Winston Groom wielu osobom (także i mi) znany jest jako autor książki „Forest Gump”. Gdy zagłębiłem się w jego twórczość okazało się, że jest autorem 21 książek, z których około sześciu wyszło w Polsce, a wśród niech „Taka śliczna dziewczyna”.

Ta wydana w 2005 roku powieść określana jest jako powieść obyczajowa, chociaż osobiście zaliczyłbym ją do kryminału, jednak nie takiego w którym występuje typowy detektyw (jak Sherlock czy Poitot). W tej książce rozwiązującym zagadkę jest John Lightfoot, pisarz oraz nagradzany scenarzysta.

Pewnego dnia, zupełnie przypadkiem spotyka swoją dawną miłość Delię Jamison, która prosi go o pomoc w znalezieniu szantażysty, który wysyła jej dziwne listy. Zadanie nieproste, poprzez zachowanie kobiety, robi się jeszcze trudniejsze. Otóż Delia nie chce wyjawić treści listów, a także nie chce by sprawą zajęła się policja. O niczym nie wie także jej mąż.

Mimo wszystko Johny usiłuje jej pomóc, lecz jego zadanie wygląda jak kopanie się z koniem oraz jak określił to Groom: „chińskie tortury tysiąca cięć”. Sytuacja z każdą stroną robi się coraz bardziej zagmatwana, a rozwiązania jak nie było widać tak go nie widać. Właśnie dlatego tak trudno się uwolnić od tego by nie przeczytać jej do końca i dowiedzieć się prawdy o Delii.

Czytając książkę masz ochotę udusić Johnego, który jednocześnie jest narratorem. Jego poczynania i decyzje doprowadzały mnie do nerwicy. Zastanawiałem się dlaczego nie rzuci tego w cholerę, mając kilka możliwości po drodze, nadal zagłębia się w to, co w życiu zrobiła Delia.

Groom po raz kolejny okazał się mistrzem w pokazywaniu realiów, czasów i środowiska o którym pisze. W Gumpie były to lata 50, 60, 70 oraz armia. Natomiast w „Takiej ślicznej dziewczynie” są to lata 80 i 90 oraz obraz środowiska artystów Nowego Jorku i Los Angeles. Jednak historia przedstawiona jest pod wieloma względami inna niż ta pokazana w Foreście Gumpie.

Zakończenie historii jest ciekawe, chociaż takiego rozwiązania spodziewałem się już nieco wcześniej. Niemniej jednak polecam, ponieważ Groom to nie tylko Forrest Gump.

https://ksiazkidanielaenglota.blogspot.com/2017/10/chinskie-tortury-tysiaca-ciec.html

Winston Groom wielu osobom (także i mi) znany jest jako autor książki „Forest Gump”. Gdy zagłębiłem się w jego twórczość okazało się, że jest autorem 21 książek, z których około sześciu wyszło w Polsce, a wśród niech „Taka śliczna dziewczyna”.

Ta wydana w 2005 roku powieść określana jest jako powieść obyczajowa, chociaż osobiście zaliczyłbym ją do kryminału, jednak nie...

Dobra ta książka. I tyle.
Nie bardzo rozumiem tyle słów krytyki w jej kierunku, może nie jest to arcydzieło, nie jest to powieść wybitna, ale czyta się ją z zaciekawieniem, z zainteresowaniem, co będzie dalej, co będzie na końcu, jak to się wszystko rozwiąże. Dlatego ode mnie 6 gwiazdek.

Dobra ta książka. I tyle.
Nie bardzo rozumiem tyle słów krytyki w jej kierunku, może nie jest to arcydzieło, nie jest to powieść wybitna, ale czyta się ją z zaciekawieniem, z zainteresowaniem, co będzie dalej, co będzie na końcu, jak to się wszystko rozwiąże. Dlatego ode mnie 6 gwiazdek.

No nie jest to najlepsza książka jaką czytałam. Strasznie się wlecze przez to całe jeżdżenie, pytanie, z którego nic tak naprwadę nie wynika. Akcja zaczyna się gdzieś na ostatnich 50ciu stronach - jak dla mnie dużo za późno. Główny bohater - mdły. A ta biedna prześladowana, ani razu nie wzbudziła we mnie pozytywnych emocji. Nie wiem, może tak właśnie miało być. Ale do mnie nie trafiło.

No nie jest to najlepsza książka jaką czytałam. Strasznie się wlecze przez to całe jeżdżenie, pytanie, z którego nic tak naprwadę nie wynika. Akcja zaczyna się gdzieś na ostatnich 50ciu stronach - jak dla mnie dużo za późno. Główny bohater - mdły. A ta biedna prześladowana, ani razu nie wzbudziła we mnie pozytywnych emocji. Nie wiem, może tak właśnie miało być. Ale do mnie...

Bardzo fajna , ale niestety już w połowie można się domyślić o kogo chodzi.

Bardzo fajna , ale niestety już w połowie można się domyślić o kogo chodzi.

Książka z tych takich sobie, nie mniej jednak z każdą kolejną stroną wciąga i czeka się na ujawnienie kim był ...ano właśnie:)

Książka z tych takich sobie, nie mniej jednak z każdą kolejną stroną wciąga i czeka się na ujawnienie kim był ...ano właśnie:)

Dobre, ale dla mnie bez rewelacji. Fajnie się czyta, ale w pewnym momencie masz już dość tej "niezwykle seksualnej aury" jaką tworzy Delia. Ja miałam przesyt.

Dobre, ale dla mnie bez rewelacji. Fajnie się czyta, ale w pewnym momencie masz już dość tej "niezwykle seksualnej aury" jaką tworzy Delia. Ja miałam przesyt.

Zmęczyło mnie gonienie za intrygą w tej książce. Właściwie bardziej powieść psychologiczna niźli kryminał. Delia, choć taka sexy i atrakcyjność uszami jej się przelewała, irytowała mnie swoją niekonsekwencją, podobnie jak wianuszek otaczających ją panów tylko piał z zachwytu, nie dostrzegając jak jest przebiegła, albo broniąc się bez przekonania przed wykorzystaniem.Kobieta, której każdy mógł używać jak chciał, unosząca się honorem i pełna obaw, jakby nie wiedziała, że jej styl bywania narażał na przykre konsekwencje, nie tylko ją, ale i osoby z otoczenia.Tylu znaczących, operatywnych, nawet wybitnych ludzi dało się nabierać na jej sztuczki.
Raczej nie polecam.

Zmęczyło mnie gonienie za intrygą w tej książce. Właściwie bardziej powieść psychologiczna niźli kryminał. Delia, choć taka sexy i atrakcyjność uszami jej się przelewała, irytowała mnie swoją niekonsekwencją, podobnie jak wianuszek otaczających ją panów tylko piał z zachwytu, nie dostrzegając jak jest przebiegła, albo broniąc się bez przekonania przed...