Pierwszą część, "Nocną zmianę", oceniłam już w osobnej recenzji, więc skopiuję tylko najważniejsze fragmenty, zaś ocenię tutaj głównie "Cienie nocy".

Lubię styl Nory Roberts i historie, które wymyśla ta autorka. Generalnie wolę jej nowsze powieści, które są dłuższe, bardziej złożone, mają więcej klimatu kryminału, ale książka podobała mi się, szczególnie w kontekście oderwania od rzeczywistości.

"Nocna zmiana"

Lubię klimat lat 90., a tutaj mamy go sporo, bo jednak książka powstała w 1990 roku. Sama powieść to bardziej romans, i tych elementów jest naprawdę dużo, z lekką domieszką kryminału, aczkolwiek ten wątek kryminalny jest ciekawy i potrafi przytrzymać w napięciu. Bohaterowie wypadli całkiem autentycznie, choć Cilla czasem troszkę irytowała mnie swoim "tak-albo-nie", a Boyd swoim narzucaniem zdania. Mimo to zostali wykreowani tak, że można było ich polubić. Elementy pracy obu postaci zostały opisane całkiem dokładnie, co nadało realizmu całej historii.

Nora Roberts ma swój styl w opisywaniu scen erotycznych i robi to w umiejętny sposób - nie przesadnie romantycznie, nie naturalistycznie i na tyle dobrze, że czytelnika nie odrzuca podczas czytania tych fragmentów, bo nieraz u innych autorów spotkałam się z opisami, które były po prostu odrzucające.

"Cienie nocy"

W tej historii autorka skupia się na życiu Deborah, młodszej siostry Cilli, znanej w pierwszego tomu, która została cenioną panią prokurator i postanowiła przeprowadzić się do Urbany i właśnie w tym mieście walczyć o sprawiedliwość. Generalnie książka utrzymuje dość znany z wcześniejszej części klimat i schemat. Może spodobałaby mi się nieco bardziej gdybym wcześniej czytała coś innego, a tak to miałam wrażenie, że ogólnie czytam właściwie tę samą historię, tylko z innymi imionami postaci i nieco innymi wydarzeniami.

Deborah nie wzbudziła ani mojej sympatii, ani mojej niechęci. Właściwie jej postać była dla mnie obojętna. Gage z początku mnie nieco fascynował, ale mam wrażenie, że jego tajemnica zbyt szybko wyszła na jaw i przez to brakowało jakiegoś dreszczu emocji w całej tej historii. Generalnie bohaterowie zostali dość dobrze wykreowani, ale ponownie miałam tu do czynienia z niezwykle piękna, zgrabną i inteligentną kobietą oraz nieziemsko przystojnym, męskim, eleganckim i równie inteligentnym mężczyzną, i choć lubię książki pani Nory, to ten schemat zaczyna trochę męczyć, bo bohaterowie wydają się po prostu nierzeczywiści i czytelnikowi ciężko się z nimi jakkolwiek identyfikować.

Sprawa kryminalna była w tej książce opisana dość dziwnie, pojawiło się dużo nazwisk, które nie były charakterystyczne i mi się mieszały, i w końcu tak nie do końca nawet zrozumiałam ten wątek. Nie był on jednak najważniejszy, bo główne skrzypce gra tutaj romans i ta historia zdecydowanie do takiego gatunku się zalicza.

Zakończenie pozostawiło jakiś niedosyt, jakby zabrakło mu kilku stron z wyjaśnieniami, co będzie dalej. Urwało się w takim miejscu, że nie do końca potrafię powiedzieć, jaki los może czekać bohaterów.

Wątek fantastyczny mi nie przeszkadzał, wniósł lekki powiew świeżości do tej obyczajówki.

Obie historie nie są złe, ale ich schemat i podobieństwo aż biją po oczach, szczególnie jeśli czyta się jedną po drugiej. Tak ogólnie to miło się całą książkę czytało, ale na pewno nie okazała się ona przełomowa. Ot, coś lekkiego na poprawę humoru i odpoczynek pomiędzy "cięższymi" dziełami.

Pierwszą część, "Nocną zmianę", oceniłam już w osobnej recenzji, więc skopiuję tylko najważniejsze fragmenty, zaś ocenię tutaj głównie "Cienie nocy".

Lubię styl Nory Roberts i historie, które wymyśla ta autorka. Generalnie wolę jej nowsze powieści, które są dłuższe, bardziej złożone, mają więcej klimatu kryminału, ale książka podobała mi się, szczególnie w kontekście...

