Ceni się ludzi, którzy tworzą coś nowego, ale napisać parodię "365 dni" Blanki Lipińskiej to już w ogóle szczyt. Pan Michał Biarda dokonał rzeczy niemożliwej. Stworzył nie tylko nową powieść, ale i postać, która nie tylko zastąpiła piękną Laurę u boku mafiosa Massima, ale również pokazał, że pewne mankamenty kobiecej natury można wynieść na piedestał. Czy można się tym zachwycić? Ech, wszystko zależy od gustu, a o gustach się nie dyskutuje.
Grażynka, gustująca w bezach, puszczająca potężne bączki nim zarechota śmiechem, z kilkoma kilogramami nadwagi i swoim ulubionym "panem różowym" staje się "number one" u boku przystojnego Włocha. A jej fantazje erotyczne sięgają zenitu. Poprzednia partnerka mafiosa siedzi w krzakach. A Grażynka? Czyżby znowuż ją odcięło od świata i straciła przytomność?
Ech, wszystko możliwe. Jeżeli z kiczu można zrobić hit to autorowi się to udało. Momentami faktycznie można się rozbawić, ale całość raczej wypada karykaturalnie i raczej groteskowo. A zachowanie Grażynki i jej "wyobraźnia" w pewnych sytuacjach są po prostu niesmaczne. Kto ciekawy niech przeczyta, ale raczej nie jest to lektura górnych lotów. I dodam, że o tyle o ile nie mogłam przebrnąć przez twórczość Blanki to powieść Michała udało mi się przeczytać.
Dziękuję za udział w BT zorganizowanym przez Czytam dla przyjemności.

Ceni się ludzi, którzy tworzą coś nowego, ale napisać parodię "365 dni" Blanki Lipińskiej to już w ogóle szczyt. Pan Michał Biarda dokonał rzeczy niemożliwej. Stworzył nie tylko nową powieść, ale i postać, która nie tylko zastąpiła piękną Laurę u boku mafiosa Massima, ale również pokazał, że pewne mankamenty kobiecej natury można wynieść na piedestał. Czy można się tym...