Dla mnie książka ciekawa i bardzo dobrze mi się ją czytało... W dzisiejszych czasach ludzie zapominają o wyższych wartościach takich jak honor, poświęcenie, wierność sprawie i swoim własnym wartościom... Chińczycy, Rzymianie... podróż przez starożytny świat, to zdecydowanie coś dla mnie 💪

Dla mnie książka ciekawa i bardzo dobrze mi się ją czytało... W dzisiejszych czasach ludzie zapominają o wyższych wartościach takich jak honor, poświęcenie, wierność sprawie i swoim własnym wartościom... Chińczycy, Rzymianie... podróż przez starożytny świat, to zdecydowanie coś dla mnie 💪

Moim zdaniem, to najlepsza z powieści V. M. Manfrediego, które dotąd czytałem. Zazwyczaj Autor ma trudności ze zbudowaniem dynamicznej fabuły, zastosowaniem dialogów oraz utrzymaniem uwagi czytelnika. Tutaj miłe zaskoczenie, zwłaszcza pierwsza część książki (niewola bohaterów w Persji) potrafi zainteresować i wzbudzić emocje. Zawiera przy tym ciekawe, poboczne wątki (np. to, iż powodem załamania się negocjacji w sprawie wykupu wziętego do niewoli cesarza Waleriana miało stać się potajemne żądanie króla perskiego Szapura, aby wydać mu w zamian słynną z urody Zenobię, przyszłą władczynię Palmiry, w której zdążył się zadurzyć). Później jest już, niestety, nieco gorzej. Pojawiają się dłużyzny (podróż przez Indie),a w Chinach fabuła grzęźnie w meandrach wydarzeń mało logicznych i niezbyt prawdopodobnych. Uśmiech niedowierzania wzbudza zwłaszcza odwoływanie się w kluczowych momentach akcji do nadprzyrodzonych zdolności bohaterów (Chińczyków),uzyskanych dzięki medytacjom, ćwiczeniom duchowym i mentalnej sile. Obowiązkowy, do bólu przewidywalny, wątek romantyczny.
Mocną stronę V. M. Manfrediego stanowi zazwyczaj znajomość realiów przedstawianej epoki i tutaj również dobrze wywiązał się z zadania (z różnych drobnych odstępstw tłumaczy się w posłowiu). Bardzo dowolnie potraktował natomiast geografię krain przemierzanych przez bohaterów: Syrii, Persji, Indii, Tybetu, Chin. Pomimo tych mankamentów podtrzymuję wstępną opinię, wyrobioną, co prawda, na podstawie pierwszych odsłon opowieści.

Moim zdaniem, to najlepsza z powieści V. M. Manfrediego, które dotąd czytałem. Zazwyczaj Autor ma trudności ze zbudowaniem dynamicznej fabuły, zastosowaniem dialogów oraz utrzymaniem uwagi czytelnika. Tutaj miłe zaskoczenie, zwłaszcza pierwsza część książki (niewola bohaterów w Persji) potrafi zainteresować i wzbudzić emocje. Zawiera przy tym ciekawe, poboczne wątki (np....

Po książkę tą sięgnąłem zaciekawiony tematyką, dość rzadką w literaturze, a traktującą o Rzymianach na Wschodzie (Bliskim i Dalekim). Niestety dość mocno się zawiodłem. Przede wszystkim fabuła strasznie się "wlecze" by potem, momentami groteskowo, przyspieszać, pozwalając pokonywać bohaterom kolejne przeszkody z zadziwiającą łatwością (jak na pstryknięcie palców). Po drugie bohaterowie są papierowi, jednowymiarowi, a w swych dialogach infantylni i banalni. Po trzecie - i najważniejsze - wyjątkowo słabe tło historyczne. "Świat przedstawiony" mało przekonywujący, niby starożytność, niby Azja, niby Rzymianie a wszystko bez jakiejś głębi, bez szczegółów, bez detali, co dziwi tym bardziej, że przecież autor jest historykiem (filolog klasyczny/archeolog) więc wiedzy nie powinno mu brakować. No chyba, że taki był zamysł, że to ma być taka, w miarę prosta, opowieść o wymachujących mieczami Rzymianach, pisana dla odbiorców holywoodzkich obrazów tamtej epoki. To wtedy ma to jakiś sens. Niestety dla czytelnika bardziej wymagającego, oczekującego, że czegoś o świecie (w przeszłości) dowie się z powieści historycznej, książka ta wiele nie da.