Trzyma w napięciu, zaskakujące zakończenie. Polecam

Trzyma w napięciu, zaskakujące zakończenie. Polecam

Na długi wieczór jesienny

Na długi wieczór jesienny

„Cienie nocy” to pierwsze dwa tomy z serii „Książek o miłości Nory Roberts”. Choć tomów jest naprawdę dużo, to przyznam szczerze, że sama miałam okazję czytać może z pięć części – oczywiście nie po kolei. W „Cieniach nocy” poznajemy historie dwóch sióstr, które podczas walki z niebezpieczeństwem, poznają miłości swojego życia.
„Nocna zmiana” to historia prezenterki radiowej, Cilli O’Roarke. Podczas conocnych audycji jeden telefon przyprawia Cillę o bóle brzucha i zawroty głowy. Dzwoni do niej tajemniczy mężczyzna, który z dokładnością opisuje jej, jak zostanie przez niego zamordowana. Po telefonach do stacji, pojawiają się telefony do domu. Mężczyzna wie, gdzie Cilla mieszka, dokładnie zna jej plan dnia. Coraz bardziej przerażona kobieta zgadza się na pomoc policji. Do ochrony zostaje przydzielony Detektyw Fletcher, który zakochuje się w Cilli od pierwsze wejrzenia…
Z kolei „Cienie nocy” to historia Deborah, młodszej siostry Cilli. Teraz już pani prokurator, która wyjeżdża do Urbany, żeby zmierzyć się z szerzącą się tam plagą przestępstw. Podczas wykonywania swoich obowiązków Deborah poznaje wpływowego przedsiębiorcę, który jak się okaże, ma więcej niż jedno wcielenie.. Piękna pani prokurator musi jednak na chwilę zapomnieć o swoich miłosnych bolączkach, bowiem w Urbanie dzieją się niepokojące rzeczy, a ona sama dostaje coraz więcej pogróżek, i niewątpliwie ktoś czyha na jej życie..
„Cienie nocy” to szybka lektura dla niewymagających czytelników. Osobiście uważam, że Nora Roberts ma znacznie lepsze książki, po które warto sięgnąć w zimowe wieczory. Na plus zasługują ciekawe wątki kryminalne, choć sama fabuła jest dość oczywista – być może za dużo książek Nory już miałam okazję przeczytać, ale niestety, nic mnie w tej książce nie zaskoczyło. Jeśli miałabym oceniać obie części, to zdecydowanie lepiej wypada „Nocna zmiana”. Nie jestem przyzwyczajona do książek Nory z wątkiem fantasy – mam wrażenie, że te części są strasznie oderwane od rzeczywistości. Za dużo fantastyki nawet jak na książki tego gatunku.

„Cienie nocy” to pierwsze dwa tomy z serii „Książek o miłości Nory Roberts”. Choć tomów jest naprawdę dużo, to przyznam szczerze, że sama miałam okazję czytać może z pięć części – oczywiście nie po kolei. W „Cieniach nocy” poznajemy historie dwóch sióstr, które podczas walki z niebezpieczeństwem, poznają miłości swojego życia.
„Nocna zmiana” to historia prezenterki...

Sympatyczna książka. Obie historie są jednak trochę zbyt podobne, schematyczne i przewidywalne.
To samo dotyczy bohaterek "Nocnej zmiany" i "Cieni Nocy", choć są siostrami, trochę nudno było czytać o kobietach podobnych do siebie jak dwie krople wody. Opisy romantycznych uniesień trochę zbyt banalne, cukierkowe i pompatyczne, mimo wszystko bardzo lubię klimaty ochraniania i zdobywania kobiety, z wątkiem kryminalnym w tle - w tym przypadku mocno średnim, ale jednak. "Nocna zmiana" dla mnie odrobinę lepsza od "Cieni Nocy" ze wzgledu na ten fantastyczny wątek w tej drugiej, chociaż zbyt wiele on nie zmienia. Wymieniłam więcej wad niz zalet, ale były również momenty w tej książce bardzo ciepłe, mile i zabawne. Nie mogę dać więcej niż 6 gwiazdek.

Sympatyczna książka. Obie historie są jednak trochę zbyt podobne, schematyczne i przewidywalne.
To samo dotyczy bohaterek "Nocnej zmiany" i "Cieni Nocy", choć są siostrami, trochę nudno było czytać o kobietach podobnych do siebie jak dwie krople wody. Opisy romantycznych uniesień trochę zbyt banalne, cukierkowe i pompatyczne, mimo wszystko bardzo lubię klimaty ochraniania i...

Pierwsza historia troszkę mi się dłużyła i niestety nieco rozczarowała, może dlatego, iż główna bohaterka Cilla irytowała mnie swoim zachowaniem, niezdecydowaniem, udawaniem odważnej czy niezależnej kobietki niepotrzebującej silnego, męskiego ramienia w postaci policjanta Boyda pomagającego w znalezieniu nękającego ją stalkera. Mam wrażenie, że oglądałam już kiedyś film zrobiony na podstawie takiej opowiastki Roberts.

