bo robi się z tej serii taki trochę zbiór opowiadań, które łączy tylko trójka głównych bohaterów i świat zewnętrzny, a drugi plan, pomysł na historię, rysownik, a często nawet klimat zmienia się co chwilę, ale kurde, to jest po prostu... uch, sympatyczne,...

Kilina <3

Kilina <3

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3014-y-ostatni-z-mezczyzn-tom-3

https://salomonik.eu/blog/przeczytane/3014-y-ostatni-z-mezczyzn-tom-3