Po książkę tą sięgnąłem zaciekawiony tematyką, dość rzadką w literaturze, a traktującą o Rzymianach na Wschodzie (Bliskim i Dalekim). Niestety dość mocno się zawiodłem. Przede wszystkim fabuła strasznie się "wlecze" by potem, momentami groteskowo, przyspieszać, pozwalając pokonywać bohaterom kolejne przeszkody z zadziwiającą łatwością (jak na pstryknięcie palców). Po drugie...

Większość ludzi,których znam.Ten temat nie interesuje,ani Rzym ani starożytne Chiny.
A mnie,tak .Tu dostałem świetną mieszankę dwóch jakże odmiennych kultur.
Chiń i Rzymskiej.Mamy,tu niewolę w Persji.Ucieczkę,dotacje do Chin.Walkę z uzurpatorem.
Pięknie opisana podróż była,oj pięknie.Te góry i stepy i pustynie.Był irbis.Dziewczyna ze sztyletem.
Chińczyk pyta Rzymianina co u niego,a Rzymianin Chińczyka co tam słychać w Chinach.
Ileż tu było emocji, byli też wojownicy.Oni się nazywali Latające Lisy.
Dobrzy byli.Nie ma co.

Większość ludzi,których znam.Ten temat nie interesuje,ani Rzym ani starożytne Chiny.
A mnie,tak .Tu dostałem świetną mieszankę dwóch jakże odmiennych kultur.
Chiń i Rzymskiej.Mamy,tu niewolę w Persji.Ucieczkę,dotacje do Chin.Walkę z uzurpatorem.
Pięknie opisana podróż była,oj pięknie.Te góry i stepy i pustynie.Był irbis.Dziewczyna ze sztyletem.
Chińczyk pyta Rzymianina co u...

Książka z kategorii co by było gdyby... Bardzo wciągający dla mnie początek wzorowany na kształt powieści historycznej i gdyby to się utrzymało do samego końca to na pewno ocena byłaby wyższa. Wplątywanie do książki elementów nadprzyrodzonych w moim guście po prostu tu nie pasuje. Z drugiej jednak strony zwiększa to jeszcze bardziej nacisk na różnice kulturowe między dwoma nacjami. To tak jak gdyby autor chciał pokazać, że w oczach Rzymian, Chińczycy są tak bardzo różni, że aż magiczni.

Książka z kategorii co by było gdyby... Bardzo wciągający dla mnie początek wzorowany na kształt powieści historycznej i gdyby to się utrzymało do samego końca to na pewno ocena byłaby wyższa. Wplątywanie do książki elementów nadprzyrodzonych w moim guście po prostu tu nie pasuje. Z drugiej jednak strony zwiększa to jeszcze bardziej nacisk na różnice kulturowe między dwoma...