Druga historia o wiele lepsza i chyba bardziej bogata w emocje. Wydarzenia mają miejsce jakiś czas po tych z pierwszej części. Deborah - siostra Cilli dziś już pani prokurator i tajemniczy obrońca sprawiedliwości oraz Gage milioner, eks policjant, niczego sobie facet, taki przy którym nie jednej kobietce mogło by zakręcić się w głowie, a motylki i dreszcze poczułaby w pewnych częściach swojego ciała. Zdecydowanie lepiej się mi ją czytało. Zakończenie troszeczkę melodramatyczne i jakby niedokończone, ale te czytadełka/harlekiny niestety tak już mają. ;) A kto okaże się być zamaskowanym Nemezisem? Tego dowiecie się, kiedy sięgniecie po "Cienie nocy".

Nora Roberts jak to Nora Roberts robi łatwą, raczej lekkostrawną, bardziej kobiecą literaturę dla relaksu i rozrywki przy której nie trzeba zbytnio myśleć. Dlatego ta książka powinna się idealnie nadawać dla odprężenia w wolnej chwili.

Pierwsza historia troszkę mi się dłużyła i niestety nieco rozczarowała, może dlatego, iż główna bohaterka Cilla irytowała mnie swoim zachowaniem, niezdecydowaniem, udawaniem odważnej czy niezależnej kobietki niepotrzebującej silnego, męskiego ramienia w postaci policjanta Boyda pomagającego w znalezieniu nękającego ją stalkera. Mam wrażenie, że oglądałam już kiedyś film...

Książka ogólnie wciągająca obie powieści czyta się szybko bez musu przyjemnie, ale po żadnej z nich nie miałam typowych dla mnie motyli w brzuchu. Chociaż miały w sobie coś z "kryminału" to za dużo powiedzieć, ale polecam z czystym sercem, bo nie można się przy tej książce nudzić :)

Książka ogólnie wciągająca obie powieści czyta się szybko bez musu przyjemnie, ale po żadnej z nich nie miałam typowych dla mnie motyli w brzuchu. Chociaż miały w sobie coś z "kryminału" to za dużo powiedzieć, ale polecam z czystym sercem, bo nie można się przy tej książce nudzić :)

Deborah O'Roarke, młodsza siostra Cilli, bohaterki "Nocnej zmiany", skończyła prawo. Jest prokuratorem, codziennie walczy ze złem.
Pewnego dnia, gdy znajduje się w niebezpieczeństwie, ratuje ją Nemezis, legendarny miejski bohater.
Jakiś czas później dziewczyna poznaje Gage'a Guthrie. Przystojny biznesmen szybko ją oczarowuje. Okazuje się być byłym policjantem, który chce pomścić śmierć byłego partnera. Walczy ze złem, na swój sposób. Podobnie jak Nemezis. Debohah zdaje sobie sprawę, że kocha ich obu. Kogo wybierze serce pięknej prokuratorki?

Książka nudna. Romans z elementami fantasy, a ja fantasy nie lubię.

Deborah O'Roarke, młodsza siostra Cilli, bohaterki "Nocnej zmiany", skończyła prawo. Jest prokuratorem, codziennie walczy ze złem.
Pewnego dnia, gdy znajduje się w niebezpieczeństwie, ratuje ją Nemezis, legendarny miejski bohater.
Jakiś czas później dziewczyna poznaje Gage'a Guthrie. Przystojny biznesmen szybko ją oczarowuje. Okazuje się być byłym policjantem, który chce...

"Cienie nocy "to z kolei pełne napięcia powieść o zemście, jaką postawił sobie za cel życia były policjant Gage (obecnie bardzo bogaty przemysłowiec) po przebudzeniu z kilku miesięcznej śpiączki na którą zapadł gdy został ciężko ranny.
Trochę przeszkadza mu w tym pani prokurator Deborah (siostra Celli z Nocnej zmiany) . Pracując nad tą samą sprawą (ona oficjalnie, on jako mściciel) nawiązują gorący romans, który wcale nie jest łatwy, bo on występuje pod dwoma wcieleniami, a do tego posiada dar....

"Cienie nocy "to z kolei pełne napięcia powieść o zemście, jaką postawił sobie za cel życia były policjant Gage (obecnie bardzo bogaty przemysłowiec) po przebudzeniu z kilku miesięcznej śpiączki na którą zapadł gdy został ciężko ranny.
Trochę przeszkadza mu w tym pani prokurator Deborah (siostra Celli z Nocnej zmiany) . Pracując nad tą samą sprawą (ona oficjalnie, on jako...

O ile pierwsze opowiadanie przypadło mi do gustu i ciekawa byłam kto czyha na życie spikerki z nocnego radia o tyle w drugiej części dotyczącej jej siostry i znikającego partnera to nie moja bajka dlatego bardzo zawiodło mnie drugie opowiadanie z panią prokurator.

O ile pierwsze opowiadanie przypadło mi do gustu i ciekawa byłam kto czyha na życie spikerki z nocnego radia o tyle w drugiej części dotyczącej jej siostry i znikającego partnera to nie moja bajka dlatego bardzo zawiodło mnie drugie opowiadanie z panią prokurator.