To nie jest wielka literatura, ale bardzo sprawnie i poprawnie napisana powieść przygodowa. Choć jest mocno osadzona w historii, to nie jest to powieść historyczna..., jednak w lekturze w ogóle mi to nie przeszkadzało. Zawsze interesowałem się historią starożytnego Rzymu, a po kilkuletnim pobycie w Chinach, zakochałem się również w ich historii i kulturze... Ta książka była więc dla mnie połączeniem obu moich pasji... Jest napisana na tyle wiarygodnie, że można uwierzyć, że ta historia, jeśli nawet nie wydarzyła się naprawdę, to... mogła się wydarzyć. Że w III wieku oddział Rzymian, dziwnym i dramatycznym zrządzeniem losu znalazł się w sercu walki o tron Smoka w Państwie Środka... I oczywiście znalazł się po właściwej stronie konfliktu... Naprawdę z przyjemnością czyta się tę książkę. Wartka akcja, ciekawe rysy postaci, interesujące opisy przyrody środkowej Azji i kultury żyjących tam ludów, no i oczywiście wątek romantyczny... Polecam gorąco, szczególnie lubiącym historię starożytną, przygodę i szukającym w literaturze odpoczynku...

To nie jest wielka literatura, ale bardzo sprawnie i poprawnie napisana powieść przygodowa. Choć jest mocno osadzona w historii, to nie jest to powieść historyczna..., jednak w lekturze w ogóle mi to nie przeszkadzało. Zawsze interesowałem się historią starożytnego Rzymu, a po kilkuletnim pobycie w Chinach, zakochałem się również w ich historii i kulturze... Ta książka była...

Imperium smoków to wg mnie po prostu przeciętne fantasy, co prawda czytało mi się ją dobrze i szybko, ale znam masę pozycji dużo lepszych od tej książki.
Znam też wiele od niej słabszych...
Polecam ją na np. długą podróż pociągiem, jak było w moim przypadku.

Imperium smoków to wg mnie po prostu przeciętne fantasy, co prawda czytało mi się ją dobrze i szybko, ale znam masę pozycji dużo lepszych od tej książki.
Znam też wiele od niej słabszych...
Polecam ją na np. długą podróż pociągiem, jak było w moim przypadku.

Spore rozczarowanie. Powieść napisana drętwym, zupełnie pozbawionym dramatyzmu, językiem. Wydarzenia czyta się jak surowy zapis, jakiś plan-konspekt do powieści, a nie poruszającą historię. Losy bohaterów nie wywieraja najmniejszych emocji. Same postaci kartonowe i płaskie, różnią się chyba tylko imionami i zlewają w jedno. Do tego wyskakujące jak diabeł z pudełka deus ex machina. Rozwiązania kłopotów po prostu się pojawiają, kiedy było to autorowi potrzebne do pociągnięcia akcji, a nie wynikają z wcześniejszych wydarzeń. Książka sprawia wrażenie, że napisał ją poczatkujący, nie radzacy sobie z warsztatem. Po prostu szok.
Wystarczy porównać scenę pojamania cesarza Waleriana napisaną przez Manfrediego i to samo wydarzenie w powieści "Wojownik Rzymu. Król Królów". Przepaść. W drugim przypadku mało nie narobiłem w galoty z przejęcia, nie mogłem się oderwać od lektury. U Manfrediego lektura tego dramatycznego wydarzenia wywołała jedynie ziewnięcie i wzruszenie ramion.
Zdecydowanie odradzam.

Spore rozczarowanie. Powieść napisana drętwym, zupełnie pozbawionym dramatyzmu, językiem. Wydarzenia czyta się jak surowy zapis, jakiś plan-konspekt do powieści, a nie poruszającą historię. Losy bohaterów nie wywieraja najmniejszych emocji. Same postaci kartonowe i płaskie, różnią się chyba tylko imionami i zlewają w jedno. Do tego wyskakujące jak diabeł z pudełka deus ex...

Ciekawa historia, jednak bohaterowie mogli być bardziej wyraziści.

Ciekawa historia, jednak bohaterowie mogli być bardziej wyraziści.

Bardzo dobrze napisana, ciekawa historia, Czy naprawdę Rzymianie mogli dotrzeć do Chin ?
Warto więc przeczytać i samemu odpowiedzieć na to pytanie

Bardzo dobrze napisana, ciekawa historia, Czy naprawdę Rzymianie mogli dotrzeć do Chin ?
Warto więc przeczytać i samemu odpowiedzieć na to pytanie